Jaarlijks archief: 2011

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

Aletta Tol ernstig ziek. Asteroide scheert net langs. Luchtfoto’s Volendam en omstreken

Een reactie plaatsen

ï

Concert Get Back Live groot succes !
 
Vandaag hoorde ik dat het emotioneel beladen concert van “Get Back Live” met de zieke Aletta Tol een groot succes geworden is. Aletta heeft zich er prima doorheen geslagen, en werd aan het eind van het concert met een langdurige staande ovatie beloond. Aletta’s dochter Anne, ook een begenadigd zangeres, had voor de zekerheid vele liedjes van het Get Back Live repertoire ingestudeerd. Ze zong twee liedjes maar hoefde niet een keer in actie te komen om haar moeder te vervangen. De concert bezoekers waren allemaal diep onder de indruk ! Da’s dan weer es een mooi bericht !

Onder: Get Back Live op 3 sept 2011 in PX in Volendam – foto van de website van Get Back Live –

     

Vanavond 12 nov 2011 beladen concert van Get Back Live in Volendamse Amvo !

Het bericht dat Get Back Live zangeres Aletta Tol, de collega van Carola Smit, op 7 oktober j.l te horen kreeg dat ze aan kanker leed kwam als een klap aan bij iedereen in ons dorp, en is nog steeds het gesprek van de dag hier in Volendam. Zo’n sympathieke vitale vrouw van nog geen 50 jaar die met zo’n groot probleem geconfronteerd wordt; dat wil je bijna niet geloven. Iedereen hier kent Aletta van haar lach en haar plezier op een of andere buhne.  Ik vind het buitengewoon moedig van Aletta dat ze vanavond voor haar publiek het toneel bestijgt; het zal beslist niet makkelijk zijn. Carola die ik er zojuist over sprak zei me dat de eerste chemokuur die Aletta heeft ondergaan, goed is aangeslagen, en dat er goede hoop is dat de ziekte nu stabiliseert. Aletta was positief, en had er zin in zei ze. Wij zijn verhinderd anders zouden we er vanavond beslist bij zijn geweest. Mary en ik willen Aletta en haar band voor vanavond veel sterkte, en ondanks alles toch ook plezier toewensen, en Aletta voor de toekomst veel beterschap.   

Onder: Op de foto hieronder de “Get Back Live” zangeressen Carola en haar collega Alette Tol, die op 7 oktober j.l het vreselijke nieuws te verwerken kreeg dat ze kanker heeft; zoals ze zelf op de “Get Back Live”  website mededeelt. Van Carola vernam ik dat Aletta tussen alle verdriet, zorgen en behandelingen door, toch enorm naar het concert in de Volendamse Amvo van vanavond heeft toegeleefd.      – de foto komt van de website van Get Back Live – 

Sinturmartusveuigultju

Onder: Gisteravond liepen de kindertjes van Nederland, dus ook in Volendam, weer met de lampionnetjes door de straten om al zingend zoveel mogelijk snoep te scoren. Onze kleinzoon Nico (R) mocht met Tim (L) mee op snoepjacht onder begeleiding van zijn tante Tamara, waar wij intussen thuis oppasten. Nico verraste vriend en vijand met zijn heldere luide gezang en gevarieerd repertoire. Hij zong over “11 november”, “de koeien hebben staarten”, en het in Volendams dialect gestelde “sinturmartusveuigultju met un road road reuigultju, met un road road rokkiean, dat is sintmartinusman”. Hij wist – net als wij – echter ook niet waar dit lied over gaat. Met snoep lijkt het op het eerste gezicht niets van doen te hebben. Vreemd dus !  (de foto ziet er ook al wat vreemd uit; ik heb hem bij weinig licht met m’n i phone gemaakt, vandaar)   

Onder: Een voor ons niet alledaags voorkomend tafereel. Samen met mijn oudste zus Jannig, die op bezoek was, in de bank met onze kleinkinderen van zoon Kees en Sylvia:
vlnr: Elly, Mary jr en Nico. De foto werd door zoon Kees vanaf z’n i phone gemaakt en toegestuurd. Zo te zien heeft mijn zus ook al het i pad virus te pakken.

