Expeditie naar de Groenlandse IJskap in de Noordpoolcirkel
Het gebeurt niet vaak dat we met personen die we op onze reizen tegenkomen later nog eens contact hebben. Eigenlijk nooit. Met de groep Nederlanders waarmee we twee jaar geleden een cruise naar Antarctica (zuidpool) maakten ligt dit evenwel geheel anders. De andere leden van die groep hebben overigens ook deze ervaring. Daarbij laat ik maar in het midden of het nou komt door de speciale band die tussen ons ontstond op dit zo ver paradijselijke oord, of omdat we elkaar allemaal zo leuk vonden. We hielden contact en een deel van de groep besloot zelfs gezamenlijk een expeditiereis naar de ijskap op Groenland te maken. Naar het Noordpool ijs. Een paar dagen geleden was het dan zo ver.
Eerst overnachting in Copenhagen
Onder: Vanuit Amsterdam vlogen we eerst naar Copenhagen waar we logeerden in het Hilton dat net zoals op vele internationale vliegvelden vanuit de aankomsthal op het vliegveld binnendoor te bereiken is. Zo reden we met ons bagagewagentje vanuit het vliegveld onze hotelkamer binnen. S’ avonds gingen we vanuit ons hotel ook weer binnendoor de metro in naar de binnenstad van Copenhagen waar we een welkomstdiner in een goed goed restaurant – zie hieronder – hadden gereserveerd.
Van Copenhagen in bijna 5 uur vliegen naar Groenland
Onder: Met een Airbus 330 vlogen we naar Kangerlussuaq, een voormalige Amerikaanse militaire basis in Groenland. We arriveren hier bij de kustlijn van Groenland, links is nog net het pakijs tussen Groenland en Canada te zien
Onder: Het is een wonderlijk en sereen landschap dat onder je doorglijdt
Onder: De vele vormen en kleuren lijken soms net een schilderij van Picasso.
Onder: Sneeuwribbels op een zeer uitgestrekte gletsjer. De ijskap van Groenland is net zo groot als heel Europa.
Onder: Vanuit het vliegtuig kregen we al een voorproefje van wat ons nog te wachten stond. En dit voorproefje was al de moeite waard.
Kangerlussuaq (het grote Fjord)
Kangerlussac is een voormalige Amerikaanse vliegbasis, en geheel ingericht als operationeel centrum en en woon en verblijfplaats van militairen. De Amerikanen kwamen in 1941 in Groenland en in 1983 vertrokken ze weer. Het Amerikaanse leger bouwde de wegen in en rond Kangerlussuaq. Er zijn geen wegen of spoorlijnen tussen de steden in Groenland, dus alles moet per vliegtuig of boot in Groenland. Overigens wonen er in heel Groenland, dat net zo groot is als Europa maar 56.000 mensen.
Onder: Onze bagage wordt met een open pick up naar onze barakken gebracht. Hier zien we naast onze barakken de partytenten waarin de BBQ gehouden worden voor de wat grotere gezelschappen die hier komen. Na het Hilton in Copenhagen was dit wel even wennen. Kleine hokjes waarin we sliepen, met een enkele WC en een douche voor gezamenlijk gebruik op het gangetje tussen de slaaphokken. Ook zwermde het er binnen en buiten van de steekvliegen. Iedereen zat binnen no time vol jeukbonken.
Onder: Een van de barakken waarin we twee dagen verbleven. De horren in de kleine raampjes van de slaaphokken dichtten niet goed af, waardoor ook s’ nachts een leger mosquito’s z’n gang kon gaan.
Onder: Met gids Adam verkenden we de schitterende omgeving van Kangerlussuaq met een 4WD touringcar
Onder: Vanaf de plek waar we op de foto hierboven staan, hadden we dit adembenemende uitzicht richting de ijskap, die in de verte als een vreemde witte laag boven het landschap uitsteekt. Alleen een smalle kuststrook is groen ijsvrij in de zomer (nu dus) , daarna begint de ijskap op een hoogte van 500 a 700 meter. In het midden van Groenland is de ijskap wel tot 3000 meter dik en hoog
Onder: Wel 6 a 7 maanden per jaar – van oktober tot mei – is het gehele oppervlak van Groenland met sneeuw en ijs bedekt, bijna iedereen gebruikt sleden die met Groenlandse Poolhonden worden voortgetrokken. Men ziet daarom op vele plaatsen terreinen waar de honden verblijven. Ook vele onweerstaanbare puppies natuurlijk.
Onder; Op het vliegveld van Kangerlussuaq zagen we deze mooie DC 3 voorzien van turboprops en snowlanders.
DE ICE CAP
Onder; Eindelijk was het dan zo ver; met hike schoenen aan op weg naar de ijskap; een onwerkelijk gezicht, overal ijs , sneeuw en black ice, met vele bergen, kuilen en diepe ravijnen en kloven. Onze gids Adam die voorop liep was goud waard natuurlijk.
