Onder: Veel ski(st)ers zoals dit koppel hieronder, zweven in ontbloot bovenlijf of bikini over de pistes; de temperaturen lopen op sommige plaatsen op tot boven de 20 graden.

Onder: Ook Mary geniet van de extreem serene stilte, met niets dan het geluid van je eigen rutschende skies

Onder: Vanaf de Eggalm – afstand 8 km – zagen we de in de verte de Hintertuxer gletsjer hoog aan de hemel al in de zon spiegelen. Deze opname maakte ik overigens met met professionele fotocamera met 300 mm telelens.

Onder: De gletsjer is te bereiken van uit Hintertux, zo’n 8 km van Lanersbach. Dus moeten we met de skibus mee, die voor ons hotel stopt. Daarna kan men in drie kabelbanen – die Gletscherbus 1,2 en 3 genoemd worden – de Gefrorener Wand op 3250 meter bereiken. Het nadeel van het Hintertuxer Gletscher skigebied is dat er tamelijk veel lange sleepliften zijn. Die zijn namelijk vrij vermoeiend.  

Onder: Het bergstation van de Gefrorener Wand op 3250 meter hoog, de lucht begint hier al wat aardig ijl te worden.

Onder; Het uitzicht vanaf dit bergstation Gefrorener Wand is adembenemend mooi, in alle richtingen. Net als in de Australische Blue Mountains heeft men kennelijk hier ook Three Sisters, zoals op dit plaatje te zien is.

Onder; Een fascinerend gezicht, daar boven op het dak van de Alpen!

Onder: De skihut op de Gletscher op een hoogte van 2660 meter; zoals te zien staan er ook een paar ski’s te wachten. Als je niet goed oplet waar je je ski’s neerzet, zijn ze later soms heel moeilijk terug te vinden. En dan zijn er ook nog es vrij veel dezelfde skies bij…….

Onder: Op ons favoriete terrasje, bij het bergstation op de Eggalm.

Onder: In de vorige bijdrage had ik het al over de buitengewone prettige culinaire aspecten van deze skivakantie. In het hotel waar wij verbleven werd elke avond een 5, en soms zelfs 6 gangen menu opgediend. Elke gang werd met een toepasselijke wijn begeleid; Oostenrijk ten voeten uit; het was gewoonweg een traktatie van jewelste elke avond opnieuw.  

Onder: Het kan verkeren. Vroeger zaten we met onze kinderen in een appartement in Frankrijk, en aten we de meegenomen rode kool met gebakken tong. Met kinderen ben je daar bijna wel op aangewezen. We hebben het echter altijd oergezellig gehad. Nu zitten we in een tophotel aan de Haute Cuisine. Op onderstaande foto enkele onderdelen van één menu. De hoofdbestanddelen: tonijn, baars, hert, en ver-ijsde capucino 

Onder: Enkele onderdelen van het menu dat we de dag erna opgediend kregen. We beloofden elkaar om wel met deze smikkelpartijen door te gaan, maar na thuiskomst beslist de broekriem wat aan te halen.

Onder: Twee van de vele toetjes; met ijs gevulde kokosballetjes in een Haus gemachter vlaflip, en rechts Eis Palatschinken met perzik in een caramelsaus van oma.

Onder: Nee nee… de Tuijpjes zoeken geen gevaarlijke “off piste” situaties op !!

Onder: Wat mag dit dan wel niet voorstellen? Dit is toch wel degelijk off piste……

Onder: We besloten elke ski dag met een bezoekje aan deze berghut, met – aan de andere kant – een prachtig terras in de volle zon. 

Onder: En daar zitten we dan vóór dat terras. Even een momentje rust na zo’n dag ” inspanning en ontberingen….”

Onder: Het nadeel van die toch wel extreme warmte dit jaar, is dat er niet meer naar het dal geskied kan worden; met veel spul en moeite wordt voor de “die hards” – die dat pertinent tóch willen – dit weggetje elke dag nog van verse sneeuw voorzien. Dit  zijn echter wel de smalle paadjes waar je je benen makkelijk op kan breken, dus gaan wij er niet van af.

Onder: Na een lange dag in de sneeuw is het heerlijk om in het zwembad van het hotel weer even op verhaal te komen. Zo hou je de spieren soepel.

Onder: Een deel van een skigebied inclusief piste in het strijklicht geeft een heel apart effect.

Onder: Een bekende skihut inclusief bergstations met buitenbars, in het skigebied van Mayrhofen.

Onder: Zo is zo’n laag sneeuw op je dak toch nog ergens goed voor.

Onder: Deze piste op het lagere deel van de berg, voert door een bos.

