Vegetarische Indiase eten is een traktatie.
Toen onze gids ons in het begin v/d reis adviseerde tijdens de gehele trip i.v.m de onhygiënische omstandigheden in India geen vlees en vis te eten, schrokken we wel even. Powercuts – stroomstoringen – zorgen ervoor dat de koelkasten en vriezers vaak niet werken, of dat op z’n minst diepgevroren vlees en vis steeds ontdooit en weer bevriest, en dat leidt tot bederf. De gids beloofde ons gezien zijn ervaringen, dat we het vlees en de vis niet zouden gaan missen. Het moet gezegd ; hij kreeg gelijk. Wij aten tot nu toe alleen in buitenlandse restaurants , zoals in Australie, wel eens “Indiaas”, dus was onze ervaring beperkt. Dat komt voornamelijk omdat In Nederland het vegetarische aanbod op de menukaarten heel beperkt is. Maar het vegetarische voedsel dat we hier aten was tot nu toe echter helemaal top; een zeer uitgebreid assortiment met de lekkerste smaken. Als deze lekkernijen in Nederlandse restaurants en snackbars op de kaart komen, voorspel ik dat de crisis in de horeca snel voorbij is. Wij hebben in ieder geval besloten thuis zelf ook eens wat meer Indiase gerechten te gaan bereiden, en wat meer naar Amsterdam af te reizen om daar Indiase restaurants te bezoeken.
Powercuts
Ik vermeldde het al eerder in dit journaal; de “powercuts” oftewel “stroomstoringen” in India die soms wel lang kunnen duren zijn niet van de lucht. Op de laptop werken zonder steeds “opslaan” is bloedlink. Ook moet je vanaf het einde van de middag altijd een lichtbatterij bij je dragen, er is weinig of geen straatverlichting, en je kan overal in diepe kuilen of gaten in de straat vallen. Ook kan je tegen de overal boven de stoepen loshangende gemeentelijke elektricteitskabels gekeeld worden, zoals meerdere leden van ons reisgezelschap ervoeren. Ook in donker douchen of baden is niet aan te raden zonden een batterij onder handbereik te hebben, hebben wij meerdere keren ervaren. In een v/d hotels deed de verwarming het nooit, ook als er geen powercut was; men gaf aan dat het door de powercuts kwam, maar men misbruikte vlgs ons de stroomstoring hier om zuiniger te opereren.
Onder: Op deze foto is te zien hoe chaotisch en primitief de elektriciteitskabels overal door de straten slingeren. Met geen enkel ander land ter wereld te vergelijken. Sommige kabels hangen zo laag dat je er in het donker tegen aan loopt. Veel winkeltjes,- en woningeigenaars knippen willekeurige laaghangende kabels door en tappen daar illegaal hun stroom vanaf. Het is een wonder dat er af en toe geen powercut is. Het lijkt mij onbegonnen werk – gezien de magnitude van de chaos -, om dit ooit nog eens op te lossen. 
Varanasi
Onder: We besluiten om op onze “vrije middag” nog eens een keer per fietstaxi naar het centrum van Varanasi te gaan. We kunnen bijna niet bevatten wat we hier de dag eerder allemaal gezien hebben. Er kunnen gewoonweg geen foto’s genoeg op een memory card van 8 GB om de sfeer goed weer te geven. Zoals deze hieronder ! Een v/d vele zwervers/bedelaars zit in een straatje in het centrum van Varanasi tussen vuilnis en verse koeienstront zijn povere rijstmaaltje voor te bereiden 
Onder: Op een van de trappen van de Ghats zit een Sadhu, een soort priester, te mediteren. Let eens op de houding van zijn voeten; hij moet hier jarenlang op getraind hebben. Deze personen zijn zeer heilig in de Indiase samenleving. Ik heb zo eens een tijdje naar deze heilige staan te kijken en het viel me daarbij op dat hij in die tijd geen een keer ’n pagina omsloeg in het boek met toch tamelijk grote letters. Misschien doet hij af en toe wel even een “sacraal” dutje.
Onder: Deze man is waarschijnlijk niet officieel heilig. Hij staat wel op de trappen van de Ghats in het water van de Ganges zeer toegewijd te bidden.
Onder: Met zijn/haar vinger en wat zand zit deze persoon zijn/haar tanden te poetsen in het water v/d Ganges; let wel dit is op een paar meter afstand van de plek waar de lijken t.b.v de lijkverbranding in de Ganges worden ondergedompeld, en waar de asresten v/d verbranding in worden geloosd.
