Onder: Een foto vanaf het monument voor de gevallenen in de diverse oorlogen waar Australische soldaten in mee hebben gevochten.

Onder: The Docklands; het winkel en wandelgebied rond het Waterfront van Melbourne. Na heel slecht weer in de ochtend togen we s’ middags van uit de voorstad Springvale, waar we de campervan lieten staan, weer per openbaar vervoer naar Melbourne. Er woei nog steeds een harde koude Zuidpool wind. We zaten er nu in de gratis Tourist bus die langs alle bekende en bezienswaardige plekken in Melbourne komt. Een hele goede service, net als de gratis City Circle Tram, die een iets andere route neemt. Maar daar waren we een dag eerder al mee op pad geweest. Wij stapten o.a uit bij de Docklands. Wat Darling Harbour voor Sydney is , moet de Docklands voor Melbourne worden.  

Onder: Woon flats aan de kade in The Docklands. Reken maar dat hier een paar centjes voor neergeteld moet worden. Zo te zien staan ze allemaal nog leeg.

Onder: Door de kou en de harde wind liep er vrijwel niemand op deze normaal gesproken toch drukke haven boulevard. Ook hier weer moderne architectuur.

Onder: Midden in het stadscentrum van Melbourne zien we dit soort futuristische ontwerpen; het gebouw rechts is van SBS

Onder: Bij The Docklands het fleurige gebouw van de NAB The National Australian Bank. Overal kleuren te over. De betekenis van de omgekeerde koe in de boom is ons niet duidelijk geworden. Gelukkig hadden we geen gids, anders had die ons dat wel uitgelegd.

Onder: Ondanks de lage temperaturen van die dag zitten de Melbourners in hun zomerse kloffie op de trappen in het centrum aan de Flinders Str.

Onder: Vanuit Melbourne draaiden we de Great Ocean Road op; een bijna 200 km lange fraai gevormde kustweg aan de zuidelijke Oceaan kust ten westen van Melbourne, en een van de landschappelijke highlights van onze trip. 

Onder: Ondanks de relatief lage temperatuur van dat moment zwemmen de Ausies er lustig op los. Let eens op de breedte van de stranden.
 

Onder: Na een uurtje rijden werd het toch weer onstuimiger; er stond een harde tot krachtige wind. De Australiers noemen dit ” windy “, ze zijn wel wat gewend op dit gebied.

Onder: De golven beukten op de stranden, en de bewolking nam toe. We besloten om de kust te verlaten en eerder dan gepland het binnenland in te trekken naar The Grampians, een prachtig gebergte ten noordwesten van Melbourne. Foto’s van The Great Ocean Road hopen we dan op de terugweg naar Melbourne in goed weer opnieuw te kunnen maken. We zijn per slot van rekening op een foto safari door Australie.

Onder; Hier zijn we net aangekomen in Dunkeld, op een droomplekje, aan de voet van The Grampians op een door de gemeente beheerd Caravanpark. Zo zitten wij graag. Heerlijk die serene rust na de twee drukke caravan parks waar we zaten aan de kust oostelijk van Melbourne. Er zijn bij Lake Entrance en Batemans Bay aan die kust veel groot opgezette Holiday Parks, die ook een caravanpark huisvesten Die zijn bij de Ausies zeer populair dus zijn ze mudvol. Dat is eigenlijk nou net wat wij niet zoeken, maar al doende leert men. We zitten hier weer zoals we gewend waren in West,- en Noordoost Australie.

Onder: We trokken verder de Grampians in en zagen bij de Silverband Falls de ravage die de laatste overstromingen daar hebben aangericht. Het deed ons denken aan de Griessbach Klamm achter ons favoriete hotel Der Larchenhof in Oostenrijk, waar we binnenkort met onze vrienden weer naar toe zullen reizen.

Onder: Op de Boroka Look Out in het noorden van The Grampians.

Onder: Hier zien we vanaf een Look Out het dorpje Halls Gap in The Grampians. Wat een schitterend mooie streek is dit, en wat rustig; je komt er geen kip tegen; alle bouwvak vierende Australiers liggen kennelijk aan de drukke stranden bij Batemans Bay, Lakes Entrance en Lorne.

