Homer – Anchorage – Vancouver – Vancouver Island
Na het avontuur met de beren, verlieten we Homer; via een overnachting in Kenai reden we terug naar Anchorage, om vandaar in 3 uur naar Vancouver in Canada te vliegen. In Anchorage hadden we eerst nog een ochtend te besteden. We verlieten het ruige bushland Alaska met pijn in ons hart; wat hebben we hier genoten; ik kom daar later nog op terug. Desalniettemin is in Anchorage echt helemaal niets te zien of te beleven. Nou ja, niets ?
Voor een vliegfanaat zoals ik is een wandeling om Lake Hood met zijn 900 watervliegtuigen – floatplanes – die overal her en der opstijgen en dalen meer dan een groot genoegen. En Mary dan? Die is al aan mijn afwijking gewend. Daarom eerst nog wat foto’s die ik daar maakte. O ja en eerst nog een suggestie voor een nieuwe verkeersregel in Nederland.
Geweldige verkeersregel in Alaska
Het bord rechts komt meteen na het bord links. Deze borden hebben we in Alaska heeeel veel gezien. Als een langzaam rijdend voertuig een file van meer dan 5 andere voertuigen achter zich veroorzaakt, moet dit voertuig de weg verlaten op een daarvoor bestemde afslag, om de auto’s er achter ruim baan te geven. Geweldig. Dit zou toch onmiddellijk in ons kleine land ook ingevoerd moeten worden….
Alaska; vliegland bij uitstek
In het moeilijk begaanbare Alaska zijn niet echt veel Highways. Wij hebben ze allemaal bereden, totaal 4300 km. Het land is op veel plaatsen alleen maar met vliegtuigen bereikbaar, land en watervliegtuigen. Je ziet dan ook overal vliegtuigen om je heen; niemand kijkt er van op. Alask heeft procentueel de meeste piloten ter wereld.
LAKE HOOD met maar liefst 900 floatplanes
Het hotel aan Lake Hood, waar wij bij aankomst een paar dagen logeerden. De watervliegtuigen stegen hier bijna op vanaf het terras. Voor landingen vliegen ze rakelings over onze hoofden. Ook net voor ons vertrek naar Canada konden we hier een dag genieten van de talrijke vliegbewegingen ter plekke. We besloten op onze laatste ochtend hier nog een wandeling om het Lake te maken. Vooral het geronk en de geur van de zich uit het water ploeterende zuigermotoren en gasturbine aangedreven kisten is een weldaad voor de zintuigen…
En aan dit Lake Hood liggen de 900 floatplanes op deze wijze aangemeerd. De droom van elke vliegenier is hier de werkelijkheid voor velen….. Een klein werk schuurtje, een paar bankjes in je bloemen tuintje met daarin je eigen vliegtuig. (kwijl)
Dit zou me iets te netjes zijn…hier past bijna het woord “bush” niet meer bij.
Maar hier zou ik dan weer behoorlijk wat voor over hebben….
Maar dan dit…..”The American Dream” in VOL ornaat vrienden. Hier hoef ik toch niets meer aan toe te voegen. Dit is bijna nog mooier dan vliegen zelf…..(kwijl, kwijjjjjl)
VANCOUVER in CANADA
In 3 uur vlogen we van Anchorage naar Vancouver. We zijn nu in Canada dat 137 keer groter is dan Nederland en België samen, met 35 miljoen inwoners. Het op Rusland na grootste land ter wereld, waar visserij, bosbouw landbouw olie en mijnbouw de belangrijkste bronnen van inkomsten zijn.
Het tijdsverschil is nu 1 uur kleiner. Het scheelde 10 uur en nu is het 9 uur vroeger dan in Nederland. Wat meteen opvalt is het enorme aantal verkeersborden langs de wegen. Niet alleen verbods,- en gebodsborden, maar ook borden met allerlei informatie. We hebben het geprobeerd, maar je kan ze op sommige trajecten niet eens allemaal lezen. Komt dit wellicht omdat we een maand lang helemaal geen verkeersborden gewend zijn in Alaska?