ASTEROÏDE SCHEERT RAKELINGS LANGS DE AARDE

Een bericht waarvan ik met bovenmatige interesse kennis heb genomen. Een grote asteroïde is in de nacht van dinsdag op woensdag 9 november langs de aarde gescheerd. Het gevaarte passeerde onze planeet op een afstand van ongeveer 324.600 kilometer, meldde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Dat is dichterbij dan de maan. De NASA had vooraf al laten weten dat deze asteroïde geen gevaar zou opleveren voor de aarde. Een inslag van een asteroïde als 2005 YU55, die 400 meter groot is, zou volgens de NASA  deskundigen een desastreus gevolg voor de aarde kunnen hebben. Het stuk steen dat volgens NASA voor het grootste deel uit koolstofverbindingen bestaat is voor wetenschappers een interessant onderzoeksobject. NASA gaat de asteroïde met de naam 2005 YU55 in kaart brengen.

Onder: Op deze tekening zien we de baan van de Asteroide 2005 YU 55 die in 2005 ontdekt werd door Robert Mc Millan van het Spacewatch project. Op kosmische schaal gezien is hier sprake van een “near miss”; er echt rakelings langs scheren. Met behulp van NASA raderbeelden werd de foto linksonder van 2005 YU55 samengesteld  



EINDE VAN ONZE BESCHAVING ?

Waarom heeft dit bericht zo’n impact op mij ? Omdat vele wetenschappelijk artikelen mij ervan hebben overtuigd, dat niet de invloed van de mens op het klimaat, niet de klimaatverandering, niet het broeikaseffect, noch de industriële CO2 productie of andere door politici, mediamensen of milieu fanaten bedachte doemscenario’s het voortbestaan van de aarde bedreigen, maar een van de vele honderd duizenden in de ruimte rond suizende brokstukken, of een alles verwoestende vulkaan eruptie. 
En vannacht werden we met zo’n brokstuk geconfronteerd. Al scheerde het deze keer weer net langs. Volgens vele wetenschappers kan het echter statistisch gezien niet uitblijven dat een van die rond suizende Asteroïden, Planetoïden, Meteoren en Meteorieten de aarde ooit zal rammen. Dat kan het einde van de menselijke beschaving of zelfs van de gehele aarde betekenen. Het is niet eens meer de vraag óf, dit zal gebeuren, maar wanneer. 

Er is namelijk geen volkomen krachtenevenwicht in het zich al 13,7 miljard jaar nog steeds uitbreidend Universum. De hemellichamen bewegen nog met niet eenparige snelheden t.o.v elkaar. De aarde is nu 4,5 miljard jaar oud, Tijdens de eerst 500 miljoen kinderjaren van de aarde bestond deze nog uit een grote zichzelf verdichtende wolk van puin en gas, die om de haverklap werd geramd door andere mega grote hemellichamen. Zo ontstond ook onze maan. Daarna begon er steeds meer evenwicht van massa krachten in het Universum te ontstaan, en kwamen botsingen geleidelijk aan minder frequent voor. Maar minder frequent betekent NIET : nooit meer…… Als we het in dit kader hebben over een ” botsingsvrije periode” waar we nu in zitten, moeten we natuurlijk niet denken in ons tijdsbegrip, onze  “tijdshorizon” van een mensenleven dat 100 jaar duurt.  We moeten daarbij leren “kosmisch” te denken, waarbij afstanden in lichtjaren, en tijdsintervallen in honderd duizenden, miljoenen,-  tot honderden miljoenen jaren.worden uitgedrukt.

