Zonnige bergvakantie ontaardde in “barre Alpen expeditie”
Uiteindelijk gevlucht voor overstromingen en kolkende modderstromen
Het begon als een heerlijke zonnige vakantie in de Tiroolse bergen. Maar gaandeweg de 5 etmalen dag en nacht aanhoudende stortregen ontaardde de 2013 editie van onze jaarlijkse wandel, fiets, en wijn week in een barre, natte en zelfs gevaarlijke onderneming. Tijdens het ontbijt gistermorgen hoorden we al van onze ober aan tafel dat veel van zijn collega’s niet op het werk waren verschenen, omdat op veel plaatsen in de omgeving de wegen door buiten hun oevers tredende rivieren overstroomd en geblokkeerd waren. Ook hadden onze reisgenoten Kees en Aaltje in de de afgelopen nacht het hotel alarm een paar keer af horen gaan, en zagen we de hoteldirecteur s’ morgens vroeg doorweekt en verdwaasd door het hotel rennen, vermoedelijk omdat vele nieuwe gasten het hotel niet konden bereiken.
Nog niet wakker geschud door al deze vage voortekenen besloten Mary en ik de thuisreis toch maar aan te vangen. De anderen wachtten nog op iets uit de winkel en zouden snel volgen. Al na 5 minuten rijden door het noodweer werden we ons bewust van de ernst van de situatie; het dal waar we een paar dagen geleden nog vrolijk doorheen fietsten op weg naar Kössen was volkomen vol gelopen. Waauw, dat is toch wel schrikken vrienden; we moesten terug.
Onder: Door de voorruit van onze auto gekiekt. Het dal – rechts- waar we een paar dagen geleden nog vrolijk doorheen fietsten en picknickten, was volledig onder water gelopen, en ook de weg naar Kössen, voor ons, was overstroomd.
Onder: De weg naar Kossen ligt geheel onder water. We moesten meteen terug, om niet door het snel stijgende water verrast te worden. We kennen dit verschijnsel van West Australie, na hevige regenbuien. De Aussies noemen dit “trapped” – in de val – raken. De natuur is machtig, en ontziet niemand …..
Naar St Johan
We zagen het water om ons heen snel stijgen en moesten als de wiedeweerga rechtsomkeert maken; het dal uit. Ondanks de waarschuwingen op de auto radio ” um die Gelände in die Nähe von St Johan und Kitzbuhel schnell zu verlassen”, beslisten we snel om te kiezen voor de laatste optie om nog het land uit te komen en de autobahn te bereiken via het dorp St Johan. De brandweer was daar al koortsachtig bezig om met zandzakken een doorgang open te houden. Voor ons draaiden auto’s om, de modderstroom over de weg was voor hen al te sterk, maar de brandweer schreeuwde mij toe dat het wel zou gaan, dus reden wij erdoor.
Onder: In het dorpje St Johan stroomt op meerdere plaatsen met grote snelheid modderwater door straten en over wegen. De brandweer is druk bezig met zandzakken om de route door St Johan nog even open te houden.
In een stromende regen op weg naar de Autobahn moesten we daarna door een nog sterkere over de weg kolkende water/modderstroom heen. Omdat we tegemoet komende auto’s hier ook nog zonder problemen door zagen komen, waagden wij ook hier de overtocht. We zijn eruit dachten we, maar tot onze grote teleurstelling was even verderop de toegang naar de Autobahn richting Duitsland “gesperrt”, dus dan maar doorrijden naar Wörgl, waar we de Autobahn op konden.
Onder: De man in het rode pak gaat proberen zijn auto’s naar een hoger gelegen deel van het dorp te brengen, om ze zo voor de snel stijgende kolkende moddermassa’s te behoeden.
Onder: Gekiekt door de voorruit van onze auto. We konden nog steeds zonder problemen door de snel kolkende modderwater stroom heen rijden, maar er is een grens. We kennen allemaal de internet filmpjes van auto’s die als luciferdoosjes door soortgelijke modderstromen worden meegesleurd.
