Van Kangerlussuaq naar Sisimiut en Ilulisat.

Door ons drukke programma en de beperkte internet mogelijkheden onderweg kunnen we nu pas weer weer iets van ons laten horen. Het gaat heel goed hier. Na een verblijf van een paar dagen in Kangerlussuaq vlogen we naar het westelijker gelegen Sisimiut, waar we in een goed hotel verbleven. Het schitterende weer dat we hier in Groenland steeds hebben liet ons een ochtendje in de steek; bewolkt met lichte regen. Dat duurde echter maar kort. S ‘middags in Sisimiut klaarde het al weer op, en konden we een mooie wandeling maken door dit Eskimo dorp. Veel blauwe luchten dus, maar door de zon waren ook de mosquito’s hier rijkelijk aanwezig. De sfeer in ons expeditieteam is er echter niet minder om. Het is niet alleen een fascinerende expeditie, maar ook een heel gezellige trip met elkaar.

Onder: Groenland is net zo groot als Europa, en over de gehele oppervlakte – op een kleine kuststrook na – bedekt met een ijs kap van twee miljoen vierkante kilometer die wel drie kilometer dik is. Het deel in West Groenland dat we hier zien is praktisch het enige deel dat bewoond is, en van waaruit men tochten kan maken. De rode pijlen geven onze route aan. Van Copenhagen vlogen we naar Kangerlussuaq, vandaar naar Sisimiut en daar vandaan later naar Ilulisat. Het witte deel op de kaart is de ijs kap van Groenland. De groene delen aan de kust liggen 6 a 7 maanden per jaar van oktober t/m mei ook onder het ijs en de sneeuw, maar zijn nu – in de zomer – toegankelijk.

Onder: Op de ijs kap van Groenland; we zijn best wel een beetje trots op deze foto die gemaakt werd door expeditie lid Wim Welman. Mary draagt hier een rugzak met foto apparatuur en water/voedsel voorziening

Onder: Een heel diepe kuil die ontstaan is door opvang van al het smeltwater uit de omgeving. Een majestueus gevoel om hier – boven op deze ijsrichel staand – in te kijken.

Onder: En we vervolgen onze weg weer…. maar waar is onze gids Adam ?

Onder: Die is al weer een eind verder; maar ja, hij doet dit dan ook 300 dagen per jaar.

Onder: Op de terugweg naar de barakken zien we de rand van de ijs kap, met hier en daar gletsjers die ook veel puin meenemen.

Onder: Ook hier een grensgebied tussen de kuststrook en de ijs kap

Onder: Op de afscheiding ijs/land leven veel rendieren, en zoals hieronder op de foto die we tijdens een rondvlucht namen, grazende muskus ossen, een typisch Groenlands soort rund. Ze smaken heerlijk.

Onder; IJs en puin aan de randen van de gletsjers.

Onder: Een afwisselend landschap glijdt onder ons door tijdens de rondvlucht met de Partenavia.

Onder: Plotseling zitten we weer boven de ijskap, en zien dit betoverende tafereel, dat zich duizenden kilometers uitstrekt.

Onder: Door gletsjers gevormde puin rivieren kronkelen door het verijsde landschap, wat een wondere wereld !!

Onder; Hier in een van de vele fjorden de ijsresten van een gletsjer.

Sisimiut

Onder: Het dorpje Sisimiut, gezien vanaf onze hike track.

Onder: In Groenland wonen de Inuïts, ofwel zoals wij ze kennen de Eskimo’s. Het viel ons op dat ze uiterlijk vaak overeenkomsten vertonen met Zuid Amerikanen.

Onder: Deze mannelijke Eskimo jagers kwamen we tijdens een hike in de bergen tegen; waar ze precies op jagen is ons niet duidelijk geworden.

Onder: Nu we het over jagen hebben…. dat hoefden wij niet te doen om aan eten te komen. In ons hotel in Sisimiut was een voortreffelijke kok aanwezig die voor de meest culinaire genoegens zorgde, zoals hieronder te zien is.