Onze beschermers Jupiter en de Zon

Uit de mechanica weten we dat massa’s elkaar aantrekken; op de aarde noemen we de aantrekkingskracht tussen een voorwerp en de aarde de zwaartekracht. Deze elkaar aantrekkende massa’s vormen de achterliggende reden dat wij op de aarde beschermd worden door de gigantische planeet Jupiter met zijn enorme massa van 1300 keer de aarde, waardoor deze als een sterke magneet, rondslingerende grote hemellichamen bij ons “weg trekt” , en onze zon, die door zijn enorme massa complete langs vliegende meteoren kan “opslokken”.

De laatste keer dat een kosmos rots ons bedreigde was in 1976. Wetenschappers hadden toen pas achteraf in de gaten dat er een planetoïde op korte afstand was gepasseerd. Op 31 maart 2004 scheerde de planetoïde 2004 FU162 langs onze planeet op slechts 6500 kilometer afstand. Er zijn bij NASA lijsten beschikbaar met daarop de namen van hemellichamen, data en afstanden waarop deze de aarde van dichtbij zullen passeren. En eens zal het fout aflopen. We kunnen echter gerust gaan slapen vannacht, want Nasa wetenschappers hebben berekend dat er de komende 100 a 200 jaar geen fatale botsing valt te verwachten.

In het evolutieproces van de aarde duurde het 4,25 miljard jaar voor de mens ontstond. Immers de mens is pas 250.000 jaar op de aarde. Het zou dus in geval van een fatale botsing weer 4,5 miljard jaar kunnen duren voordat er weer mensen op de aarde rondlopen… Als er dan nog een aarde is natuurlijk !

Voorbereiding wereldreis in volle gang

We zijn hier naast al onze daagse beslommeringen druk  bezig om de voorbereidingen voor onze volgende wereldreis af te ronden. Het huis in orde brengen voor de nieuwe tijdelijke bewoners die op ons huis zullen passen; het afwikkelen van allerlei boekhoud/administratie/bankzaken; het tijdelijk naar een ander adres laten bezorgen van de kranten en tijdschriften etc etc. en o.a het controleren van de talloze reisdocumenten, tickets, landkaarten en betaalkaarten met checklisten; net zoals in de cockpit van een vliegtuig.. Ook moet bepaald worden wat er wel en wat niet mee gaat in de koffers, en hoe deze ingedeeld moeten worden. We trekken in het Aziatische deel van onze reis bijna 6 weken lang van het ene naar het ander hotel; je leeft dan als het ware “uit de koffer” zoals dat heet, het is wel zo handig om die dan goed in te delen. 

Onder: Uiteraard bestudeerden, en bestuderen we ook alle landen en routes waar we door zullen trekken. Onze eerste vlucht is van Amsterdam via Warschau naar Hanoi in Vietnam.

Onder: Tijdens onze komende reis zal ik zoveel mogelijk proberen een reisverslag en foto’s op deze website te publiceren. Vanuit het Noord Vietnamese Hanoi door de bergen aan de Zuid Chinese grens – zie stippellijn – rijden we naar Laos met zijn prachtige natuur, en sprookjesachtige landschappen. Via het cultuurrijke Cambodja komen we in het Zuid Vietnamese Ho Chi Minh City. In een prive auto met chauffeur en gids duurt dit ruim 5 weken. Vietnam van Noord naar Zuid is bijna 1700 km; als Amsterdam tot Zuid Spanje. De bekendste route in Vietnam is die langs de kust, van Hanoi naar Ho Chi Minh in het zuiden. Via de badplaatsen Hue, Da Nang en Nha Trang. Deze gehele kustlijn route heeft de laatste jaren een – voor ons – te groot Benidorm gehalte gekregen, dus kozen wij daar niet voor. Vanuit Ho Chi Minh vliegen we naar Sydney in Australie om daar onze wereldreis te vervolgen. 

