Met moeder op de PH-BNK in apr 1994; haar enige vlucht ooit…
Onder: Een foto die bij mijn moeder thuis bijna 20 jaar aan de wand hing; hij is gemaakt in april 1994 bijna 20 jaar geleden; de eerste en enige keer dat mijn moeder in haar leven heeft gevlogen. Er waaide een straffe oostenwind die dag, maar het zicht was goed. Ik had haar al vaak gevraagd een keertje met me mee te vliegen, maar ze twijfelde steeds. Toen ik na de vlucht over Volendam en de Veluwe aan haar vroeg hoe ze het had gevonden zei ze letterlijk: ” Ik heb het voor jou gedaan; want met je eigen zoon vliegen, dat kan je niet weigeren, maar ik doe het nooit meer hoor”. Aan die laatste belofte heeft ze zich gehouden.
Onder: Moeder was co pilot, maar sturen tijdens de vlucht daar begon ze niet aan. Mary en m/n schoonmoeder zaten achterin. Ik ga wel mee als Mary ’s moeder ook mee gaat had ze als “voorwaarde” gesteld. We vlogen eerst over Volendam en daarna naar Apeldoorn waar we een mooi uitzicht hadden op Paleis ’t Loo
Veel reacties naar aanleiding van moeders dood
Ik ontving de afgelopen weken veel condoleances en andere deelnemingsbetuigingen na de dood van moeder op 24 okt jongstleden. Velen, waaronder veel BZN fans, herinneren zich moeder Tuijp natuurlijk van de reality soaps op TV rond het afscheid van BZN, waarin ik thuis bij haar sprak over haar uitgebreide BZN video banden verzameling. Ook was ze in originele Volendamse klederdracht vaak in beeld tijdens de avondvullende live TV uitzending van het BZN afscheidsconcert in Ahoy op 16 juni 2007. Op de dag voor haar begrafenis kon ik nog vele condoleances in ontvangst nemen van vrienden/buren/familie/kennissen/ex-collega’s die persoonlijk afscheid van moeder Tuijp kwamen nemen. Vele BZN ex-collega’s, zelfs die van het eerste uur, zoals Evert en Gerrit Woestenburg waren present. Dat ex BZN er Cees Tol – m’n ouwe makker – ondanks zijn moeilijke omstandigheden na zijn beroerte persoonlijk afscheid kwam nemen heb ik zeer gewaardeerd. Ik wil iedereen die kaarten, E-mails, sms-jes heeft gestuurd, of mij persoonlijk gecondoleerd heeft, bij deze hartelijk bedanken; het is een grote steun geweest.
Moeder heeft voor haar kinderen en kleinkinderen persoonlijke brieven nagelaten. Zo kreeg ik ook een brief in een gesloten envelop in handen. Het is een emotioneel moment om kennis te nemen van de hersenspinsels van je moeder, die op het moment van schrijven bij haar volle verstand, vermoedelijk alleen in haar kamer, afscheid neemt van jou en je broers en zussen, haar dierbare kinderen. Uit de inhoud begreep ik dat ze de brief al enige jaren geleden geschreven moet hebben. Moeder die tot mijn verbazing ook een testament had nagelaten, heeft bij nader inzien over veel zaken goed nagedacht en haar zaakjes perfect geregeld. Het respect dat ik al voor haar had is daardoor alleen nog maar groter geworden.
Onder: Moeder in haar eigen hoekje in haar knusse woning op het Top in Volendam, waar ze haar laatste jaren doorbracht tussen haar schrijfgerei, de telefoon, de foto’s van vroeger, de koffiepot en de afstand bedieningen van de video en van de TV. Op deze plek heeft ze zo goed als zeker haar afscheidsbrieven voor haar kinderen en kleinkinderen geschreven.
Onder: Ik was toch even in het archief toen ik ook deze foto weer vond. In het midden Zuideinde 111 op de Volendamse dijk, waar mijn ouders na hun trouwen (1947) in maart 1948 op de zolder achter het raam boven de bloembak introkken bij mijn tante Neel en Appie van de Kriek die beneden woonden. Die hadden toen ook al meerdere kinderen. Op deze zolder die door een houten schot in de lengte richting in twee delen was verdeeld werd ik 1948 geboren. Naast mij aan de andere kant van het schot werd in diezelfde week mijn neef Jaap vd Kriek geboren. Na mij is ook mijn zus Jannig er nog geboren. Dit is een heel recente foto, het pand met de zolder is er nog steeds met nog steeds hetzelfde raam.
