Journaal Jan Tuijp Woensdag 14 augustus 2013

Onze Reis in beeld

Zoals te zien maakten wij onze rondreis door China in het deel waarin bijna alle 1,5 miljard Chinezen wonen; het bijna onbewoonde westelijk deel van China met de Gobi woestijn hebben we letterlijk links laten liggen.

Beijing – Luoyang met trein ====  LouYang – Xi An met trein ==== Xi’An – Wuhan met vliegtuig ====  Wuhan – Yichang met bus ==== Yichang – Chongqin met cruiseboot ==== Chongqin – Lijiang met vliegtuig ==== Lijiang – Dali met bus ==== Dali – Kunming met bus ==== Kunming – Guilin met vliegtuig ==== Guilin – Yangshou met boot ==== Yangshou – Guilin met bus ==== Guilin – Sjanghai met vliegtuig

Met lege koffers naar China om te Shoppen?

Als het niet zo’n lange, kostbare, en vermoeiende vliegreis was, zou het nog niet zo gek zijn om met twee lege koffers voor een weekje naar Beijing of Sjanghai te vliegen, om er de allernieuwste merkmode en allerlei soort andere artikelen voor een prikkie aan te schaffen, en dit te combineren met een snuifje “cultuurshock” toerisme.

China is voor ons westerse mensen echt een shopping paradijs. Het eten is spotgoedkoop, en je kan hier in mega grote super stores en malls en op lokale markten meer dan waar ook ter wereld alles wat los en vast zit kopen voor vaak maar 10 a 20 % van onze prijzen. Voor kwaliteit jeans/shirts/polo’s/tassen/jassen/schoenen betaal je niet meer dan 5 a 8 euro. Vooral de echte lifestyle merkartikelen  zijn spot en spotgoedkoop. Alle grote bedrijven als Calvin Klein, Armani, Gucci, Prada, Louis Vutton, etc etc laten hun hele collectie in China maken, maar door corruptie aan de top v/h Chinese ambtenaren apparaat, wordt er in die fabrieken “overproductie” gemaakt, die in de Chinese shops tegen dumpprijzen verkocht wordt. Onze reisleider Wieb die hier al vele jaren komt, wist e.e.a  van zijn Chinese contacten. We konden dit zelf ervaren in speciale shops in Beijing en m.b.v deze Chinese corruptiepraktijken ons voordeel doen……

Uiteraard tiert de markt voor nep artikelen ook welig, vooral op gebied van horloges en dure software als bv Photoshop CS6, tablets en smartphones, maar die zaken worden dan ook onomwonden als nep aangeboden en zijn makkelijk van echt te onderscheiden. Alle echte elektronische merk artikelen, zoals laptops, i pads, i phones, camera’s en lenzen, zijn in China altijd nog zo’n  25 % goedkoper als bij ons, konden wij vaststellen.

Geld pinnen in China

Diegenen die met hun lege koffers klaarstaan om ff te gaan shoppen in Beijing hoeven geen zware pakken geld mee te nemen. Bankpassen, betaalpassen en creditcards wel ! Wij konden vrijwel overal met onze betaalpassen en creditcards van alle banken geld opnemen in de Chines ATM’s. Of wij met geld uit de muur halen, gelijk worden behandeld als de Chinezen weten we niet, want de ATM vraagt bij elke muur transactie of het om een “overseas card” gaat; waarop wij ja konden intypen, de Chinezen hebben die cards natuurlijk niet.

Guilin

Onder: We zijn nog in de stad Guilin, die prachtig gelegen is tussen de karakteristieke limestone pieken van het Karstgebergte. De gebouwen staan kris kras tussen de flanken van de steile heuvels en bergen in gebouwd

Onder: Het gemeentebestuur van Guilin had bedacht dat voor een attractieve uitstraling de stad s’ avonds feëriek moest worden belicht. De halve stad was er tegen , maar er wordt door de autoriteiten in dit land niet onderhandeld, volgens onze gids uit Guilin, dus gingen de schijnwerpers er vol op !! Zoals dat Chinezen betaamt gaan ze er dan ook voor; “over de top”, zoals de vliegveld terminal van Guilin  hieronder, waarvoor zelfs lichtgevende kunstpalmen zijn aangerukt.

Onder: Als gevolg van dit gemeente besluit zijn overal in Guilin de gebouwen s’ avonds tot middernacht uitbundig verlicht

Onder: Ook alle bruggen, zelfs de logge betonconstructies, baden in het feestlicht; voor deze foto liep ik even naar de as van de weg toen de stoplichten op rood stonden; het is wel oppassen geblazen want de Chinezen rijden massaal zonder probleem door rood.

Onder: In hun verlichting/versiering drift wordt door de Chinezen altijd en overal een bonte mengeling van felle kleuren toegepast, waardoor er in onze westerse ogen toch een Mickey Mouse achtige kermissfeer ontstaat. Maar de Chinezen vinden dit geweldig!

