Weer in oude ritme

We zijn alweer een tijdje thuis, en alles gaat inmiddels weer z’n oude gangetje. Ik ben hier druk bezig om de vele foto’s die ik op onze laatste expeditiereis maakte te selecteren en te bewerken. Daarna maak ik van deze beelden en de HD filmpjes die ik tussendoor met mijn camera maakte, een slide show video met stills en movie’s. Daar zet ik dan passende muziek en effecten onder, waardoor een levensechte indruk verkregen wordt. De grote kunst is om het geheel zo kort mogelijk te houden. Zo’n reis samenvatten in een presentatie van pakweg 25 minuten is niet makkelijk, toch mag het echt niet langer duren. Dan kijkt er geen hond meer naar. Een absolute wet: hoe korter het filmpje wordt, hoe leuker om naar te kijken, doch: des te (veel) meer tijd de montage kost. Aangezien al deze exercities echter onder het kopje ” mijn hobbies” ressorteren, merk ik niets van de zeeën van tijd die het allemaal in beslag neemt.

Benefiet concert voor Aletta; de collega zangeres van Carola Smit

Aletta lijdt aan een nare vorm van kanker, en kreeg daarvoor al diverse chemokuren en pillen. Er is nu een mogelijkheid van een speciale – helaas –  dure zogenaamde koortsbehandeling in Duitsland. Daarvoor is veel geld nodig. Ik las vanmorgen in de Telegraaf een artikel van onze Carola over het benefiet concert dat a.s zaterdag in Volendam gehouden wordt, om met de opbrengsten daarvan, de kosten van deze dure behandeling in Duitsland voor Aletta te kunnen betalen. Uiteraard hoop ik dat het een geslaagde avond zal worden en dat Aletta veel baat bij de behandeling zal hebben. Wij kunnen er niet bij zijn. Mijn jongste broer Louis viert die avond zijn 50ste verjaardag in Party Centrum en Bowling De Zedde, en uiteraard moet ik daar als oudste broer bij zijn. Wat een prestatie eigenlijk van mijn ouders;  totaal 11 kinderen; de oudste 63 en de jongste 50, daar zit dus maar 13 jaar tussen. Een Olympisch record zou je zeggen…….  
 
Groenland – Trouwpartij nichtje Laura  met haar Ger – Zeilen op de Gouwzee – Nieuws van Tamara en een foto van de BZN fandag van 17 juni j.l

Vandaag toch nog wat foto’s van onze fantastische reis naar de Ice Cap in Groenland, die toch wel in onze ” Wereldreis/expeditie top 3 aller tijden” terecht is gekomen. In deze top drie staan naast deze Groenland expeditiereis ook onze Antarctica expeditiecruise, en de rondreis dec 2011/ jan 2012 door Noord Vietnam, Laos, Cambodja, en Zuid Vietnam.  De eerste bijzondere foto op deze editie hieronder heb ik echter genomen tijdens het zeilen op de VD 172 botter gisteravond op de Gouwzee buiten de haven van Volendam.Ook mooi ! Dan trouwde afgelopen weekend mijn nichtje Laura waarvoor ik foto’s maakte, en wil ik nog een foto van de BZN fandag laten zien. Ook komt Tamara even aan het woord in haar nieuwsbulletin; het gaat goed namelijk met de laatste single van Tamara. 

Zeilen op de Gouwzee

Onder: Gisteravond ben ik begonnen met het maken van foto’s van de Volendammer botter vloot ( 5 originele kwakken) van de Stichting Zuiderzee. De bedoeling is dat er ook luchtfoto’s gemaakt worden, maar daar leende het weer zich gisteren niet voor. Daarnaast zal ik ook nog foto’s van de vloot maken uit een kleine snelle boot. Deze bijzondere foto maakte ik vanaf de VD 172 toen er uit het westen een partijtje onweer aankwam. Het gat in deze bewolking zorgde voor verlichting van boven. De nieuwe pastoor van onze twee Volendamse parochies was ook aan boord, vandaar waarschijnlijk de “hemelse stralen” op Het Paard v Marken.

