Jaarlijks archief: 2013

Met de familie naar Egypte

Een nieuw begin

Onder: Mijn vader en moeder in het midden, broers en zussen linksom draaiend van oud naar jong daar om heen, daarnaast de echtgenote(s)en en daar aan vast de kinderen etc Onze ouderlijke familie op een compilatiefoto die ik maakte in 2010; de meeste van deze familieleden kwamen elke week wel een keer bij onze vorige week overleden moeder/oma/ouwe oma op bezoek in haar relatief kleine woninkje aan het Volendamse Top. We zullen die frequente gezamenlijke bezoekjes na de dood van moeder zeker gaan missen. Hopelijk blijven de familiebanden wèl intact. Vaak verwatert die band dan; we hebben in elk geval de foto.



Ik heb de laatste tijd weinig aan dit journaal gedaan; dat had z’n oorzaak. De laatste maanden stonden bij ons geheel in het teken van de ziekte, en de naderende dood van onze moeder. Ruim twee maanden lang reden we bijna dagelijks naar “De Lishof” in Oostzaan, om daar met de familie het ziekbed van onze 89 jarige moeder te delen. De vorige week hebben we moeder begraven; een zeer verdrietige gebeurtenis in het leven van een mens. Het is tevens de afsluiting van een belangrijke periode in het bestaan van onze familie. De spil waar alles om draaide is er niet meer. Elke week kwamen bijna alle familieleden nog op bezoek bij oma waar het er altijd gezellig aan toe ging. Al zal het nooit meer zoals vroeger worden hoop ik toch van harte dat onze familiebanden niet verloren zullen gaan, en dat we elkaar nog vaak zullen zien om net als vroeger weer gezellig ff bij te praten en met elkaar te kletsen.. Dat zijn we ook een beetje aan onze ouders “verplicht” Zij hebben hun leven lang gevochten om hun gezin in moeilijke tijden door de heftigste stormen te loodsen.

Hoe verdrietig zo’n afscheid ook is; we moeten ons tegelijkertijd realiseren dat e.e.a een volkomen normale zaak is, die hoort bij het leven. Het hele leven lijkt dan een rollenspel waarbij op zo’n moment alle rollen een generatie doorschuiven; eigenlijk is dit dus het “begin” van een nieuwe periode in ons leven, waarin wij nu weer als familie-oudsten boven in de pyramide zitten als de oma en de bap. We willen er nog heel lang van genieten.     

Met onze kinderen en kleinkinderen ( 17 personen, 8 volwassenen en 9 kleinkinderen)  naar Hurghada in Egypte

Onder: In ruim 5 uur vlogen we van Amsterdam naar Hurghada, waar we  in een voor ’n familievakantie werkelijk fantastisch resort zouden verblijven. Een sprookjesachtig onderkomen in de hete woestijn die op onderstaande foto op de achtergrond in de zon zindert.

Onder: In dit resort zijn 32 zwembaden en 35 glijbanen aangelegd; een paradijs vooral voor de kleinkinderen, maar ook onze kinderen en wij hebben er elke dag vele uren in doorgebracht. Op deze foto ook de befaamde rood wit geblokte Tonny Wonny, waar Mary en ik uiteindelijk op lang aandringen van de kids en kleinkids ook doorheen gingen. Het liep goed af, eerdere Tonny Wonnie avonturen in Turkije – met de kids – moest ik met een ontveld lijf bekopen. 

Onder: Alle huisjes in dit resort zijn gesitueerd op de begane grond aan een zwembad; het kan niet mooier.

Onder: Op de achtergrond het Aqua Park van het resort; nooit eerder zagen wij en ook onze kinderen zo’n uitgebreid en goed geoutilleerd water pretpark. De kids en kleinkids waren er de hele dag van vroeg tot laat bezig alle spectaculaire attracties uit te proberen.

Onder: We hadden 5 woninkjes naast elkaar op de begane grond, vòòr een van de 32 !! zwembaden op het resort; hier gaan Vincent en Sander van hun terrasje met hun biertje het water in voor een verfrissing. Afzien manneeee…….