Onder: Even buiten de ingang van ons hotel kan je de vreemdste tafereeltjes op de elektrische scooter voorbij zien komen. Als dit kleine Chinese jongetje maar niet met een geblesseerd nekkie wakker wordt…

Onder: Volgens onze vrouwelijke Chinese gids zijn de vrouwen hier doodsbang, om door de zon bruiner te worden, ze willen allemaal- naar westers model – “white” blijven, en doen daar echt van alles voor, een compleet masker, of zelfs een kapotte paraplu op de scooter wordt ingezet om die wens te realiseren.

Onder: Tegenover ons hotel deze prachtige bronzen rennende paarden, als ode aan de werkpaarden van China ??

Onder: Met onze groep bezochten we een thee plantage; de bamboe hoedjes bleken geen overbodige luxe bij het bezoek aan de thee velden. De koperen ploert knalde er weer genadeloos op los.

Onder: Als theeplukkers in de thee velden van Zuidoost China, wat kan een mens allemaal meemaken.

Onder: Na dit bezoek lunchten we zoals elke dag in een door reisleider Wieb uitgezocht restaurant. Door zijn lange ervaring; hij was 137 x reisleider waarvan 23 keer China – kwamen we steeds op bacterievrije, en  “smaak betrouwbare” locaties. We zouden een groot probleem hebben gehad zonder zijn ervaring en inbreng. Alleen door China reizen zonder begeleiding is, zo weten wij nu – voor ons westerlingen niet aan te bevelen.

Onder: Details van hierboven, een vis met daarnaast dumplings, met daarin vlees en/of groenten

Onder: Heerlijke uitjes, worteltjes en koolbladeren onder een zoete gelei

Onder: De ouwe kom van Guilin was net als de historische centra in alle andere steden autovrij, en omgetoverd tot gezellig voetgangersgebied. De middenstand vaart er wel bij; het is loei druk. Hier zaten we elke avond op een gemoedelijk terras te eten/drinken. Het werd zo gezellig dat Wieb zijn Amerikaanse “crooner” repertoire uit de kast haalde; waar ook door de voorbijlopende Chinezen luid voor geapplaudisseerd werd.

Onder: Zanger Wieb werd afgewisseld door zangeres Bella, een Chinese schone, die economie studeert aan een van de vele Universiteiten van Guilin; ze sprak goed Engels en vertelde ons dat ze bij dit restaurant als invalkracht per uur minder verdiende dan wat wij voor 1 biertje betaalden. Das niet veel….

Onder: De meeste toeristen, waarvan 98 % Chinezen, die in Guilin komen, gaan per boot over de rivier de Li naar de stad Yangshuo. We zaten bepaald niet op de enige boot, het wemelde er van. Door het vaarwindje had je niet in de gaten dat je behoorlijk verbrandde in de ruim 40 graden waarin je stond te stoven op het bovendek.

Onder: De route – 70 km – duurde ruim 4 uur, en was een regelrechte sensatie, we voeren op de bijna drooggevallen rivier de Li door een fantastisch natuurgebied in het Karstgebergte.

Onder: Continue klikten aan alle kanten de camera’s gestaag, maar onderstaande foto bekijkend moet iedereen dat wel snappen. Dit tafereel is zo mooi dat het staat afgebeeld op een 20 Yuan geldbiljet (2,50 euro )

Onder: We naderen Yangshuo; het wordt drukker,maar niet minder mooi. Ook de kleine bamboe (PVC ) vlotten met toeristen uit Yangshuo varen hier rond.

Onder: S’ avonds kan je over de hoofden lopen in de straatjes van het oude Yangshuo, waar een paar honderd duizend mensen wonen, edoch elk jaar maar liefst 9 miljoen toeristen komen.

Onder: Vrij plotseling, we zitten er in een restaurantje nog te eten, zien we mensen door de straatjes van Yangshuo rennen, en begint het te waaien. Dan breekt er onverwacht een zwaar onweer los en valt er een tropische bui die wel 20 minuten duurde. Zeer grote hoeveelheden water kwamen naar beneden.

Onder: Als de bui is overgetrokken, blijkt de straat, waar ik net nog de foto met duizenden toeristen maakte geheel overstroomd te zijn. Ons hotel, – waar we ons dienden te melden voor het bezoek aan een grote show – , was door het water onbereikbaar geworden, er stond wel 30 cm water omheen.

Onder: We komen alsnog op tijd voor de grote publieks trekker van Yangshuo, de show die in het openluchttheater elke avond 365 dagen per jaar 10.000 bezoekers trekt. Op een meer tussen de bergen voeren 600 lokale medewerkers een fabelachtige show op die voornamelijk is opgebouwd m.b.v lichteffecten en massaliteit van medewerkers.

Onder: De bedenker van deze fraaie show was ook betrokken bij de choreografie van de beroemde openingsceremonie v/d Olympische Spelen van Beijing

Onder: Tijdens deze fabelachtige vertoning, die het publiek in hoorbare vervoering bracht, werden tafereeltjes uit het vroegere dagelijkse leven van de mensen hier uitgebeeld.

