Groeten uit Groenland

Ilulissat

Vanuit het Eskimo vissers dorpje Ilulissat, waar we in een vrij nieuw, en voor de omstandigheden luxe hotel zaten, ondernamen we vele excursies, waaronder een tamelijk zware hike langs de grote Kangia IJs fjord.

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van het tamelijk luxe hotel boven op een rots in Illulissat, waarin wij met ons expeditieteam verbleven. Het werd pas in begin juni van dit jaar geopend. Er zijn ook – zoals op de foto te zien –  5 roestvrijstalen Iglo’s bij dit hotel gemaakt. Hierin kan men dicht bij de ijsbergen overnachten, en dicht bij de natuur zijn. Tussen de zwermen mosquito’s, maar dat hoort ook bij de natuur.

Onder: Aan een biertje op het hotelterras na een dag vol “ontberingen”; waar heb je zo’n uniek uitzicht ?

Excursies

Er moet voor de hike 5 uur lang door ravijnen en langs rotsformaties geklauterd en geklommen worden. Ook vlogen we met een helikopter over het ijsfjord heen en maakten we daarbij een landing bij de 7 km lange Gletsjer Ridge. Met een kleine “ijsbreker” varen we 5 uur lang in noordelijke richting naar de gigantische Calving Eqi Gletsjer – afkalvende Eqi gletsjer- waarvan elk uur 20 meter ijsmassa het fjord ingedrukt en gescheurd wordt. Onder het geluid van heftig onweer breken continue enorme IJsbergen af, die met grof geweld in het fjord storten…. Ook proberen we de 18 meter lange bultrug walvissen te vinden en te fotograferen; met succes, en ook dit laatste neemt bijna een hele dag in beslag. En dat alles onder een blue sky; maar wel met zwermen mosquito’s, hoewel we op het ijs en op het water daar minder last van hebben. Mijn linkerhand is door de vele mosquito beten inmiddels echter al behoorlijk opgezwollen.

Eqi Gletsjer

Onder: In een kleine ijsbreker varen we in 5 uur naar de Eqi gletsjer. Onderweg kijk je je ogen uit naar de diverse ijsbergen, waar we tussendoor moeten laveren. De schipper moet heel goed zijn radar en ook zijn ogen gebruiken om harde botsingen te vermijden. Zo’n 90 % van de gletsjer ligt onder water, en zoals op deze foto te zien is kunnen die onderkanten onder water gevaarlijk aan de zijkanten uitsteken.

Onder: We zijn na een lange tocht door het pakijs en tussen de ijsbergen van het ijs fjord aangekomen bij de afkalvende  Eqi gletsjer; het is nu een kwestie van wachten totdat de eerste ijsbergen voor ons naar beneden vallen.

Onder: Wachtten dus op de eerste afscheurende ijsbergen; het is hier redelijk koud, je zit stil, en daarom is het gebruikelijk dat hierbij een wodkaatje gedronken wordt. Onze expeditieleider Wim Welman die voor de wodka gezorgd heeft, schenkt de eerste plastic kopjes vol. Rob Marian Mary en Ria proosten vrolijk

Onder: We liggen nu ongeveer 200 meter van de gletsjer af. Tussen de meest linkse foto die het eerst genomen is en de meest rechtse zit ongeveer 15 minuten. We zagen al snel dat het uiteinde van onderstaande gletsjerwand het eerst zou afbreken. Goed te zien is dat op de middelste foto de scheur al groter geworden is. Het scheuren gaat gepaard met het geluid van donder. Oorspronkelijke bewoners noemden dit net als de indianen in Alaska, dan ook ” White Thunder “. Op de rechtse foto is het bovenste stuk ijs – ongeveer 50 meter hoog – net naar beneden gestort. De ontstane golven laten de boot behoorlijk op en neer gaan. We bleven hier twee uur liggen om diverse ijsbergen te kunnen zien afbreken en neerstorten. Een buitengewoon fascinerend gezicht en geluid. Iedereen is laaiend enthousiast !!

