Slecht begin aan India/Nepal rondreis
Het leek wel of alle elementen hebben samengespannen om in elk geval het begin van onze rondreis door India en Nepal te frustreren. Ik moet zeggen dat dat aardig gelukt is. We stonden s’ morgens om 8 uur op Schiphol om vandaar om half 11 te vertrekken naar Wenen voor een tussenstop, en van daaruit om 13:00 naar New Delhi te vliegen. Na een uurtje wachten begon de vertraging op onze vlucht naar Wenen door te sijpelen. Wegens hevige sneeuwval in Oostenrijk werd ons vertrek steeds een uurtje uitgesteld, en na een paar uur zelfs om geboekt naar een vlucht op Munchen, en vandaar aansluitend naar New Delhi. Wenen was gesloten voor binnenkomend verkeer, maar er stegen nog wel vliegtuigen op, zoals inmiddels onze vlucht naar India zoals ik tot ons grote ongenoegen rond 13.30 uur op mijn i pad in de vertrekhal van Schiphol zag. Toch maar naar Munchen, maar dat lukte pas s’ middags om half 4 met een paar uur vertraging, want ook in Munchen was het hevig gaan sneeuwen.
In Munchen konden we na een paar uur wachten om 8 uur s’ avonds boarden, maar nog niet vertrekken. Er stonden volgens een mededeling van de gezagvoerder nog 26 vliegtuigen voor ons te wachten om “de-iced” (sneeuw en ijsvrij) gemaakt te worden, zodat wij 2,5 uur lang in het vliegtuig aan de grond moesten wachten en pas pas om half 11 s’avonds vertrokken.
Maar het kon nog beroerder vrienden… toen we bij de bagage transportband als laatsten overbleven, en bleek dat een van onze twee koffers en die van nog twee andere vrouwelijke deelnemers aan de reis niet mee waren gekomen uit Munchen. Misschien waren ze zelfs wel naar Wenen gevlogen. “In de aap gelogeerd” vermoeid en gefrustreerd kom je dan bij de afdeling “Verdwenen Bagage” terecht, waar we in een primitief klein hokje 2,5 uur lang formulieren hebben ingevuld. Er was niet eens een kopieerapparaat voorhanden zodat een vd medewerkers met een klein fototoestelletjes de paspoorten en andere reisbescheiden moest fotograferen.
Tot overmaat van ramp bleek de reisleider ter plekke (wij zijn voor het eerst op een echte groepsrondreis) niet op de hoogte gebracht te zijn van de omboeking en stond niemand op het vliegveld ons op te wachten, en was er ook geen vervoer naar het hotel.
Toch waren de weergoden nog niet klaar met ons. In deze tijd v/h jaar is het altijd tussen 20 en 25 graden, en regent het niet of nooit in India, maar toen wij oververmoeid zonder regenkleding met onze overgebleven bagage naar buiten strompelden bleek het daar te hozen en was het bar koud, zo’n 12 graden. Uiteindelijk waren we pas om 2 uur s’ middags in het hotel, wetend dat we het grootste deel van de sightseeing in New Delhi gemist hebben. Tot op dit moment (zaterdagavond) hebben we nog geen koffer terug !!
Onder: Nog maar amper bekomen van de 1,5 etmaal durende vliegreis werden we opgeschrikt door de voor ons toch wel ongewone straatbeelden van Delhi. Onderstaande foto maakte ik uit de rijdende bus
Onder: Om half 4 s’ na aankomst middags in het hotel, konden we toch nog een Sikh tempel in New Delhi bezoeken, waar ik deze twee makkers met wapens kon fotograferen.
Onder: De eerste indrukken van India zijn indrukwekkend; wat een chaos wat een smeerboel, dit overtreft alles.
Onder: Foto vanuit de bus; overal mensen; heel veel mensen, vuilnis en troep op straat
Onder: We bezochten het complex waar Gandhi zijn laatste 144 dagen doorbracht. Hier de laatste stappen van Gandhi, die leiden naar de plek waar hij op 30 januari 1948 om 17 over 5 s’middags werd doodgeschoten.
Onder: Een echte Sikh, die ik mbv de telelens kon vastleggen, wat een doorleefdheid straalt dit gezicht uit, wat een expressie. Wat zullen die ogen allemaal hebben gezien en meegemaakt ……..
Onder: Links een Indiase Sikh en rechts de Nederlandse Sikh Peter, onze reisgenoot, die ik kon fotograferen op een tempelterrein alwaar hij een oranje hoofddoek om moest dragen