Onder: Zoals altijd in China, veel licht en veel kleuren. Je hoort het publiek smullen, en dat moet gezegd , ook wij waren diep onder de indruk….

Onder: Deze dames raden hier een paar jaar geleden nog naakt op, toen had het publiek massaal verrekijkertjes mee volgens onze gids, maar die zie je, nu ze vleeskleurige panty’s dragen niet meer.

Onder: Het is een wervelende show, met veel licht – schakel effecten waardoor je soms gewoonweg niet weet waar je naar kijkt.

Onder: De volgende ochtend vroeg stonden de door ons bestelde fietsen en elektrische scooters voor het hotel klaar, voor een 4 uur durende rit door het platteland; het was een adembenemend mooie ervaring, al was het – vooral voor de fietsers -, natuurlijk een bloedhete operatie bij 40 graden plus. Stilstaan zonder rijwind was bijna pijnlijk.

Onder: We stopten overal voor het maken van foto’s

Onder: Dit vrouwtje schept met een handige hevel constructie bergwater uit het kanaal dat door het landschap stroomt. Dit zou toch zo een schilderijtje kunnen zijn ?

Onder: Hier wordt de grond nog bewerkt met waterbuffels; ter genoegdoening hebben we de vrouwtjes 1 euro gegeven voor het maken van de foto’s. Tja die Chinezen lijken wel de vroegere Volendammers in klederdracht. Ik weet nog dat mijn vader m’n zussen, toen die nog in de Volendammer dracht rondliepen had geleerd om met de hand open, “Money for the Pickjoe” naar de fotograferende toeristen te roepen.

Onder: Het was echt een waar genoegen om op die muisstille elektrische scooters rond te rijden. Door de stilte om je heen geniet je nog meer van de serene rust die het landschap uitstraalt. Eindelijk een echte reden om elektrisch te rijden, want voor het milieu en de efficiency heeft ’t geen zin; immers, de stroom voor de batterijen wordt bij ons opgewekt in centrales die op dieselolie lopen. Alle financiële voordelen die je als elektrische rijder geniet, zijn als subsidie door de belastingbetalers opgebracht.

Onder: We keken onderweg onze ogen uit, en maakten overal prachtige plaatjes.

Onder: Halverwege stopten we bij de boerderij van een Chinese familie. Hier zien we de attributen hangen waarmee het land bewerkt wordt, en rechts de slimme hand gedreven molen waarmee door de boerin soja olie gemalen wordt, uit de van het land geplukte sojabonen. We mochten even binnen kijken en werden getrakteerd op vers geplukte bessen, en pel pinda’s

Onder: De dochter komt net met een lading gedroogde pel pinda’s waar wij natuurlijk ook van mochten snoepen. Tja verser kan niet….

Onder: Door de houten zwengel heen en weer zwaaien draaien de molenstenen over elkaar. Door een gat in de bovenste steen worden de sojabonen – en andere producten – aangevoerd, en de sojabonen komen als olie in het kommetje terecht.

Onder: Even verder zagen we deze twee vrouwen in een lotusbloemen veld.

Onder: De kern aan de binnenkant vd lotusbloem is een belangrijke voedingsbron voor de Chinezen.

Onder: Vanuit Yangshuo gingen we aan boord van een boot van waaruit we het traditionele vissen m.b.v aalscholvers konden zien. De visserman gaat met zijn bamboebootje met mand, lamp, en een paar intensief door hem getrainde hongerige aalscholvers op pad.

Onder: De aalscholvers die met een touw aan hun poten aan de vissersboot vast zitten, duiken naar vis maar kunnen die niet doorslikken omdat hun kelen ( zie foto) met een touwtje dicht zijn gesnoerd. Als de visser ziet dat er twee of drie visjes in zijn krop zitten, trekt hij het beestje naar binnen en laat de visjes uit de aalscholvers kelen in de mand vallen.

Onder: Het zijn over het algemeen kleine visjes die er mee gevangen worden. Al met al een oude traditie, die wel interessant is om te zien, maar heden ten dage helaas heel erg commercieel is opgezet, met bv veel te veel mensen op de boten, zodat eerst 2 a 3 Chinezen knock out moeten worden geslagen om op een geschikt plekje te kunnen fotograferen.

Onder: De trotse visser met zijn vriend; het touwtje om de nek van de aalscholver is nu verwijderd, “the job is done”…..

Onder: De volgende dag rijden we vanuit Yangshuo met de bus weer terug naar Guilin langs een schitterende route. Vanuit de bus maakte ik prachtige foto’s. Voor de liefhebbers: op P met ISO 2500 f 10, en de autofocus op “Continue” of “All Servo”, zodat op bewegend beeld wordt scherpgesteld. Probeer daarbij de camera op het moment van afdrukken even met het panorama mee te bewegen.

