Onze vakantie met gezin naar Egypte lijkt “psycho thriller “ te worden

Begin dit jaar planden wij voor 20 okt a.s een herfst vakantie met onze kinderen en kleinkinderen (samen 17 personen) naar een warm resort in Egypte. Waarom Egypte? Twee jaar terug namen we ons gezin mee naar Turkije, maar dat vonden we in deze herfst periode s’ avonds te koud. Vandaar dat we dit jaar kozen voor een resort in Hurghada aan de Rode Zee; temperaturen momenteel 31 graden overdag en 22 graden s’ nachts; ideaal dus.

Onder: In okt 2011 op herfstvakantie met ons gezin in Turkije; het was geweldig, maar s’ avond redelijk koel; de jassen moesten dan aan. Daarom besloten we om dit jaar ons gezin mee te nemen voor een herfstvakantie naar Hurghada in Egypte

Er moest veel geregeld worden, en de vakantie agenda’s van de ouders moesten aan elkaar gematched worden, een hele klus, maar we gingen er voor. Zo’n vakantie met je complete gezin is als een droom die uitkomt; daar heb je als ouders wel alles voor over, maar ook de kids en kleinkids leven er al maanden lang naar toe; vooral de kleinkids konden ’t de laatste weken niet meer afwachten. Schoondochter Brenda moest zelfs Jip in bedwang houden door te zeggen dat Egypte “nog op slot zit”. De voorpret is eigenlijk net zo mooi als de vakantie zelf, maar………in verzorgingstehuis De Lishof in Oostzaan ligt moeder/oma/ouwe oma te sterven…..en in Egypte begint de weerstand tegen de Moslimbroederschap van president Morsi uit de hand te lopen……

Hoe  raar het kan lopen; en hoe de voorpret helemaal naar de filistijnen kan gaan, en misschien ook wel de hele vakantie, hebben wij nu de afgelopen maanden/weken ervaren. Als het onder de gegeven complexe omstandigheden om een reis voor Mary en mij was gegaan had ik die natuurlijk al lang al gecanceld, maar vooral de kleinkinderen hebben al zo lang naar hun herfstvakantie in Egypte toe geleefd, die doen we er enorm pijn mee door te cancelen……het is een keuze, maar welke?

—————————– DOEMSCENARIO —————————

• november 2012 —- Mijn (nu 89 jarige) moeder is enorm vermagerd, en hoort dat ze aan een ongeneeslijke ziekte lijdt; men gaf haar nog 3 maanden, een grote schok, en we willen er natuurlijk bij zijn als moeder sterft. We beseffen dat we daar met plannen van lange reizen goed rekening mee moeten houden, maar met korte trips zal het niet zo’n vaart lopen, denken we dan nog…..
  
• voorjaar 2013 — Hoewel moeder schrikbarend verder vermagert, krijgt ze na een second opinion van een andere arts te horen dat ze minimaal nog wel een jaar of nog wel langer te leven heeft; we boeken een herfstvakantie met onze kids en kleinkids (17 personen) via Globe bij Holland International naar een All In resort in Hurghada in Egypte. Dat zal elkaar toch niet kruisen denken we.. En de kinderen hebben hun vakantieplanning met hun werk goed kunnen regelen.  
  
• augustus 2013 — Een grote tegenvaller. Oorlog in Egypte…. Holland International/Arke Fly vliegt tot 1 november 2013 niet meer op Egypte. Onze herfstvakantie is in gevaar. Moeder Tuijp raakt in ziekenhuis en vandaar uit in een verzorgingstehuis; hoewel ze nog steeds geen pijn heeft wordt het duidelijk dat ze nog maar heel kort te leven heeft. Eind augustus denken we dat het gebeurd is met haar. De verpleegster in “De Lishof” vertelt mij dat ze vanaf het begin al vond dat moeder beter naar een hospice had kunnen gaan voor palliatieve zorg. Maar ze wordt gelukkig heel goed verzorgd en verpleegd.
  
• september 2013 — Een lichtpuntje. We kunnen plotseling onze Egypte vakantie overboeken naar Neckermann/Transavia, zij vliegen vanaf 17 okt wél weer naar Egypte. We moeten hier een extra kamer bij boeken omdat ze geen 3 kinderen op 1 kamer accepteren; een hoop trammelant, maar we hebben nu 5 kamers naast elkaar op de begane grond voor het zwembad. dat kan niet mooier. Moeder’s toestand verslechtert snel, de arts denkt dat het bijna afgelopen is, en dat het zeker geen week meer duurt.
  
• begin oktober 2013 —- tijdens dit “overboeken” naar Neckermann gaat ons reisbureau Globe failliet; we moeten nu de hele zaak zelf met Neckermann regelen; inclusief de restitutie van alreeds aan Holland International betaalde deel van totale reissom; de verpleegsters in Oostzaan roepen in koor dat moeder een ongelofelijke taaie is, dat ze zich elke dag verwonderen dat ze nog steeds leeft. Maar nog steeds heeft ze geen pijn, krijgt ze nauwelijks pijn medicatie en blijft daardoor goed helder.
  