Onder: Op vele plaatsen wassen mensen hun kleding in het heilige Ganges water
Onder: De Indiase bevolking is niet scheutig met bloot; er worden op de Ghats t.b.v het onderdompelen allerlei verkleed trucs toegepast om daarbij alle pikante lichaamsdelen bedekt te houden. Soms lukt dat niet helemaal zoals op onderstaande foto te zien is.
Onder: Na het inzepen wordt er eerst gemediteerd voordat er weer Ganges water aan te pas komt om te spoelen.
Onder: Sommige pelgrims nemen potjes mee om die na hun eigen onderdompeling (3 a 5 keer) gevuld met het heilige Ganges water mee naar huis te nemen.
Onder: Het groene lendendoekje was volgens onze Indiase gids een zeer moderne uitvoering van de mannen slip. Wellicht binnenkort bij Ikea verkrijgbaar?
Onder: Geheel in trance werpt deze mijnheer na zijn 5 onderdompelingen nog een hoeveelheid Ganges water over z’n hoofd. Aan het buikje te zien is dit gelukkig nu eens geen arme sloeber.
Onder: We besluiten nog eens een boottochtje op de Ganges te wagen. Verkoopsters komen langszij in hun bootjes, en bieden van alles aan wat met de Ganges te maken heeft. Deze dame verkoopt “echte” koperen pompjes, die je met het heilige water kan vullen, en dan thuis uit kan tappen. Als nuchtere Nederlander moet je er toch niet aan denken……..
Onder: Bij de crematieplaats aangekomen waren we weer onder de indruk van de serene gelatenheid waarmee alles gaat. Mannelijke familieleden wachten rustig op wat komen gaat; er is geen enkel spoortje van emotie te zien of te horen. Vrouwen zijn er niet, ook niet in de luidruchtige begrafenis stoet; zij blijven thuis om te rouwen. Op de voorgrond half in het water de resten van de vele er neer gesmeten bamboe draagbaren en de folie met bloemetjes waarmee de lijken omwikkeld zijn. Heilige koeien, honden en geiten zoeken naar eetbare resten tussen al het afval.
Onder: Op de trappen liggen twee lijken op draagbaar in de folie en bloemen verpakt, de familieleden ervan wachten op de crematie. Overal ligt brandhout; voor een lijk wordt 400 kg hout gebruikt. Voor de allerarmsten zonder familie die dit niet kunnen of konden betalen, wordt geld ingezameld op de crematie plek, waarmee dan alsnog het brandhout betaald wordt. Er worden hier zo’n 250 lijken per dag verbrand; er zijn echter nog andere crematieplaatsen langs de ganges. In een van de gebouwen achter de Ghats is een elektrische oven waar je ook naar toe kan als je blut bent.
Onder: De bamboe draagbaar met daarop het te cremeren lijk ligt nu bij het Ganges water klaar om ondergedompeld te worden, alvorens het op de brandstapel gelegd wordt.
Onder: Op de voorgrond het afval, en op de achtergrond de eigenlijke brandstapel die 3 a 4 uur brandt, voordat de resten op de aanwezigheid van goud en sieraden gezeefd worden. Zoals te zien in de brandstapel is deze crematie nog maar net aan de gang. Het is eigenlijk een rauwe confronterende vorm van de gepolijste crematie zoals wij die kennen, en daarom voor ons een gebeurtenis die letterlijk en figuurlijk op je netvlies gebrand wordt; wij zullen het hele tafereel nooit meer vergeten….
Onder: Van het avonddiner in een naburig restaurant terug naar het hotel lopend kwamen we langs een bruiloft, hetgeen met een hele hoop tamtam gepaard gaat. Hoogtepunt hierbij was dat de bruidegom de bruid kwam halen gezeten op zijn buitenissige versierde paard. Het paard moest even wachten, zo kon ik er een plaatje van maken.