Onder: Tijdens onze wandelingen door Sisimiut maakte ik foto’s van de houten huizen waar de Eskimo’s tegenwoordig in wonen.

Onder: De houten huisjes zijn overwegend beschilderd in felle kleuren, dat geeft wel sfeer vonden wij.

Onder: Een Eskimo begrafenis, op de begraafplaats midden in het dorp. Een aantal van de Eskimo’s is in traditonele klederdracht

Onder: De ceremonie van iets dichterbij gezien.

Onder: Even uitrusten op de traditionele houten honden slede, die je overal ziet staan. Deze is er niet voor de toeristen neer gezet vrienden; want die zie je hier (bijna) niet.

Onder: Het haventje van Sisimiut. Een belangrijke locatie. Er zijn hier namelijk geen verbindingswegen om naar andere dorpjes te komen; alles gaat per boot (in de zomer) of per vliegtuig.

Onder: Vanuit dit haventje vertrokken we voor een ” Catch Your Own Fish and Dinner” . Er werd op kabeljauw gevist, en dat hebben we geweten; met een simpel katrolletje en wat kunstaas trokken we ze achter elkaar uit het water, binnen no time hadden we er zo’n 50 gevangen; en zeker niet de kleinsten, zoals op onderstaande foto te zien is. Boven Ria Welman en rechts Marian Polman die om hulp riep toen ze na 10 seconden vissen het eerste exemplaar aan haar lijntje had. Linksonder Tanja en Marco, en rechtsonder Rob die er hier maar liefst drie tegelijk ving zoals te zien op de foto.

Onder: Uiteraard konden Mary en ik niet achter blijven.

Onder: Hier een van de prachtige kabeljauwen die we vingen.

Onder: Twee zakken vol met de net door ons gevangen levendige kabeljauwen worden hier door Marco en Wim van de boot meegenomen naar het hotel waar de kok ze voor ons bereidde. Nooit eerder aten we zulke lekkere kabeljauw.

Onder: We kregen elk een heel grote portie. Het was overheerlijk allemaal.

Onder: Een karakteristiek huisje in Sisimut. Overal onderdelen voor bootjes en snowmobiles rond het huis.

Met de Postboot naar Ilulisat

Het comfort op de Postboot van Sisimiut naar Ilulisat ( 300 km in 16 uur varen inclusief overnachting) waar we niet veel van verwacht hadden viel reuze mee; de hutten waren prima en ook het eten aan boord beviel ons goed.

Onder: We zagen al snel ijsbergen en walvissen onderweg; hier zelfs twee tegelijk die aan het spelen waren zo leek het.

Onder: We besloten om deze “nacht” op te blijven om een foto te maken tijdens de midzomernachtzon. Deze foto is precies om 12 uur s’nachts gemaakt op het bovendek van de Postboot. De zon is nu op z’n laagste punt, en zoals te zien niet geheel onder. Het blijft dus gewoon 24 uur per dag licht. Wel even wennen is dat. S’ winters ( 6 maanden lang) blijft het dus 24 uur per dag donker, dat went minder snel denken wij .

Onder: De ijsbergen worden steeds groter en komen steeds freqwenter voor, de boot moet continue laveren om ze te ontwijken; wat een fascinerend schouwspel. Iedereen staat aan het dek te kijken, en te fotograferen. De ooooohs en de aaaahs zijn niet van de lucht.

Onder: Diep onder de indruk raken we van dit echt sprookjesachtige schouwspel; dit hadden we niet verwacht !!

Onder: Dan komen we plotseling een heilbot visser tegen…. wat een mooi vak toch, zo tussen de ijsbergen en het pakijs.

Onder: De meest vreemde sculpturen passeren het schip

Onder: Waar zijn we beland? Is dit de Groenlandse wereld van Anton Pieck? We moeten af en toe in onze wangen knijpen om te voelen of het wel echt is….

Onder: Geen commentaar, gewoon genieten….

Onder: Na een fantastische boottocht van 16 a 17 uur bereiken we het plaatsje Ilulisat; deze foto maakte ik vanaf het terras van een restaurant waar we aten. Op de achtergrond Disco Island, waar ook een ijs kap overheen ligt.