Onder: Deze eerste kennismaking met de ijskap was werkelijk een spectaculaire belevenis. Het was fysiek zeer zwaar zoals op het plaatje hieronder goed al enigszins te zien is. Maar dit was slechts het begin. Niemand van het expeditieteam wist nog wat hem of haar te wachten stond.Wij zeggen wel eens dat je bepaalde dingen moet doen voordat je te oud bent om het nog te kunnen; welnu dit is absoluut een van die dingen.
Onder: Het kostte me veel moeite om even voor de groep uit te komen, en deze foto te maken.
Onder: Expeditie leden Wim en Marco klauteren een steile sneeuw en ijswand op.
Onder: Een gevaarlijk ijsbruggetje moet “genomen” worden. Zonder de speciale hike shoes zou dit onmogelijk zijn.
Onder: Tijd om even een groepsfotootje van het expeditieteam te maken; de gids was er goed voor natuurlijk vlnr:Jan , Mary, Ria, Wim, Rob, Tanja, Marco en voor Marian.
Onder: Na een fikse tocht bereiken we het basiskamp; sommige expeditieleden dachten eerst dat het tentje een wc was, maar niets daarvan. Mogelijke behoeften moesten in de open lucht worden gedaan, ook de dames. Wel kregen we er een broodje en wat warme chocolade melk. Het grootste deel van de tocht moest nog beginnen.
Onder; Weldra bereikten we The Cave; die een behoorlijke hindernis bleek te zijn.
Onder: Hier Mary in The Cave
Onder: We hebben het einde van The Cave bereikt, Mary en Tanja staan opgelucht even te poseren.
Onder: In het Cave traject zagen we dit Idyllisch gelegen bergmeertje in de stilte liggen; er moest heel goed uitgekeken worden om er niet in te glijden; vooral niet tijdens het maken van de foto’s. Iemand anders moest de fotograaf vasthouden. Onze gids Adam is zo te zien niet bang !
Onder: Adam de gids en Ria bij een gevaarlijke afgrond; als je hierin stort ben je verloren zei de gids opwekkend.
Onder: Overal stroomt smeltwater over en onder de gletsjer.
Onder: Ergens op een hoog punt in het landschap maakte ik onderstaande foto van ons expeditieteam
Onder: Zomaar onderweg een klein meertje met staalblauw water; je weet gewoonweg niet meer waar je moet kieken.
Onder: Hier staan we bij een onmetelijk ijsravijn; het is maar goed dat we die hike schoenen dragen
Onder: Te midden van duizenden kilometers ijs en sneeuw; wat voel je je dan toch nietig; maar wat is het een onvoorstelbare kick om dit gevoel te beleven. Wij beseffen maar al te goed dat we weer eens bofkonten zijn om dit mee te mogen maken.
Onder: Wat een waanzinnig landschap, iedereen was zeer onder de indruk. Uniek om dit zo mee te maken. vlnr: Adam de gids Wim, Ria Mary Tanja en Rob.
Onder: Op het verste punt van onze hike tour klommen we naar de top vanwaar we een fantastisch uitzicht hadden over de omgeving.
Onder: Dit vond ik wel een stoer plaatje; een eenzaam mens in deze onmenselijk grote mens vijandige ruimte.
Onder: Het eten in Groenland is meer dan goed te noemen. In Kangerlussuaq waar wij de enige toeristen waren, aten we in een klein lokaal restaurantje 7 km van de barakken, en ook zoals hieronder op het Airport restaurant. Op de achtergrond de runway.
Onder: Tot nu toe aten we diverse perfecte gerechten, zoals hier van linksboven naar rechtsonder walvishuid en andere walvisdelen, daarnaast een mals rendier, heerlijke muskus os linksonder en rechtsonder heilbot.
Onder: In de buurt van het vliegveld zagen we dit rendier langs de weg. Ze smaken heerlijk, deze beestjes.
Onder: We besloten de volgende morgen nog een rondvlucht boven het gebied te maken met deze Partenavia vlnr: Wim Jan en Marco . Ik heb tijdens deze vlucht fantastische foto’s gemaakt, waarvan ik er vandaag een paar laat zien, de rest komt later.
Onder: Boven de ijs kap zagen we het ene na het andere oogverblindende schouwspel;zoals ook de bergmeertjes die volgens de piloot wel 100 meter diep zijn. Ook onze dames die later een rondvlucht maakten kwamen zeer enthousiast terug.
Onder: Op de terugweg van de ijs kap naar het vliegveld zagen we een betoverend landschap dat in miljoenen jaren gevormd werd door gletsjers die door het terrein scheurden; hier zijn geen mensen , laat staan mensenhanden aan te pas gekomen.