Bij aankomst in ons hotel in Vancouver kon ik vanuit onze kamer op de 30ste verdieping deze foto door het raam maken; Vancouver by night…
The Waterfront bij de Coal Harbour. We zaten op korte loopafstand van deze Coal Harbour in een top hotel in het centrum. Vancouver is een grote wereldstad op heuvels, maar heeft in vele delen de gezelligheid van een dorp behouden, met talrijke terrasjes, restaurantjes en winkelstraatjes
Een van de drukste locaties aan het Waterfront is de Canada Place, een gezellige plek in het centrum aan het water, omringd door de meest moderne en futuristische bouwwerken
Dit waren we in Alaska een beetje ontwend, sportievelingen op een fiets, en zeker op een tandem
Deze elegance zie je in Alaska al helemaal niet. Op verschillende plaatsen aan het waterfront zag ik groepen Aziatische bruidspaartjes poseren voor een fotograaf. Zoals hier…..
En toen ik heel hard “Turn Around” riep kreeg ik dit…voor de “liefhebber” ook zeer interessant.
Ook Canada is, zoals wij al eerder merkten, een “vlieg minded” land, waar vooral heel veel gebruik wordt gemaakt van watervliegtuigen.
Zoals hier in de Coal Harbour. Zoals bij ons de bussen rijden, vliegen hier de talloze lucht taxi’s vanaf het waterfront naar de diverse eilanden aan de Canadese Westkust
Populaire bush kisten hier zijn de Twin Otters, zie hierboven, de Single Otters en de Beavers
Mailrun met watervliegtuig
We hadden een Mailrun met bovenstaand watervliegtuig, een single Otter, vanuit Vancouver geboekt; een vlucht waarbij een lijndienst wordt uitgevoerd tussen bepaalde eilanden aan de westkust van Canada, in dit geval vanuit Vancouver naar Maple Bay, Ganges Island en Pender Island. Op een van de lokaties kregen we een zeehonden baby in een kist aan boord.
De cockpit van de eenmotorige gasturbine aangedreven Single Otter is sober uitgevoerd, alles is heel basic, dit zijn echt de werkpaarden van de vliegerij
Het was een belevenis om deze ruim twee uur durende water vlieg operatie mee te maken vanuit de cockpit
We landden op drie plaatsen , o.a in deze bay, dit is echt de vrijheid ten top, tussen de boten, floatplanes, passagiersschepen, roeiers, surfers, zwemmers en andere waterweg gebruikers in, bij ons absoluut onmogelijk
Dit is Maple bay, we scheren over de gebouwen heen, en varen een paar minuten later als een boot tussen de andere boten in
Ook is het leuk om zo’n groot vrachtschip dat op weg is naar Vancouver, eens van boven te zien.
Dan naderen we Vancouver voor de 4de en laatste landing. De Coal Harbour, met op de achtergrond het passagiersschip “de Noordam” van de Holland America Line. Voor de Noordam zullen wij landen. Op de voorgrond de blauwe shelters voor de boten en jachten…
Vancouver Down Town. Toch bijzonder als je zo’n foto kan maken…..hier ben ik wel trots op. Gemaakt door de voorruit van het watervliegtuig
De jachthaven bij Coal Harbour, met de boulevard waar we eerder een wandeling maakten
Vanuit Vancouver reden we 130 km naar Whistler. Onderweg zagen we deze uitlopers van de Rocky Mountains.
Whistler is een skidorp dat beroemd werd door de Olympische Winterspelen van 2010 van Vancouver die eigenlijk in Whistler werden gehouden. Het is groots opgezet en heel modern, en heeft niets van doen met ambiance en sfeer zoals wij die kennen van onze Alpen wintersportplaatsen. Maar het moet gezegd, wij vonden het er heel nieuw uitzien allemaal, bijzonder imposant, maar gezellig….
Er is nu zomer activiteit zoals een mountainbike wedstrijd waar honderden deelnemers overal vandaan voor waren gekomen
Het ene na het andere futuristische gebouw doemt op tijdens de wandeling door dit prachtige beroemde Canadese skistadje
Whistler zoals het er s’winters natuurlijk ook niet uit ziet. Het is ook hier nu hartje zomer…
In de Boat Ferry in 1 hr 45 min van Vancouver naar Vancouver Island
We reden onze huurauto de Boat Ferry op naar Victoria op Vancouver Island, dat al 20 jaar eerder dan het Canadese vasteland door de Engelsen ontdekt werd. Er wonen 750.000 mensen op Vancouver Island, dat bijna 454 km lang en 100 km breed is. Er wonen al 8000 jaar lang Indianen in Vancouver Island dat rond het jaar 1800 door de Engelsen en Spanjaarden ontdekt werd.