Onze dappere reisgenoten Kees en Aaltje en Jaap en Maartje waren in de tussentijd na een mislukte vluchtpoging via Lofer terug in het hotel teruggekomen, waar – zo vertelden ze ons – een waar crisis centrum was ingericht, inclusief Polizei. We konden ze telefonisch onze ” sluiproute” via St Johan meedelen, zodat ook zij daarlangs uiteindelijk weg konden vluchten. In Zuid Duitsland, waar het eveneens al dagenlang regende, was het met de wegen niet veel beter gesteld. De A8 tussen Salzburg en Munchen, waarover wij nog weg konden komen, en diverse andere wegen stonden even later ook onder water en werden afgesloten.
Onder: Ons hotel in de regen. Het gele gebouwtje links onder op de foto is de nieuwe energiecentrale van het hotel. Onze vrienden Jaap & Maartje en Kees & Aaltje waren na een mislukte poging om via Lofer het gebied te verlaten weer veilig terug gekeerd naar het hotel. Na telefonisch contact konden wij ze melden via St Johan nog weg gekomen te zijn, zodat ook zij daarna via deze sluiproute konden weg vluchten uit het overstroomde gebied.
Hele week al mis
Na het mooie begin van onze wandel en wijn trip 2013, zie de vorige editie van dit journaal, ging het al vrij snel mis deze week. Het begon woensdag te “dauer regnen” en dat doet het nu nog steeds al 6 dagen achtereen; wij kennen dat in Holland niet , maar in de bergen hebben wij helaas al eerder gemerkt, kan het daarbij vele vele dagen lang – dag en nacht – door blijven regenen; en niet zo’n klein beetje regen vrienden…. De regen valt daarbij recht naar beneden en de temperatuur valt ook. Die zakte daarbij de afgelopen week tot zo’n 6 a 7 graden overdag, terwijl het boven in de bergen sneeuwde bij ongeveer nul graden Celsius. Over afwisseling gesproken ….
Door sneeuwbuien bij 0,5 graden Celsius
Onder: Op weg naar een – naar wij dachten – binnen lokatie; de Eisriesenwelt in Werfen kwamen we op de bergpas bij Muhlbach door zware sneeuwbuien.
Onder: De Eisriesen Welt bleek een buiten lokatie te zijn waar nog behoorlijk geklommen moest worden; hetgeen we bij de kou; regen en sneeuwbuien niet zo geschikt vonden; daarom hielden we het bij sneeuwballen gooien langs de kant van de weg.
Onder: Onderweg zien we dat de vele beroemde Oostenrijkse bloembakken d.m.v een kleedje tegen de vorst beschermd worden. Het is juni 2013. Dit komt door de opwarming v/d aarde zeggen – gelukkig – nog weinigen.
Wandeling Prostalm werd bijna een nachtmerrie
Onder: Ondergetekende links en Jaap Plat rechts.We besloten ons door de regen niet te laten kisten, en met de mannen de befaamde “Prostalm” bergwandeling te doen, terwijl de dames in het hotel bleven voor een “beauty massage” behandeling. We bleken later de omstandigheden ernstig onderschat te hebben. Het werd een kwelling die we nooit meer zullen vergeten.
Onder: Jaap en Kees kijken voor de strijd bezorgd, het is koud en het regent hard; moeten we dit wel doen ??
Onder: Jaap en Kees lopen hier onder de paraplu voor mij uit. We hadden gerekend op een uurtje of 2,5 wandelen, maar het werden ruim 5 lange en bange uren glijden, rollen en vallen in de zompige modder.
Onder: Op deze foto van een overigens nog goed toegankelijk pad is een beetje te zien welke omstandigheden we konden verwachten. Afhellende gladde en zompige klei, waarin we wegzakten, en later over de erin voorkomende rotsen ook nog diverse keren uitgleden.