Onder: Hier zien we hoe onder overweldigend geraas een ijsberg het water in stort. Omdat ik juist ook dit geluid voor mijn slideshows wil gaan gebruiken heb ik het neerstorten – een fractie eerder,- steeds gefilmd, en niet gefotografeerd.

Onder: Dan wordt het tijd om weer terug te keren, er moet immers weer 5 uur lang gevaren worden. Aan dek en in de kajuit van de boot verveelt niemand zich echter een seconde.

Onder: Na een kwartiertje varen moeten passagiers worden afgezet en opgepikt van een ice camp aan de oever van het fjord. Men kan hier een nacht naast en op de gletsjer slapen. Let eens op: er is geen aanlegsteiger; maar aan dit soort ongemakken raak je wel gewend hier.

Onder: Op de terugweg  zijn deze watervogels in de eind nadering voor de landing op een stuk pakijs.

Onder: Een typisch Eskimo huisje met houten bruggetje, gefotografeerd tijdens een wandeling door het dorpje.

Onder: In klederdracht gestoken Eskimo vrouwen gekiekt vanaf een foto in een restaurant. Op straat zagen we de klederdracht niet meer, behalve nog een enkeling bij een begrafenis.

Hike langs de Kangia Gletsjer

Onder: Door dit gebied langs de grote Kangia gletsjer kan men een 5 uur durende hike maken. Dit is zeker geen rustig wandelingetje vrienden. Er zijn ook geen paden.

Onder: Er moet hierbij m.b.v handen en voeten langs en door ravijnen en over grillige rotspartijen geklauterd en geklommen worden. Men noemt dit hiken.

Onder: Ons expeditie team hieronder even in relatief rustig “vaarwater”

Onder: Tijdens een hike pauze of lunch zoals hieronder, kan men – stilstaand of zittend – genieten van de ruige en ongerepte natuur, maar dan zijn er altijd de mosquito’s weer, die proberen je van je pauze te beroven. Marian – linksonder – en Wim – rechtsonder – maken hierbij gebruik van speciale anti mosquito’s constructies.

Onder: Dit is een van mijn favoriete foto’s van deze hike tocht; vooral door de mensen op de achtergrond, waardoor de weidsheid van het landschap goed uitkomt.

Onder: Tijdens de hike kan men de onderstaande dieren tegenkomen; zij grazen bij voorkeur langs de ice cap of gletsjerrand links de muskus os en rechts het rendier. We hebben ze allebei gegeten; ze smaakten voortreffelijk.

Onder: Het gebied waardoor men trekt is miljarden jaren oud; hier zijn nog maar weinig mensen geweest, dan alleen een handjevol lokale Eskimo jagers

Onder: Ook hier op de rotsen aan het water een paar jagers; onbekend is vanuit onze positie waar ze op jagen. Op robben misschien ???

Onder; Het eindpunt is in zicht; de expeditieleden hebben het eind in de bek. Met veel kunst en vliegwerk worden hier door Rob en Marian de laatste hindernissen genomen.

Met de heli over de Kangia Ice Fjord naar de Illulissat Gletsjer

Onder: In de Bell 121 helicopter – gefotografeerd vanuit andere heli – op weg naar gletsjer aan het eind van de Kangia Ice Fjord

Onder: Op deze infra rood satelliet foto – wit is ijs, rood is land – is het Kangia Ice Fjord met rechts de Ice Cap te zien. Links zien we het plaatsje Ilulissat. De lijntjes rechts geven aan waar in opeenvolgende jaren de gletsjer lag. De van de gletsjer afgebroken ijsbergen komen alle in het Ice Fjord – 60 km lang – terecht, en doen er een jaar over om bij het uiteinde van het fjord te komen.Daar moeten ze over een door het puin gevormde drempel op de bodem heen gedrukt worden.