Onder: Een ongekend luxe oord met 365 dagen per jaar temperaturen van zelfs in december overdag nog tegen de 30 graden. Het was er afgelopen week s’ avonds (eind oktober) om 11 uur nog steeds zo’n 25 a 26 graden.  

Onder: Je bent in een moslim land, en dat is af en toe te merken.

Onder: Met de fam in een van de vele zwembaden; dit is het golfslagbad vlnr: Jan sr, Jan jr, Mary, Vincent, Kees jr , Kees sr, Nico

Onder: Als het overdag te warm werd zochten de kids beschutting tegen de zon in een van de vele pagodes die overal langs de zwembaden staan. Vlnr: Thijs, Tim, Maryjr, Kees, Nico, Jan jr

Onder: Kees en Sophie duiken in een pagode over een “hindernis” heen

Onder: Het gezin van Sander en Tamara met i.p.v zoon Jan nu nichtje Sophie

Onder: Draagt Tamara hier nou niet dezelfde bril als ondergetekende ?

Onder: Brenda geniet van de zon en de zee. Op een gecharterde prive boot voeren we met onze gehele familie vanuit Hurghada naar Paradise Island midden in de Rode Zee. We hadden plenty tijd voor af en toe een leuk fotootje.

Onder: Brenda en dochter Sophie op onze boot. Een fotogeniek koppeltje daar op de Rode Zee !

Onder: Vanaf het terras van onze woningen maakte ik deze foto van het resort vóór ons.

Onder: We dineerden elke avond op de boulevard van het resort waar vele restaurants aan gelegen waren. Een door ons “omgekochte” ober maakte dat er elke avond om half 7 een lange tafel voor ons klaarstond aan het zwembad. Er was een grote variëteit; Chinees, Italiaans, Duits, Indisch, Aziatisch etc etc. We pakten overal wat van mee, en het was voortreffelijk. Mary maakte er deze foto van onze zoons met hun “ouwe heer” Vlnr: Sander, Jan, Kees, Vincent.

Onder: De kinderen en kleinkinderen konden geen genoeg krijgen van alle mogelijke glijbaan constructies die op het park gebouwd zijn

Onder: Als ik dan aan de boys vraag om even stil te staan voor een foto, moet daar wel wat avontuur bij zitten natuurlijk

Onder: S’ morgens voor ons huisje met de kinderen van Kees en Sylvia; Nico, Mary en Elly

Onder: Ontbijt met de kinderen; elke dag een feestje. Hier met Mary en Jip

Onder: Aan het einde van de middag zaten we steevast voor onze woninkjes gezellig aan een biertje. De kamers waren heel mooi ingericht met een ruime living en een separate slaapkamer. 

Onder: In het zwembad grenzend aan de terrasjes van onze familiekamers.

Onder: Op pad met Sophie, Jan en Thijs.

Onder: Zojuist is deze groep van de hoge familie afdaling naar beneden gekomen; een wild avontuur, dat nog op de gezichten af te lezen is !!

Onder: Sophie in een van de plastic gesloten opgeblazen bollen waarmee je over het wateroppervlak kan rollen.

Onder: Mary jr rent jodelend van de lol uit het water van de Rode Zee. Een van mijn favoriete foto’s, omdat haar plezier echt van de foto afspat !!

Onder: Brenda en Vincent onder de stortbak, waaruit om de 2 minuten onverwachts een grote bak koud water naar beneden stortte.

Onder: Vincent, – die nu de fractieleider is van de raadsfractie van het CDA Edam Volendam -, onder de stortbak, een echt schrikmoment.