Onder: Het was zo warm dat deze adelaar ook een biertje kwam halen

Voorbij

Tja en dan is het jammer genoeg weer voorbij, en gaan we naar huis. We zullen nog lang napraten over deze prachtige ski/zon/eet/drink vakantie. Ook hebben we ons aan onze eetbelofte gehouden, en besloten om de komende weken op een streng dieet te gaan……… afzien mannee…….

Het is voor de eerste keer dat we in Lanersbach zijn. Bourgondische vrienden die er heel vaak komen hadden ons er al jarenlang grote verhalen over verteld; met name over het hotel waar wij nu zitten en vooral over het culinaire eten. We besloten om de Tuxer Gletscher later te bezoeken, en begonnen maar eens met een skitochtje op de Eggalm en de Rastkogelkopf, om de omgeving te leren kennen. Het dal station van de skilift in Lanersbach ligt pal voor ons hotel. Schoenen aan en wegwezen dus. 

Onder: Het skigebied in het Tux Tal waarin o.a Lanersbach, Hintertux Finkenberg en Mayerhofen liggen, is vrij groot , ligt relatief hoog, met derhalve goed sneeuwcondities en ziet er heel mooi uit allemaal. Deze prachtige plaatjes schoot ik gistermiddag boven 2500 mtr op de Eggalm. De zon blijft er de komende dagen bij, dus belooft ’t een mooi weekje te worden. Op de berg nam ik voor de veiligheid de kleine G11 Canon camera mee, waarmee de foto’s op deze pagina allemaal gemaakt zijn.      

Onder: Even een stop bij de borden om ons te oriënteren.

Onder: Tja, en als je hier dan, op deze letterlijk en figuurlijk verheven plek, mag staan, en geniet van de stilte om je heen, dan besef je dat je een bofkont bent om dit mee te mogen maken.

Onder: Onderweg kwamen we dit unieke sneeuw draaimolentje tegen. Het draaide echt, en de kinderen genoten er volop van.

Onder: Jawel hoor, op naar het skigebied van Mayrhofen, waar we al wel eens eerder waren.

Onder: Komend vanuit Lanersbach, passeer je dan eerst het skigebied van de Rastkogelkopf, waarvan het centrum op onderstaande foto te zien is. Alle kleine zwarte stipjes zijn skiërs.

Onder: De foto van hierboven ingezoomd; er zitten redelijk wat skiërs op het terras van de skihut naast de dalstations van de skiliften in het zonnetje te bakken. Het was hier gistermiddag zo’n 18 graden.

Tijdens lunch al carnavals sfeer

Onder: Je weet niet wat je meemaakt op zo’n terras in de zon; er heerst een uitgelaten vrolijk sfeertje; de muziek staat keihard aan, er wordt volop gedronken, en diverse skiërs nemen de gelegenheid te baat om al drinkend in hun blootje wat te zonnen. Er staan overal zonnestoelen, lig en zitbanken.

Onder: Wie geen stoel of bed heeft gaat gewoon in de sneeuw liggen te bakken.

Onder: Lunchpauze in de Alpen; het lijkt wel carnaval!

Onder: Alle verkoopplekken voor drank, food en ijsjes zijn aan de omstandigheden aangepast, en zien er sfeervol uit.

Onder: Ook wij nemen het er maar eens van.

Onder: De meeste stoeltjesliften in het Lanersbach skigebied zijn voorzien van verwarmde zittingen, maar om dat zou zo te overdrijven ??? 

Onder; Er zijn ook lanceerinstallaties voor snowboarders aangelegd. Je ziet ze hier regelmatig tientallen meters door de lucht suizen. Er staat hier 24 uur per dag een ambulance standby, die het werk niet aan kan. De ijzeren blauwe stangen zijn de extra blessure gevoelige attributen waar de snowboarders verzot op zijn.  

Onder: Dit lijkt wel een moorkop van witte chocolade, waar de bakker een paar mooie strepen op gezet heeft. Maar het is een echte sneeuwberg met verse sporen van snowboarders en skiers

Onder: Tja, en aan het einde van een mooie skidag is het dan tijd voor een afzakkertje op de piste, als voorproefje voor het Apres ski gebeuren dat later losbarst.

Onder: Een van de vele Apres ski bars in Lanersbach; er zijn verschillende feest compartimenten, de keuze is heel simpel hier;  je kan kiezen tussen harde of zachte muziek (laut/leise), zoals te zien op een bordje. Wij waren in alle twee inmiddels. Allebei heel gezellig ! 

Onder:  Na de apreski is het tijd voor een heerlijke maaltijd in het hotel, en om daar even een indruk van te geven deze twee plaatjes die ik maakte tijdens ons eerste diner. En dan te bedenken dat wij hier elke avond een 5 gangen menu weg moeten werken. De beelden spreken voor zich. Links een biggen ruggetje met zuurkool en knudel, rechts een heerlijke stukje gestoofde zeebaars Bij BZN riepen we dan in koor: Afzien manneeeeeee……