Onder: Eerst vliegen we met de heli langs het vissersplaatsje Ilulissat; het haventje van deze plek werd een paar weken geleden nog met dynamiet uit het vaste ijs bevrijd.

Onder: In de helikopter zitten we heel comfortabel recht tegenover de zijruiten. Zoals te zien is de plaats naast de piloot niet bezet. Na een vlucht van een half uur arriveren we bij de gletsjerrand, waar we nu heel laag en schuin overheen scheuren

Onder: Hier, bij de gletsjerrand is het ijs 1 kilometer dik. Hier ontstaan zoals op onderstaande luchtfoto goed te zien is, de brede scheuren waarlangs de grote ijsbergen en ijs eilanden afbreken.

Onder: In de buurt van deze gletsjer maken we een landing en kunnen een half uur de omgeving verkennen. We maakten van deze gelegenheid gebruik om in dit bloedstollende maanlandschap van door de natuur opgestuwd puin en ijs een leuke groepsfoto te maken. Vlnr: Jan, Tanja Meder, Marco, Marian, Mary, Ria, Wim en Rob.

Onder: Op de terugvlucht vliegen we hier over het uiteinde van het Ice Fjord dat over de gehele lengte 1 km diep is. De bodem is hier aan het uiteinde in de loop van miljoenen jaren opgestuwd tot een diepte van “slechts” 400 meter, en vormt als het ware een drempel, waar de ijsbergen zich tegen aan ophopen en omhoog geduwd moeten worden om uit het ijs fjord te ontsnappen. Dat is op deze foto ook goed te zien.

Onder: Deze ijsbergen met een geschatte grootte van 500 a 600 meter lente en breedte, zijn zojuist uit het ijs fjord ontsnapt. In de voorste ijsberg heeft zich een meertje van smeltwater gevormd; kennelijk is deze ijsberg een tijd lang niet gekanteld, wat normaal heel vaak gebeurt.

Onder: Tijdens een avond Midnight Sailing tussen de ijsbergen, raakten we in verrukking van de vele prachtige lichteffecten die zich dan rond en tussen de ijsbergen voordoen. Zo af en toe passeert een lokaal vissersscheepje

Onder: Op deze foto met louter ijsbergen, die ik vanaf de boot maakte rond midnight, is de laag nevel die zich dan op het water vormt goed te zien.

Onder: We komen een heilbot visser tegen die naar de haven terug vaart; let eens op het mooie effect van de mooie lucht en het zachtrode licht bij de laag staande zon.

Onder: Soms zie je in de ijsbergen of stukken ijs bepaalde figuren; zoals hieronder een opstijgende zwaan in het tegenlicht op de midnight sailing cruise.

Onder In Ilulissat maakte ik tijdens een wandeling deze foto van de karakteristieke Eskimo visserman. Op zijn petje Greenland, zo hoort het !!

Onder: Is Mary hier nou gids, of is de dit de achterhoede?

Onder: Tijdens het Whale watchen tussen de ijsbergen zagen we de waterspuit van diverse bultruggen. Vaak zie je ze hierdoor al van heel ver.

Onder: De beloning voor het wachten is de opname van een mooie “tail” Een foto van een bultrug walvis is een foto van zijn staart. Het zij zo !!

Weer naar huis

Van Ilulissat vlogen we naar Copenhagen waar we nog een nacht in het Hilton op het vliegveld verbleven, wat een gemak is dit toch.. Omdat we pas s’ avonds naar huis vlogen had onze expeditie leider Wim Welman de volgende morgen nog een heel programma voor ons in petto; een fietstocht door het gezellige Copenhagen , en daaropvolgend een boottocht door de diverse grachten in,-  en wateren rondom deze prachtige Deense hoofdstad.

Onder: Onze groep , nu weer te fiets, op het plein tussen de koninklijke paleizen in de binnenstad van Copenhagen.

Onder; De Nye Havben in Copenhagen, waar we in een van de gezellige restaurantjes een heerlijke typisch Skandinavische Smorrebrod gebruikten.

