La Reunion een Franse kolonie, met Euro;
Omdat La Reunion een Franse kolonie is, en dus gewoon een stukje Frankrijk in de Indische Oceaan, wordt hier Frans gesproken. Niemand spreekt hier een woord Engels. Het lijkt er zelfs af en toe op dat ze je niet eens te woord willen staan als je in het Engels tegen ze begint. En dat is knap lastig als je geen Frans spreekt zoals ik. Mary heeft nog wat Frans over van haar Lyceum opleiding, maar in mijn technische opleiding is nooit een woord Frans gevallen. M’n vocabulaire is beperkt tot “garage, plumeau, portefeuille”. In de binnenlanden van Vietnam, Laos en Cambodja ( ook Franse ex koloniën )konden we makkelijker met de bevolking communiceren dan hier in La Reunion Wat weer wel makkelijk is, dat hier betaald wordt met de Euro.
Onder: La Reunion wordt bevolkt door een mix van voornamelijk Frans sprekende Creolen en blanken; die soms ook gemixte gezinnen stichten, of gewoon vrienden van elkaar zijn, zoals op onderstaande foto.
Boucan Canot
Onder: Boucan Canot, waar wij zitten is een gezellig plaatsje aan de Westkust, bekend om z’n prachtige 25 km lange zandstrand met koraalrif. Er is een kleine boulevard met winkeltjes en terrasjes waar geflaneerd wordt etc, maar het is ons te heet om daar overdag zelfs maar in de schaduw van de bomen te zitten. S’ avonds eten we er wel in een van de vele gezellige en restaurantjes in de open lucht, hoewel de klamme hitte dan ook nog wel een beperkende factor is.
Riekende Hippie
Onder: Er is zelfs nog een echte hippie uit het stenen tijdperk op La Reunion, voordat we hem de boulevard voorbij zagen zwoegen roken we hem al.
Onder: Ons hotel in Boucan Canot is echt sprookjesachtig mooi gesitueerd aan het strand; deze foto maakte ik in de namiddag vanaf een in zee uitstekende lavarots, de bewolking boven het binnenland begint al aardig op te bouwen, en zorgt boven de bergen meestal elke middag voor regen. Ik zag dit verschijnsel al eerder in Mexico, waar het ook zo heet was. Aan het strand blijft het echter zonnig; de gehele dag.
“Kantoor” aan de zee
Onder: Er wordt mij wel eens gevraagd wanneer ik die bijdragen voor dit journaal maak en schrijf; welnu vrienden, om die vraag te beantwoorden heb ik een ober deze foto laten maken van het tijdelijke kantoor in de tuin van ons hotel; zo tegen sunset “werk” ik daar elke dag een uurtje aan. De foto’s van die dag moeten op de laptop worden ingeladen, geselecteerd, gearchiveerd, en daarna op een reserve harde schijf worden geplaatst. Maar het is dus geen straf of rot werk zoals je ziet.
Onder: Als de zon dan de dag verlaat, heb je hier vanuit je tuinkantoor dit uitzicht over de zee.
Le Maïdo
Onder: We kijken hier over de krater rand van de Piton de Neiges vulkaan, die 500.000 jaar geleden uitdoofde. De 3 kraters hebben zich omgevormd tot drie zogenaamde keteldalen waarin vele dorpjes zijn gesticht. Onze eerste autorit was naar het aan de bovenrand van het zuidwestelijkste keteldal op 2300 meter hoogte gelegen uitkijk plateau Le Maido. De rit was al enerverend, maar de moeite waard. Het uitzicht vanaf deze plek op de keteldalen is spectaculair. We bleven hier wel anderhalf uur. Op de voorgrond in de diepte Mafate en rechts in de verte Cilaos
Onder: Hier het Mafate dal dat alleen per helikopter en te voet bereikbaar is, gezien vanaf het uitkijk platform Le Maido ; er zijn 10 kleine dorpjes waar in totaal 700 mensen permanent in wonen.
Onder: Le Maido; rechts op de foto is het uitkijk platform goed te zien.