Onder: Een vertederend fotootje van een deel van ons ons ouderlijk gezin uit 1960 toen ik 12 jaar oud was; ik was de oudste. Vlnr mijn broer Jaap die in 1996 overleden is (42), zus Jannig, broer Nico, broer Arie, Nellie van de Chef (buurmeisje), zus Gaartje.
Hurricane Philipijnen gevolg van opwarming vd aarde; dus onze schuld ???
Niet gehinderd door enige kennis van zaken, alsof ’t de gewoonste zaak v/d wereld is, verklaarden de afgelopen weken nieuwslezers op TV, journalisten, linkse politici, milieu bewegingen, en reclameslogans van bedrijven die “duurzaam” produceren, dat de fatale storm op de Philipijnen is ontstaan door de opwarming van de aarde. Dat we dit soort rampen in de toekomst kunnen voorkomen als wij maar minder CO2 produceren. Alsof het een vaststaand feit is, wordt hier op grote schaal pertinente uit de duim gezogen flauwekul geventileerd. Klimaatveranderings-gerelateerde processen en natuurverschijnselen voltrekken zich over periodes van honderdduizenden zo niet miljoenen jaren. Los nog van het feit dat zelfs over korte periode de aarde ook niet warmer geworden is, heeft geen enkele wetenschapper op de gehele wereld tot nu toe een verband aangetoond tussen opwarming v/d aarde en industriele CO2 productie, laat staan dat de frekwentie waarmee hurricanes optreden iets met opwarming v/d aarde te maken heeft. Ik heb hier al vele wetenschappelijk artikelen, die ik op t internet vond, over gepubliceerd. Het deed me goed om in de Telegraaf van vorige week een artikel te lezen van Leon Winter in wiens visie ik mezelf geheel en al kan vinden.
Leon de Winter
Leon de Winter is geen klimaatwetenschapper; hij is schrijver, publicist, columnist en cineast, en is van Joodse afkomst. De Winter ontving in 1979 de Reina Prinsen Geerligsprijs. In 2005 werd bekendgemaakt dat hij de Buber Rosenzweig Medaille 2006 kreeg. De Duitse onderscheiding werd hem uitgereikt voor zijn strijd tegen antisemitische en racistische tendensen in politiek, samenleving en cultuur. Pas in 2009, dertig jaar na de Reina Prinsen Geerligsprijs, ontving De Winter opnieuw een Nederlandse prijs. Op 15 maart van dat jaar werd hem in Breda de Schrijversprijs der Brabantse Letteren toegekend voor zijn roman Het recht op terugkeer. Het boek werd ook genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. Hieronder zijn visie op de klimaat alarmisten.
Sekte van valse onheilsprofeten (door Leon de Winter)
Nauwelijks hadden klimaat alarmisten de storm opgemerkt die op de Filipijnen zo veel menselijk leed teweeg ging brengen of ze wisten niet hoe snel ze deze ’superstorm’ in verband konden brengen met het grote ’klimaatveranderingsgevaar’. Dat begrip ’klimaatverandering’ is de opvolger van het begrip ’opwarming van de aarde’. Dat laatste begrip wordt niet meer gebruikt aangezien de opwarming de laatste vijftien jaar niet wil lukken, ondanks alle voorspellingen die door computers zijn uitgespuugd. Klimaatcomputers worden gevoed door programma’s op basis van allerlei aannames, en vervolgens geven ze resultaten die de onderzoeker zoekt. Maar de echte cijfers vertellen iets anders over de temperatuur van de aarde dan klimaat alarmisten wensen. Voor zover überhaupt zoiets ingewikkelds als de temperatuur van de hele aardbol kan worden gemeten, kan er de afgelopen vijftien jaar geen opwarming worden vastgesteld.
Werkelijkheid
Toch worden we continu gewaarschuwd voor klimaatverandering. De werkelijkheid luidt echter dat het klimaat eeuwig en altijd aan het veranderen is. Wie zegt dat hij klimaatverandering wil aanpakken, brengt een echte klimaatdeskundige aan het lachen. Het klimaat in ons deel van de wereld is nu anders dan tien- of twintig- of dertigduizend jaar geleden. Er zijn perioden geweest dat het veel warmer was en perioden met veel meer koude. Overwegend kouder. Het zachte, evenwichtige klimaat van de afgelopen duizenden jaren is uitzonderlijk, vertellen geologen en klimatologen ons.
Gedurende de laatste ijstijd is het noorden van ons land honderdduizend jaar lang verborgen geweest onder een honderden meters dikke ijslaag. De zeeën en oceanen stonden veel lager doordat water in bevroren toestand in het ijs lag opgeslagen. Stammen uit Azië konden te voet door de droge Beringstraat naar het noorden van Amerika lopen. Mensen en neanderthalers van wat nu het continent heet konden te voet wat nu Engeland heet bereiken.