• 17 oktober 2013 —- Eindelijk hebben we (nu al 3 dagen) alle reisbescheiden thuis….. .de situatie rond moeder wordt heel kritiek, ze heeft veel vocht in haar longen, moet veel hoesten en wordt daar heel benauwd van. Ze is bang om te stikken, en kan nu elke dag overlijden; denken de arts, de verpleegsters en wij overigens al een aantal weken. Eerlijk gezegd gunnen wij haar die rust ook allemaal, maar toch wil je ook niet dat ze doodgaat. Mixed emotions. Ze is weken geleden al door een pastoor bediend, we hebben allemaal al diverse keren afscheid van haar genomen en tegen haar gezegd wat gezegd moest worden, maar toch lijkt het soms bijna of ze weer een beetje opknapt, zoals gisteren……. Dit alles en die stomme aardse annuleringsverzekeringsvoorwaarden in aanmerking nemend, belde ik gistermiddag onze kids, om er vanuit te gaan dat oma misschien nog wel een weekje leeft, en dat we daarom zondag toch naar Egypte zullen vliegen; uiteraard zullen Mary en ik sowieso bij haar begrafenis zijn, mocht dat tijdens onze vakantie aan de orde komen. Daarvoor vliegen wij tweeën dan terug. Nog geen uur na dit telefoontje verschijnt een persbericht, waarin Transavia meedeelt de vluchten naar het Egyptische Sharm el Sheik te schrappen. Er worden 4 vluchten op deze Egyptische bestemming geannuleerd, omdat de veiligheidsdienst heeft gemeld dat er dreiging is voor terreuraanslagen op passagiersvliegtuigen vanuit de Egyptische Sinai woestijn bij Sharm el Sheik. Op Hurghada wordt nog wel gevlogen, maar de schrik zit er goed in bij een aantal familieleden. Wat een onzekerheid, wat een stress….
  

 Kortom; we weten nu 2,5 dag van te voren nog niet zeker of we nu wel of niet gaan; of we nu wel of niet de koffers kunnen gaan inpakken…… het lijkt wel een thriller…. wordt vervolgd !

 Ondanks de blues in onze hele familie vanwege de verslechterende toestand van moeder/oma; de raketten in de Sinai/ alle onzekerheid rondom onze vakantie, en het slechte weer van de laatste dagen, willen we positief blijven; daarom hieronder alvast wat zomerse plaatjes van onze vorige herfstvakantie in Turkije.

Onder: Twee jaar geleden tijdens de herfstvakantie in Turkije  met zonen Vincent, Sander, en kleinzoons in het zwembad

Onder: Schoondochter Brenda met kleindochter Sophie in “benarde” omstandigheden

Onder: Vincent, Sander en Mary met de kleinkids Jan, Thijs en Sophie rondom een van de zwembaden in het prachtige Turkse resort, net voor de avond valt.

Onder: Onze jongste Kees en Sylvia met hun kids Nico en Mary; Elly lag te slapen. Kees van nu lijkt niet meer op onderstaande Kees; hij is met zijn personal trainer al bijna een jaar bezig met een trainingsprogramma waardoor hij veel is afgevallen. Ook sport Kees nu veel; hij gaat meedoen aan de komende versie van de van Dam tot Dam loop. (16 km hardlopen)

Onder: Sander en Vincent (op de rug) met tweeling Jan (achter) en Kees

Onder: Kleinzoons Thijs en Nico – bijna -, hand in hand door de tunnel

Onder: Schoondochter Tamara in een van haar vele sportieve outfits; een kogelvrije gepantserde bikini.

Onder: Schoondochters Brenda (L) en Sylvia met  Jip en Elly

Onder: Kleindochter Sophie wordt al bijna een filmsterretje

Onder: Dat het s’ avonds te koel werd om buiten te zitten is goed te zien op deze foto. We zijn weer even in onze oude gezins-samenstelling; dat zijn van die mooie momenten op zo’n vakantie.

Onder: Zoals goed op deze foto te zien doet het hele gezin van Sander en Tamara aan body building, al willen ze er niet openlijk voor uit komen.

Onder: Vincent en ik doen NIET aan bodybuilding; ook dat is goed te zien. De kleine Jip vindt het prachtig; hij heeft de video die ik van deze vakantie heb gemaakt al 100 keer gezien.

Onder: Met 3 van deze beauty’s als schoondochters mag ik niet klagen

Onder: Met zoon Kees en Nico en Mary in het kinderbadje

Onder: We hadden een van de obers omgekocht; voor een paar euro per avond reserveerde hij elke avond deze prachtige tafel bij het strand

Onder: Rechts naast het midden ; de Tuijpjes

Onder: Sophie en Thijs op hun luchtbed

Onder: Tamara en Tim in een benarde positie, aan Tamara te zien….

Onder: Jan en Kees op de kameel

Onder: Net na sunset leende het mooie zachte licht zich voor een paar sfeervolle familieplaatjes op het strand; ik had het statief meegenomen, maar vanwege de minieme tijd die ik per foto beschikbaar had – ( kinderen willen maar 10 seconden poseren ) moest ik ze uit de hand maken. 

Onder: Het gezin van Kees en Sylvia. Probleem bij dit soort foto’s is dat de kids in de korte tijd dat ze willen poseren ook nog niet erg meewerken aan een goede foto.

Onder: De neven Thijs, Kees, Jan en Tim voor de theepot