Nog eens Groenland

Onder: “Icebergs at midnight”. Een foto die ik middernacht rond 01.00 uur maakte van het met ijsbergen gevulde baaitje voor Ilulissat aan de noordzijde door een van de achter ramen op de 1ste verdieping van ons hotel in Illulissat. Wat een geheimzinnig sprookjesachtig ijs landschap .

Onder: Na de foto hierboven gemaakt te hebben liep ik toch nog even naar buiten een heuvel voor het hotel op, er was daar nog een meertje; je weet maar nooit … Jullie mogen het zeggen, maar ik vind de foto hierboven toch mooier.

Onder: Wat een beeldhouwwerk van moeder natuur !! De laatste resten (ongeveer 2,5 mtr hoog) van een ijsberg,  die we passeerden onderweg van Sisimiut naar Ilulissat. Let wel : onder water hangt hier nog steeds zo’n 20 meter ijsberg onder.

Onder: Good old Times. We lopen door Sisimiut met vlnr: Jan en Mary met Ria, Wim en Marco. De foto is gemaakt door Tanja.

Onder: Moderne Iglo’s van de Eskimo bevolking in Sisimiut

Onder: Huisjes in Sisimiut; let eens op, overal lopen de waterleidingen en de rioolbuizen boven de harde rotsgrond.

Onder: Op de Ice Cap vlnr: Mary Rob en Ria. Wat een uitvinding, die spike schoenen.

Onder: Ja zeker, want zonder die spike schoenen zou niemand zelfs deze kleine ijs hindernis kunnen nemen, zoals Rob dat hier dat doet. Mary achter hem, zou snel volgen.

Onder: Heel veel Mosquito’s hier bijna op ware grootte, die ons continue het leven zuur probeerden te maken. Alleen op het ijs en op het water lieten ze ons met rust.

Met de Partenavia over de Ice Cap

Onder: Met een Partenavia twee motorig vliegtuig vlogen we vanuit Kangerlussuq over de immense ijsvlakte van Groenland. Wim Welman zat rechts naast de piloot; ik had gekozen om achterin te zitten om vandaar met vrij zicht naar links en rechts prachtige foto’s te kunnen maken.

Onder: Dat was onwerkelijk; of we op een ander planeet waren beland; wat een verstild en onvoorstelbaar exotisch landschap. Nooit kwam of komt hier een mens. 

Onder: Het lijken wel geboetseerde ribbels

Onder: Hier kilometers grote ijs/sneeuw ribbels in een waaier vorm

Onder: Tot zover het oog reikt, ijs en nog eens ijs.

Onder: Het plaatsje Sisimiut idyllisch gelegen op de rotsen in een smalle kusstrook naast de Ice Cap op Groenland

Onder: Wat een vreemde namen hebben ze hier toch……… probeer dat maar eens goed uit te spreken.

Onder: Een drankwinkel in het centrum van Sisimiut; Wim Welman staat zich te verwonderen over de jeugd die hier massaal sterke drank inslaat, terwijl ernaast in het dorpshuis/sporthal bij een dorpsfeest geen bier of drank geschonken mag worden.

Onder; Over winkels gesproken. In de haven van Sisimiut was voor mij als Volendammer Palingboer nog werk zat aan de winkel.

Onder: Hier vertrekt de Postboot/ijsbreker vanuit Ilulissat. Een paar uur nadat wij er mee waren aangekomen; je kan je toch bijna niet voorstellen dat een schip zich door die ijs jungle kan boren…. jawel want wij zijn er met dit schip ook net doorheen gekomen. ( Realiseer je steeds dat slechts 10% v/d ijsbergen boven water ligt)

Onder: Een smeltwater put op de Ice Cap. Zeker 75 tot 100 meter diep. Denk je eens in; hier is de Ice Cap volgens onze gids Adam al 1000 meter dik.Die dikte loopt naar het midden van de Ice Cap op tot wel 3200 meter !

