* * * GROETEN UIT LA REUNION * * *
LAVA nr 2
Onder: Speciaal voor mijn Volendamse fotomaatje Jan Kiek, maakte ik deze tweede plaat in de serie “Lava” Het educatieve motto achter deze serie is dat alles wat niet uit lava bestaat hier op la Reunion, is aangespoeld, zoals bijvoorbeeld het zand etc. op onderstaande foto. De zojuist aangespoelde dame hieronder is kennelijk bang weer terug te drijven; ze houdt zich krampachtig aan de gestolde lava vast.
De laatste dagen
We zijn inmiddels weer thuis; na een vlucht van 12 uur vanuit La Reunion naar Parijs, wat heen en weer gerij tussen de terminals daar, en nog een laatste vluchtje naar Amsterdam stonden daar onze zoon Vincent met zijn vrouw Brenda en onze kleinzoon Jip ons op te wachten. Een ontroerend weerzien, vooral met die kleine Jip die achter het glas in de aankomsthal staand maar om de Bap en Oma bleef roepen, en daar niet meer vandaan te slaan was. Thuis gekomen hebben we natuurlijk meteen als eerste al onze kids en kleinkids opgezocht om die weer es effe lekker te knuffelen. Want die begonnen we nu toch wel te missen.
Het was wel eventjes wennen met die kou hier, na al die maanden in de hitte te hebben vertoefd. Ook was lastig dat onze bagage niet was meegereisd, dat maken we wel vaker mee, na een bezoek aan heel verre bestemmingen met tussenlandingen. Inmiddels is die echter ook weer thuis, zodat we nu aan de stapels post etc kunnen beginnen.
We zijn met de kleinkinderen bij Bart Smit geweest; ze hebben allemaal een kadootje uitgezocht, wat inmiddels een leuke traditie geworden is. Zo vinden de kleinkinderen het toch een “beetje” leuk als we weer op reis gaan. Ik houd inmiddels het weer goed in de gaten, want zodra we hier een beetje op orde zijn wil ik zo snel mogelijk weer met m’n good old PH-BZN de lucht in om door het zwerk te sjezen. Dat heb ik ondanks dat we de laatste tijd heel veel vlieguren hebben gemaakt, ook wel een beetje gemist. We zitten elkaar hier thuis nu aan te kijken; aan de ene kant blij dat we weer bij onze kids en onze familie terug zijn, maar ook een beetje met een kater, dat het afgelopen is. We gaan denk ik maar gauw beginnen met het voorbereiden van nieuwe reisavonturen..
De laatste foto’s van Reunion
Onder: Vanaf het heli platform niet ver van het hotel vertrekken we voor een vlucht over het betoverende eiland La Reunion
Onder: Diepe gleuven in het landschap verraden de woeste oorsprong van het eiland; vulkaanuitbarstingen ongeveer een miljoen jaar geleden.
Onder: Aangekomen bij de “nieuwe” vulkaan ‘Piton De La Fournaise’, zien we vanuit de heli het smalle autoweggetje dat men heeft aangelegd naar de rand van de ruim 2600 meter hoge krater, van waaruit men uitzicht heeft op de toppen van de krater in oostelijke richting.
Onder: Hoger gekomen, zien we dat het weggetje niet meer geasfalteerd is en ook smaller. Uiteraard hebben wij daags na deze vlucht de autorit naar de kraterrand over deze smalle weggetjes ook gemaakt.
Onder: Tijdens de autorit de volgende dag naar de krater, reden we door een bizar ruig en verwilderd maanlandschap, bestaande uit in alle vormen gestold lava. Het was jammer dat het bewolkt was en nogal hard regende. We leverden zo wel een strijd met de elementen die hier vaak spoken, maar het uitzicht was zeer beperkt.
Onder: Terug in de helikopter! Hier zien we net onder de krater enkele recente zwarte stromen nieuwe lava, op de hellingen.
Gezellig in Boucan Canot
Onder: In het kleine plaatsje “Boucan Canot” en in ons hotel is het echt heel gezellig; wij hebben bovendien een hele mooie kamer, direct aan het zwembad liggend. Welke gek staat daar nou op ons balkon met een fles motorolie te zwaaien? Of is het nou toch rode wijn???
Onder: Vanaf bovenstaand balkon maakte ik al wat later op de avond deze tijdsopname op statief; elke beweging in het zee,- en zwembadwater wordt door deze tijdsopname vervlakt; er ontstaat een hele verstilde sfeer in de foto. Deze techniek wordt voor dit doel ook in reclamefolders toegepast.
Onder: Omdat wij in het westen van het eiland zaten maakten we op ons hotelterras elke dag een tropical sunset mee; aan een kouwe pils zittend in het “tuin kantoor”, heb ik heb er vele mooie plaatjes van kunnen maken, waaronder deze.
Onder: S’ avonds was er volop sfeer en gezelligheid in het hotel en op de boulevard. De foto’s rechtsonder,- en boven zijn in het hotel. Links zijn de restaurantjes aan de boulevard. De eerlijkheid gebiedt me te vermelden dat het eigenlijk ook s’ avonds nog te warm en klam was om buiten te zitten, zonder airco.
Onder: Terug in de helikopter; hier vliegen we over de meest recente lava rivier net over de kraterrand van de Piton de la Fournaisse.
Onder: De lava rivier aan de noordoost zijde vd vulkaan met daarboven een plateau waar een dorpje op gebouwd is.
Onder: De lava rivier die naar het oostelijk richting de Indische Oceaan in stroomt vertoont op vele plaatste rode vlekken, die duiden op Ferro (ijzer) verbindingen.