Ongeveer twaalfduizend jaar geleden begon een sterke dooi. De huidige zeeën en oceanen vormden zich. En er ontstonden rampen door het stijgende water. In 1997 publiceerden Amerikaanse onderzoekers de theorie dat de Zwarte Zee ontstond toen circa achtduizend jaar geleden de landverbinding die Azië en Europa met elkaar verbond (de open verbinding noemen we nu de Bosporus) door het stijgende water van de Middellandse Zee scheurde. Het zou de basis vormen van watersnoodverhalen die in alle Midden-Oosterse culturen verteld werden en die wij kennen als het verhaal van Noach.
Dooien
Waarom ging het dooien? Daar bestaan allerlei theorieen over, maar helemaal precies weten we het niet. Zonneactiviteiten en de stand van de aardas en de vorm van de baan van de aarde rond de zon schijnen een rol te spelen, en het zou mooi zijn als we meer kennis ontwikkelen ten aanzien van wat ons te wachten staat.
Maar één ding is zeker: zoals het nu is zal het niet altijd blijven. Er zijn wetenschappers die beweren dat de milde periode ten einde is, zoals de cycli in de geologische geschiedenis van honderden miljoenen jaren klimaatveranderingen aangeven. Kunnen we aan metingen van kortstondige veranderingen iets leren over de richting van het klimaat? Dat is nauwelijks mogelijk. We weten dat het warmer was in de middeleeuwen, en kouder van de zeventiende tot de negentiende eeuw. Waardoor? Niemand weet het.
En wat doet CO2 met ons klimaat? In het verleden was het zowel kouder als warmer op aarde bij veel hogere concentraties CO2 in de dampkring dan nu, en ook bij veel lagere concentraties. Het lijkt erop dat CO2 niet de drijvende factor is bij afkoeling of opwarming van de atmosfeer.
Maar klimaat alarmisten hebben zich in het verhaal van CO2 vastgebeten en willen de economische processen beperken die de uitstoot van CO2 veroorzaken. Daarmee kunnen ze de socialistische droom van het uitschakelen van de vrije kapitalistische markt veroorzaken, want die markt is het kwaad dat schoorsteenpijpen en uitlaatgassen van motoren doet walmen (ga even voorbij aan het feit dat in het oude Sovjetblok elk grasveldje vervuild was).
Succes
Moderne klimaatalarmisten zijn de hedendaagse varianten van de ondergangsvoorspellers die in onze cultuur al duizenden jaren lang succes hebben met het waarschuwen voor het naderende einde. Nog maar enkele decennia geleden waarschuwden wetenschappers voor een ernstige ijstijd. Nu is het opwarming. En deze opwarming zou tot voedselgebrek en ’extreem weer’ leiden.
De storm in de Filipijnen was geen superstorm. Volgens het Japanse KNMI was het een storm van de vierde categorie. Voor mensen die in armzalige huisjes dicht bij het water wonen is zo’n vierde categorie verschrikkelijk. Maar in de top tien van gruwelijke stormen komt deze niet voor. De vijf stormen met de meeste slachtoffers (de oudere stormen zijn ongeregistreerd gebleven) troffen allemaal Azië: 1584, 1737, 1839, 1881, 1970. Bij elke storm kwamen honderdduizenden mensen om het leven. Ze troffen overbevolkte, onbeschermde kuststreken met arme bevolkingen die zich geen veilige woningen konden veroorloven.
Terwijl de klimaatalarmisten nu elke natuurramp aan ’klimaatverandering’ linken, geven de cijfers aan dat de hoeveelheid zware stormen op het moment veel lager is dan het gemiddelde van de afgelopen honderd jaar. De CO2-uitstoot is de afgelopen vijftien jaar enorm toegenomen, maar de temperatuur stijgt niet. Wat is er gaande? Niemand weet het. Het ziet ernaar uit dat het verband tussen CO2-uitstoot en klimaatverandering veel zwakker is dan alarmisten wensen. Maar welke linkse alarmist wil de subsidiekranen voor zichzelf en de alternatieve-energie-industrie de nek omdraaien?
Onze welvaart en vrijheden zijn mogelijk dankzij grote hoeveelheden goedkope elektriciteit. Tot op dit moment is de opwekking daarvan vooral afhankelijk van het verbranden van fossiele materialen. Laten we daarmee voorzichtig doorgaan tot we, naast atoomenergie, schonere, net zo goedkope bronnen hebben gevonden. Ondertussen moeten we de getroffenen op de Filipijnen helpen. Wie daarbij het klimaat erbij sleept, is lid van de zure sekte van valse onheilsprofeten.