Onder: Het drukke haventje van Ilulisat.

Onder: Toen we ons – overigens voortreffelijke – hotelkamer in kwamen maakte ik meteen deze foto vanuit onze kamer door het raam heen. Dat is pas echt zeezicht !!

Onder: Vanuit Ilulisat maakten we een heliflight over het beroemde 60 km lange Ice fjord en vlogen we naar de Ilulisat gletsjer, de grootste een breedste gletsjer van het Noordelijk halfrond. Hij is 7 kilometer breed, en meer dan een kilometer hoog. Hij produceert 53 ton ijs per dag en schuift daarbij 50 meter op. Ook maakten we bij de gletsjer in de buurt een landing. Het werd een sensationele belevenis.

Onder: De absolute highlight van deze vlucht was toen we bij bij de gletsjer arriveerden, waar steeds grote stukken van af breken. De hoogte van deze 7 km brede ridge van ijs en samengeperste sneeuw is meer dan 100 meter.

Onder: Toen vlogen we rakelings bij de ridge langs; de adrenaline stroomde full speed door onze aderen; elk moment kon er een compleet ijseiland vanaf breken. Wat een ongekend natuurfenomeen, wat een sensatie, om nooit meer te vergeten. We hebben hier veel schitterende plaatjes gemaakt, die ik in een volgende editie van dit journaal zal laten zien

Onder: Naast de traditionele honden slede staat bij elk huisje in Ilulisat en andere plaatsen tegenwoordig een snowmobile in de tuin geparkeerd. Een groot deel van het jaar zijn dit de aangewezen transportmiddelen voor de Eskimo’s.

Walvis watchen

Vanuit Ilulisat maakten we een whale watching cruise; het duurde drie uur lang voor we de eerste bultruggen te zien kregen, maar toen zagen we ze vrij lang van heel dichtbij; de ene sensatie volgt dan andere op hier in dit land met zijn ongerepte natuur.

Onder: Hier zien we het karakteristiek plaatje van een walvis; zijn staart met daarin op de gekartelde achterrand z’n eigen fingerprint

Onder: Dit is zo’n moment waar je als fotograaf altijd op wacht; een echte voltreffer, een lucky shot !! Door de lichtinval en de stand van de bultrug staart is dit een heel bijzonder plaatje geworden. Een van m’n favoriete foto’s. De rest van de whale foto’s komt net als de rest een volgende keer.

Onder: Tijdens het “Midnight Cruising between the Icebergs”” in de Disco bay zagen we deze fraai door de lage zon beschenen sculpture van ijs van een paar meter hoog.

 

Expeditie naar de Groenlandse IJskap in de Noordpoolcirkel

Het gebeurt niet vaak dat we met personen die we op onze reizen tegenkomen later nog eens contact hebben. Eigenlijk nooit. Met de groep Nederlanders waarmee we twee jaar geleden een cruise naar Antarctica (zuidpool) maakten ligt dit evenwel geheel anders. De andere leden van die groep hebben overigens ook deze ervaring. Daarbij laat ik maar in het midden of het nou komt door de speciale band die tussen ons ontstond op dit  zo ver paradijselijke oord, of omdat we elkaar allemaal zo leuk vonden. We hielden contact en een deel van de groep besloot zelfs gezamenlijk een expeditiereis naar de ijskap op Groenland te maken. Naar het Noordpool ijs. Een paar dagen geleden was het dan zo ver. 

Eerst overnachting in Copenhagen

Onder: Vanuit Amsterdam vlogen we eerst naar Copenhagen waar we logeerden in het Hilton dat net zoals op vele internationale vliegvelden vanuit de aankomsthal op het vliegveld binnendoor te bereiken is. Zo reden we met ons bagagewagentje vanuit het vliegveld onze hotelkamer binnen. S’ avonds gingen we vanuit ons hotel ook weer binnendoor de metro in naar de binnenstad van Copenhagen waar we een welkomstdiner in een goed goed restaurant – zie hieronder – hadden gereserveerd.

