Groeten uit Groenland

Ilulissat

Vanuit het Eskimo vissers dorpje Ilulissat, waar we in een vrij nieuw, en voor de omstandigheden luxe hotel zaten, ondernamen we vele excursies, waaronder een tamelijk zware hike langs de grote Kangia IJs fjord.

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van het tamelijk luxe hotel boven op een rots in Illulissat, waarin wij met ons expeditieteam verbleven. Het werd pas in begin juni van dit jaar geopend. Er zijn ook – zoals op de foto te zien –  5 roestvrijstalen Iglo’s bij dit hotel gemaakt. Hierin kan men dicht bij de ijsbergen overnachten, en dicht bij de natuur zijn. Tussen de zwermen mosquito’s, maar dat hoort ook bij de natuur.

Onder: Aan een biertje op het hotelterras na een dag vol “ontberingen”; waar heb je zo’n uniek uitzicht ?

Excursies

Er moet voor de hike 5 uur lang door ravijnen en langs rotsformaties geklauterd en geklommen worden. Ook vlogen we met een helikopter over het ijsfjord heen en maakten we daarbij een landing bij de 7 km lange Gletsjer Ridge. Met een kleine “ijsbreker” varen we 5 uur lang in noordelijke richting naar de gigantische Calving Eqi Gletsjer – afkalvende Eqi gletsjer- waarvan elk uur 20 meter ijsmassa het fjord ingedrukt en gescheurd wordt. Onder het geluid van heftig onweer breken continue enorme IJsbergen af, die met grof geweld in het fjord storten…. Ook proberen we de 18 meter lange bultrug walvissen te vinden en te fotograferen; met succes, en ook dit laatste neemt bijna een hele dag in beslag. En dat alles onder een blue sky; maar wel met zwermen mosquito’s, hoewel we op het ijs en op het water daar minder last van hebben. Mijn linkerhand is door de vele mosquito beten inmiddels echter al behoorlijk opgezwollen.

Eqi Gletsjer

Onder: In een kleine ijsbreker varen we in 5 uur naar de Eqi gletsjer. Onderweg kijk je je ogen uit naar de diverse ijsbergen, waar we tussendoor moeten laveren. De schipper moet heel goed zijn radar en ook zijn ogen gebruiken om harde botsingen te vermijden. Zo’n 90 % van de gletsjer ligt onder water, en zoals op deze foto te zien is kunnen die onderkanten onder water gevaarlijk aan de zijkanten uitsteken.

Onder: We zijn na een lange tocht door het pakijs en tussen de ijsbergen van het ijs fjord aangekomen bij de afkalvende  Eqi gletsjer; het is nu een kwestie van wachten totdat de eerste ijsbergen voor ons naar beneden vallen.

Onder: Wachtten dus op de eerste afscheurende ijsbergen; het is hier redelijk koud, je zit stil, en daarom is het gebruikelijk dat hierbij een wodkaatje gedronken wordt. Onze expeditieleider Wim Welman die voor de wodka gezorgd heeft, schenkt de eerste plastic kopjes vol. Rob Marian Mary en Ria proosten vrolijk

Onder: We liggen nu ongeveer 200 meter van de gletsjer af. Tussen de meest linkse foto die het eerst genomen is en de meest rechtse zit ongeveer 15 minuten. We zagen al snel dat het uiteinde van onderstaande gletsjerwand het eerst zou afbreken. Goed te zien is dat op de middelste foto de scheur al groter geworden is. Het scheuren gaat gepaard met het geluid van donder. Oorspronkelijke bewoners noemden dit net als de indianen in Alaska, dan ook ” White Thunder “. Op de rechtse foto is het bovenste stuk ijs – ongeveer 50 meter hoog – net naar beneden gestort. De ontstane golven laten de boot behoorlijk op en neer gaan. We bleven hier twee uur liggen om diverse ijsbergen te kunnen zien afbreken en neerstorten. Een buitengewoon fascinerend gezicht en geluid. Iedereen is laaiend enthousiast !!

Onder: Hier zien we hoe onder overweldigend geraas een ijsberg het water in stort. Omdat ik juist ook dit geluid voor mijn slideshows wil gaan gebruiken heb ik het neerstorten – een fractie eerder,- steeds gefilmd, en niet gefotografeerd.