Sjanghai

Sjanghai is een mega grote  metropool aan de oostkust van China. De stad mag zich met ruim 25 miljoen inwoners tot de allergrootste steden ter wereld rekenen. Het is het financiele zakencentrum van China, waar ook de Hang Seng effectenbeurs is gevestigd. In Beijing zit de regering, daar wordt het geld opgemaakt dat in Sjanghai wordt verdiend, zeggen de Chinezen. Sjanghai kan je niet in een paar fotootjes vatten, je moet het zien, voelen, horen en ruiken. Kortom Sjanghai moet je echt beleven. Hieronder toch wat sfeer plaatjes van deze indrukwekkende Chinese stad.

Onder: Na 2,5 uur vliegen uit Guilin naderen we wereldstad Sjanghai met 25 miljoen inwoners. Vanuit het vliegtuig krijgen we alvast een voorproefje hoe al die mensen voornamelijk gehuisvest zijn.

Onder: Vanuit onze bus na de landing zien we de beroemde door een magneet aangedreven sneltrein van Sjanghai die de 40 km tussen de airport en de city met 435 km/h in 7 minuten aflegt. In de bus meldt onze nieuwe Chinese gids dat het al de 6de dag op rij is dat de temperaturen hier oplopen tot boven 42 graden – gevoelstemperatuur 46 graden -, en dat het al de 8ste nacht was dat de temperatuur niet beneden de 30 graden celsius is gekomen. Hopelijk werkt de airco in het hotel goed….

Onder: Vanuit onze goed gekoelde hotelkamer midden in de stad, hebben we onderstaand uitzicht op Sjanghai. Het ronde voorwerp over de straat is een voetgangers rotonde boven een kruising; je ziet dit heel vaak hier in Sjanghai en in de andere grote steden.

Onder: S’ avonds bezoeken we de Bund, de wereldberoemde wandelboulevard langs de rivier in het centrum van Sjanghai; je kan van hier prachtige plaatjes maken naar de overkant. Van het downtown business centrum van Shanghai

Onder: Links op de foto de “Bund”, de prachtige wandelboulevard waar vele tienduizenden Chinezen zich elke avond vergapen aan de schitterend verlichte gebouwen.

Onder: Feestboten op de rivier. We stapten in de lift van een 340 mtr hoog gebouw met 88 verdiepingen – lifttijd 45 seconden – om te genieten van een waanzinnig uitzicht op deze miljoenen stad.

Onder: Hier in het midden van de foto van links naar rechts lopend de “Bund” boulevard

Onder: Wat stelt dit voor??? Probeer eens te raden……..Het is een blik vanaf de 88 ste verdieping van het gebouw door het Atrium naar de vloer van de 56 ste verdieping, waar als je goed kijkt een grand piano staat opgesteld

Onder: Om te eten zochten we een van de vele luxe restaurants op in de City, waar ze zelfs hun eigen Budweiser bier brouwden; het moet toch niet gekker worden. Het bier was hier lekker, maar heel duur, zo’n 12 euro voor een halve liter.

Onder: Uiteraard bezochten we veel grote”malls”, reusachtig grote winkelcentra met de afmetingen van een klein dorp; een belevenis hier in Sjanghai. Dit is een hoekje van de afdeling met kinderkleding, let eens op de felle kleuren.

Onder: Vrouwenmode; ik zie onze vrouwen hier nog niet in lopen, hoewel ??? …

Onder: Over mode gesproken, deze gebreide schoenen kiekte ik ondanks de bloedhitte op straat

Onder: China Town in Sjanghai; let wel in China dus; ook hier hebben we ons uitbundig kunnen laven aan het “consumers paradise” dat Sjanghai heet…. om de kopers binnen te lokken werden hier ook complete straatjes met grote blaasinstallaties van gekoelde lucht voorzien, tja, “over de top” dus….

Onder: In Nanjing street, de bekendste en drukste winkelstraat van heel China, reed deze 80 jarige Chinees zijn sierlijke rondjes bij 45 graden hitte. Hij is niet bang om te vallen, want hij is met twee parachuutjes uitgerust.

Onder: Ook overdag reden we met onze bus nog even naar de Bund, waar ik o.a deze mooie plaat kon maken van het CBD (City Business District) en het publiek dat zich er aan vergaapt. Zoals te zien was het heel helder in Sjanghai, met zijn 25 miljoen inwoners; wat een belevenis vrienden….

Onder: Gedurende ons verblijf in Sjanghai was Hetty jarig. We vierden dit op gepaste wijze in een Braziliaans restaurant, maar eerst maakten we deze verjaardagsprent met de jarige Hetty in het midden geflankeerd door de andere vrouwen van onze groep. Vlnr: Marian, Mary Hetty, Mieke en Liestbeth

Onder: We sloten onze laatste avond in Sjanghai en China af met een bezoek aan een Acrobaten Show, waar de Chinezen wereldberoemd om zijn. Er lopen aan aantal shows in Sjanghai; wij kozen voor het “New Sjanghai Circus”

Onder: Er was aangegeven dat er NIET gefotografeerd en gefilmd mocht worden. In het begin fotografeerde ik er uiteraard nog lustig stiekem op los, en kon ik diverse mooie plaatjes maken…

Onder: Een slangenmens. Alleen al hier naar kijken geeft een benauwd gevoel. Wat moet een mens er allemaal wel niet voor over hebben om dit te kunnen.