Onder: Een van de vele diepe ijsravijnen waar we hikend langs liepen. Dit zijn echt ontzagwekkende verschijnselen als je er met je eigen ogen bij staat.

Onder: Tijdens onze vaart van Sisimiut naar Lulissat passerden we een aantal kleine onbewoonde eilandjes waarop de sledehonden zomer’s gedumpt worden; ze hebben er hun hokken en worden er van tijd tot tijd door hun baasjes van voedsel voorzien. Tijdens onze passage rennen ze massaal met het schip mee, tot ze, zoals hier , niet verder kunnen.

Onder: Een van de rivieren die vanuit de ijsfjorden in de Oceaan tussen West Groenland en Canada/Alaska uitmonden.

Onder: Waar de Ice Cap aan de rand bij de kustlijn overgaat in smeltijs; een feeëriek schouwspel.

Onder: De rand van de Ice Cap. Een door de gletsjers opgestuwde puinrivier die zich over vele kilometers uitstrekt.

Onder: Expeditiegangers fotograferen elkaar; een koud klusje !

Onder: Met ons team kijken we naar een van de voetbal wedstrijden hier in de bar van het hotel in Ilulissat. De fotograaf en de TV zijn op de spiegel wand te zien

Nichtje Laura getrouwd met Ger Veerman

Onder: Laura, de dochter van mijn broer Arie en zijn Yvette, trouwde afgelopen weekend met Ger Veerman, een Volendamse ex visserman. Ze hadden mij gevraagd de trouwfoto’s te maken. Een behoorlijk klusje maar wel heel erg leuk natuurlijk. Op deze foto bij het IJsselmeer zijn ze net getrouwd; veel gezondheid en geluk wens ik Laura en Ger in hun leven.

Onder: Deze foto van de BZN fandag kreeg ik toegestuurd van Herman Hemmes; de echtgenoot van Tineke Hemmes die samen met Wilma Piels de kar trok bij het organiseren van deze prachtige dag. Vlnr: Tineke Hemmes, Tiny Hetsen, Jan Tuijp, Carola Smit, John Meijer, Dick de Boer, Wilma Piels. Tineke liet mij per E-mail weten dat er op 14 juni 2015 weer een BZN fandag georganiseerd wordt. Dan zullen we die dag alvast in vrij houden in de agenda. Een BZN fandag wil ik natuurlijk niet missen.

“Als de Zon Weer Schijnt”, van Tamara een echte HIT !!

Onder: Onderstaande mailing die ik van schoondochter Tamara kreeg, wil ik jullie niet onthouden. De tekst spreekt voor zich dacht ik zo !

Groeten uit Groenland

Ilulissat

Vanuit het Eskimo vissers dorpje Ilulissat, waar we in een vrij nieuw, en voor de omstandigheden luxe hotel zaten, ondernamen we vele excursies, waaronder een tamelijk zware hike langs de grote Kangia IJs fjord.

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van het tamelijk luxe hotel boven op een rots in Illulissat, waarin wij met ons expeditieteam verbleven. Het werd pas in begin juni van dit jaar geopend. Er zijn ook – zoals op de foto te zien –  5 roestvrijstalen Iglo’s bij dit hotel gemaakt. Hierin kan men dicht bij de ijsbergen overnachten, en dicht bij de natuur zijn. Tussen de zwermen mosquito’s, maar dat hoort ook bij de natuur.

Onder: Aan een biertje op het hotelterras na een dag vol “ontberingen”; waar heb je zo’n uniek uitzicht ?

