Engelse vriendinnengroep groet alle Journaal lezers vanuit Loch Ard Gorge aan de Great Ocean Road
Lopend op het paradijselijk mooie strand van Loch Ard Gorge aan die fantastische Great Ocean Road, werd ik gistermiddag gevraagd een fotootje van een groepje meiden te maken met hun camera. Ik vroeg daarna toen aan Alannah Hayes (2de v links) en haar vriendinnen, allen uit Engeland, om even een gezamenlijk een sprongetje voor mijn camera te maken als groet aan de lezers van dit journaal. Dat was geen probleem zoals hier te zien is, maar dan moest ik de foto’s wel naar ze toe mailen. Uiteraard heb ik dat gisteravond meteen gedaan. Voor de foto enthousiastelingen: ISO 800 1/500 en f 16
WAAR ZIJN WE?
Na een verblijf van een paar dagen op Kangaroo Island – voor de foto’s zie reisverslag verderop in dit journaal – reden we de boot Ferry weer op om vervolgens van Cape 
Jervis naar Adelaide te rijden. Na een city tour en het verkennen van deze stad – 2 dagen – maakten we een wijn reisje door het bekende wijngebied – zie foto links – van de Barossa Valley en reden we naar het plaatsje Mount Barker. Daarna overnachtten we vervolgens in Hamilton en Port Campbell aan de Great Ocean Road. We zijn blij met onze eerdere beslissing om die prachtroute wegens de regen toen af te breken om hem in goed weer ” over te doen”. We zouden op de terugweg naar Melbourne immers nog een kans krijgen om deze sterrit over te doen. In Melbourne zullen we deze campervan in leveren, en naar Tasmanie te vliegen. We hebben nu twee dagen gedaan over de befaamde Great Ocean Road en zijn zeer onder de indruk van wat we hier langs allemaal gezien hebben. Tijdens deze fantastisch route zijn vanmiddag in Wye River aangekomen, nog steeds aan de Great Ocean Road, nog 150 km vanaf Melbourne.
ps: Het weer is sinds de tijdelijke terugval in Melbourne weer helemaal toppie, al is het overdag soms wel heel erg heet, zo’n 35 graden of meer. Gelukkig zorgt aan zee de wind dan voor een beetje afkoeling. S’ avonds en s’ nachts is het hier altijd, – we hebben dat nu overal in Australie gemerkt,- zo’n graad of 15 a 20 koeler als overdag. Er is hier geen warme golfstroom die de verschillen verkleint, zoals bij ons.
Kangaroo Island
Kangaroo Island ten zuidwesten van Adelaide is 150 km lang en zo’n 50 km breed; het is heuvelachtig en telt heel veel mooie baaitjes. Er wonen zo’n 3800 mensen en ontelbaar veel dieren. Het is heel authentiek gebleven, men heeft er gelukkig geen toeristisch Benidorm van gemaakt. Het is een volkomen ongerept natuurgebied gebleven. Er zijn geen nachtclubs en discotheken. Geologisch/archeologisch gezien is het eiland nog maar net ( 9000 jaar geleden) van Australie afgescheiden door allerlei natuurverschijnselen en barre weersinvloeden. Het kan in 45 minuten worden bereikt met de Sea Link Ferry van Cape Jervis op “het vasteland” naar Penneshaw op Kangaroo Island. Zoals ik in de vorige editie al memoreerde is dit een hele dure operatie, net zoals alles op K.I ( zoals de Aussies het noemen) extreem duur is.
Hoewel we er een aantal mooie bezienswaardigheden bezochten zoals Prospect Hill, Seal Bay, Admirals Arch en The Remarkeble Rocks, en op de stranden van Emu Bay en Vivonne Bay waren, bracht Kangaroo Island niet dat wat we er van verwacht hadden. Het viel ons een beetje tegen, gezien alle kosten en moeite om er te komen en te verblijven. In elk geval was dit geen “value for money”, waar de Australiers altijd graag mee schermen. Er is een saaie lange rondweg aangelegd bestaande uit een aantal op elkaar aansluitende snelle highways, die je over 350 km in een paar uur rond het eiland brengen; files zijn er natuurlijk niet net als in de rest van Australie.