Wim Welman onze Expeditieleider

Aan het einde van deze expeditie reis wil ik graag alle expeditieleden bedanken voor de toffe sfeer die er was, maar graag wil ik een speciaal woord van dank uitbrengen aan Wim Welman uit Aerdenhout, die deze fantastische reis geheel in zijn eentje georganiseerd heeft. Daar zit veel werk aan, wat een tijdrovende klus moet dit geweest zijn, weet ik nu. Zo’n gewaagde trip vergt ook veel kennis van reizen/organiseren inschattingsvermogen en de nodige durf…. kan iedereen dit wel? Daarnaast heeft Wim zich tijdens de reis een in alle opzichten volwaardige en deskundige reisleider / boekhouder /regelaar / ober en wat dies meer zij getoond. Dank je wel Wim; samen met jou zit er voor ons ” Die Schwarze Gruppe”, in de toekomst misschien ook nog wel eens een Andes expeditie of zo in; hopelijk komt dat of iets dergelijks geks er ooit nog eens van.
Onder: Wim Welman gaat ons voor; we ” follow the leader”.

 

Van Kangerlussuaq naar Sisimiut en Ilulisat.

Door ons drukke programma en de beperkte internet mogelijkheden onderweg kunnen we nu pas weer weer iets van ons laten horen. Het gaat heel goed hier. Na een verblijf van een paar dagen in Kangerlussuaq vlogen we naar het westelijker gelegen Sisimiut, waar we in een goed hotel verbleven. Het schitterende weer dat we hier in Groenland steeds hebben liet ons een ochtendje in de steek; bewolkt met lichte regen. Dat duurde echter maar kort. S ‘middags in Sisimiut klaarde het al weer op, en konden we een mooie wandeling maken door dit Eskimo dorp. Veel blauwe luchten dus, maar door de zon waren ook de mosquito’s hier rijkelijk aanwezig. De sfeer in ons expeditieteam is er echter niet minder om. Het is niet alleen een fascinerende expeditie, maar ook een heel gezellige trip met elkaar.

Onder: Groenland is net zo groot als Europa, en over de gehele oppervlakte – op een kleine kuststrook na – bedekt met een ijs kap van twee miljoen vierkante kilometer die wel drie kilometer dik is. Het deel in West Groenland dat we hier zien is praktisch het enige deel dat bewoond is, en van waaruit men tochten kan maken. De rode pijlen geven onze route aan. Van Copenhagen vlogen we naar Kangerlussuaq, vandaar naar Sisimiut en daar vandaan later naar Ilulisat. Het witte deel op de kaart is de ijs kap van Groenland. De groene delen aan de kust liggen 6 a 7 maanden per jaar van oktober t/m mei ook onder het ijs en de sneeuw, maar zijn nu – in de zomer – toegankelijk.

Onder: Op de ijs kap van Groenland; we zijn best wel een beetje trots op deze foto die gemaakt werd door expeditie lid Wim Welman. Mary draagt hier een rugzak met foto apparatuur en water/voedsel voorziening

Onder: Een heel diepe kuil die ontstaan is door opvang van al het smeltwater uit de omgeving. Een majestueus gevoel om hier – boven op deze ijsrichel staand – in te kijken.

Onder: En we vervolgen onze weg weer…. maar waar is onze gids Adam ?

Onder: Die is al weer een eind verder; maar ja, hij doet dit dan ook 300 dagen per jaar.

Onder: Op de terugweg naar de barakken zien we de rand van de ijs kap, met hier en daar gletsjers die ook veel puin meenemen.

Onder: Ook hier een grensgebied tussen de kuststrook en de ijs kap

Onder: Op de afscheiding ijs/land leven veel rendieren, en zoals hieronder op de foto die we tijdens een rondvlucht namen, grazende muskus ossen, een typisch Groenlands soort rund. Ze smaken heerlijk.

Onder; IJs en puin aan de randen van de gletsjers.