Onder: Even verderop The Mc Kensy Falls; er zijn zoals op de foto te zien mensen beneden bij de Falls. Je kan via een stel trappen ook helemaal naar beneden wandelen; dat duurt ongeveer een half uur. Je moet dan – inmiddels is het weer 30 graden – wel weer een uur terug omhoog klimmen, een warm klusje.

Onder: Wij verkozen om met onze telelens in te zoomen naar beneden, om op deze makkelijke wijze naar de voet van de Falls te gaan.

Onder: Een close up van het middendeel van de Falls waar jongelui proberen via de bosjes in het water te komen.

Onder: Gekiekt door de voorruit van de auto, tijdens het rijden door de Grampians

Onder: Uitzicht vanaf het uitkijk punt The Balconies in The Grampians

Onder: Deze twee mensen stonden niet ver van ons af in Dunkeld, ik kon ze rustig gadeslaan – niet te verwarren met begluren – en met ze praten. Ze reden en sliepen in de bedrijfsauto van hun zoon, een engineer,  die er voor zijn ouders een handige multifunctionele afneembare bak op had geconstrueerd. Na het eten verdwijnen de stoeltjes in de la -rechtsboven – , kruipt het stel in hun mandje, en gaat de klep dicht. Over een paar dagen is het weer een bedrijfswagen voor zoonlief.

Onder: Van het mooie Dunkeld reden we naar Robe, waarna we een stop maakten in het bij de Australiers geliefde kustdorp Victor Harbour. Hier passeert op de jetty net de bekende paardentram van Victor Harbour. (groen)

Onder: Diep in een bosgebied bij een stop voor een drooggevallen waterval zagen we een trouwpaartje dat er in een openbare picknickplaats een soort receptie hield met de familie. Uiteraard vroeg ik ze om een er een fotootje van de familie te mogen maken.

Onder: In Heathport reden we de Bowman drive, die ons veel mooie plaatjes en een goede indruk van de kuststreek opleverde

Onder: The Bowman drive bij Heathport; wat een highlight, en wij kwamen er in een paar uur tijd helemaal niemand tegen

Onder: Van Robe reden we naar Normanville. We verbleven in een prettig caravanpark aan het strand, zodat we vanaf onze campervan uitzicht hadden op de volgende tafereeltjes, en voor de broodnodige verkoeling ook zelf snel ter plekke konden zijn…….

Onder: S’ avonds, net na sunset, liep ik nog even het strand op en maakte deze foto van de jetty in Normanville. Hierop staan vele sportvissers tot laat in de avond hun geluk te beproeven. De grote passie van praktisch alle Australiers inclusief vrouwen en kinderen. Veel plaatsen hebben overigens een jetty, die overal van het strand de zee in loopt. Dit is een overblijfsel uit vroegere tijden toen de jetty als aanleg mogelijkheid voor stoomschepen, zorgde voor economische bedrijvigheid in het oord.  

Onder: We reden naar Cape Jervis en reden onze 7,22 mtr lange campervan de Ferry in. Op de foto staat hij voor de grote lege veetransport wagen. Er moet van te voren geboekt worden voor dit vervoer; voor de potentiële Australie gangers meld ik maar even dat het geen goedkoop ritje is. Voor de campervan betaal je een kleine 40 dollar per meter, en per persoon komt daar nog eens 92 dollar bij. Maar….. dan ben je wel in Kangaroo Island, en das niet niks!

Onder: Dit vertederende Koala beertje zagen we vanmiddag naast onze campervan in een Eucalyptusboom zitten te slapen. Het beestje leeft van de bladeren van deze boomsoort die hier volop aanwezig is. Waar maak je dat mee?

Onder: Bij Seal Bay aan de zuidkust van Kangaroo Island hebben om allerlei geografische redenen de 14.500 alleen in Australie voorkomende Australische zeeleeuwen zich gevestigd. Men heeft er een boardwalk naar toe aangelegd, om deze dieren van dichtbij te kunnen bekijken zonder ze te storen. Geloof me of niet: Mary en ik hebben er vanmiddag (maandagmiddag) in extreme hitte elk een liter water tijdens deze boardwalk-wandeling moeten drinken.  