Het uitzicht wordt hierbij echter afgeschermd door de bomen en struiken aan weerszijden van de wegen. Om bij de baaitjes te komen, waar je kan zwemmen surfen of vissen, moet je de 5 tot 15 km onverharde lange zij-weggetjes – turn offs – naar de stranden in. Deze extreem hobbelige zand/stof/rots weggetjes naar de idyllische stranden (dat dan weer wel) waren praktisch alleen voor 4 WD terreinwagens te berijden. En ook daarin moet je nog oppassen dat je ingewanden er onderweg niet uit rammelen. Ondanks dat hebben we er toch een paar prachtige plaatjes kunnen schieten. Dat maakt weer een hoop goed.
Fotoreisverslag vanaf Kangaroo Island – Adelaide – Mt Barker tot Hamilton
Onder: Vanuit Cape Jervis met ons bakbeest van 7,22 mtr lang de Ferry op naar Kangaroo Island; hij moet er – zoals linksboven een soortgelijke campervan – achteruit ingereden worden in een bocht omdat anders de uitlaat in de knik blijft hangen en afbreekt.
Onder: Na een kwartiertje rijden op K.I komen we bij Prospect Hill, met zo’n kleine 600 traptreden die we als jonge honden te lijf gaan, want dit uitzicht over Kangaroo Island wil je natuurlijk niet missen. Op het rode parkeer plaatsje staat onze campervan geparkeerd, wat is ie klein zo.
Onder: In grootste stad van Kangaroo Island, Kingscote, maakte ik dit kiekje vanuit de auto op een plek waar we verkeerd waren gereden.
Onder; Al snel zagen we deze K.I bewoner; later zagen we nog veel meer van deze baardmensen op K.I
Onder: We bezochten in een bloedhitte Seal bay waar de 14.500 Australische Zeeleeuwen zich voortplanten en huizen
Onder; Hier liggen er een paar in katzwijm van de hitte op het strand
Onder: Tja, als ik zo’n Australische zeeleeuw was zou ik ook wel op dit plekje willen voortplanten en huizen.
Onder: En om dat te onderstrepen nog even dit plaatje, met een prive robben strandje, waarop ook veel robben vredig liggen te bakken in de zon
Onder: Tijdens de grote winterstorm van 1984 werd deze bultrug walvis de wal opgeslagen en dood in Seal Bay aangetroffen. Hij ligt er dus nog !
Onder: Op Kangaroo Island bezochten we de Remarkable Rock. Door 500 miljoen jaar lang inwerking van de getijden, stormen en andere weersinvloeden ontstond deze mega grote en zeer opvallende rotsformatie.
Onder: Mary bij de rocks
Onder: Heel velen laten zich gewillig fotograferen bij de Remarkable Rocks
Onder; De rode kleur wordt gevormd door organismen “Lichens” geheten,de enige organismen die kunnen groeien op kale rotsen. Ze scheiden een zuur af waarmee ze hun voedsel aan de rotsen onttrekken. Ze groeien extreem langzaam alleen op plaatsen met minder licht.
Onder: Na al die miljoenen jaren heb ik er dan eindelijk eentje een metertje verschoven.
Onder; Ook een mooi verschijnsel aan de kust van Kangaroo Island is de Admirals Arch; de Australiers hebben kosten nog moeite gespaard met het aanleggen van steigers en boardwalks om dit fenomeen van dichtbij te kunnen bekijken.
Onder: Daar is ie dan. Een door het oceaan water uitgesleten rots die bezaaid is met Australische zeeleeuwen.
Onder: Op de Ferry van Penneshaw in K.I naar Cape Jervis, op het Australische “vasteland”, stonden we met onze campervan voor een roadtrain met schapen; Het stonk een uur in de wind op de Ferry.