Op weg naar Nepal
We hebben s’ avonds tijdens het diner afscheid genomen van een zestal medereizigers die niet meegaan naar Nepal; zij vliegen naar huis. Dag Kees en Hannie, Carla, Ria, Cis en Nellie. Het is nog heel vroeg als we de volgende ochtend uit de veren gaan; er staat weer een forse rit op het menu; we vertrekken vanuit Varanasi naar Nepal. Zoals tot nu toe bijna elke ochtend, is het tgv de koude nachten onder een blauwe hemel, en de hoge relatieve vochtigheid, s’ morgens vroeg steeds vrij mistig. Ik maak daar gebruik van om mooie mistige plaatjes uit de rijdende bus te maken. Daartoe vraag ik de bijrijder op de bus elke ochtend, om de ruit waarachter ik zit goed schoon te maken. Hij staat dan heel trots te kijken als ik de bus in kom en mijn duim naar hem opsteek
Onder: Het mooist voor de foto is de sfeer net voordat de zon doorbreekt en de mist verdwijnt.
Onder: Zo maar een klein zwart wit experimentje in de mist van de heel vroege ochtend, gezien door de ruit v/d door denderende bus.
Onder: Met onze bus rijden we door het platte land en door vele kleine dorpjes van Noord India; aan de reacties van de mensen op straat is te merken dat ze hier weinig of geen toeristenbussen gewend zijn. Je ziet er dan ook praktisch geen westerling op straat.
Onder: We rijden door het noordelijkste deel van India, volgens onze gids Micha verreweg het armste deel van dit land, en dat is toch wel heel goed te zien. India heeft een “booming economy”, maar die gedijt vooral in het rijkere zuiden.
Onder: Bij de grens met Nepal moeten we onze Indiase bus achterlaten. Er komen hordes fiets taxies op ons af om onze koffers door de straat de grens naar Nepal over te brengen. Er werd bijna gevochten om elke koffer. Wat een wereld.
Onder: Samen met de koffers op de fiets taxies lopen we met ons gezelschap de grens over naar Nepal. We laten de bus waar we al weken mee door India reden – links op de foto – achter.
Onder: Hier bereiken we lopend samen met Louise en Ko de Nepalese grens – onder de poort door op de foto – daar staat dan een nieuwe bus klaar, waarmee we door Nepal zullen reizen.
Onder: Hieronder de route door Nepal. We overnachten de eerste keer in een plekje vlakbij Lumbini, de plek waar Buddha geboren is. Dan trekken we naar het gehucht Sauraha in het Chitwan National Park voor een aantal overnachtingen. We overnachten vervolgens in Pokhara en in Kathmandu. Vanuit Kathmandu maken we een sightseeing vlucht langs het Mount Everest Gebergte. Hierover trouwens meer in het volgende journaal
Onder: De volgende ochtend zoeken we – voordat we naar Budha’s geboorteplaats Lumbini vertrekken, een pinautomaat op.(Jawel op sommige plaatsen zijn die er, maar ze werken niet allemaal) Let eens op het boven de stoep lopende levensgevaarlijke pijpje. Er is s’ avonds geen straatverlichting; hier zullen waarschijnlijk heel veel mensen zich een ongeluk overheen vallen, en niet alleen s’ nachts …….. Dit is ook Nepal !!
Onder: Het valt ons enorm op dat voor alle huisjes en tentjes langs de weg en in de dorpjes , de er in wonende mensen zich buiten voor het huisje of tentje rondom een vuurtje op de grond zittend of gehurkt proberen te warmen. Men is hier vooral warmte gewend, en er is geen verwarming natuurlijk; tja en het is winter nu….ook al duurt die maar kort.
Budha
Nepal is voor ruim 80 % Hindoeistisch, er is een kleine minderheid van 8 % die Budhistisch is en een klein deel is Islamitisch. Budha is volgens de overlevering 623 jr v Chr geboren bij Lumbini onder een boom. De lijfspreuk van Budha is dat leven lijden is. Dat lijden – het vervullen van behoeftes – kan je volgens Budha vervolgens verlichten door alle behoeftes uit te schakelen. Hoewel ik met Budha van mening ben dat het hier in sommige westerse landen wel een tandje minder kan – 2 auto’s, 3 vakanties, 5 TV toestellen 2 huizen en je maar rot werken om dit allemaal te kunnen betalen – heb ik helemaal niets met die Budha levensbeschouwing of religie; het is me te veel zweverige poespas wars van enige causaliteit. Net zomin heb ik iets met het Hindoeisme waar drie goden Brahma , Visnoe en Shiva en hun respectievelijke reïncarnaties de scepter zwaaien. Deze en alle westerse religies c.q er aan gerelateerde levensbeschouwingen zijn een paar duizend jaar geleden ontstaan onder primitieve woestijn nomaden, bosjes mannen, holbewoners en inboordelingen die er voor hen toen nog onverklaarbare verschijnselen als donder, bliksem, regen, en sneeuw mee konden verklaren. De wetenschap leert ons nu wel beter……. Overigens zijn bewegingen als Boeddhisme, Hindoeïsme en Sikhisme etc heel vreedzaam en vormen zij voor de aanhangers een hoopgevende leidraad in een moeilijk bestaan. Zij mogen niet worden geassocieerd met de Islam, waarin vrouwen worden onderdrukt en andersdenkenden met geweld tot “inkeer” worden gedwongen, of met het katholicisme, waarin o.a door de Paus tot homo discriminatie wordt aangezet.