Vlucht boven Volendam en Waterland

Onder: We maakten een paar dagen geleden weer een fotovlucht boven Volendam en omliggend gebied, ook wel Waterland genoemd. Dit is de Volendamse Haven in het geel rode licht van de lage herfst zon. Om deze haven eens in de verschillende jaargetijden te laten zien, zie ook de volgende foto’s

Onder: Dit is dezelfde haven in de zomerzon van 30 augustus 2005

Onder: De Volendamse haven in het voorjaarszonnetje van 30 mei 2007. Als ik na een paar minuten vliegen vanuit Lelystad bij Volendam aankom, en onderstaand tafereel aanschouw krijg ik echt altijd een gevoel dat ik weer thuis ben, terwijl ik er dan zeker nog 1,5 uur reizen – over de weg – vanaf ben.

Onder: Wat een gezellig plaatje is dit. Een van mijn favoriete foto’s van de Volendamse haven in een flauw winterzonnetje op 26 januari 2010. Deze foto is op groot formaat 130 cm x 540 cm als achtergrond in een van de viskraampjes op de Volendamse dijk te zien. Als ik er langs fiets of wandel, kijk ik er toch altijd met een beetje trots naar. 

Onder: Om het rijtje dan maar even af te maken de onderstaande foto die ik vanaf de grond op 6 januari 2010 maakte, dus 20 dagen voor de luchtfoto erboven.Kennelijk was er toen een lange periode met bevroren oppervlakte water

Onder: In sterk tegenlicht boven het eiland Marken gemaakt. We kijken in westelijke richting naar Uitdam op de voorgrond links en op de achtergrond Amsterdam.

Onder: Op deze meertjes hier close up – uit bovenstaande foto –  die nu in de lage herfstzon zon spiegelen, schaatsen we s’ winters altijd, als er ijs ligt uiteraard.

Onder: Het voormalige campingterrein in Uitdam. Hier komt een villa project van de Landall organisatie

Onder: Een update van de bouw van de door de Woningbouwvereniging “De Vooruitgang” aan de Volendamse Julianaweg gebouwde woningen. Men is hier bezig met het stutten van de damwanden etc tbv de parkeergarages die onder het woonproject aangelegd worden. 

Onder; De bouwwerkzaamheden in de veelbesproken Volendamse nieuwbouw wijk Broeckgouw, zijn in volle gang.

Onder: Het terrein gezien vanuit het Noorden. Op het rijtje van 4 woningen vooraan is de 2de kavel van rechts van onze jongste zoon Kees. Men heeft er net de bekisting voor de funderingen aangelegd. 

Onder: Dit prachtige huis staat aan de dijk van Volendam naar Edam in de buurt van Edam. De Dijk is op de achtergrond te zien. Omdat deze mooie achterzijde van het huis voor de voorbijgangers nooit te zien is, kiekte ik voor alle nieuwsgierigen dit mooie plaatje

Onder: Dezelfde woning vanuit een iets andere hoek.

Onder: De Gouwzee, Uitdam, Marken en Volendam in beeld.

Onder: Het eiland Marken in de herfstzon. Er worden juist twee nieuwe windmolens op de Markerdijk gebouwd. Doodzonde van het mooie landschap. Politieke waanzin !

Onder: Fotomaatje Jan Kiek had het idee om eens een foto te maken van Volendam met Marken op de voorgrond. Een goed idee eigenlijk wel. 

Onder; Het weggetje (zeddeweg) van de Volendamse molen langs de boerderijen naar Motel Volendam in Katwoude. Hierlangs ren en loop ik elke dag mijn training kilometertjes.

Onder: Het afgelopen weekend was er een turn toernooi van turnvereniging St Mauritius in de Volendamse Sporthal de Opperdam. Onze kleinzoon Thijs deed ook mee, dus waren wij er ook bij. Thijs viel niet in de prijzen, maar ons nichtje Melanie Steur, van nicht Chantal en Ben Steur, de kleindochter van mijn broer Kees, sleepte wel een beker in de wacht. Wij hebben de familie Steur meegedeeld dat de turnaanleg van mijn vader moet zijn. Hij hing ook vaak aan de rekstok. 