Excursies

Er moet voor de hike 5 uur lang door ravijnen en langs rotsformaties geklauterd en geklommen worden. Ook vlogen we met een helikopter over het ijsfjord heen en maakten we daarbij een landing bij de 7 km lange Gletsjer Ridge. Met een kleine “ijsbreker” varen we 5 uur lang in noordelijke richting naar de gigantische Calving Eqi Gletsjer – afkalvende Eqi gletsjer- waarvan elk uur 20 meter ijsmassa het fjord ingedrukt en gescheurd wordt. Onder het geluid van heftig onweer breken continue enorme IJsbergen af, die met grof geweld in het fjord storten…. Ook proberen we de 18 meter lange bultrug walvissen te vinden en te fotograferen; met succes, en ook dit laatste neemt bijna een hele dag in beslag. En dat alles onder een blue sky; maar wel met zwermen mosquito’s, hoewel we op het ijs en op het water daar minder last van hebben. Mijn linkerhand is door de vele mosquito beten inmiddels echter al behoorlijk opgezwollen.

Eqi Gletsjer

Onder: In een kleine ijsbreker varen we in 5 uur naar de Eqi gletsjer. Onderweg kijk je je ogen uit naar de diverse ijsbergen, waar we tussendoor moeten laveren. De schipper moet heel goed zijn radar en ook zijn ogen gebruiken om harde botsingen te vermijden. Zo’n 90 % van de gletsjer ligt onder water, en zoals op deze foto te zien is kunnen die onderkanten onder water gevaarlijk aan de zijkanten uitsteken.

Onder: We zijn na een lange tocht door het pakijs en tussen de ijsbergen van het ijs fjord aangekomen bij de afkalvende  Eqi gletsjer; het is nu een kwestie van wachten totdat de eerste ijsbergen voor ons naar beneden vallen.

Onder: Wachtten dus op de eerste afscheurende ijsbergen; het is hier redelijk koud, je zit stil, en daarom is het gebruikelijk dat hierbij een wodkaatje gedronken wordt. Onze expeditieleider Wim Welman die voor de wodka gezorgd heeft, schenkt de eerste plastic kopjes vol. Rob Marian Mary en Ria proosten vrolijk

Onder: We liggen nu ongeveer 200 meter van de gletsjer af. Tussen de meest linkse foto die het eerst genomen is en de meest rechtse zit ongeveer 15 minuten. We zagen al snel dat het uiteinde van onderstaande gletsjerwand het eerst zou afbreken. Goed te zien is dat op de middelste foto de scheur al groter geworden is. Het scheuren gaat gepaard met het geluid van donder. Oorspronkelijke bewoners noemden dit net als de indianen in Alaska, dan ook ” White Thunder “. Op de rechtse foto is het bovenste stuk ijs – ongeveer 50 meter hoog – net naar beneden gestort. De ontstane golven laten de boot behoorlijk op en neer gaan. We bleven hier twee uur liggen om diverse ijsbergen te kunnen zien afbreken en neerstorten. Een buitengewoon fascinerend gezicht en geluid. Iedereen is laaiend enthousiast !!

Onder: Hier zien we hoe onder overweldigend geraas een ijsberg het water in stort. Omdat ik juist ook dit geluid voor mijn slideshows wil gaan gebruiken heb ik het neerstorten – een fractie eerder,- steeds gefilmd, en niet gefotografeerd.

Onder: Dan wordt het tijd om weer terug te keren, er moet immers weer 5 uur lang gevaren worden. Aan dek en in de kajuit van de boot verveelt niemand zich echter een seconde.

Onder: Na een kwartiertje varen moeten passagiers worden afgezet en opgepikt van een ice camp aan de oever van het fjord. Men kan hier een nacht naast en op de gletsjer slapen. Let eens op: er is geen aanlegsteiger; maar aan dit soort ongemakken raak je wel gewend hier.

Onder: Op de terugweg  zijn deze watervogels in de eind nadering voor de landing op een stuk pakijs.

Onder: Een typisch Eskimo huisje met houten bruggetje, gefotografeerd tijdens een wandeling door het dorpje.