Van Copenhagen in bijna 5 uur vliegen naar Groenland

Onder: Met een Airbus 330 vlogen we naar Kangerlussuaq, een voormalige Amerikaanse militaire basis in Groenland. We arriveren hier bij de kustlijn van Groenland, links is nog net het pakijs tussen Groenland en Canada te zien

Onder: Het is een wonderlijk en sereen landschap dat onder je doorglijdt

Onder: De vele vormen en kleuren lijken soms net een schilderij van Picasso.

Onder: Sneeuwribbels op een zeer uitgestrekte gletsjer. De ijskap van Groenland is net zo groot als heel Europa.

Onder: Vanuit het vliegtuig kregen we al een voorproefje van wat ons nog te wachten stond. En dit voorproefje was al de moeite waard.

Kangerlussuaq (het grote Fjord)

Kangerlussac is een voormalige Amerikaanse vliegbasis, en geheel ingericht als operationeel centrum en en woon en verblijfplaats van militairen. De Amerikanen kwamen in 1941 in Groenland en in 1983 vertrokken ze weer. Het Amerikaanse leger bouwde de wegen in en rond Kangerlussuaq. Er zijn geen wegen of spoorlijnen tussen de steden in Groenland, dus alles moet per vliegtuig of boot in Groenland. Overigens wonen er in heel Groenland, dat net zo groot is als Europa maar 56.000 mensen.

Onder: Onze bagage wordt met een open pick up naar onze barakken gebracht. Hier zien we naast onze barakken de partytenten waarin de BBQ gehouden worden voor de wat grotere gezelschappen die hier komen. Na het Hilton in Copenhagen was dit wel even wennen. Kleine hokjes waarin we sliepen, met een enkele WC en een douche voor gezamenlijk gebruik op het gangetje tussen de slaaphokken. Ook zwermde het er binnen en buiten van de steekvliegen. Iedereen zat binnen no time vol jeukbonken.

Onder: Een van de barakken waarin we twee dagen verbleven. De horren in de kleine raampjes van de slaaphokken dichtten niet goed af, waardoor ook s’ nachts een leger mosquito’s z’n gang kon gaan.

Onder:  Met gids Adam verkenden we de schitterende omgeving van Kangerlussuaq met een 4WD touringcar

Onder: Vanaf de plek waar we op de foto hierboven staan, hadden we dit adembenemende uitzicht richting de ijskap, die in de verte als een vreemde witte laag boven het landschap uitsteekt. Alleen een smalle kuststrook is groen ijsvrij in de zomer (nu dus) , daarna begint de ijskap op een hoogte van 500 a 700  meter. In het midden van Groenland is de ijskap wel tot 3000 meter dik en hoog

Onder: Wel 6 a 7 maanden per jaar – van oktober tot mei – is het gehele oppervlak van Groenland met sneeuw en ijs bedekt, bijna iedereen gebruikt sleden die met Groenlandse Poolhonden worden voortgetrokken. Men ziet daarom op vele plaatsen terreinen waar de honden verblijven. Ook vele onweerstaanbare puppies natuurlijk.

Onder; Op het vliegveld van Kangerlussuaq zagen we deze mooie DC 3 voorzien van turboprops en snowlanders.

DE ICE CAP

Onder;  Eindelijk was het dan zo ver; met hike schoenen aan op weg naar de ijskap; een onwerkelijk gezicht, overal ijs , sneeuw en black ice, met vele bergen, kuilen en diepe ravijnen en kloven. Onze gids Adam die voorop liep was goud waard natuurlijk.

Onder: Deze eerste kennismaking met de ijskap was werkelijk een spectaculaire belevenis. Het was fysiek zeer zwaar zoals op het plaatje hieronder goed al enigszins te zien is. Maar dit was slechts het begin. Niemand van het expeditieteam wist nog wat hem of haar te wachten stond.Wij zeggen wel eens dat je bepaalde dingen moet doen voordat je te oud bent om het nog te kunnen; welnu dit is absoluut een van die dingen.

Onder: Het kostte me veel moeite om even voor de groep uit te komen, en deze foto te maken.

Onder: Expeditie leden Wim en Marco klauteren een steile sneeuw en ijswand op.