Onder: De laatste foto die ik kon maken, er kwam iemand met het dwingende verzoek of ik mijn camera wou inpakken.

Mijn superlatieven zijn allang al op, en dat is maar goed ook, want wat wij hier vanavond meemaakten op het gebied van acrobatiek, menselijke kracht, en beheersing, daar zijn gewoonweg geen woorden voor. Misschien nog het woord “adembenemend”, letterlijk en figuurlijk, vooral  toen tijdens het slotstuk 5 motor rijders in een relatief kleine stalen kooi als projectielen in de kooi door elkaar heen raceten, en het publiek de adem inhield. Maar het liep allemaal goed af.

Naar huis, na een zeer geslaagde trip !!

Het zat er op. De volgende morgen namen we op het vliegveld, voor onze lange vlucht naar huis, afscheid van onze reisleider Wieb, die naar zijn huis in Thailand vertrok. Wat hebben we veel aan hem te danken. Een ervaren man/reisleider die inmiddels precies weet waar Abraham de mosterd haalt in een door taalbarriere’s en gecompliceerde oosterse normen en zeden ondoorgrondelijk land als China, is absoluut een must. Dat hij ook nog eens een hele leuke en sfeer verhogende vent is, was mooi meegenomen. Maar ook de sfeer binnen de groep waarmee we een maand lang intensief samen reisden was heel goed, en dat is ook een voorwaarde voor het slagen van een dergelijk trip.

Het was een hele mooie en indrukwekkende reis, met heel veel excursies en allerlei toeristische attracties. We hebben onze blik op de wereld om ons heen verruimd, en vooral veel over China geleerd. Niet alleen door die toeristische attracties die we bezochten. Die fungeren eigenlijk als kapstokken waaraan zo’n trip dwars door zo’n onmetelijk groot en interessant land opgehangen wordt. Na veel vluchten, en in treinen, bussen en boten door een groot deel van China getrokken te zijn, hebben we nu een vrij goede indruk van wie de Chinezen zijn, hoe en waar ze wonen, werken en denken, en hoe de infrastructuur, het platteland, de natuur en de steden er uitzien.

We zijn allemaal positief verbaasd over de extreme voorwaartse ontwikkeling die China de laatste 20 jaar in velerlei opzichten heeft doorgemaakt. Ook al is het geen echt vrij land; of misschien zelfs wel juist daarom. Het is een zeer modern land dat op vele fronten; economie, infrastructuur, urbanisatie, industriële ontwikkeling, werkgelegenheid, verkeer, openbaar vervoer, collectieve voorzieningen etc etc  kan wedijveren met het vrije kapitalistische westen, maar ja is dat eigenlijk wel zo gek?

Toen ik onze laatste Chinese gids vroeg of hij ook Boedhist was, antwoordde hij lachend: “nee nee zeg, ik ben kapitalist, net als alle Chinezen”

Verkoeling in Lijiang op wintersport hoogte

Het is heerlijk om na weken van verstikkende hitte even een paar dagen in menselijke temperaturen van rond de 25 graden rond te lopen, al moet je daarvoor zomers in China wel flink omhoog, zoals hier in Lijiang naar 2400 meter. Nota bene de hoogte van de hoogst gelegen Europese wintersport plaats in de Franse Alpen. Op deze hoogte zit minder zuurstof in de atmosfeer, in het begin merk je dat vooral aan de kortademigheid bij het trappen klimmen, wat hier met al die tempels nogal eens voorkomt. Na een dag is dat echter weer over.

Onder: Hier in Lijiang lopen nog veel inwoners in traditionele klederdracht, ze laten zich gemakkelijk fotograferen, wat echter niet overal op onze rondreis door het “Rijk der Draken” het geval is. Vooral oudere karakteristiek uitziende Chinezen die veel gekiekt worden vragen daar vaak geld voor, maar voor een paar Yuan ( 1 Yuan is 12,5 eurocent) ben je dan wel een prachtige foto rijker.   

Onder: Bovensectie van een traditioneel theehuis in de Black Dragon Pool nabij Lijiang, dat we op een van onze wandelingen bezochten om er wat te drinken. Theedrinken is zowat een spiritueel ritueel hier in China en daarom worden van de theehuizen hier echte kunstwerken gemaakt.

Onder: Hier sta ik dan bij het standbeeld van Mao in Lijiang. Na een lange strijd van de communisten tegen de nationalisten, – sinds de val van de laatste Keizer in 1911 de machthebbers in China, – riep Mao als leider van de communistische partij uiteindelijk in 1949 op het plein van de Hemelse vrede in Beijing de volksrepubliek China uit. Hij wordt nog door vele oudere Chinezen gerespecteerd en ge-eerd, maar vooral de jonge Chinezen hebben niets meer met deze naar zij zeggen: “bruut, die miljoenen andersdenkenden gevangen nam, martelde en vermoordde”.  