Onder: In klederdracht gestoken Eskimo vrouwen gekiekt vanaf een foto in een restaurant. Op straat zagen we de klederdracht niet meer, behalve nog een enkeling bij een begrafenis.

Hike langs de Kangia Gletsjer

Onder: Door dit gebied langs de grote Kangia gletsjer kan men een 5 uur durende hike maken. Dit is zeker geen rustig wandelingetje vrienden. Er zijn ook geen paden.

Onder: Er moet hierbij m.b.v handen en voeten langs en door ravijnen en over grillige rotspartijen geklauterd en geklommen worden. Men noemt dit hiken.

Onder: Ons expeditie team hieronder even in relatief rustig “vaarwater”

Onder: Tijdens een hike pauze of lunch zoals hieronder, kan men – stilstaand of zittend – genieten van de ruige en ongerepte natuur, maar dan zijn er altijd de mosquito’s weer, die proberen je van je pauze te beroven. Marian – linksonder – en Wim – rechtsonder – maken hierbij gebruik van speciale anti mosquito’s constructies.

Onder: Dit is een van mijn favoriete foto’s van deze hike tocht; vooral door de mensen op de achtergrond, waardoor de weidsheid van het landschap goed uitkomt.

Onder: Tijdens de hike kan men de onderstaande dieren tegenkomen; zij grazen bij voorkeur langs de ice cap of gletsjerrand links de muskus os en rechts het rendier. We hebben ze allebei gegeten; ze smaakten voortreffelijk.

Onder: Het gebied waardoor men trekt is miljarden jaren oud; hier zijn nog maar weinig mensen geweest, dan alleen een handjevol lokale Eskimo jagers

Onder: Ook hier op de rotsen aan het water een paar jagers; onbekend is vanuit onze positie waar ze op jagen. Op robben misschien ???

Onder; Het eindpunt is in zicht; de expeditieleden hebben het eind in de bek. Met veel kunst en vliegwerk worden hier door Rob en Marian de laatste hindernissen genomen.

Met de heli over de Kangia Ice Fjord naar de Illulissat Gletsjer

Onder: In de Bell 121 helicopter – gefotografeerd vanuit andere heli – op weg naar gletsjer aan het eind van de Kangia Ice Fjord

Onder: Op deze infra rood satelliet foto – wit is ijs, rood is land – is het Kangia Ice Fjord met rechts de Ice Cap te zien. Links zien we het plaatsje Ilulissat. De lijntjes rechts geven aan waar in opeenvolgende jaren de gletsjer lag. De van de gletsjer afgebroken ijsbergen komen alle in het Ice Fjord – 60 km lang – terecht, en doen er een jaar over om bij het uiteinde van het fjord te komen.Daar moeten ze over een door het puin gevormde drempel op de bodem heen gedrukt worden.

Onder: Eerst vliegen we met de heli langs het vissersplaatsje Ilulissat; het haventje van deze plek werd een paar weken geleden nog met dynamiet uit het vaste ijs bevrijd.

Onder: In de helikopter zitten we heel comfortabel recht tegenover de zijruiten. Zoals te zien is de plaats naast de piloot niet bezet. Na een vlucht van een half uur arriveren we bij de gletsjerrand, waar we nu heel laag en schuin overheen scheuren

Onder: Hier, bij de gletsjerrand is het ijs 1 kilometer dik. Hier ontstaan zoals op onderstaande luchtfoto goed te zien is, de brede scheuren waarlangs de grote ijsbergen en ijs eilanden afbreken.

Onder: In de buurt van deze gletsjer maken we een landing en kunnen een half uur de omgeving verkennen. We maakten van deze gelegenheid gebruik om in dit bloedstollende maanlandschap van door de natuur opgestuwd puin en ijs een leuke groepsfoto te maken. Vlnr: Jan, Tanja Meder, Marco, Marian, Mary, Ria, Wim en Rob.

