Christiaan is de zoon van mijn vrouw Mary’s enige zus Jantien en zwager Gerard Springer. Christiaan is arts van beroep en in zijn vrije tijd levensgenieter. Zijn vriendin, de Italiaanse Bianca reist voor haar werk bij een NGO de hele wereld rond. Een mooi koppel !

Tijdens de vlucht met Christiaan maakte ik foto’s van de brandschade in Volendam. Hier nog een niet eerder door mij gepubliceerde overzichtsfoto….

Het is vakantietijd, dus een mooie mogelijkheid om met de kleinkinderen te vliegen in de PH-BZN. Hier zit ik voor de start naast kleinzoon Jan, van de tweeling Jan en Kees

De kleinkids mogen elk twee vriendjes of vriendinnen meenemen. Hier staat Jan Tuijp jr (links) met zijn maatjes

2 x J.C.H.M Tuijp op 1 foto. Mijn kleinzoon Jan heeft niet alleen mijn roepnaam Jan gekregen, van zijn ouders Sander en Tamara, maar ook al mijn doopnamen, en heet dus net als ik : Johannes Cornelis Hyacinthus Maria Tuijp. Ik ben daar best wel een beetje trots op. Zijn tweelingbroer Kees is vernoemd aan zijn andere opa Kees Tol, de vader van Tamara. Hij kreeg ook al zijn geboortenamen

Uiteraard had kleinzoon Kees (R) ook 2 vriendjes meegenomen, waaronder zijn neef Stijn (L)

Met kleinzoon Kees in de PH-BZN net voor de 2de vlucht van die dag

Ook met Kees maakte ik natuurlijk een selfie tijdens het vliegen

Kees (midden) en zijn vriendjes mogen helpen tijdens het tanken na de vlucht. Links het neefje van Kees , Stijn Kras

De laatste jaren wordt het IJsselmeer steeds helderder; ik vlieg daar al bijna 30 jaar lang elke week wel een keer over heen, en merkte dat zo’n 5 jaar geleden voor het eerst; als er geen of weinig golven zijn, kan je tegenwoordig regelrechte bodemfoto’s van het IJsselmeer maken, zoals hier bij het eiland Marken. Let eens op dat onder water liggende dijkje vanaf het Paard van Marken naar de kust…

Boven het paard maakte ik deze foto van de bodem van omgeving; uiteraard heb ik deze foto ook naar de toren bewoners Liliane en Thijs gestuurd

Dit is de Gouwzee halverwege de dijkweg van Volendam naar Monnickendam bij de bekende “Hoek van de Noord”. Duidelijk is het dijklichaam te zien dat ooit bij laag water – toen de afsluitdijk er nog niet was – een verbinding vormde met het eiland Marken. De witte strepen rechts zijn denk ik krassen die door scheepsbodems zijn aangebracht

Het nieuwe Marina Resort Poort van Amsterdam” van Europarcs uit Apeldoorn bij Uitdam.

Er wordt zoals te zien nog volop gebouwd aan de Poort van Amsterdam

Aan de IJsselmeer dijk bij Uitdam betrapten we de vissers van de fam. Loege op de VD 64 die daar aan het werk waren.

De VD 64 is een van de vijf Volendammer botters die nog op aal vissen in het IJsselmeer. De VD64 de VD94 de VD84 de VD214 en de VD104 . Alleen de VD104 vist nog het hele jaar door en de rest een paar zomerweekjes in het jaar.         Van de ongeveer 250 botters rond t jaar 1900 en nog 9 in 2005 zijn er nu anno 2016 dus nog 5 botters over. Niet lang geleden heb ik nog een maaltje aaltjes van de VD 64 gegeten, wat een traktatie is dat. Jammer dat deze folkloristische traditie en noeste arbeid, maar zeker ook die lekkere aal gerechten bijna geheel geschiedenis zijn geworden