Onder: Een afwisselend landschap glijdt onder ons door tijdens de rondvlucht met de Partenavia.

Onder: Plotseling zitten we weer boven de ijskap, en zien dit betoverende tafereel, dat zich duizenden kilometers uitstrekt.

Onder: Door gletsjers gevormde puin rivieren kronkelen door het verijsde landschap, wat een wondere wereld !!

Onder; Hier in een van de vele fjorden de ijsresten van een gletsjer.

Sisimiut

Onder: Het dorpje Sisimiut, gezien vanaf onze hike track.

Onder: In Groenland wonen de Inuïts, ofwel zoals wij ze kennen de Eskimo’s. Het viel ons op dat ze uiterlijk vaak overeenkomsten vertonen met Zuid Amerikanen.

Onder: Deze mannelijke Eskimo jagers kwamen we tijdens een hike in de bergen tegen; waar ze precies op jagen is ons niet duidelijk geworden.

Onder: Nu we het over jagen hebben…. dat hoefden wij niet te doen om aan eten te komen. In ons hotel in Sisimiut was een voortreffelijke kok aanwezig die voor de meest culinaire genoegens zorgde, zoals hieronder te zien is.

Onder: Tijdens onze wandelingen door Sisimiut maakte ik foto’s van de houten huizen waar de Eskimo’s tegenwoordig in wonen.

Onder: De houten huisjes zijn overwegend beschilderd in felle kleuren, dat geeft wel sfeer vonden wij.

Onder: Een Eskimo begrafenis, op de begraafplaats midden in het dorp. Een aantal van de Eskimo’s is in traditonele klederdracht

Onder: De ceremonie van iets dichterbij gezien.

Onder: Even uitrusten op de traditionele houten honden slede, die je overal ziet staan. Deze is er niet voor de toeristen neer gezet vrienden; want die zie je hier (bijna) niet.

Onder: Het haventje van Sisimiut. Een belangrijke locatie. Er zijn hier namelijk geen verbindingswegen om naar andere dorpjes te komen; alles gaat per boot (in de zomer) of per vliegtuig.

Onder: Vanuit dit haventje vertrokken we voor een ” Catch Your Own Fish and Dinner” . Er werd op kabeljauw gevist, en dat hebben we geweten; met een simpel katrolletje en wat kunstaas trokken we ze achter elkaar uit het water, binnen no time hadden we er zo’n 50 gevangen; en zeker niet de kleinsten, zoals op onderstaande foto te zien is. Boven Ria Welman en rechts Marian Polman die om hulp riep toen ze na 10 seconden vissen het eerste exemplaar aan haar lijntje had. Linksonder Tanja en Marco, en rechtsonder Rob die er hier maar liefst drie tegelijk ving zoals te zien op de foto.

Onder: Uiteraard konden Mary en ik niet achter blijven.

Onder: Hier een van de prachtige kabeljauwen die we vingen.

Onder: Twee zakken vol met de net door ons gevangen levendige kabeljauwen worden hier door Marco en Wim van de boot meegenomen naar het hotel waar de kok ze voor ons bereidde. Nooit eerder aten we zulke lekkere kabeljauw.

Onder: We kregen elk een heel grote portie. Het was overheerlijk allemaal.

Onder: Een karakteristiek huisje in Sisimut. Overal onderdelen voor bootjes en snowmobiles rond het huis.

Met de Postboot naar Ilulisat

Het comfort op de Postboot van Sisimiut naar Ilulisat ( 300 km in 16 uur varen inclusief overnachting) waar we niet veel van verwacht hadden viel reuze mee; de hutten waren prima en ook het eten aan boord beviel ons goed.

Onder: We zagen al snel ijsbergen en walvissen onderweg; hier zelfs twee tegelijk die aan het spelen waren zo leek het.