Onder: Dan wordt het tijd om weer terug te keren, er moet immers weer 5 uur lang gevaren worden. Aan dek en in de kajuit van de boot verveelt niemand zich echter een seconde.

Onder: Na een kwartiertje varen moeten passagiers worden afgezet en opgepikt van een ice camp aan de oever van het fjord. Men kan hier een nacht naast en op de gletsjer slapen. Let eens op: er is geen aanlegsteiger; maar aan dit soort ongemakken raak je wel gewend hier.

Onder: Op de terugweg  zijn deze watervogels in de eind nadering voor de landing op een stuk pakijs.

Onder: Een typisch Eskimo huisje met houten bruggetje, gefotografeerd tijdens een wandeling door het dorpje.

Onder: In klederdracht gestoken Eskimo vrouwen gekiekt vanaf een foto in een restaurant. Op straat zagen we de klederdracht niet meer, behalve nog een enkeling bij een begrafenis.

Hike langs de Kangia Gletsjer

Onder: Door dit gebied langs de grote Kangia gletsjer kan men een 5 uur durende hike maken. Dit is zeker geen rustig wandelingetje vrienden. Er zijn ook geen paden.

Onder: Er moet hierbij m.b.v handen en voeten langs en door ravijnen en over grillige rotspartijen geklauterd en geklommen worden. Men noemt dit hiken.

Onder: Ons expeditie team hieronder even in relatief rustig “vaarwater”

Onder: Tijdens een hike pauze of lunch zoals hieronder, kan men – stilstaand of zittend – genieten van de ruige en ongerepte natuur, maar dan zijn er altijd de mosquito’s weer, die proberen je van je pauze te beroven. Marian – linksonder – en Wim – rechtsonder – maken hierbij gebruik van speciale anti mosquito’s constructies.

Onder: Dit is een van mijn favoriete foto’s van deze hike tocht; vooral door de mensen op de achtergrond, waardoor de weidsheid van het landschap goed uitkomt.

Onder: Tijdens de hike kan men de onderstaande dieren tegenkomen; zij grazen bij voorkeur langs de ice cap of gletsjerrand links de muskus os en rechts het rendier. We hebben ze allebei gegeten; ze smaakten voortreffelijk.

Onder: Het gebied waardoor men trekt is miljarden jaren oud; hier zijn nog maar weinig mensen geweest, dan alleen een handjevol lokale Eskimo jagers

Onder: Ook hier op de rotsen aan het water een paar jagers; onbekend is vanuit onze positie waar ze op jagen. Op robben misschien ???

Onder; Het eindpunt is in zicht; de expeditieleden hebben het eind in de bek. Met veel kunst en vliegwerk worden hier door Rob en Marian de laatste hindernissen genomen.

Met de heli over de Kangia Ice Fjord naar de Illulissat Gletsjer

Onder: In de Bell 121 helicopter – gefotografeerd vanuit andere heli – op weg naar gletsjer aan het eind van de Kangia Ice Fjord

Onder: Op deze infra rood satelliet foto – wit is ijs, rood is land – is het Kangia Ice Fjord met rechts de Ice Cap te zien. Links zien we het plaatsje Ilulissat. De lijntjes rechts geven aan waar in opeenvolgende jaren de gletsjer lag. De van de gletsjer afgebroken ijsbergen komen alle in het Ice Fjord – 60 km lang – terecht, en doen er een jaar over om bij het uiteinde van het fjord te komen.Daar moeten ze over een door het puin gevormde drempel op de bodem heen gedrukt worden.

Onder: Eerst vliegen we met de heli langs het vissersplaatsje Ilulissat; het haventje van deze plek werd een paar weken geleden nog met dynamiet uit het vaste ijs bevrijd.

Onder: In de helikopter zitten we heel comfortabel recht tegenover de zijruiten. Zoals te zien is de plaats naast de piloot niet bezet. Na een vlucht van een half uur arriveren we bij de gletsjerrand, waar we nu heel laag en schuin overheen scheuren

Onder: Hier, bij de gletsjerrand is het ijs 1 kilometer dik. Hier ontstaan zoals op onderstaande luchtfoto goed te zien is, de brede scheuren waarlangs de grote ijsbergen en ijs eilanden afbreken.