Het dorpje Baisha

Onder: Met de lokale bus (elk ritje kost 1 Yuan = 12,5 eurocent) reden we naar het dorpje Baisha, niet ver van Lijiang

Onder: Naxi vrouwtjes in Baisha, waar amper een verdwaalde toerist komt. In dit dorpje woont de minderheid groepering van de Naxi stam, we bezochten er het Naxi museum, en een lokaal werkplaatsje waar traditionele Naxi kunst vervaardigd werd.

Onder: Een oud vrouwtje in Baisha wenkte ons tijdens een wandeling haar huisje in. “Wat die westerse reisleiders en touroperators kunnen, kan ik ook”, heeft zij vast gedacht. Zo exploiteert zij zonder “dure strijkstokken” haar eigen toeristische attractie, en liet zij trots haar hele hebben en houwen aan ons zien. En zelfs haar tandeloze mond. Tja, voor de Chinezen zijn materiële waarden en vooral geld, heel belangrijk, daar hebben ze hier in China alles voor over. Als je geld hebt ben je pas iemand, aldus onze Chinese gidsen.  

Onder: Een deel van het binnenplaatsje van de oude vrouw, met rechts een echte douche cabine

Onder: De was doet men er nog in het water uit de bergen, dat in de open kanalen door bijna alle straten stroomt.

Onder: Net als in alle andere Aziatische landen waar wij de afgelopen jaren waren, Laos, Cambodja, Vietnam en India zagen we ook in China dat vrouwen bijna al het werk doen, waaronder zwaar werk in de bouw zoals hieronder in Baisha.  

Onder: Op onze weg terug naar Lijiang zagen we vanuit de bus de met sneeuw bedekte toppen van de ruim 4000 meter hoge Dragon Mountain, waaraan Lijiang ligt.

Onder: “Eindelijk weer vers zeewier voorradig”  stond als reclame uiting bij een marktkraampje in Lijiang waar deze nou bepaald niet smakelijk uitziende lekkernij uitgestald lag.

In de bus naar Dali

Onder: Vanuit Lijiang, in de bus op weg naar het 150 km zuidelijker gelegen dorpje Dali. Dit ligt niet ver van de  noordoost grens van Myanmar, het vroeger Birma. Het ligt op 2000 meter hoog en is dus daarom ook heerlijk koel, zo’n 26  a 28 graden Celsius. De wegen waarover wij in China rijden zijn stuk voor stuk heel ruim en degelijk aangelegd. Overal vindt men bloemen in de midden bermen, staat er verlichting langs de wegen die dmv zonnecellen van stroom worden voorzien !!

Onder: We rijden door het prachtige Zuid Chinese landschap, met de optrekkende wolken boven de ons omringende bergen 

Onder: Het Karstgebergte komt langzamerhand in beeld; ook zien we steeds meer meertjes. De rit met de bus duurt ongeveer 4,5 uur en verveelt geen seconde.

Onder: Er liggen verhoudingsgewijs toch heel veel vrachtwagens langs de kant van de weg; ook hier midden in een klein dorpje; vermoedelijk meestal door in slaap gevallen chauffeurs

Onder: We gaan het historische oude deel van Dali in, waar ook ons hotel in gelegen is. Onder de stadspoort reisgenoten Henk en Mieke. Er komen veel toeristen naar dit kleine sfeervolle bergplaatsje van de voet van de Azuurbergen en het grote Erhai meer. Redenen hiervoor zijn het pittoreske oude stadscentrum met zijn smalle straatjes en lokale markten, en vanwege de drie beroemde Pagodes die in Dali gebouwd zijn. 

Onder: Op het binnenplaatsje van ons hotel maakte ik deze foto van wat ornamenten aan gebouwen die bij het hotel horen. Wat een sfeer…..

Onder: Met de bus rijden we een kort stukje naar de “Drie Pagodes” die prachtig gelegen zijn aan de rand van de stad Dali; overigens zien we er hier maar èèn.

Onder: Ergens op het schitterend gelegen tempelcomplex van de “Drie Pagodes” in Dali. Een van de highlights voor ons op tempelgebied. Persoonlijk vond ik dit niet minder mooi dan de Verboden Stad in Beijing, die als de toeristische top attractie in China geldt.

Onder: De drie pagodes waar wij hiervoor zitten, zijn een ode aan Boedha.

Onder: Het tempelcomplex is ruim 1 km lang en loopt over trappen en terrassen langzaam naar boven, naar de hoofdtempel. Hier een idyllisch gelegen “tussentempeltje”

Onder: Natuurlijk zijn er levensgrote beelden van Boedha in de hoofdtempel te zien, en van de met Petrus aan de hemelpoort vergelijkbare “Heaven Kings” als poortwachters onderweg. Nu eens deze afbeelding van de gouden moeder van Boedha; ook heel mooi, en het is puur goud (verf?) wat er blinkt.