Onder: Wat een vreemd bouwwerk eigenlijk, dit natuurverschijnsel met op de voorgrond de lava stroom, dan de “dijk”, en daarachter in de diepte de kustplaatsen aan de Indische Oceaan
Onder: De vulkaanhelling met oude kraterrand
Onder: Lava vormt een zeer vruchtbare bodem. De meeste vulkaanhellingen in de wereld zijn daarom bewoond; er worden fruit, wijn, en allerlei andere soorten gewassen op verbouwd.
Onder: De Palmistes Plains in het midden van het eiland; we zijn hier ook met de auto doorheen gereden.
Onder:We vliegen terug naar de keteldalen aan de westzijde van het eiland en zien hier Cilaos.
Onder: Weer zo’n sinister landschap dat niet misstaan zou hebben als decor in de film The Lord of the Rings
Onder: Wat closer in Cilaos; je zal er maar wonen, zo geïsoleerd en moeilijk bereikbaar. En dat zeg ik, wetend wat voor een rit het is om er vanaf de kustweg met de auto te komen.
Onder: Met de heli vliegen we terug naar de basis maar eerst nog even over ons hotel, dat in de zee uit “stekend” net boven de ruitenwisser door de voorruit al goed zichtbaar is op deze door Mary met de G11 gemaakte foto.
Onder: Dan zien we ons fraai gelegen hotel eens van de andere zijde.
Onder: Een uur of twee later zitten we op ons terras en zien naar links het strand al redelijk druk bevolkt worden.
Onder: Mary zwaait vanuit het zwembad naar alle lezers van dit journaal.
Met de auto over La Reunion
Onder: We maakten ook vele autoritten over La Reunion; vaak zie je bij het vertrek daarbij- zoals op onderstaande foto – de buien zich boven de vulkaan toppen al ontwikkelen, en op de hellingen leeg regenen, waardoor het aan de kust zonnig blijft. Een goed verklaarbaar verschijnsel maar toch gek om in de praktijk van dichtbij zo mee te maken.
Onder: De routes door de keteldalen, deels tot regenwouden verworden, zijn fantastisch mooi, maar heel grillig en een aaneenschakeling van zeer steile en nauwe haarspeldbochten. Deze eerder door mij gemaakte luchtfoto laat een deel van die weggetjes langs steile afgronden en diepe ravijnen zien.
Onder: Vanuit het geopende autoraam maakte ik over het diepe ravijn links stilstaand op de weg, deze plaat in Cilaos
Onder; Wat een bizar landschap! Foto gemaakt door Mary, door de voorruit van de rijdende auto.
KUNSTRIJDEN in bus
Onder: Een staaltje van pure rijkunst. Op onze route door het Cilaos dal zagen we de chauffeur van deze openbaar vervoer bus zich heel voorzichtig in de 300 mtr lange en pikdonkere tunnel wurmen. Wij reden er ook door en maakten de onderste foto; een enge bedoening, want in de duisternis zie je alleen je eigen koplampen schijnsel tegen de wanden en een witte verblindende lichtvlek bij de uitgang. De bus past er precies in, echt centimeter werk; de volgende dag zagen we op dezelfde plek van de andere kant de bus er weer uit komen. Een rijkunstenaar, die chauffeur, maar ja hij doet het dan ook elke dag een paar keer.
Onder; Het Cilaos dal bij Le Nes Boeuf, waar de wolkjes in de dalen zorgen voor een prachtige versiering. Een decor dat per seconde wisselt.
Onder: De weergaloze manier waarop de wegen in de keteldalen aangelegd zijn als aaneenschakeling van tunnels, viaducten, bruggen en haarspeldbochten langs diepe ravijnen dwingt bewondering af.
Onder: Vanuit de auto gekiekt. De grote schakering groene kleuren die kenmerkend zijn voor regenwouden. Let eens op het dorpje dat bovenaan de foto op een horizontaal plateau ligt. Een unieke situatie !
Onder: Op de foto slingert de weg rechts, zich langs de rivier door het dal.
Onder: We reden hier een minuut geleden nog in de zon onder een blauwe lucht ; een minuut na het nemen van deze foto zaten we in de bewolking, en zagen we helemaal niets meer. Zo snel gaat dat hier.
Black and White
Onder; Dat dacht ik toen ik dit tafereeltje bij ons hotel aan het strand zag; een leuk idee voor een foto. Nu ik de foto van dichtbij zie realiseer ik me ineens dat het een nep-blank jochie is. Maar goed… niet minder leuk! Black and Black. Is het overigens niet bedenkelijk om zo’n jong jochie al zo toe te takelen?
TOPLESS is “in” in La Reunion
Onder: In Australie hebben we bijna geen topless gezien; toch een beetje preuts daar in Down Under? In La Reunion echter, wordt volop topless rondgelopen en gelegen; hieronder even een paar foto “bewijsjes”
Onder: Tijdens een stop maakte ik deze foto bij Hell Bourg in Salazie
Onder: Ook een in het Salazie Keteldal gemaakte foto.
De Thuisreis: La Reunion – Parijs – Amsterdam
Onder: Na een geweldig reisavontuur dat drie maanden duurde, vlogen we in 12 uur van La Reunion naar Parijs en in nog een uurtje daarna naar Amsterdam! We hebben genoten !!
Bedankt
Het zit er op; we vinden het heel leuk dat zoveel lezers ons avontuur via dit journaal hebben gevolgd, en danken iedereen die op enigerlei wijze via E-mail, post, sms, telefoon of anderszins heeft gereageerd. We hebben die reacties zeer op prijs gesteld.
mvg Jan en Mary