Uiteraard mocht ook Nico met zijn vriendje een vluchtje maken. Kleindochter Elly – ons jongste kleinkind – staat bij de propellor

Met zoon Kees en kleinkids Nico en Elly op de PH-BZN. Kleindochter Maryjr was helaas ziek en gaat een volgende keer weer mee. Kees haalde ook zijn vliebrevet; ik was zijn instructeur. Ik herinner me daar nog goed van dat ik het bizar vond om m’n eigen zoon voor het eerst solo te laten vliegen; terwijl ik dat natuurlijk al vaak met andere leerlingen had gedaan. Hij mocht 1 circuit van mij vliegen, maar deed er uit enthousiasme wel drie. Ik was blij dat ie weer heelhuids aan de grond stond; Uiteraard heeft Kees nu ook weer even gevlogen…

Kleinzoon Nico in de PH-BZN, waar zijn vader menig spannend uurtje in heeft doorgebracht

Onze zoon Kees was door zakelijke relaties uitgenodigd om zijn kinderen het arbitrale trio te laten escorteren bij het op het veld komen voor de wedstrijd om de Johan Cruijff schaal tussen PSV en Feijenoord gistermiddag in de Amsterdamse Arena. Ik mocht mee, en kon deze foto maken van kleinkids Nico en Mary (met wedstrijdbal) toen die heel trots voor de arbiters tussen de voetballers van PSV en Feijenoord stonden opgesteld

Een wijder overzicht; jammer genoeg verknallen die in beeld staande fotografen mijn plaatje een beetje

Dit is onbedoeld een grappige foto; met de fotografen en het elftal van PSV links waar kleindochter Mary et de wedstrijdbal wegrent…. wat doet zij alleen op dat gele zeil met die wedstrijdbal ???

Het elftal van Feijenoord, de enige naam die ik ken is die van Dirk Kuyt; 2de van links onder

Het Feijenoord legioen heeft zeer veel indruk op mij gemaakt, wat een “explosief kruitvat” is dit. De aanzwellende en bedreigende brulpartijen overstemmen met gemak het geweld een razende tornado….op TV komt dit veel softer over als nu in werkelijkheid op de tribune…

Voorafgaand aan de wedstrijd wordt het minste of geringste detail dat van de tegenpartij PSV zichtbaar wordt, met een allesoverheersende snerpende sound van een aanvallende straaljager de grond in geboord; opmerkingen van de stadionspeaker die niet over Feijenoord gaan worden ook met orkaankracht weggeblazen, het is om bang van te worden. Die angst bespeurden we dan ook bij ons jongste kleinkind Elly, die bij de massale brulorgies als een bange kwezel tegen haar vader aan kroop.

Een paar keer – reeds voor de wedstrijd – brak er na een aantal zware explosies brand uit in het legioen op de tribune. Het viel mij op, dat, terwijl ik uiteraard dacht met terroristische aanslagen van doen te hebben, hier helemaal niemand van op keek; dit is kennelijk normaal…

Onder zwarte rookwolken brult het legioen vanuit hun deels in brand staande tribune met het zware geluid van een vertrekkende maanraket de tegenstander de hel en verdoemenis toe

Er worden ook vuurwerk en rookbommen het veld opgegooid. De wedstrijd wordt niet opgeschort, de spelers en de scheidsrechter blijven gewoon op het veld – buiten bereik van de daders – wachten tot het vuurwerk en de bommen op zijn. Heel slim eigenlijk, want schorsen duurt langer….men heeft er ervaring mee !

De sfeer is af en toe om te snijden, links achter mij probeerden legioen leden na een afgeslagen aanval van Feijenoord een rij stoelen uit het beton te trappen, hetgeen niet lukte, zo’n stadion is natuurlijk terreur bestendig; maar ook in het veld wordt fel gevochten, meerdere spelers gaan op de vuist; er is een slachtoffer op de grond gevallen. Het fluitconcert is oorverdovend, nee, krankzinnig hard, en volgens mij in Rotterdam te horen..