Zojuist kreeg ik in het Waterlandziekenhuis van de cardioloog dr F Slob te horen dat alle onderzoeken van de laatste weken betreffende de doorbloeding van mijn hartspier geen enkele afwijking hebben aangetoond. Alles ziet er volkomen normaal uit. Met een berg geruststellende documenten en computerbestanden van de cardioloog in m’n tas, mag ik nu a.s 4 februari weer gekeurd worden voor de vliegerij. Ik heb er alle vertrouwen in dat e.e.a weer zal lukken.   

Onder: Ons jongste kleinkind Jip; is het geen fotomodel?

Onder: Hier de kleine Jip tussen zijn zus Sophie en broertje Thijs. Sophie ziet er wat bleekjes uit; ze had toen ik deze foto maakte net afscheid genomen van een week durende griep.

Onder: We zijn de laatste weken wat moeilijk bereikbaar geweest. Ook hadden we overal zand in huis, tot in de lakens aan toe. Hoe dat kan? Hier in het centrum van Volendam, werd de bestrating de afgelopen weken vernieuwd. Op onderstaande foto is nog weinig van nieuwe klinkers te zien, het lijkt wel een duingebied.

Onder: En daar gingen we weer op pad in onze bushcamper, de rode dust wegen op

Onder: Bij Carnarvon in West Australie bezochten we de 1 mile Jetty. Een 1,5 kilometer lange aanlegsteiger die vroeger voor oude stoomschepen gebruikt werd. Maar i.p.v 1,5 km onbeschut in die hitte lopen, pakten we een sjofel treintje dat nog over de Jetty reed. Meerijden op eigen risico stond op een bord bij de entree. Pas aan het eind van de rit beseften we pas aan welk gevaar we bloot hadden gestaan. Op de foto rechts is al te zien dat deze Jetty niet pluis is ! 

Onder: Aan het eind van de Jetty durfde men wegenbs instortingsgevaar het treintje niet verder te laten rijden om te draaien. Kijk op onderstaande foto eens even naar de constructie onder de Jetty. Bijna alle dragende palen zijn doorgerot zoals goed op de foto te zien is.

Onder: Een van de vele exotische strandjes aan de westkust van Australie

Onder: Bij Cervantes in de buurt zagen we deze Kangaroo

Onder: Een van de prachtige rotsformaties met doorkijk in Kalbarri National Park

Onder: Hier zitten we bij de Natural Window. Een door weer en wind in de rotsen uitgesleten “venster” De foto werd gemaakt door Corry Krijger uit Wolphaartsdijk (Zeeland)

Onder: Op weg naar de Pinnacles stopten we bij dit Pink Lake. De rode kleur ontstaat door speciale algen.

Onder: Ook hieronder een kleurrijk en ongewoon panorama bij het Pink Lake. Allemaal Australie vrienden!

Onder: In een lagoon aan de westkust zagen we deze haai een grote vis verorberen. Het is een bloederig tafereel dat met een knakkend en grof krakend geluid gepaard gaat.

Onder: Hier ligt een stingray verscholen in het zand op de zeebodem, in een voor mensen linke pose. Een stingray wordt namelijk pas gevaarlijk als je er iets mee doet of er op stapt. En hier stap je als argeloos zwemmer zonder het te beseffen zomaar even op – zie de foto van voorbij zwemmende sting rays vorige bijdrage – . En dan zijn de rapen gaar vrienden !!  

Onder: Hier nog even de blauwgevlekte pijlstaart rog, een variant op de bovenstaande.

Onder: In zuidwest Australie hadden we af en toe insecten netjes op. Er zijn dan veel vliegen die overigens niet steken maar wel heel irritant zijn. Meestal gaan die netjes over je hoed heen, maar deze paste niet, vandaar……

Onder: Hier dragen Mary en ik de netjes zoals het hoort, over je hoed heen . Het lijkt heel ingrijpend, maar na 5 minuten heb je niet eens meer in de gaten dat je door een netje kijkt.

Onder: Met onze landcruiser door de Pinnacles Desert, wat een bizar landschap !!

Onder: Vooral bij sunset konden we hier mooie plaatjes schieten

Onder: Zo mooi kan de winter dus zijn ! Een stemmig sfeerplaatje dat ik tijdens sunset maakte op weg van Hoorn langs de IJsselmeerdijk naar Edam. Ik was daar samen met de Volendamse fotograaf Jan Kiek; we hadden net mijn nieuwe Mac Pro in Hoorn opgehaald.

Onder: Een primeur in ons leven !! Half februari gaan Mary en ik met onze twee oudste kleinkinderen Jan en Kees naar de wintersport om te skieen. We gaan daarvoor naar ons favoriete Oostenrijkse hotel in Erpfendorf, waar we ook zomers vaak komen om er te wandelen. Het hotel heeft een eigen skilift met prive leraren, waar de tweelingbroers de eerste ochtend weer even moeten acclimatiseren. Daarna zoeken we de pistes van het naburige St Johan en Kitzbuhel op, want dat willen ze graag natuurlijk. Na al die jaren weer met kids op vakantie, we kunnen het niet afwachten !  Hieronder vlnr: Jan, broertje Tim en Kees, al in winterse sferen tijdens de sneeuwperiode in december j.l sneeuwballen aan het gooien in de straat waar ze wonen.