In Victoria waan je je in een oud Engelse stad. Alleen rijdt het wegverkeer hier rechts
Paardenkoetsjes rijden af en aan door de stad. Hier voor het beroemde Empress Hotel in het centrum van de stad.
Zoals zo vaak maakten we ter kennismaking eerst een sightseeing rondrit met de Hop-on Hop-off bus. Je weet dan een beetje hoe de stad in elkaar zit, en wat de leukste locaties zijn om naar toe te gaan. De uitleg van de buschauffeur verschaft ook veel info over de stad en haar bijzonderheden
Victoria is een heel gezellige stad met veel terrasjes, restaurantjes, winkeltjes en een China Town, en overal zijn de straten opgetuigd met hangbloemen en bloembakken
Het centrum van de stad ligt rondom dit sfeervolle haventje. Er is direct om het haventje een lage kade, waar veel artiesten hun kunsten vertonen. Hel leuk allemaal. Ons hotel ligt pal achter het blauw verlichte gebouw, we zaten dus midden in het centrum, met dank aan onze nicht Mariska Tuijp van het reisbureau in Volendam.
Het prachtige gouvernementsgebouw is s’ avonds feeëriek verlicht, zoals vele gebouwen
Ons buskaartje was ook de volgende dag nog geldig, dus reden we de stads sightseeing route nog een keer, voordat we er te voet, en met onze huurauto op af gingen. Wat op viel waren de opvallend veel mooie huizen die her en der gebouwd zijn.
Hier nog zo’n mooi exemplaar…
We moesten natuurlijk even op de kiek met koningin Victoria, waarnaar de stad vernoemd is
Het werkelijk oogverblindend mooie gouvernements gebouw in Victoria
Wat een bloemenpracht overal. Het is een feest om een wandeling rond de overal met bloemen versierde haven te maken
Je ziet veel jongeren van hun leven genieten hier in het centrum van Victoria
Op het Ogden Point in Victoria maakten we een 1,6 km lange wandeling op de pier. Talrijke vissersboten met toeristen wagen hier buitengaats hun kans op zalm.
Van Victoria via Campbell River, naar Port McNeill en Telegraph Cove
We verlieten Victoria en reden in noordelijke richting langs de kust naar Campbell River, waar we in een heel mooi hotel aan de kust verbleven, en vooral genoten op het zonneterras aan het water. Effe lekker niks doen…
De dag erna reden we langs de prachtige kustlijn van Vancouver Island naar het pittoreske plaatsje Telegraph Cove, om er een “Orka,- en Whale Whatching tour” te beleven…
Telegraph Cove is een heel oud pittoresk vissersplaatjes aan de oostkust van Vancouver Island, alles draait hier om vis en visserij en kayakken. Wij kwamen er voor de befaamde Orka’s en Whale Whatching tour. De verschillende originele houten huisjes van de oorspronkelijke bewoners kan je nu als hotelkamer huren. Wij konden er niet meer terecht dus sliepen wij in het even verderop gelegen Port McNeil. Dat was wel jammer, maar we wisten dat dat niet anders kon…
Het is een waar genoegen om via de verschillende houten boardwalks langs, rond en over de haven door het historische plaatsje Telegraph Cove te struinen…overal vis schoonmaak plekken. Als je Vancouver Island bezoekt moet je hier beslist een stop maken…
Op zoek naar Orka’s en Walvissen in Telegraph Cove…
Met de Kuluta voeren we al vroeg het haventje van Telegraph Cove uit om vooral Orka’s en walvissen te zien. Hier zijn weer andere soorten te zien als die we in Alaska zagen…
Een half uurtje varen buiten de haven zagen we de eerste troep Killer Whales al rustig voorbij zoeven… De naam Killer Whales is vreemd als je bedenkt dat orka’s eigenlijk horen bij de dolfijnen familie.