Onder: Een gevaarlijk ijsbruggetje moet “genomen” worden. Zonder de speciale hike shoes zou dit onmogelijk zijn.

Onder: Tijd om even een groepsfotootje van het expeditieteam te maken; de gids was er goed voor natuurlijk vlnr:Jan , Mary, Ria, Wim, Rob, Tanja, Marco en voor Marian.

Onder: Na een fikse tocht bereiken we het basiskamp; sommige expeditieleden dachten eerst dat het tentje een wc was, maar niets daarvan. Mogelijke behoeften moesten in de open lucht worden gedaan, ook de dames. Wel kregen we er een broodje en wat warme chocolade melk. Het grootste deel van de tocht moest nog beginnen.

Onder; Weldra bereikten we The Cave; die een behoorlijke hindernis bleek te zijn.

Onder: Hier Mary in The Cave

Onder: We hebben het einde van The Cave bereikt, Mary en Tanja staan opgelucht even te poseren.

Onder: In het Cave traject zagen we dit Idyllisch gelegen bergmeertje in de stilte liggen; er moest heel goed uitgekeken worden om er niet in te glijden; vooral niet tijdens het maken van de foto’s. Iemand anders moest de fotograaf vasthouden. Onze gids Adam is zo te zien niet bang !

Onder: Adam de gids en Ria bij een gevaarlijke afgrond; als je hierin stort ben je verloren zei de gids opwekkend.

Onder: Overal stroomt smeltwater over en onder de gletsjer.

Onder: Ergens op een hoog punt in het landschap maakte ik onderstaande foto van ons expeditieteam

Onder: Zomaar onderweg een klein meertje met staalblauw water; je weet gewoonweg niet meer waar je moet kieken.

Onder: Hier staan we bij een onmetelijk ijsravijn; het is maar goed dat we die hike schoenen dragen

Onder: Te midden van duizenden kilometers ijs en sneeuw; wat voel je je dan toch nietig; maar wat is het een onvoorstelbare kick om dit gevoel te beleven. Wij beseffen maar al te goed dat we weer eens bofkonten zijn om dit mee te mogen maken.

Onder: Wat een waanzinnig landschap, iedereen was zeer onder de indruk. Uniek om dit zo mee te maken. vlnr: Adam de gids Wim, Ria Mary Tanja en Rob.

Onder: Op het verste punt van onze hike tour klommen we naar de top vanwaar we een fantastisch uitzicht hadden over de omgeving.

Onder: Dit vond ik wel een stoer plaatje; een eenzaam mens in deze onmenselijk grote mens vijandige ruimte.

Onder: Het eten in Groenland is meer dan goed te noemen. In Kangerlussuaq waar wij de enige toeristen waren, aten we in een klein lokaal restaurantje 7 km van de barakken, en ook zoals hieronder op het Airport restaurant. Op de achtergrond de runway.

Onder: Tot nu toe aten we diverse perfecte gerechten, zoals hier van linksboven naar rechtsonder walvishuid en andere walvisdelen, daarnaast een mals rendier, heerlijke muskus os linksonder en rechtsonder heilbot.

Onder: In de buurt van het vliegveld zagen we dit rendier langs de weg. Ze smaken heerlijk, deze beestjes.

Onder: We besloten de volgende morgen nog een rondvlucht boven het gebied te maken met deze Partenavia vlnr: Wim Jan en Marco . Ik heb tijdens deze vlucht fantastische foto’s gemaakt, waarvan ik er vandaag een paar laat zien, de rest komt later.

Onder: Boven de ijs kap zagen we het ene na het andere oogverblindende schouwspel;zoals ook de bergmeertjes die volgens de piloot wel 100 meter diep zijn. Ook onze dames die later een rondvlucht maakten kwamen zeer enthousiast terug.

Onder: Op de terugweg van de ijs kap naar het vliegveld zagen we een betoverend landschap dat in miljoenen jaren gevormd werd door gletsjers die door het terrein scheurden; hier zijn geen mensen , laat staan mensenhanden aan te pas gekomen.