Onder: We besloten om deze “nacht” op te blijven om een foto te maken tijdens de midzomernachtzon. Deze foto is precies om 12 uur s’nachts gemaakt op het bovendek van de Postboot. De zon is nu op z’n laagste punt, en zoals te zien niet geheel onder. Het blijft dus gewoon 24 uur per dag licht. Wel even wennen is dat. S’ winters ( 6 maanden lang) blijft het dus 24 uur per dag donker, dat went minder snel denken wij .

Onder: De ijsbergen worden steeds groter en komen steeds freqwenter voor, de boot moet continue laveren om ze te ontwijken; wat een fascinerend schouwspel. Iedereen staat aan het dek te kijken, en te fotograferen. De ooooohs en de aaaahs zijn niet van de lucht.

Onder: Diep onder de indruk raken we van dit echt sprookjesachtige schouwspel; dit hadden we niet verwacht !!

Onder: Dan komen we plotseling een heilbot visser tegen…. wat een mooi vak toch, zo tussen de ijsbergen en het pakijs.

Onder: De meest vreemde sculpturen passeren het schip

Onder: Waar zijn we beland? Is dit de Groenlandse wereld van Anton Pieck? We moeten af en toe in onze wangen knijpen om te voelen of het wel echt is….

Onder: Geen commentaar, gewoon genieten….

Onder: Na een fantastische boottocht van 16 a 17 uur bereiken we het plaatsje Ilulisat; deze foto maakte ik vanaf het terras van een restaurant waar we aten. Op de achtergrond Disco Island, waar ook een ijs kap overheen ligt.

Onder: Het drukke haventje van Ilulisat.

Onder: Toen we ons – overigens voortreffelijke – hotelkamer in kwamen maakte ik meteen deze foto vanuit onze kamer door het raam heen. Dat is pas echt zeezicht !!

Onder: Vanuit Ilulisat maakten we een heliflight over het beroemde 60 km lange Ice fjord en vlogen we naar de Ilulisat gletsjer, de grootste een breedste gletsjer van het Noordelijk halfrond. Hij is 7 kilometer breed, en meer dan een kilometer hoog. Hij produceert 53 ton ijs per dag en schuift daarbij 50 meter op. Ook maakten we bij de gletsjer in de buurt een landing. Het werd een sensationele belevenis.

Onder: De absolute highlight van deze vlucht was toen we bij bij de gletsjer arriveerden, waar steeds grote stukken van af breken. De hoogte van deze 7 km brede ridge van ijs en samengeperste sneeuw is meer dan 100 meter.

Onder: Toen vlogen we rakelings bij de ridge langs; de adrenaline stroomde full speed door onze aderen; elk moment kon er een compleet ijseiland vanaf breken. Wat een ongekend natuurfenomeen, wat een sensatie, om nooit meer te vergeten. We hebben hier veel schitterende plaatjes gemaakt, die ik in een volgende editie van dit journaal zal laten zien

Onder: Naast de traditionele honden slede staat bij elk huisje in Ilulisat en andere plaatsen tegenwoordig een snowmobile in de tuin geparkeerd. Een groot deel van het jaar zijn dit de aangewezen transportmiddelen voor de Eskimo’s.

Walvis watchen

Vanuit Ilulisat maakten we een whale watching cruise; het duurde drie uur lang voor we de eerste bultruggen te zien kregen, maar toen zagen we ze vrij lang van heel dichtbij; de ene sensatie volgt dan andere op hier in dit land met zijn ongerepte natuur.

Onder: Hier zien we het karakteristiek plaatje van een walvis; zijn staart met daarin op de gekartelde achterrand z’n eigen fingerprint

Onder: Dit is zo’n moment waar je als fotograaf altijd op wacht; een echte voltreffer, een lucky shot !! Door de lichtinval en de stand van de bultrug staart is dit een heel bijzonder plaatje geworden. Een van m’n favoriete foto’s. De rest van de whale foto’s komt net als de rest een volgende keer.

Onder: Tijdens het “Midnight Cruising between the Icebergs”” in de Disco bay zagen we deze fraai door de lage zon beschenen sculpture van ijs van een paar meter hoog.