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

Australie – vervolg Turkije trip –

Een reactie plaatsen

Rectificatie op artikel over boogschieten

Geachte heer Tuijp, Al lange tijd lees ik met veel plezier uw dagboek op deze site. ook de geplaatste foto’s zijn het bekijken meer dan waard. Een ding moet mij toch van het hart, in uw bijdrage van 12 oktober j.l. schrijft u een stukje over boogschieten in Duitsland waarbij u vertelt dat in Nederland hiervoor een wapenvergunning vereist is. Als fervent handboogschutter(al meer dan 30 jaar)en voorzitter van een Nederlandse topclub, kan ik u vertellen dat dit onjuist is. De ruim 10.000 handboogsporters die ons land rijk is kunnen gewoon met hun boog “over straat “. Hopelijk kunnen we nog lang van uw journaals genieten. Verblijf ik met vriendelijke groet, Rene van Buggenum

Ik heb schrijver van bovenstaande reactie beloofd een rectificatie te plaatsen, en dat ik slechts gemeld heb wat de Duitse boogschiet instructeur ons uitgelegd heeft, kennelijk zijn niet alle boogschutters even betrouwbaar, dat zie je nu maar weer!

Bericht uit Australie

– Aan het einde van dit Australie item staan 2 foto’s die het verschil van reizen door West of Oost Australie duidelijk illustreren –

Binnenkort vertrekken we wederom voor een lange wereldreis die ons o.a voor de tweede keer naar Australie zal brengen. We zullen dan echter uitsluitend door het zuidoostelijke deel van Australie reizen. Van Sydney door de Snowy Mountains naar Melbourne, Adelaide en Tasmanie. Het ruige maar bijna onbevolkte West Australie dat ons hart heeft gestolen, zullen we deze keer niet zien. Via de info van Addy en Kees van Dalen blijven we echter wel op de hoogte van de gang van zaken daar.
Zo kregen we een paar dagen geleden een E- mail van de in West Australie bij Perth in de buurt wonende Zeeuwen Addy en Kees, die we vorig jaar tijdens onze Australie reis in het dunbevolkte West Australie ontmoetten. Ze hadden weer een leuke trip langs de Australische westkust gemaakt, en stuurden daarvan wat mooie foto’s op.

Addy en Kees wonen in de buurt van Perth bij York, en reisden vorig jaar tijdens hun vakantie een paar weken samen met de bij hen op bezoek zijnde zus Corrie en zwager Dick Krijger uit het Zeeuwse Wolphaartsdijk langs de Australische Westkust, waar wij ze tegen kwamen. Na wat gezellige avonden met de nodige cognacjes nodigden ze ons uit om een paar dagen bij hen thuis te komen logeren; hetgeen geschiedde, want wij kwamen op onze doorreis toch langs hun woonplaats in het grote bos.. We werden gastvrij ontvangen in hun prachtige door Kees zelfgemaakte woning en hebben het er met z’n zessen heel gezellig gehad. Zo af en toe sturen we elkaar nog eens een E-mailtje, en blijven we dus een beetje van elkanders doen en laten op de hoogte, zoals dus afgelopen week. Ook stuurde Addy me deze keer een paar leuke foto’s, die ons hier weer in ons fotoarchief doen wegdromen naar dat prachtige ruige en ongerepte West Australie.

Onder: Eerst weer even kennis maken. Deze foto maakte ik vorig jaar in Monkey Mia bij de bushcamper van Kees en Addy – beiden geheel linksboven -. naast mij zit Corrie de zus van Addy, de rest is dan duidelijk. 

Onder: Op deze foto die ik vorig jaar maakte zien we de Zeeuwse Addy en Kees met hun onafscheidelijke herder voor hun selfmade house, midden in hun eigen West Australische bos.