Onder: Het kan nog erger; kijk eens naar dit Bulgaarse koppeltje

Onder: De kinderen van Sander en Tamara: Kees, Jan, en Tim

Onder: De moeder van de kinderen Kees, Jan en Tim hierboven; Tamara. Deze foto maakte ik op het strand van Paradise Island in de Rode zee in heftig tegenlicht, waardoor de haren van achteren “aangelicht” worden. Uiteraard moet dan de foto “ingeflitst” worden..Dit soort tegenlicht foto’s heeft meer “spanning” dan van voren met plat licht aangelichte foto’s

Onder: Op een van de talrijke terrasjes met de familie aan een drankje.

Onder: Sander en zijn zoon Kees ploffen het water in.

Onder: Moeder Tamara komt er met Jan achteraan.

Onder: De favoriete bezigheid van de oudere kleinkids; s’ avonds na het diner, op de elektrisch aangedreven steps over het resort crossen vlnr: Thijs, Kees, Jan, Tim, en Sophie

Onder: Op het strand van Paradise Island bedolf deze man zijn vrouw onder het zand, en boetseerde er daarna wat details bij.

Onder: Het gezin van Vincent en Brenda in de Rode Zee

Onder: Schoondochter Sylvia; de vrouw van onze jongste zoon Kees

Onder: Het gezinnetje van Kees en Sylvia met Nico Elly en Mary

Onder: Sylvia en jongste dochter Elly op de boot

Onder: Kleindochter Sophie wordt toch al een hele dame…

Onder: Kees Tuijp jr tegen Kees Tuijp sr. Dammen is een favoriete bezigheid bij onze kleinkinderen. We hebben vele potjes met elkaar gespeeld. In het gezin van Sander en Tamara is zelfs een fel begeerd “Dam Kroontje” in omloop, waar elke avond fel om gestreden wordt. Het schijnt dat Sander het Dam Kroontje al meerdere keren af heeft moeten staan aan mijn naamsgenoot Jan     



Onder: Al eerder in dit journaal gepubliceerd. Met onze hele gezin en kleinkinderen (17 personen) op het strand van Paradise Island in de Rode Zee.

Onder: Sophie, Thijs en Tim. Tim die 9 maanden ouder is als Thijs ontpopt zich steeds meer als de “familietank”; hij heeft een breed lijf, en wordt een steeds grotere “krachtpatser”.



Onder: Met Jip en Elly, de jongste kleinkinderen in het kinderbad

Onder: In de pagode voor hun huisje in het romantische licht van de lage zon s’ middags om 5 uur rustten Brenda en Vincent even uit, toen ik ze betrapte met mijn camera.



Onder: Ook Tamara en Sander moesten er aan geloven. Onder de stortbak waar onverwachts om de twee minuten een klein vrachtwagentje vol koud water uit naar beneden valt..Het is vooral voor de dames een precaire exercitie want door kracht van het vallende water wil het broekje afzakken. Er moet dus snel gehandeld worden. 

Onder: Na het stortbak avontuur staat Tamara even bij te komen; uiteraard was ik daar met mijn camera en invulflits meteen bij. Een hele natuurlijke top plaat, maar met zo’n mooi model kan dat natuurlijk niet mis.



Onder: Als de zon onder gaat achter de woestijn, ontvouwt zich een geweldig kleurenspel met de contouren van het resort op de voorgrond, waar vele camera’s lustig op los klikken.



Onder: Het gezin van Brenda en Vincent

Onder: Hier zijn wij net met een grote plof geland in het bassin aan het einde van de familie afdaling, fantastisch…….

Onder: Hier ben je als oma en bap toch wel heel erg blij mee…….. de neven Jan, Kees en Thijs samen plezier makend.



Onder:
Toen ik aan het einde van een glijbaan systeem stond te wachten op een van de kids, zag ik dit tafereeltje naast mij; ik werd getroffen door de volkomen symmetrie en heb het voor de zekerheid maar vastgelegd.  

