Zoon Vincent wordt 36 jaar
Onder: Onze middelste zoon Vincent wordt vandaag 36 jaar. Wij feliciteren hem en zijn gezin daarmee, en heffen het glas op deze feestelijke gebeurtenis; we hebben dit zojuist via skype al persoonlijk gedaan, maar nu dan middels deze foto, vanavond – vrijdagavond 9 december 2011 – tijdens het diner op een terras van ons hotel in Vientiane gemaakt. Vincent, nog vele jaren in goede gezondheid.Overigens vernamen we dat onze kleindochter Sophie een fantastisch rapport had gescoord, en dat nog wel als jongste van de klas. Bravo Sophie.
Waar zijn we nu?
Ik schrijf deze aflevering op vrijdagavond 9 december op het balkon in ons hotel in Ventiane, de hoofdstad van Laos. Vanuit 
het gezellige provinciestadje Luang Prabang, waar we 4 dagen verbleven, reden we gisteren met onze chauffeur in zijn minivan naar Vang Vieng.
Deze rit, dwars door het fascinerende Karst gebergte duurde 7 uur, (paarse routedeel) maar was tevens de mooiste bergroute die we tot nu toe reden.
Het weer is perfect, de temperaturen varieren hier overdag tussen de 25 en 30 graden Celsius, waar we bang voor waren, dat het te warm zou zijn, is gelukkig niet het geval.
De rit naar Vang Vieng was adembenemend mooi, we hebben onderweg heel veel fotostops gemaakt, van het fascinerende landschap, om ons heen, maar ook van de mensen. Zo stopten we verschillende keren in dorpjes om de lokale markt te bezoeken; je komt ogen tekort om alles te zien, zoals de foto’s verder hieronder laten zien.
We verbleven gisternacht in een prachtig gelegen hotel aan de rivier de Nam. Vanmorgen, 9 december reden we in 4,5 uur vanuit Vang Vieng (Oranje route) naar de hoofdstad Ventiane waar we wederom in een heel goed hotel voor twee nachten zullen blijven.
Onder: Even ten zuiden van Luang Prabang rijden we het Karst gebergte in. Zoals bijna elke dag hier in dit seizoen, zijn de bergtoppen nog in een optrekkende ochtend nevel gehuld. Let ook eens op de kale stukken op de berg, waar de bebossing weggekapt is, waardoor de land slides (grondverschuivingen) ontstaan.
Onder: Naarmate de uren vorderen, en we verder komen, worden de uit kalksteen bestaande bergtoppen om ons heen steeds grilliger.
Onder: Onderweg maak je van alles mee op de hoofdweg van Laos, let wel de belangrijkste verbinding van noord naar zuid. Linksboven hebben boeren een boom omgehakt die ter plekke tot brandhout wordt gezaagd, nou ja het verkeer moet gewoon maar even wachten dan. Rechtsboven is net voor ons een grote vrachtwagen in een dorpje gekanteld; de gehele bevolking loopt uit en klimt erop. Linksonder, deze mannen hebben een veilig staan plaatsje in de pick up. Rechtsonder wordt onverwachts de weg geblokkeerd, als er door land slide weer ergens een berg op de hoofdweg is terechtgekomen.
Over “drollenvangers”, en de vredelievendheid van Boeddha
Er zijn voor wat onze waarneming betreft nog niet veel westerse toeristen in Laos; we kwamen er een paar tegen in Luang 
Prabang, Vang Vieng en Vientiane. Wij kunnen ons daarbij niet geheel aan de indruk onttrekken dat het geitenwollen sokken gehalte onder deze westerse Laos gangers zeer hoog is. Vaak zie je ze gehuld in een drollenvanger ( broek model aardappelzak ) mediterend op een terrasje nippen aan een glaasje water. Veel “vakantie hippies” met paardenstaarten en ouwe grijze ex hippies voor wie de tijd is stil blijven staan. Vaak maken ze fietstochten door het bergachtige Laos – goed voor het milieu – en slapen daarbij in de guesthouses op het platteland (lees paalhutten); “dan ben je zo lekker gelijk aan en tussen die mensen”.
Voor het opvijzelen van het thuis- imago, hangen deze “vakantie hippies” dan ook nog vaak even zelf de monnik uit in dit thuisland van Boeddha, ( wat hebben we geestelijke diepgang, en wat zijn we vreedzaam bezig). Al is dat niet meer dan een enkel tempelbezoek, en het op blote voeten eten in restaurantjes met lage tafels zonder stoelen in de onmogelijke Boeddha hurk houding – zie de foto hiernaast. De Laotianen doen dit al niet meer vanwege de spierblessures en gescheurde kniebanden die ze ervan krijgen.
De enige echte reden van het Laosbezoek achter deze facade van flauwekul, is natuurlijk dat het in Laos spot, – en spot goedkoop is, je kan hier bijna voor niets leven. Het mes snijdt dan aan twee kanten; een (bijna) gratis vakantie, en je bent lekker bezig met je imago.
Overigens is die vreedzame uitstraling van het Boeddhisme voor mij aan het wankelen, nadat ik in een van de grootste tempels hier een aantal levensgrote afbeeldingen zag met daarop de straffen afgebeeld die men als Boeddhist kan verwachten voor het overtreden van om in onze termen te spreken: ” hun tien geboden” De volgende beelden zijn niet geschikt voor al te jeugdige kijkers.
Onder: Gulzigheid wordt in het Boeddhisme bestraft door in het hiernamaals, je eigen vlees op te moeten eten – zie links -. Oplichterij levert de slangenkuil op – zie midden -, en na het bezeren van medemensen wordt je in het hiernamaals aan lange “BBQ pennen” geregen – rechts -.