Orka’s opereren in groepen, maar hier is duidelijk sprake van een moeder en 4 kalfjes…wat is het mooi om dit bijna geruisloos voorbij te zien glijden
Ja en toen kwam deze fotografische opportunity; ik zag ze al vanaf een afstand rondjes zwemmen en naar links bewegen en hoefde maar te wachten dat ze achter het schip omgingen… Dit zou toch een mooie promotieplaat kunnen zijn voor Princess Cruises…
En dit is hem dan wat een plaat is dit, zo’n kans krijg je natuurlijk nooit meer
En daarna voer de “Noordam” van de Holland America Line voorbij, we dachten eerst nog even dat het de “Volendam” was, maar dat bleek dichterbij door de verrekijker van Mary niet zo te zijn
Er zijn 4 soorten Orka’s in dit gebied die niet met elkaar paren; daarnaast onderscheidt men de residentials, die hier blijven, en voornamelijk chinook zalm eten, en de trekkende orka’s die leven van zeehonden etc. De laatste soort gedraagt zich “sneaky” stiekem, want hun prooi kan ze horen aankomen. Dit hierboven zijn de zalmeters…
Heel plotseling zien we op meerdere plekken tegelijk dolfijnen sierlijk uit het water springen, soms velen tegelijk. Het is een speciaal soort dolfijn die in grote groepen rondtrekt. We zagen dit al eerder in Australie.. heel mooi om te zien, jammer dat het snel voorbij was.
De kapitein van onze boot had ons verteld dat hij op groepen vogels afging omdat die de aanwezigheid van bultrug walvissen verraden. Bij zo’n groep zwermende vogels lag ook een bootje met een gezinnetje te vissen. Plotseling kwam er net voor het kleine bootje een joekel van een bultrug het water uit. We hielden ons hart vast…. met een klapje van de staart van dit mega grote beest is het bootje met inhoud helemaal vergruisd…. Gelukkig bleef de staart onder water. Toen ik mijn foto’s aan het selecteren was zag ik nog een zeehondje rechts naast de walvis, het beestje was me niet opgevallen.
De Walvis Fuik Techniek
We kregen nu iets heel bijzonders te zien…
Vaak komen scholen met kleine visjes naar boven, die dan bij elkaar worden gedreven door zwermen vogels die daarbij zonodig ook het water induiken, om zodoende de visjes makkelijk te kunnen verschalken. Hier boven is de grote kluit visjes goed te zien. Maaaaaar dan…….
Hier is te zien hoe sommige bultrug soorten hun muil als een visfuik gebruiken, ze hangen rechtop in het water en laten een grote groep kleine visjes naar binnen zwemmen. Dan doen ze de klep dicht en drukken met hun tong het water naar buiten. Door het haren gordijn blijven dan de visjes daarachter en kunnen worden doorgeslikt
De walvis fuik techniek in 4 foto’s gemaakt binnen 1 a 2 minuten
Als dan de vogels een grote school visjes bij elkaar hebben gejaagd komt de bultrug die van onderuit de hele school vis als het ware in een keer verzwelgt. We kijken hier tegen de onderkaak aan die zich nu opent. Let wel, hier steekt een paar meter boven water uit
Hier gaat de onderkaak – links – naar beneden, de fuik gaat open. Je kan het “haren gordijn” onder de bovenkaak goed zien De walvis hangt met zijn staart naar beneden in het water
De fuik staat nu helemaal open, soms peddelt “Joris” met zijn zijvinnen de visjes naar binnen
Dan slaat ineens met grof geweld de fuik dicht… hebbes…
De zijvinnen zijn hier goed te zien. Nadat de school vis is verorberd, maakt de bultrug nog een draai in het water; hij heeft er plezier in. Dan begint het spel opnieuw. Het was bijzonder om dit live, van zo dichtbij mee te maken. We hadden al vaker een Whale Whatching tour in Australië en Nieuw Zeeland gedaan , maar dit nog niet eerder gezien.
Laten we niet vergeten in welke prachtige natuurlijke omgeving dit alles plaatsvindt, je weet gewoonweg niet waar je moet kijken.Het eilandengebied aan de west Canadese kust is betoverend mooi..
Tijdens het whale whatchen zagen we plotseling deze bald Eagle op een tak zitten om een prooi te zoeken. Wat een mooi dier is dit toch…in Afrika maakte ik er ook mooie foto’s van, het is daar de Fish Eagle… maar ach.. whats in a name…
Onderweg naar Port Hardy in het noorden van Vancouver Island zien we net als overal in Canada bosbouw bedrijven. Een van de belangrijkste middelen van bestaan hier. In Port Hardy rijden we met onze huurauto weer een Boat Ferry op. Deze keer om Vancouver Island te verlaten, en in 15 uur naar Prince Rupert op het vasteland te varen.