Onder: De meeste vrouwen in Dali, waaronder de toer gidsen, lopen in deze prachtige bonte originele klederdracht rond. Gek genoeg willen ze er niet in gefotografeerd worden. Deze dames waren van de receptie van het hotel, en moesten van hun chef even voor mij poseren. De klant is immers koning in China………

Onder: Dali: vele straatjes, winkeltjes en terrasjes bij een perfecte temperatuur, dat is wel vol te houden vrienden… afzien manneeeeee…. riepen we dan bij BZN vroeger als we dit op reis mee maakten..

Onder: We zaten hier rustig… dachten we, maar dat was van korte duur. Al eerder merkten we aan de reacties om ons heen, dat onze verschijning voor de Chinezen kennelijk buitengewoon interessant was. In Dali kwam dit tot een climax. We werden bijna onafgebroken door de grote drommen voorbij paraderende Chinezen gefotografeerd, en gevraagd samen met hen op te foto te gaan.Vanaf mijn plaats aan het terras tafeltje zien we links Hans en Hetty, en rechts Mieke. 

Onder: Zittend aan ons terras tafeltje werden we door honderden Chinese voorbijgangers op de foto gezet. dat ik de fotograferende Chinzezen weer kiekte deerde ze helemaal niet; ze waren niet te stuiten. Het leek wel of ik de oude tijden met BZN weer herleefden. wat een bekijks, wat een vreemde wereld is dit ??

Onder: Er werd tot onze grote hilariteit door de voorbijgangers gevochten om met om samen met onze reisleider Wieb op de foto te kunnen.Ze sprongen achter elkaar bij hem op schoot. Vermoedelijk heeft Wieb iets van de uitstraling van de Kerstman, en werkt dit als een magneet op de Chinezen.

Onder: Maar we kwamen allemaal meerdere malen aan de beurt; hier worden Hans en Hetty bijna gemolesteerd om maar met ze op de foto te kunnen, wat een vreemde gewaarwording. Volgens reisleider Wieb geven foto’s met westerlingen internationale allure aan hun vakantiefoto’s en pronken ze daar later mee.

Onder: Moe van het poseren, en van de wijn gaan we huiswaarts. Een tafeltje met BBQ stokjes onderweg, maar je weet nooit wat er aan die stokjes zit, en ook niet, of de niet verkochte stokjes van gisteravond er ook bij liggen, en of ze er misschien morgenavond weer . (en overmorgen)

Onder: We besloten om op weg naar Kunming, onze volgende bestemming, bij het verlaten van Dali met de kabelbaan nog naar een meertje in de bergen te gaan. Het regende echter pijpenstelen, de kabelbaan cabines zweefden grotendeels door de laaghangende bewolking zodat we bijna niets zagen, en deze excursie werd een grote flop.

Onder: Met gevaar voor het eigen leven loopt reisleider Wieb in stromende regen op een spiegelglad hangbruggetje achter reisgenoten Marian en Liesbeth aan

Onder: Onderweg naar Kunming begon te lucht alweer te klaren; we hadden onze eerste regen in het regenseizoen in China te pakken; dat had slechter gekund. Geen slechte score dus. De route was ook hier weer bar interessant; geweldige ruime wegen, en overal langs de weg is elke vierkante cm bebouwd; bedenk: er moeten 1,5 miljard Chinezen eten elke dag…..

Onder: Een traditioneel Chinees dorpje tussen de rijstvelden en andere gewassen, op weg van Dali naar Kunming, een 350 km lange en ruim 5 uur durende trip met de bus. Er was geen Chinese gids mee, dus belde onze Nederlandse gids de Chinese gids onderweg met de vraag of hij de chauffeur even wilde bellen voor een door ons gewenste plas of eet stop.

Onder: Het stenen woud; een foto die ik kreeg van reisgenoot Liesbeth die samen met onze groep een excursie maakte naar het Stenen Woud, een geweldig natuurfenomeen 80 km buiten Kunming. Zelf was ik er die dag niet bij; ik had veel last van een al drie dagen durende constipatie waarvoor ik samen met Mary en Wieb in een taxi naar het hospitaal in Kunming toog.

Onder: Nog zo’n prachtige foto van reisgenoot Liesbeth, die ik natuurlijk hartelijk dank voor het afstaan van deze twee foto’s

Even naar een hospitaal in een Chinese Stad

Ik voelde het al twee dagen aankomen, maar toen ik na drie dagen nog al niet naar de wc kon moest er wat gebeuren; het begon ook heel pijnlijk te worden. Eerst samen met de bell boy van het hotel naar de Pharmacy voor medicijnen. Dat bezoek had iets van een slapstick met die taal barriëre; hoe maak je iemand met gebarentaal duidelijk dat je medicijnen tegen verstopping wil.