Moeder overleden

Moeder/oma/ouwe oma overleden

(Tekst rouwkaart)

Dankbaar voor alles wat zij voor ons heeft betekend, moeten wij u tot ons grote verdriet mededelen dat na een lang, arbeidzaam, en welbesteed leven, geheel gewijd aan de zorg voor haar gezin, gesterkt door de liefdevolle zorg van velen die haar in haar laatste maanden bijstonden, op 89 jarige leeftijd is heengegaan, onze lieve moeder, schoonmoeder, oma, ouwe oma

Maartje Mooijer (Puul)

De kinderen,

Jan & Mary, Jannig & Jan, Kees & Christien, Gaar & Nico, Cor & Aaf, Jaap# & Lida,  Nico & Nel#, Arie & Yvette, Ben & Henriette, Lida & Klaas, Louis & Astrid

De 26 kleinkinderen en 33 achterkleinkinderen

Het hieronder staande rijmpje heeft moeder een aantal jaren geleden uitgeknipt en bij mijn zus Lida afgegeven, met de opdracht dit op haar rouwkaart te plaatsen

Als ik eens mijn ogen sluit

En het leven vliegt eruit

En men vraagt

Was het goed of matig ?

Was het vlot of was het statig ?

Blijf bij die vraag niet langer staan

Vergeef me dan, ik heb m’n best gedaan.

 

Terwijl wij hier samen met onze kinderen en kleinkinderen – in totaal 17 personen –  de herfstvakantie doorbrengen in een resort in Hurghada, aan de Rode Zee in Egypte, is onze moeder/oma/ouwe oma in verzorgingstehuis De Lishof in Oostzaan heel rustig ingeslapen. Mijn broer Cor en zus Gaar waren erbij dat ze haar laatste adem uitblies. Moeder heeft het vele weken langer volgehouden dan we allemaal verwacht hadden. Nu heeft ze dan eindelijk de rust die ze na haar intensieve 89 levensjaren wel verdiend heeft.  

 We hadden de laatste weken al uitgebreid afscheid van haar genomen en gezegd wat nog gezegd moest worden. Toen onze vertrekdatum naderde was ze al niet meer geheel bij kennis, en met zoveel mensen een vervroegde terugkeer regelen is bijna niet te doen. Bovendien was het voor de kleinkinderen wel heel sneu geweest om de trip naar Egypte waar ze al maanden lang naar uitkeken te cancelen.

 

Omdat we pertinent bij de begrafenis van moeder/oma wilden zijn hadden mijn broers en zussen het in overleg met mij goed gevonden om deze pas te laten plaatsvinden als wij terug zijn. Anders hadden wij de trip wellicht alsnog gecanceld. Omdat moeder pas afgelopen donderdag avond laat is overleden hoeft de begrafenis nu niet uitgesteld te worden, en kan deze op reguliere wijze gepland worden.

Moeder ligt opgebaard in haar woning op het Top 39 waar onze familie deze dagen en wij a.s maandag zijn om condoleances in ontvangst te nemen. Dinsdagochtend wordt ze begraven om 11 uur na de begrafenisplechtigheid  in de Volendamse St Vincentius Kerk


Hurghada

Ondanks alles hebben wij het hier voortreffelijk naar onze zin in een werkelijk sprookjesachtig mooi resort nabij Hurghada in de Egyptische woestijn niet  ver van de Rode Zee. Er wordt de hele week natuurlijk veel over moeder/oma/ouwe oma gesproken, en het bericht van haar overlijden was uiteraard schrikken, maar het was geen verrassing; we hebben er vrede mee dat ze nu haar ogen gesloten heeft, en dat haar nutteloze en vermoeiende strijd nu voorbij is..

Ik heb besloten een selectie van de foto’s die ik hier maakte volgende week na de begrafenis van moeder te plaatsen. 

Onder: Toch nog een zonnige groet van wat nazaten van moeder/oma/ouwe oma uit Hurghada, op het strand voor de Rode Zee. Vlnr: Jip, Jan sr, Sylvia, Elly, Nico, Kees sr, Mary jr, Mary sr, Jan jr, Vincent, Brenda, Thijs, Sophie, Kees jr, Sander, Tamara, Tim