Onder: Hetzelfde platform, maar nu gezien vanuit de helikopter waarmee we er de volgende dag overheen vlogen
Onder: Tot s’ avonds laat probeerden we enige verkoeling te zoeken in de pool van het hotel, maar ook dit water was warm; we moesten vaak denken aan de jacuzie achter onze vorige woning; temperatuur water 34 graden
Heliflight
Onder: De 1 uur lang durende rechtsom draaiende route die we met de helikopter zouden vliegen. Deze relief maquette hing in de hangaar van het helikopter bedrijf van waaruit we s’ morgens om 8 uur bij uitgelezen omstandigheden een helikopter vlucht maakten; dit kan alleen s’ morgens als er nog geen of weinig bewolking is. De cycloon Giovanna was toen nog niet in beeld, daardoor ontstond later in de week ook in de ochtend al bewolking en (te) veel wind boven de bergen.
Onder: Take off !! De piloot sprak geen woord Engels, hetgeen voor ons lastig was.
Onder: Mary was achter mij gezeten met de kleine Canon camera, en maakte deze actiefoto. Praktisch alle luchtfoto’s van die dag, maakte ik door het geopende kleine raampje links van mij; je hebt dan geen vervorming en reflecties door het glas.
Wegblokkades door vrachtwagenchauffeurs.
Onder: De eerste foto uit de heli van de rondweg om het gehele eiland La Reunion die schitterend is aangelegd; je rijdt in een paar uur van de ene naar de andere kant. Op dit moment zien de wegen er wat anders uit. Kilometers lange stilstaande auto’s overal in verband met een protest actie van vrachtwagenchauffeurs. Het reizen over het eiland is de laatste dagen daardoor wat moeilijker geworden.
Onder: Zoef…. en waaauw…. de heli duikt ineens over de rand en we zien het Mafate dal opdoemen in het tegenlicht van de vroeg morgen. Dit effect van het rakelings over een rand de diepte in duiken maakte ik al eerder mee op de Tafelberg in Zuid Afrika en bij de Niagara watervallen in Canada. Geweldig !
Onder: Het keteldal Salazie, waar we de volgende dag ook met de auto naar toe reden. In deze dorpjes leef je eigenlijk altijd op de rand van de afgrond.
Onder: De heli vanuit een andere helikopter boven Salazie gekiekt.
Onder: Keteldal Salazie, waar ook vele cascade watervallen tegen de bergwanden aan te zien zijn, vooral eind middag als het net ge(stort)regend heeft.
Onder: Een spectaculaire highlight van de heliflight; we duiken de diepe “Trou de Fer” in, een wilde canyon die alleen heel moeilijk te voet en per helikopter te bereiken is.
Onder: Gekiekt vanuit ander helikopter net voor het indalen in de “Trou de Fer”
Onder: De heli daalt en daalt maar verder….. Overal bergwanden en wild stromend water om je heen; ingesloten…. als vliegenier giert de adrenaline door je aderen, want met een fixed wing (vleugelvliegtuig) kan je dan moeilijk nog wegkomen, uitsluitend met wing overs (aerobatic manouvre) etc, maar de heli kan natuurlijk altijd recht omhoog. Daarbij dan nog de sensatie van het ongekende natuurverschijnsel om je heen….. afzien manneeeeeeee….
Onder: Je bent nog maar net van de ene sensatie bekomen of de andere staat je alweer te wachten. We naderen de op een na meest actieve vulkaan ter wereld, de Piton de la Fournaise op 2600 meter hoogte. Hier passeren we een van de gestolde lava rivieren, die uit z’n hoofdkrater stromen.
Onder: Van Google Earth leende ik dit topografische hoogte kaartje, waarop de hoofdkrater en de in oost zuid oostelijke richting lopende lava rivier te zien zijn. Via de afbeelding eerder hierboven waarop de route van de heli is aangegeven, is te zien waar de foto’s gemaakt zijn.
Onder: Het lijkt wel een decor van de film The Lord of the Rings, of een woest maanlandschap.
Onder: De hoofd lava rivier die vanaf de hoofdkrater in zuidoostelijke richting de Indische Oceaan in stroomt. Als de lava nog vloeibaar is gaat dit in zee storten met een onvoorstelbaar geweld en stoomvorming gepaard.
Onder: Dezelfde lava rivier vanuit een andere richting, let eens op de verschillende kleine kratertjes, die zich erin gevormd hebben.