Onder: Ook uit m’n archief : de hartelijke groeten uit Volendam van de Helmondse zangeres Renate

Onder: Sandy Klouwer – dochter van Cats drummer Theo Klouwer alias Schuimpie – een paar weken geleden voor haar eigen zwembad in de buurt van Brisbane, toen wij haar daar bezochten.

Onder: In de tuin van Sandy’s zwembad fotografeerde ik dit mooie vogeltje; over dieren gesproken: duizenden kangaroe’s en koalabeertjes zijn door de overstromingen omgekomen. 

Onder: Vanuit Exmouth reden we in Francoise Peron Nat. Park naar Cape Peron, waar we na 50 km zeer zware 4 WD terrein omstandigheden op een van de mooiste plekje ter aarde terechtkwamen. We zullen het verblijf op deze schitterende exotische locatie nooit meer vergeten.
 

Onder: Cape Peron; een sprookjesachtige onwerkelijke plek; net of het geschilderd is !!

Onder: Het Karijini Nat Park met z’n pre-historische rotspartijen. Let eens op vlakke en hoekige wijze waarop de rotsen zijn afgesleten. Gek genoeg heb ik daar geen verklarende oorzaak voor kunnen vinden. 

Onder: Trappetjes en bruggetjes voor toeristen, vooral die met beschermende hekken kom je in Australie weinig of niet tegen. Hier in  Kariijni Park is er bij uitzondering een gemaakt boven een enorm diepe kloof midden op de foto, waar Mary juist op staat te kijken

Onder: Onderstaande opmerkelijke spreuk zag ik in het Visitor Centre van Karijini Nat Park. Er bestaat al 3500 miljoen jaar leven op aarde; als we deze periode voorstellen door 1 uur dan is de mensheid er pas een halve seconde. Das niet niks !! Diezelfde mensheid is echter snel geneigd allerlei geologische, natuurkundige en klimatologische processen te beschouwen vanuit zijn eigen zeer beperkte levenshorizon van 70 jaar. De op de foto getoonde uitspraak appelleert aan de onjuistheid van deze visie. Het gaat bij al dit soort mechanismes en processen – zich in en rondom de aarde afspelend – om miljoenen, honderden miljoenen, en zelfs duizenden miljoenen jaren, waarin ze zich voltrekken. Zoals o.a klimaatverandering.

Onder: Een prachtige en moeilijk begaanbare kloof in het Karijini Nat park

Onder: Hier staan we met onze bushcamper nabij het mijnwerkersplaatsje Tom Price. De zon is net onder ! Ook buiten moest de fan aan! Het was bloedheet.

Onder: Deze ongeveer 100 jaar oude loggerhead schildpad van 1.20 mtr lang, werd in juni 2006 dood aangetroffen op het strand bij Exmouth. Hij werd gedood door de schroef van een speedboat. De sporen van de schroef op zijn rug zijn goed zichtbaar.

Onder: Hier zitten we even bij te komen van de hete wandeling in Hemelin Pool bij de steiger waarachter de Stromalites in het water te zien zijn. Organismen die al duizenden miljoenen jaren zorgen voor de zuurstof in de atmosfeer. Alleen op deze plek op aarde nog te zien !

Onder: Monkey Mia Resort Caravanpark in West Australie, een van de leukste parken waar we stonden. Hier waren we samen met de Nederlandse Zeeuwen Kees en Addy, die in Australie wonen, en Corry en Dick Krijger uit Wolphaartsdijk. Corry en Addy zijn zussen. Links op de foto onze landcruiser, in het midden Corry en Dick, en rechts nog juist zichtbaar de buschcamper van Kees en Addy van Dalen. Later waren we twee onvergetelijke dagen te gast bij de gastvrije Kees en Addy, waarbij ook Corry en Dick aanwezig waren. 

Onder: Op het strand van Monkey Mia zag ik zittend in mijn strandstoeltje plotseling deze twee levensgevaarlijke Sting Rays  – pijlstaartroggen – voorbij zwemmen. Een paar minuten daarvoor zwommen Mary hier nog, en had ik de zwarte bewegende plekken op de bodem al gezien. Mary dacht toen nog dat het zeegras was, terwijl ik nog wist van school dat zeegras niet beweegt, en er daarom meteen al voor uit het water was gegaan. Hier probeer ik de beestjes nog wat kunstjes te laten doen, wat overigens niet gelukt is. Ze zwommen door.

Onder: Op een catamaran cruiseboot op weg naar wild life

Onder: Geen last van zeeziekte, zo te zien !