Addy schreef ons o.a het volgende:

We hebben 3 fijne weken gehad rond Exmouth, en zijn via Mullawa, Murchinson en Gasgoine Junction naar de Kennedy Ranges gegaan waar we een paar dagen gekampeerd hebben en de gorges doorgelopen hebben, een mooi en ruw gebied.  Kees heeft er lekker wat vis gevangen en verder was het lekker ontspannen. Daarna door naar Cape range National park waar we een week gestaan hebben. Veel gesnorkeld, strandwandelingen gemaakt en Kees heeft er ook nog wat gevist op plaatsen waar het toegestaan was.
De wildflowers waren overal in bloei en ’t is een goed jaar dit jaar omdat we van de winter veel regen hebben gehad, echt hele velden met bloemenpracht!!
Toen zijn we afgezakt tot Quobba station niet ver van de blowholes boven Carnarvon en hebben we bij Red Bluff gestaan voor een dag of 5 , mooie kampeerplaatsen aan ’t water en iedere dag kwamen er zeker wel 20 walvissen voorbij.
De dam is boordevol en de tanken lopen over, ook hebben we een boor aan laten leggen en die pompt zo’n 4000 liter water per uur dus voorlopig zullen we geen water tekort hebben.

Onder: Voor de duidelijkheid de kaart van Australie; wij maakten vorig jaar o.a de 9000 km trip langs de Westkust van Darwin naar Albany, de route in The Red Centre bij Alice Springs en de route langs de gehele Oostkust van Daintree naar Sydney. We gaan nu weer starten in Sydney voor de route naar Adelaide en naar Tasmanie


 
Onder: Deze foto stuurde Addy ons op. Hier staan ze met hun bushcamper op een prachtig stekkie bij Red Bluff in de buurt van Monkey Mia aan het water zogenaamd “wild” te kamperen. In Australie is dit heel gewoon. Er zijn daar uiteraard geen voorzieningen zoals water en/of electriciteit. Maar wel is er serene rust en ongereptheid, bovendien er is genoeg energie in de extra batterijen om te koken etc. Australiers in the outback zijn gewend om als survivers te leven. Ondanks alles verkiezen wij het echter toch om op een goed geoutilleerde campsite te verblijven; met stroom en stromend water; zelfs met prive badkamers.

Onder: Dit is ook een foto van Addy. Hij is gemaakt bij Murchison river, net voor de afslag naar Kalbarri. Wat een land , wat een variatie.

Onder: Een foto die Addy v Dalen mij stuurde. Langs de wegen in die hete en droge omstandigheden in de buurt van Exmouth in West Australie groeien toch de mooiste bloemen langs de kant van de weg.

Onder: Hier sta ik met Kees voor zijn eigen brandweerwagen. Er zijn in zo’n bos wonend twee grote zorgen, fluisterde Kees mij in: brand en tekort aan water, vandaar….

Onder: Zoals reeds gezegd dromen we door de foto’s van Addy weer even weg naar het onmetelijk uitgestrekte West Australie waarin wij vorig jaar voordat we naar The Red Centre van Australie vertrokken, ruim 9000 kilometer reden. Een foto uit ons archief. Hier in Kalbarri National Park samen met de Zeeuwen, die deze foto voor ons maakten.

Onder: Dit prachtige kleurenspel zagen we vanaf de campsite in Monkey Mia aan de Australische westkust.

Onder: In Sharkbay zagen we vanaf een geringe hoogte deze haai een tamelijk grote vis verschalken. De telelens was er goed voor. Dit gaat met enorm fysiek geweld gepaard.

Onder: Karakteristiek voor de Australische Outback, en zeker voor West Australie. Met de 4 WD over the ” red dust roads”.

Onder: The Pink Lake, een uiterst vreemd verschijnsel, edoch verklaarbaar. Heeft te maken met een soort alg in het water. Ook hangt er een roze damp  boven het wateroppervlak.