Adelaide
Onder: Normaal gesproken besteden we niet zo veel aandacht aan de grote steden, wij zijn meer “bush” mensen die van natuur en ruige maar ook “gepolijste” landschappen genieten. Wereldsteden als Sydney en Melbourne zijn natuurlijk uitzonderingen. Hieronder toch even een kleine voor zichzelf sprekende foto impressie van Adelaide
Wijn in de Barossa Valley
We waren al eerder in de andere bekende wijnstreken van Australie, zoals Swan Valley, Margaret River, beiden bij Perth in zuidwest Australie en Hunter Valley aan de oostkust noordwestelijk van Sydney. Nu reisden we na ons verblijf in Adelaide door het uitgestrekte wijngebied van de Barossa Valey noordoostelijk van Adelaide. Wij drinken thuis vele van de rode wijnen die hier geproduceerd worden. O.a van Jacobs Creek, Peter Lehman, en Yalumba
Onder: In de Wijn Estate van Jacobs Creek in de Barossa Valley, die wij uiteraard bezochten, zagen we dit assortimentje dat ons niet vreemd voorkomt, om het maar eens zacht uit te drukken.
Onder: Wijnen van Jacobs Creek in de prachtige Barossa valley
Onder: De wijngaard van Peter Lehman, de eigenzinnige wijnmaker , die al vele prijzen met zijn wijnen in de wacht sleepte
Onder: Linksboven de entree van de Estate van Peter Lehman, rechtsboven die van Kellermeister, linksonder die van Jacobs Creek, en rechtsonder rijden wij weg van de Estate van Yalumba, die wij thuis ook vaak drinken. Veel wijnmakers zijn van Duitse afkomst.
Onder: De Barossa valley is een prachtig en zeer uitgestrekt wijngebied; het is een waar genoegen om hier een dagje doorheen te rijden. Men kan bij alle VVV kantoren wegenkaarten met alle info krijgen over routes langs de wijnhuizen en wijngaarden.
Onder: Net onder de Barossa Valley ligt de Eden Valley, waarin heel veel schapen grazen
Onder: We waren in het Duitse/ Australische stadje Hahndorf rond 1850 door Duitse vluchtelingen gesticht. Zij voeren op een boot met kapitein Hahn, naar wie dit dorp vernoemd is. Alles is er Duits, zelfs de koekoeksklokken.
Eten !
Ook vorig jaar hebben wij ons al eens in ietwat mindere bewoordingen over het Australische culinaire gebeuren uitgelaten; ook nu komen wij tot de conclusie dat de atmosfeer in de restaurants en het voedsel dat hier geserveerd wordt, vaak niet het niveau van de betere Nederlandse snackbar overstijgen. Haute Cuisine konden wij hier sowieso al niet ontdekken; ook in Sydney en Melbourne hebben wij daarnaar tevergeefs gezocht. Het kan natuurlijk zijn dat wij het juiste restaurant nog niet gevonden hebben, maar aangezien we elke dag buiten de deur eten in even zovele restaurants hebben we toch wel enig recht van spreken na nu al vele maanden Australie.
Onder: Linksboven het beste restaurant dat we tot nu toe tegenkwamen, twee dagen geleden in Hamilton; aftandse tafeltjes zonder kleedjes, felle witte verlichting of heel veel TL balken, nergens een gordijntje of ander dempend en/of decoratief materiaal, een kale en rechte ruimte zonder sfeer.Vaak komt de starter na het hoofdgerecht, of heeft een van ons beiden de hap al naar binnen terwijl de ander nog bediend moet worden. We wennen er al aan. Pizza’s zijn gelukkig heel goed. Ze kennen small, large, family, of partysize. Rechtsboven is een party size pizza.
Gisteren bezochten we in Port Campbell aan de Great Ocean Road voor de afwisseling eens in een Grieks restaurant waar ook Greek Belly Dancers waren aangekondigd. De houterige “Griekse” danspartij van een paar angstig kijkende Australische country girls in was een echte aanfluiting, het was zelfs vermakelijk door de kneuterigheid, enfin de bedoeling was goed. Het eten hier zie rechts onder, was deze keer nu eens niet onverdienstelijk. Het leek wel echt Grieks !
De foto’s van de adembenemend mooie Great Ocean Road etc komen in de volgende bijdrage; het wordt anders te laat. We gaan slapen.