Onder: Bij de geboorteplek van Buddha (623 jr v Christus, net zo’n soort overlevering als zou de geboorteplek van Jezus Betlehem zijn ) is het toilet op onderstaande foto voor bezoekers neergezet. Men betaalt 10 eurocent voor een long toilet, en 5 eurocent voor een short toilet………tja wat is lang en wat is kort ? Het schamele hokje ziet er trouwens niet rustgevend uit …. De plek onder een boom waar volgens de overlevering Budha geboren is, mag niet gefotografeerd worden, er is een lelijke fabrieksachtige loods omheen gezet, en er lopen en zitten Budha’s uit de gehele wereld rond.
Onder: Meteen valt op dat het in Nepal schoner is, met minder stront en claxons dan in India. Ook zijn de mensen er iets beter gehuisvest, vooral in de buurt van de steden. De Nepalezen ( 29 miljoen inwoners en 4 keer zo groot als Nederland) zijn overwegend Hindoeistisch. De koeien zijn dus ook hier heilig, maar mogen niet op straat rondlopen. Dat maakt een groot verschil met India, waar koeien als ze dat willen ook de winkels in kunnen lopen. Er ligt in Nepal dus geen koeienstront en het stinkt daarom ook minder dan in India. In 2007 werd de monarchie afgeschaft, nadat al eerder een zoon van de koning z’n complete familie doodschoot. Er is nog geen overeenstemming over een nieuwe grondwet binnen de politieke partijen.
Onder: Over een brug rijdend zien we een soort “was industrie ” aan de rivier. Hier wordt commercieel gewassen en gedroogd. Het wassen gebeurt door herhaaldelijk hard met de kleding op een steen te slaan; niet bevorderlijk voor de conditie van de kleding, die na 2 wasbeurten beurs geslagen is.
Onder: Tijdens een koffie stop kiekte ik deze Nepalese vrouwen, die ook hier het straatbeeld bepalen. De rode stip geeft aan de deze persoon onlangs een tempel bezocht heeft
Onder: Langs de weg kiekte ik vanuit de bus deze ambulante slager, die haar geld aan het tellen is. De temperatuur is hier ongeveer 25 graden. Daardoor blijft het vlees op de grond gelukkig lekker gekoeld.
Onder: In Chitwan National Park logeren we een paar dagen in de leuke lodges van een Wild Life Resort bij het dorpje Sauraha. Een fantastische rustige lokatie. Het werd er s’ nachts wel koud, en er was geen verwarming, maar we kregen extra dekens, waardoor we toch goed sliepen. Overdag werd het weer lekker warm.
Onder: Vanuit dit resort reden we met ossenwagens naar een Tharu village; ik probeer hier vakkundig de ossen naar de wagens te lokken, maar de ossen spreken geen Nederlands en dus moest de ossenbaas er uiteindelijk aan te pas komen.
Onder: Als we een klein Tharu dorpje in de buurt binnen rijden worden we hartelijk begroet door een stel giechelende jonge meiden. Tharu stammen hebben hun eigen taal, aparte normen en zeden, en wonen voornamelijk in de laaglanden van Nepal. Over het algemeen is de positie van de vrouw hier heel ondergeschikt aan die van de man. Zo zijn er heel veel dagen durende festivals in Nepal voor uitsluitend mannen, en slechts een festival voor vrouwen, waarop ze hun mannen mogen vereren. Wat een land !
Onder: Een Tharu vrouwtje wast haar kommetje witte rijst bij haar waterpomp
Onder: Door het dorpje lopend wilde deze opa met z’n mooie kleinkind op de foto. De moeder, ook niet de minste, – die er achter stond – heb ik voor de zekerheid ook maar even gefotografeerd – rechts op onderstaande foto.