Let wel vrienden: dit is NIET fake, maar door mij gefotografeerd in een van de toonaangevende Boeddha tempels in Luang Prabang. Onze Laotiaanse gids gaf er de uitleg bij. Wel verzekerde hij mij dat wij van de Laotianen deze behandelingen tijdens ons bezoek niet hoeven te duchten; het zijn beelden van foute Boeddhisten uit het hiernamaals, zeg maar uit onze hel.
Onder: Boeddhisten die andere mannen of vrouwen hebben begeerd of gehad, worden voor de hongerige wolven gesmeten – links – Kwaadsprekers wordt onder toezicht van Boeddha zelf, zie de foto, middels een ouderwetse nijptang de tong uitgerukt,en van de rotsen geworpen, en rechtsonder ontstaat een bloederig tafereel wanneer lieden die teveel hebben gedronken finaal doormidden worden gezaagd.
Ik denk dat, dit allemaal gelezen hebbend, de Katholieken in Nederland niet slecht af zijn met hun bestemming na een zondig leven, want in de hel wordt door de duivel alleen maar een groot heet vuur gestookt, waarin zondaars snel uit hun lijden verlost zijn.
Onder: Door dit werkelijk schitterende Karst gebergte rijdend, met louter haarspeldbochten, diepe ravijnen en adembenemende vergezichten, waanden we ons in het decor van de film Lord of the Rings.
Onder: Commentaar overbodig; we zijn bofkonten dat we dit live mogen aanschouwen.
Onder: Ergens langs de weg kiekte ik dit vrolijke reizende Laotiaanse gezinnetje. Moe zit met haar zoon gezellig in de laadbak. Vader bood me na het maken van de foto een zoete aardappel aan uit het assortiment in zijn laadbak.
Onder: In het Karst Gebergte wordt als overal elke vierkante meter vlakke grond gebruikt voor de aanleg van rijstveldjes.
Onder: Ook hier, in het Karst gebergte baant de Main Road zich slingerend een weg door de kleine kampongdorpjes.
Onder: Twee Laotiaanse schonen. Ze zijn net als de Vietnamezen heel klein – bij ons vergeleken – maar wel fijn. De dame in het rode vest is een verkoopster op een lokale markt, en de dame rechts kiekte ik in de stad. Ik heb gemerkt dat de vrouwen het hier wel leuk vinden als ik ze aanspreek en vraag even voor me te poseren.
Onder: We komen in de buurt van Vang Vieng, het landschap wordt vlakker, maar niet minder mooi, en wat hebben we deze dag genoten.
Onder: Vanaf ons hotelterras in Vang Vieng, kiekte ik de Mekong rivier, met op de achtergrond een Eco Resort. Let eens op de bijzondere lichtval tussen de huisjes en de bergen; de zon staat geheel links en vrij laag; het zonlicht vult zo die lege ruimte op, waardoor dit mystieke effect ontstaat.
Onder: Net voor de zon ondergaat besluiten we nog even te zwemmen in het hotelzwembad in Vang Vieng.
Onder: Afzien manneeeee… riepen we op zulke momenten dan bij BZN altijd.
Onder: In Ventiane – de hoofdstad van Laos, met 850.00 mensen- bezochten we tijdens een city tour diverse Tempelcomplexen, waaronder deze beroemde gouden Stupa. Overigens vind je er bijna op elke hoek van de straat wel een, en veel van de tempels zien er verwaarloosd en verpauperd uit. Zo ook deze. De regering heeft geen geld voor opknapbeurten volgens onze gids. Als Dick Toles ( vrienden van ons, een Volendamse huisschilder) hier met twee man en een paar potten goudverf heengaat, ziet ie er in twee dagen weer gelikt uit, antwoordde ik hem.
Onder: Het is met al die religies toch ook overal hetzelfde, links het peperdure congresgebouw van de Boeddha beweging in Vientiane, dat een paar keer per jaar door monniken gebruikt wordt voor Boeddha congressen, waarin gelijkheid van mensen op aarde centraal staat, en rechts, in een dorpje onder de rook van Vientiane een local market in – daarmee vergeleken- erbarmelijke omstandigheden.
– 
Onder: Overal in Laos rijden de Toek Toek’s, een soort motorbakfiets waarmee personen vervoerd worden. Als ze geen werk hebben slapen de chauffeurs in een hang matje in hun eigen Toek Toek; je moet dan even aan het karretje schudden om ze te wekken. In Luang Prabang kostte deze Toek Toek voor een ritje van 35 km heen en weer 35 km terug terug plus twee uur wachten nog geen 5 euro. Rechtsonder: Laos kent niet ons alfabet; moeten we nou rechtsaf of linksaf ?
Onder: Mary en ik fietsten op onze hotelfietsen de hele stad Vientiane door; hier staan we op de Laotiaanse Arc de Triomf
Onder: Vanuit de top van bovenstaande Arc kiekte ik dit stadsoverzicht van Vientiane
Onder: Heel opvallend in Vientiane zijn de patserig geschilderde en over de top uitgeruste toeringcars, waar de Laotianen mee rijden. Van binnen is het helemaal een circus; alleen de open haard ontbreekt.
Onder: Het hotel waar we in Laos verblijven is heel luxe. In een arm land als Laos verwacht je dat toch bijna niet. S’ avonds worden zelfs de waxine lichtjes om de pool, een voor een aangestoken. Uiteraard zwommen we er na aankomst in Vientiane meteen even in; het was weer heel warm vandaag.
Onder: Zaterdagmorgen 10 december besluiten we voor we door de stad gaan fietsen, eerst weer eventjes gebruik te maken van de pool die geheel in tropische sferen is aangelegd. Het doet me hier denken aan al die luxe paradijzen waar we met BZN ooit waren.