Onder: Waar onmetelijke uitgestrektheid, verlatenheid en rust heersen. Coral Bay Exmouth; Op grote delen langs deze kustlijn kan je ook met de 4WD op het strand rijden. Wij verkozen om er te wandelen.

Onder: The Pinnacles Desert bij Cervantes; alsof je op de maan bent.

Onder: De sprookjesachtige sunset bij Broome aan de westkust. Hier bleven we een paar dagen langer om vanaf een mooi terras elke avond weer van dit kleurenspektakel te genieten

Onder: Ook in het midden van de westkust van Australie: deze zeer moeilijk bereikbare Cape Peron. Zonder sterke 4WD kom je hier niet. Voor mij een van de mooiste plekjes op aarde tot nu toe.

Onder: Cape Peron; verder commentaar overbodig !

Onder: Vechtende pelikanen in Kalbarri, ook West Australie.

Onder: Een van de vele Gorges in West Australie; dit landschap is 300 miljoen !! jaar oud. Een fenomenaal ruig, authentiek maar betoverend mooi landschap.

Onder: Dat een 4WD in West Australie en absolute must is mag blijken uit onderstaand tafereel dat gefotografeerd werd door Mary, terwijl ik in onze bushcamper een rivier oversteek.

HET VERSCHIL TUSSEN REIZEN IN WEST, – EN IN OOST AUSTRALIE

Onder: Zo reisden we 2 maanden lang door het ruige bijna onbewoonde West Australie; de terreinomstandigheden maken dat het daar bijna niet anders kan.

Onder: Een andere wereld. Hier staan we aan de andere (oost) kant van Australie met een grote campervan op een 5 sterren campsite aan de Gold Coast, Het gebouwtje aan de achterkant is onze eigen prive badkamer. 

VERVOLG TURKIJE TRIP MET FAMILIE

Onder: Tijdens de vlucht werd ik door een van de vliegers die ik goed ken, uitgenodigd in de cockpit te komen., waar ik juist voor de landing op Antalya met mijn i phone deze foto maakte.

Onder: Zo af en toe zaten we later op de avond weer eens gezellig met ons vroegere gezin bij elkaar te kletsen over van alles en nog wat, maar vooral ook over vroeger.

Onder: Van schoondochter Brenda maakte ik deze tegenlichtfoto met invulflits. In de zonnebril kan je precies zien hoe de foto genomen werd, en is ook de flits te zien.. 

Onder: Onze zoon Kees had het er maar druk mee. Hij en Sylvia hebben drie nog heel jonge kinderen, die veel aandacht vragen. Hier Nico en Mary jr met hun vader en bap.

Onder: Het gezin van Sander en Tamara. Zo te zien brengt dit gezinnetje frequent een gezamenlijk bezoekje aan de sportschool.

Onder: Net voor ons laatste diner liepen we even naar het nabij gelegen strand, om met de ondergaande zon op de achtergrond gezinsfoto’s te maken. Ik had daartoe een statief in het zand geplaatst.Hier het gezin van Kees en Sylvia met hun kids Elly, Mary en Nico.

Onder: Het gezin van Vincent en Brenda met Thijs, Jip en Sophie.

Onder: Sander en Tamara met hun kids vlnr: Kees, Jan en Tim.

Onder: Bij de piratenboot met zoon Vincent en de kleine Jip.

Onder: Schoondochter Brenda met haar Sophie, die hier nog fris en monter is. Later zou Sophie een soort darminfectie oplopen waar ze nu nog steeds volop last van heeft. 

Onder: Onze fotogenieke schoondochter Tamara hier “in black”.

Onder: Schoondochters Brenda (L)  en Sylvia met Jip en Elly

Onder: Op elk kruispunt in de “straatjes” op het resort terrein stond een dergelijk koffiepot stelletje. Een beetje vreemd, dat vonden ook de kleinkids vlnr: Thijs, Kees, Jan en Tim , die er een kijkje in namen.