Onder: In Chitwan was Chuk – linksonder – onze “verplichte” Nepalese gids. Hij had van Nederlandse toeristen een aantal woorden geleerd, hetgeen wel vermakelijk was. Rechts een meisje uit het dorpje dat ik heimelijk naar hem zag lachen…..wat een mooi stelletje. Het zijn toch hele mooie mensen, die Nepalezen, nietwaar ?
Onder: Ik vroeg aan Chuk een Tharu huisje in te mogen om een fotootje te maken, waar een vrouwtje heel gelaten naar een antiek TV toestel zat te kijken
Onder: De volgende ochtend vroeg maakten we een kano-tocht door de jungle van het Chitwan gebied; de mist die nog over het water hing gaf er een mystiek tintje aan. Overigens was het tamelijk warm water, dat uit een bron in de bergen kwam.
Onder: Vanuit de kano kiekte ik deze ooievaar
Onder: Een andere ooievaar maar nu in het tegenlicht
Onder: Plotseling zagen we voor ons in het water een aantal bereden olifanten door de rivier waden, hetgeen een Afrika gevoel opwekte.
Onder: Een krokodil ligt zich aan de kant van het water op een rots op te warmen; hierdoor komen heel langzaam zijn systemen weer op gang. We zagen dit in Australie ook bij veel slangen en ander reptielen
Onder: Voorbij varende vissers in het tegenlicht met leuke schaduwen in het water, waardoor het plaatje iets artistieks krijgt.
Onder: Daarna reden we naar een olifanten fokkerij. Hier worden olifanten gefokt die als lastdieren gebruikt gaan worden , o.a om toeristen te vervoeren. Ze vreten 200 kg per dag op en drinken 200 liter water per dag, dan moet er natuurlijk op zijn tijd ook gepoept en geplast worden; en dat was precies nu ! Hij doet wel netjes zijn benen wijd, en een olifant zal ook nooit door zijn eigen poep heen lopen, zo hoorde ik van onze gids Chuk. Het lijken toch net mensen….
Onder: Weer even terug in onze lodges kiekte ik deze twee kamermeisjes; die kunnen toch zo het circus in?
Onder: Op kleine loopafstand van het resort konden we naar dit prachtige terrasje lopen aan een rivier waar de olifanten gewassen werden , en waar toeristen zich konden vermaken door zich bovenop de olifant nat te laten spuiten met de slurf etc.
Onder: Afzien manneeeeeee…….
Onder: Het was een vermakelijk gezicht om toeristen pogingen te zien ondernemen om op de olifant te blijven terwijl de mahout (olifanten drijver) ervoor zorgde dat je er wel af moest glijden.
Onder: Op dit mooie terrasje gezeten, zagen we in de verte net links naast het midden een rinoceros de rivier oversteken. Ik moest toen ik deze foto maakte denken aan de film Out of Africa, en dat in Nepal vrienden !!
Onder: S’ middags maakten we een vrij lange olifanten ride; ik fotografeerde vanuit mijn bakje de andere reisgenoten; een gekke gewaarwording zo in het water wadend.
Onder: Tijdens de olifanten rit ontmoetten we de fotogenieke Maria, die alleen reisde. Ze kwam uit Moskou, en bleek ook in ons resort te logeren. Daarom bleef ze de rest van de dag bij ons.
Onder: Vanaf de olifant zagen we apen in de bomen rond ons klauteren. Oppassen geblazen, want ze zijn heel slim, hondsbrutaal en op zoek nar openstaande tassen. Eigenlijk helemaal geen leuke dieren.
Onder: Een highlight van de olifanten ride; plotseling stonden we oog in oog met twee rinocerossen, dat gebeurt zeker niet elke dag hier. “Rhino’s” , zoals ze in het Engels heten, zijn ook al zijn het geen vleeseters, niet ongevaarljk voor mensen.
Onder: S’ avonds maakte ik hier deze prachtige sunset plaat; het lijkt net of de zon door het boompje gedragen wordt; en hier is echt helemaal niets aan gephotoshopt vrienden
Onder: Ergens tussen de lodges maakten we s’ avonds een kampvuur, waar het prettig toeven was met een sterk drankje erbij. Deze door Russische Maria geschoten kiek werd gemaakt bij ISO 12800