Onder: En dan zoef… daar is ie dan, ineens wordt je geconfronteerd met de binnenkant van dit oppermachtige natuurverschijnsel, deze supervulkaan. Let eens op de verschillende kleuren, die duiden op de aanwezigheid van vele metalen en zwavelverbindingen. Iedereen is diep onder de indruk, wat prijzen wij ons gelukkig dat we bij die bofkonten horen die in deze gaarkeuken van Moeder Aarde en Vadertje Tijd mogen gluren.
Onder: Er heerst rust, maar dat is slechts schijn, er wordt nog veel actie van deze vulkaan verwacht. Stilte voor de storm dus.
Onder: De kratervloer; geloof me hij is niet aangeharkt; hier komen geen mensen.
Onder: Nog een laatste blik op deze plek en die schijnbare stilte, waar zich tijdens uitbarstingen “armageddon” achtige taferelen afspelen.
Onder: We draaien in zuidwestelijke richting om de top naar beneden, en zien in de rijkelijk met dorpjes getooide vruchtbare vulkaanhellingen de diepe sporen van vroegere uitbarstingen.
Onder: Even een close up; het is echt heel indrukwekkend om dit live te zien.
CILAOS
Onder: We vliegen dan nog naar het keteldal Cilaos, en passeren hier een oude scherp uitstekende kraterwand. Als heli piloot moet je hier aan alle kanten ogen hebben; in de dalen hangt het ook nog eens vol met hoogspanningskabels. Bovendien kan per minuut het weer omslaan. We hebben dat op onze tochten over het eiland zelf een paar keer meegemaakt
Onder: Het dorpje Cilaos ligt heerlijk op een plateau te bakken in de zon; er wordt hier zelfs wijn verbouwd. Dit vreemd soort landschap heb ik nog nooit eerder gezien. Het is echt heel uniek voor La Reunion.We zijn hier ook met de auto naar toe gereden; de foto’s daarvan komen in een volgende editie.
Onder: We draaien nog even over het strand en landen weer veilig na een bloedstollende vlucht. We besluiten dan om nog meer vluchten te boeken, o.a een fotovlucht met een ULM waarvan de deuren links en rechts verwijderd zijn zodat de fotograaf achterin alle kanten op kan zonder reflecties; elke morgen bellen we met het vliegbedrijf, en hoewel we hier in het hotel het mooiste weer van de wereld hebben is het boven de bergen, en vooral boven de vulkaan tot nu toe na onze eerste vlucht niet “luchtfoto” geschikt geweest.De Cycloon Giovanna is daaraan mede schuldig.
CYCLOON GIOVANNA
Onder: De aanwezigheid van Giovanna op 400 km afstand gaf weinig problemen hier, maar wel 2 dagen lang hoge golven en wat meer bewolking in het binnenland. Vooral de hoge golven waren natuurlijk een extra kadootje waar je als fotograaf heel dankbaar voor bent. Onderstaande foto maakte ik vanaf het hotelterras; als de fotograaf zich vlak bij het woest geweld waagt om dit vast te leggen. Let wel de golven die komen aanrollen zijn 7 tot 10 meter hoog !!!!
Onder: Zelf maakte ik ook foto’s van een paar spectaculaire golven; complete massieve gebouwen van water stortten zich met grof geweld op de lava rots kusten
Onder: Tegen sunset gaf het zacht gekleurde licht weer aanleidng om nog eens wat golven plaatjes te schieten. Dit zijn echt hele grote en hoge golven; we zitten hier op de open Indische Oceaan en dan ontstaan door een cycloon op inmiddels 350 km afstand hier toch dit soort grote “swells”.
Onder: De ene na de andere reuzen golf komt met grof geraas aanrollen, om zich een paar seconden later op de kust stuk te beuken. Wat een energie komt hierbij vrij zeg !!
Onder: Tijdens een van de vele autoritten over het eiland kwamen we in Cilaos in een continue durende wolkbreuk terecht; de bergwegen veranderen dan in snelstromende rivieren; en we hoorden vele kleine stukjes rots uit de natte rotswanden op onze auto vallen; ook zagen we een groot stuk rots voor ons op de weg naar beneden komen.
Onder: Ja en dan rijd je de bergen uit weer naar de kust, en daar schijnt de zon dan weer volop in een blauwe hemel; het is heerlijk om dan na zo’n half dagje rijden even te relaxen aan de pool met een kouwe rakker; van verfrissen in het water van dit bad is geen sprake; daar is het te warm voor.
