Samen met vrienden Leo Tholens en Jan Zwarthoed (Jan Kiek) stapten we eind vorige week op de bus in Volendam en reden naar het centrum van Amsterdam om daar eens wat nachtopnames te maken in de buurt van Carre en de Magere brug. Hieronder wat van de resultaten.
De Magere Brug over de Amstel; het is eigenlijk nog te vroeg voor nachtopnames…
De grachtenhuizen aan de Amstel met de woonboten ervoor, dat is typisch Amsterdam
Vanaf de Magere Brug kijken we over de Amstel naar de Stopera
De andere kant op kijkend, staand op de Magere Brug, zien we Carre met het rode reclamebord boven
De oprit naar de brug met links de Stopera
Mijn favoriete foto van de Magere Brug; ik maakte deze foto met de 16 mm groothoeklens vanaf statief met ISO200 – f8 en een sluitertijd van 6 seconden. De duidelijke vertekening van de brug vind ik wel een mooi effect
Staand langs de Amstel naast Carre kijken we hier over de Amstel naar de brug met daarachter de Prinsengracht
Vanaf de Amstel naar de overzijde met de brug
Zelfde als hierboven maar nu met 16 mm waardoor een wjjder shot mogelijk is
We staan hier op de Herengracht kruising Thorbeckeplein en kijken verder de Reguliers gracht in
Om het verschil te laten zien hier de 16 mm opname vanaf dit standpunt van de foto hierboven
Hier kijken we de Herengracht in
De Reguliersgracht met de schitterende reflecties van de lantaarns op het vlakke water; door de tijdopname “verstilt” het water oppervlak als het ware
Vanaf de lokatie van hierboven met de telelens; wat een vreemd effect met die artistieke reflectie op het water. De rode en witte streep over de brug zijn van de verlichting van een auto die door het beeld reed, tijdens het openstaan van de lens.
Hotel ‘L Europe met de Kloveniersburgwal
De Munttoren op het Muntplein, wat een mooie stad is Amsterdam…het werd al laat en we moesten nog met de bus terug, volgende keer misschien toch maar met eigen auto
Het “kunstje” van Giel Beelen
Het hele leven is als één bonk theater denk ik wel eens. Iedereen gaat s’ morgens de deur uit om zijn of haar kunstje ergens te vertonen. De bakker, de toiletjuffrouw, de boekhouder, de zanger enz. Soms is dit kunstje zo goed dat de pleger er bekend door wordt. Maar soms overstijgt de ermee geïnitieerde overexposure van de pleger het kunstje zodanig dat je je af vraagt: “wat was ook alweer het kunstje” ?
Zoals met Giel Beelen, bijna elke dag op TV . Maar met wat en waardoor? Wat is eigenlijk zijn kunstje, vraag ik me al jaren af ? Ik denk dat hij zich dat zelf ook afvraagt, anders kan ik zijn nieuwste poging om toch maar vooral op TV te blijven komen met zinloze exercities als dagen lang niet slapen of honger lijden tijdens het plaatjes draaien niet verklaren. Je komt er wel mee op TV en in de krant. Zoals op de voorpagina van de Telegraaf vanmorgen zie hieronder