Onder: Op de terugvlucht vliegen we hier over het uiteinde van het Ice Fjord dat over de gehele lengte 1 km diep is. De bodem is hier aan het uiteinde in de loop van miljoenen jaren opgestuwd tot een diepte van “slechts” 400 meter, en vormt als het ware een drempel, waar de ijsbergen zich tegen aan ophopen en omhoog geduwd moeten worden om uit het ijs fjord te ontsnappen. Dat is op deze foto ook goed te zien.

Onder: Deze ijsbergen met een geschatte grootte van 500 a 600 meter lente en breedte, zijn zojuist uit het ijs fjord ontsnapt. In de voorste ijsberg heeft zich een meertje van smeltwater gevormd; kennelijk is deze ijsberg een tijd lang niet gekanteld, wat normaal heel vaak gebeurt.

Onder: Tijdens een avond Midnight Sailing tussen de ijsbergen, raakten we in verrukking van de vele prachtige lichteffecten die zich dan rond en tussen de ijsbergen voordoen. Zo af en toe passeert een lokaal vissersscheepje

Onder: Op deze foto met louter ijsbergen, die ik vanaf de boot maakte rond midnight, is de laag nevel die zich dan op het water vormt goed te zien.

Onder: We komen een heilbot visser tegen die naar de haven terug vaart; let eens op het mooie effect van de mooie lucht en het zachtrode licht bij de laag staande zon.

Onder: Soms zie je in de ijsbergen of stukken ijs bepaalde figuren; zoals hieronder een opstijgende zwaan in het tegenlicht op de midnight sailing cruise.

Onder In Ilulissat maakte ik tijdens een wandeling deze foto van de karakteristieke Eskimo visserman. Op zijn petje Greenland, zo hoort het !!

Onder: Is Mary hier nou gids, of is de dit de achterhoede?

Onder: Tijdens het Whale watchen tussen de ijsbergen zagen we de waterspuit van diverse bultruggen. Vaak zie je ze hierdoor al van heel ver.

Onder: De beloning voor het wachten is de opname van een mooie “tail” Een foto van een bultrug walvis is een foto van zijn staart. Het zij zo !!

Weer naar huis

Van Ilulissat vlogen we naar Copenhagen waar we nog een nacht in het Hilton op het vliegveld verbleven, wat een gemak is dit toch.. Omdat we pas s’ avonds naar huis vlogen had onze expeditie leider Wim Welman de volgende morgen nog een heel programma voor ons in petto; een fietstocht door het gezellige Copenhagen , en daaropvolgend een boottocht door de diverse grachten in,-  en wateren rondom deze prachtige Deense hoofdstad.

Onder: Onze groep , nu weer te fiets, op het plein tussen de koninklijke paleizen in de binnenstad van Copenhagen.

Onder; De Nye Havben in Copenhagen, waar we in een van de gezellige restaurantjes een heerlijke typisch Skandinavische Smorrebrod gebruikten.

Wim Welman onze Expeditieleider

Aan het einde van deze expeditie reis wil ik graag alle expeditieleden bedanken voor de toffe sfeer die er was, maar graag wil ik een speciaal woord van dank uitbrengen aan Wim Welman uit Aerdenhout, die deze fantastische reis geheel in zijn eentje georganiseerd heeft. Daar zit veel werk aan, wat een tijdrovende klus moet dit geweest zijn, weet ik nu. Zo’n gewaagde trip vergt ook veel kennis van reizen/organiseren inschattingsvermogen en de nodige durf…. kan iedereen dit wel? Daarnaast heeft Wim zich tijdens de reis een in alle opzichten volwaardige en deskundige reisleider / boekhouder /regelaar / ober en wat dies meer zij getoond. Dank je wel Wim; samen met jou zit er voor ons ” Die Schwarze Gruppe”, in de toekomst misschien ook nog wel eens een Andes expeditie of zo in; hopelijk komt dat of iets dergelijks geks er ooit nog eens van.
Onder: Wim Welman gaat ons voor; we ” follow the leader”.