Onder: Net voor dit fotomoment was Jaap achterna gezeten door koeien die dachten dat hij met het voer kwam. Kees staat nog te lachen, maar dat zou hem weldra vergaan. De regen stort naar beneden en het wordt steeds glibberiger en rots-iger. Het mag echt een wonder heten dat we bij alle val en glijpartijen geen ledematen gebroken hebben.
Onder: Gelukkig had ik onder deze barre omstandigheden mijn grote fotocamera thuis gelaten, en mijn kleine G11 mee, maar zelfs daarmee kon ik me maar op sommige plekken staande houden om te kieken; vooral aan het einde van onze glij en valpartijen hieronder, zaten m’n handen en kleding onder de modder, waardoor ik toen helaas geen foto’s meer kon maken Kees heeft hieronder zijn paraplu nog, maar Jaap was ‘m al kwijt. Bij een valpartij versplinterd.
Onder:Afgelopen vrijdagmorgen toen de regen even gestopt was, fietsten we meteen naar het vliegveldje van St Johan om daar koffie met Torte te gebruiken aan de landingsbaan. Nog voor we de terugweg konden aanvangen barstte de regen weer los, en moesten we zo’n kleine 15 kilometer door een stortregen terugfietsen. Het was voor de meesten van ons minstens 40 jaar geleden dat we dit meemaakten. Gelukkig waren het elektrische fietsen; het ging snel…..
Onder: Met de gehele groep maakten we een wandeling in het “Wilder Kaiser” gebied; door de regen werd een gezellig zitje in het “bewirtschafte” Restaurant bij de parkeerplaats. Ook de moeite waard trouwens !!
Onder: Waar het slechte weer al niet goed voor bleek ! Het Schloss Hohenwerfen ligt er prachtig bij tussen die mystieke regenwolken. Hier hoort absoluut geen blauwe lucht bij ……
Onder: Ook bezochten we samen het Lust Schloss Hellbronn, waar we ons kostelijk vermaakten, met de diverse ijskoude waterstralen die op het toch al verregende en verkilde publiek werden gespoten.Totdat we zelf aan de beurt waren……
Onder: Maar, geef toe, deze foto is veel leuker met twee van die leuke dames op de voorgrond. Links Maartje en rechts Aaltje
Onder: Het mag duidelijk zijn: we hebben ons geen seconde verveeld; er werd veel over onze goed afgelopen bergavonturen gesproken; we bespraken en proefden veel wijnsoorten en daarnaast heeft het hotel veel te bieden, en genoten we elke avond vele uren lang van de kunsten van de kok, zoals hieronder te zien.
Onder: Wij hebben het kookboek van de kok te leen gevraagd..
Onder: We wachten er nog steeds op, want deze toetjes staan er ook in….
Onder: En deze door de kok zelf gemaakte chokolaatjes
Onder: En kijk es naar die hele lekkere drankjes ….
Onder: En al 40 jaren lang maken de Casanova’s er elke week in de hotelbar een keer een groot feest van. Ook dit jaar waren ze weer present. Grappig is dat we deze pakweg 75 jarige Casanova de volgende morgen tijdens een van onze fietstochtjes tegenkwamen. Hij was aan het trainen.
Onder: En na het zwemmen in een van de verwarmde binnenbaden en een stevig massagebad zitten we nog gezellig aan een bakkie leut of een roseetje.
Onder: Jaap en Maartje Plat lachen gelukkig weer na hun goed afgelopen avontuur in het overstroomde Oostenrijkse Tirol. Het was duidelijk weer es wat anders.
Wij waren – zo bleek vanmorgen op de weegschaal -, maar 1 kg aangekomen. Die moet er deze week weer af, want over twee weken vertrekken we naar Andalusie, en daar schijnen ze ook lekkere spulletjes te hebben.