Onder: De wat minder mooie weersomstandigheden afgelopen zondag, gaven toch ook weer aanleiding tot het maken van onderstaand soort plaatjes, zoals deze net na het passeren van Thredbo. En daar genieten wij dan weer wel van.

Onder: Lake Hume bij Tallangatta; het dorpje dat in 1950 verhuisd is. Vooral in de regen bood dit meertje een troosteloze aanblik met al die verzopen bomen die nog steeds rechtop staan.

Onder: De route door de Snowy Mountains vanaf het skidorpje Bright naar het aan zee gelegen Lakes Entrance, zoals ik die fotografeerde op bord langs de weg.

Onder: In het begin weet je even niet waar dit over gaat, als je het ziet. Dit is toch wel een heel vreemd gezicht, met al die witte staken. Realiseer daarbij dat je dit overal om je heen ziet, honderden kilometers lang; het gaat maar door.

Onder: Vele tienduizenden vierkante kilometers bosgebied in de Snowy Mountains verbrandden compleet tijdens de grote bosbrand van 2003, de zilvergrijze vlakken geven aan waar nog de dode ontvelde boomstammen staan. Het is een bizar gezicht.

Onder: Het lijken door de zilveren vlakken toch net besneeuwde Alpentoppen

Onder: Het skidorpje Hotham op zo’n 1200 mtr hoogte, waar we een bakje koffie en een broodje nuttigden. Het was er compleet uitgestorven. dat idee krijgen we trouwens vaak hier in Australie. We vragen ons dan soms af waar de mensen zijn, tot we ons realiseren dat dat er gewoon niet zo veel zijn.

Onder: Het lijkt toch net een “spookbos” op een schilderij !

Onder: Hier staan we dan met onze campervan net voorbij het plaatsje Hotham, hoog in The Snowy Mountains

Onder: Ik kon er geen genoeg van krijgen; wat een uitzonderlijk gezicht is dit.

Onder: Commentaar overbodig, denk ik zo…

Onder: En dan te bedenken dat dit er over een paar jaar niet meer is. De natuur ruimt dit gewoon zelf weer op. Eigenlijk ook wel een beetje jammer, het is wel heel bijzonder.

Onder: Om nu eens een indruk te geven; een willekeurig Australisch landschap gefotografeerd door het voorruit van onze campervan tijdens het rijden.

Onder: Blaarkoppen in het Australische landschap, dat door de aanwezige koeien soms toch een Hollands tintje heeft.

Onder: We hadden ze nog niet veel gezien op deze route, maar hier zijn ze dan: schapen.

Onder: Het prachtige landschap net voor het bereiken van het stadje Lakes Entrance.

Onder: Op het caravanpark in Lakes Entrance aan de Australische zuidoost kust, wordt op een grasveld s’ avonds door de jeugd en enkele ouderen, naar films gekeken, die worden geprojecteerd op een groot scherm.

Onder: Gisteren kwamen we vanuit Lakes Entrance in Melbourne aan; we hebben de Campervan er in een suburb op 20 km afstand op een caravanpark neergezet, om er 2 keer te overnachten, zo’n groot object is in zo’n grote stad namelijk bijna niet te parkeren. Met het openbaar vervoer, bus en trein –  zie Mary op het treinstation in Oakleigh – gingen we naar het centrum voor een eerste verkenning. Het is een bijzondere bruisende stad met 4 miljoen inwoners en veel markante kleurige gebouwen, en een opvallende waterfront esplanade, genaamd “The Docklands”. We komen hier nog uitgebreid op terug.

Onder: Met deze foto wou ik vandaag besluiten; een bijzondere foto van een Australische dame die gistermorgen naast mij voor het stoplicht in Melbourne stond te wachten. Op de racefiets met zo’n rok aan, dat vergt lef vrienden; om maar nog niet te spreken van de rest. Het zijn eilandbewoners; ze zijn op zichzelf aangewezen en daardoor misschien wel een beetje eigenzinnig. Daar hou ik wel van. Ze sprong, nadat ik deze foto van haar nam, zo op dat hoge zadel, om vervolgens snel weg te fietsen.