De medicijnen werkten uiteindelijk niet, we kregen het vermoeden dat we juist pillen tegen diarree gekregen hadden. De volgend ochtend besloten we daarom met een taxi naar het ziekenhuis te gaan; de Chinese gids wist een hospitaal waar op de 4de verdieping in een bepaalde afdeling een arts was die een beetje Engels sprak.

Bij het ziekenhuis aangekomen kwamen we in een compleet gekkenhuis terecht. Honderden Chinezen liepen elkaar te verdringen voor de loketten om aan de beurt te komen. Ik zag het even niet meer zitten, en hoopte heimelijk op een spontane diarree aanval. De ziekenhuis politie bracht ons intussen naar het gewenste gebouw en verdieping. Al die tijd voelde ik me steeds benauwder worden. Na een intake gesprek van zo’n 45 minuten met een zeer pover Engels sprekend vrouwtje met een klein piepstemmetje, dat op Olijfje van Popeye leek, kreeg ik medicijnen tegen de kramp, en moest ik zeker een kwartier naar buiten naar een ander gebouw lopen voor een röntgen foto.

Eerst was me nog de schrik om het lijf geslagen toen ik begreep dat ik naar de chirurgie zou worden gebracht, waarbij Oljifje een snijbeweging op mijn buik maakte. Na mijn schrikreactie bleek dat ze bedoelde, dat dáár een “x ray van gemaakt moest worden. Toen na een uurtje later de uitslag goed bleek, werd ik op de gang waar iedereen voorbij liep ontkleed en behandeld. Iedereen – man of vrouw – lag voor iedereen zichtbaar naakt op behandeltafels, maar niemand keek er van op. Nadat rustig een infuus was ingebracht kon ik weer normaal naar de wc. De gehele actie: intakegesprek, medicijnen tegen kramp, rontgen fotomaken, analyse en uitslag en de behandeling met infuus had zo’n 3 uur geduurd en kostte exact 30 euro.
 
Onder: Na een spectaculaire ochtend in een van de hospitaals van Kunming shopten we er nog wat in een van de vele mega grote shopping malls, Je komt er ogen te kort, zo groot en zo veel, dat kennen wij bij ons niet. We zijn hier op een verdieping groter dan een voetbalveld met alleen maar schoenen. Je moet hier overal afdingen, de prijzen van  merkschoenen bedraagt net als met heel veel andere merkartikelen een fractie van die bij ons. Het werd dan ook flink gekocht in onze groep.

Onder: We zijn nog in het absurd grote schoenengebouw; Vanwege de 1 kind politiek worden de eenlingen meestal als echte prinsen en prinsesjes behandeld; kijkend naar onderstaande close up in een van die vele afdelingen krijg je wel een indruk van het “prinsesjesbestaan”.

Onder: Aan het eind van de middag ontmoetten we op het splinternieuwe vliegveld van Kunming de rest van de groep, om met hen samen in 1,5 uur naar het plaatsje Guilin te vliegen.

Onder: Deze prachtige kunstzinnige en mega grote vliegveld terminal is ontworpen door dezelfde architect als die van het Olympische Birds Nest. 

Onder: Na de start zagen we vanuit het vliegtuig nog een van de vier 1 km lange pieren van het immens grote en vooral lange vliegveld van Kunming, de stad waar ik dus een bijzondere herinnering aan heb.

Onder: “Made in China”” staat er op ontzettend veel artikelen die wij in het westen kopen. Welnu hier zijn dan een paar van de fabrieken met blauwe daken te zien waarin de Chinezen die producten maken. Ook vanuit de trein en uit de bus zagen we zagen we oneindig grote aantallen van deze werkplaatsen en fabriekshallen overal in het Chinese landschap.

Onder: We komen aan op het vliegveld van Guilin, een bijzonder plekje waar 900.000 mensen wonen waarvan 80 % in de toeristen industrie werkt. We moeten weer opnieuw wennen aan bloedhitte, want Guilin ligt slechts op 200 metr boven de zeespiegel, het is er snoeiheet, weer boven de 40 graden.

Onder: Veel gebouwen en bruggen etc in Guilin zijn s’ avonds bijzonder “over de top” verlicht, dit gaat echt heel ver, dat zal ik in een volgende editie van dit journaal laten zien

Onder: We bezoeken er de Rietfluit grot met groot binnenmeer, waar ik dit bijzondere plaatje maakte.

Onder: Daarna beklimmen we de 320 treden die ons naar de top van de Fubo heuvel midden in de stad Guilin leiden, een ongehoord warme en zweterige klus; hier staan de helden die het geklaard hebben.

Onder: Het is even afzien, maar dan heb je ook wel een spectaculair uitzicht. Vanaf de heuvel is de stad gedeeltelijk te zien, en de uitlopers van het karakteristiek Karstgebergte, waar Guilin midden in ligt.

Onder: De hitte in Guilin deert deze schone Chinese niet, die ik kiekte toen ze ons  hotel voorbij liep, maar ja, ze loopt dan ook onder moeders paraplu