Onder: In de buurt van deze gletsjer maken we een landing en kunnen een half uur de omgeving verkennen. We maakten van deze gelegenheid gebruik om in dit bloedstollende maanlandschap van door de natuur opgestuwd puin en ijs een leuke groepsfoto te maken. Vlnr: Jan, Tanja Meder, Marco, Marian, Mary, Ria, Wim en Rob.

Onder: Op de terugvlucht vliegen we hier over het uiteinde van het Ice Fjord dat over de gehele lengte 1 km diep is. De bodem is hier aan het uiteinde in de loop van miljoenen jaren opgestuwd tot een diepte van “slechts” 400 meter, en vormt als het ware een drempel, waar de ijsbergen zich tegen aan ophopen en omhoog geduwd moeten worden om uit het ijs fjord te ontsnappen. Dat is op deze foto ook goed te zien.

Onder: Deze ijsbergen met een geschatte grootte van 500 a 600 meter lente en breedte, zijn zojuist uit het ijs fjord ontsnapt. In de voorste ijsberg heeft zich een meertje van smeltwater gevormd; kennelijk is deze ijsberg een tijd lang niet gekanteld, wat normaal heel vaak gebeurt.

Onder: Tijdens een avond Midnight Sailing tussen de ijsbergen, raakten we in verrukking van de vele prachtige lichteffecten die zich dan rond en tussen de ijsbergen voordoen. Zo af en toe passeert een lokaal vissersscheepje

Onder: Op deze foto met louter ijsbergen, die ik vanaf de boot maakte rond midnight, is de laag nevel die zich dan op het water vormt goed te zien.

Onder: We komen een heilbot visser tegen die naar de haven terug vaart; let eens op het mooie effect van de mooie lucht en het zachtrode licht bij de laag staande zon.

Onder: Soms zie je in de ijsbergen of stukken ijs bepaalde figuren; zoals hieronder een opstijgende zwaan in het tegenlicht op de midnight sailing cruise.

Onder In Ilulissat maakte ik tijdens een wandeling deze foto van de karakteristieke Eskimo visserman. Op zijn petje Greenland, zo hoort het !!

Onder: Is Mary hier nou gids, of is de dit de achterhoede?

Onder: Tijdens het Whale watchen tussen de ijsbergen zagen we de waterspuit van diverse bultruggen. Vaak zie je ze hierdoor al van heel ver.

Onder: De beloning voor het wachten is de opname van een mooie “tail” Een foto van een bultrug walvis is een foto van zijn staart. Het zij zo !!

Weer naar huis

Van Ilulissat vlogen we naar Copenhagen waar we nog een nacht in het Hilton op het vliegveld verbleven, wat een gemak is dit toch.. Omdat we pas s’ avonds naar huis vlogen had onze expeditie leider Wim Welman de volgende morgen nog een heel programma voor ons in petto; een fietstocht door het gezellige Copenhagen , en daaropvolgend een boottocht door de diverse grachten in,-  en wateren rondom deze prachtige Deense hoofdstad.

Onder: Onze groep , nu weer te fiets, op het plein tussen de koninklijke paleizen in de binnenstad van Copenhagen.

Onder; De Nye Havben in Copenhagen, waar we in een van de gezellige restaurantjes een heerlijke typisch Skandinavische Smorrebrod gebruikten.

Wim Welman onze Expeditieleider

Aan het einde van deze expeditie reis wil ik graag alle expeditieleden bedanken voor de toffe sfeer die er was, maar graag wil ik een speciaal woord van dank uitbrengen aan Wim Welman uit Aerdenhout, die deze fantastische reis geheel in zijn eentje georganiseerd heeft. Daar zit veel werk aan, wat een tijdrovende klus moet dit geweest zijn, weet ik nu. Zo’n gewaagde trip vergt ook veel kennis van reizen/organiseren inschattingsvermogen en de nodige durf…. kan iedereen dit wel? Daarnaast heeft Wim zich tijdens de reis een in alle opzichten volwaardige en deskundige reisleider / boekhouder /regelaar / ober en wat dies meer zij getoond. Dank je wel Wim; samen met jou zit er voor ons ” Die Schwarze Gruppe”, in de toekomst misschien ook nog wel eens een Andes expeditie of zo in; hopelijk komt dat of iets dergelijks geks er ooit nog eens van.
Onder: Wim Welman gaat ons voor; we ” follow the leader”.