Jaarlijks archief: 2011

40 jaar getrouwd,Elizabeth Taylor & BZN


40 jaar getrouwd


Op 25 mrt 2011, vandaag, is het op de kop af 40 jaar geleden dat Mary en ik in de huwelijksboot stapten. Hoewel we er geen ruchtbaarheid aan gaven werden we deze week verrast door vele blijken van belangstelling van familie en vrienden. Zo is onze wijnvoorraad nu weer helemaal op peil, en  kregen we o.a een  – namens mijn moeder, broers en zusters – door mijn zus Gaar zelfgemaakt bloemstuk  .
– zie foto links – Het krijgt een blijvend plekje in onze Weinstube onder ons huis.

Wat gaat de tijd snel; steeds vaker begin ik dat te beseffen. Tijd brengt echter ook veel goeds. Ons huwelijk bracht ons 3 zoons Sander, Vincent en Kees, die weer zorgden voor 3 schoondochters resp Tamara, Brenda en Sylvia. Inmiddels hebben we 8 kleinkinderen Jan jr, Kees, Tim, Sophie, Thijs, Jip, Nico, Mary jr en  en hopen we over ongeveer een week ons 9de kleinkind van Kees en Sylvia in onze armen te kunnen sluiten.

Ter gelegenheid van dit 40 jarig jubileum hebben we voor onze gehele familie, wij, de kids en alle kleinkids – in oktober a.s – we hebben natuurlijk met de schoolvakanties te maken, – een vakantie geboekt naar een schitterend all inclusive oord aan de Turkse kust. Met 17 personen hopen we dan vanaf Schiphol het luchtruim te kiezen. Een idee waar je even bij stilstaat; 40 jaar geleden begonnen met z’n tweeen , en nu met z’n 17 tienen. En allemaal gezond!  Wat moet een mens nog meer?

Onder: Hier komen we op 25 mrt 1971 voorafgaand aan de trouwplechtigheid uit de ouderlijke woning van Mary op de Nieuwe Zijds Burgwal in Monnickendam. Mijn jongste zus Lida draagt heel toegewijd de sleep.
 

Onder: Namens onze familie kregen we deze prachtige door mijn jongste zus Lida ontworpen en gemaakte 3 D voorstelling. Dit geheel op Mary en mij betrokken papieren kunstwerk bestaat uit vele lagen papier en karton waarbij door de afstand tussen de lagen een driedimensionale indruk wordt verkregen. De voorstelling – voor wie ons kent -, spreekt voor zich.

Onder: Na de huwelijksvoltrekking in het Stadhuis in Edam even poseren met de wederzijdse ouders op de stoep. Vlnr: De ouders van Mary links op de foto, en mijn ouders rechts.




Effe gluren in het huis van Elizabeth Taylor via foto’s uit het BZN archief

In juli 2002 waren we met BZN in het Mexicaanse Puerto Vallarte om daar een TV special op te nemen. Puerto Vallarte was een klein onbekend vissersdorpje, maar dat zou plotseling veranderen toen
in 1964 Hollywood regisseur John Huston Puerto Vallarte uitkoos als decor voor zijn wereldberoemde film “The Night of The Iguana”, met in de hoofdrollen Richard Burton en Ava  Gardner. Tijdens de opnames had Richard Burton echter een relatie met Elizabeth Taylor, waarvan bekend was dat ze nogal jaloers was. Omdat zij daarom, ondanks dat ze geen rol had, toch naar Puerto Vallarte afreisde, en op de set verbleef, trok een hele schare papparazo naar het dorp. Het werd wereld showbizz nieuws. De Burtons kochten er een huis en het dorp werd wereldberoemd. Uit dankbaarheid heeft het stadsbestuur daarom een standbeeld van regisseur John Huston laten plaatsen.

Met BZN bezochten we uiteraard dit nog steeds bestaande liefdesnestje. Een van de intimi van de Burtons uit die tijd vertelde ons tijdens de rondleiding vele wetenswaardigheden, en gaf mij de gelegenheid om onbeperkt foto’s in dit beroemde optrekje te maken. Nu Liz Taylor deze week overleed, en weer wereldnieuws was, leek het mij leuk om deze foto’s hier nog eens te laten zien.

Onder: In het dorp kochten de Burtons een huis dat bestond uit twee delen aan weerszijden van een straat. ze woonden hier vele jaren. In het ene deel op de foto linksonder (van internet geleend) woonde Taylor en aan de overkant Burton. De twee woonverblijven waren door een sierlijk roze bruggetje met elkaar verbonden. Hierlangs konden de lovers elkaar indien gewenst “bezoeken”. Al snel kreeg dit dit bruggetje de naam “Lovebridge”. Het kleine vissersdorp Puerto Vallarta werd wereldberoemd en groeide uit tot een grote toeristenplaats. Tientallen paparazzi’s uit de gehele wereld lagen dag in nacht onder de brug te wachten totdat de tortelduifjes trek in elkaar kregen. Waar de witte pijl begint, onder het bruggetje, was de toegang tot de woning (rechtsonder in detail) Ook wij gingen door deze deur naar binnen.

  

Onder: Carola op het middag bedje in de woonkamer van Elizabeth Taylor en Richard Burton. Vooral door de verscholen ligging tegen een vrij steile bergwand met uniek uitzicht op de baai van Puerto Vallarte voel je door dit huis lopend als het ware nog de allure van de Hollywood elite, die hier kind aan huis was.   

Onder: Het keukentje beneden de woonkamer in het woondeel van Elizabeth Taylor. Hier heeft eens een van de mooiste vrouwen op aarde achter het aanrecht gestaan.

Onder: Tegenover het woondeel van E. Taylor via de Lovebridge te bereiken was dit de bescheiden woonkamer in het woondeel van Richard Burton. De twee Hollywoodse supersterren verbleven echter meestal in de living van Elizabeth Taylor

Onder: Het uitzicht vanaf het terras van Elizabeth Taylor via de Love bridge over Puerto Vallarte. Dit lijkt weinig privacy bestendig, maar bedacht moet worden dat er in 1964 in Puerto Vallarte slechts een paar visserswoninkjes aan het water stonden. De woningen op de foto waren er nog niet..

Onder: Jan en Carola nemen hier op het terras van de E. Taylor woning dezelfde pose aan als Richard Burton en Elizabeth Taylor destijds, in 1964 deden voor de beroemde coverfoto van een  groot Amerikaans showbizz magazine. Het meubilair is het originele spul uit die dagen.

Onder: Dit is het compleet verscholen liggende zwembad in het woondeel van Richard Burton. Rechts zit Dick Plat en de rest van BZN op de rand van het balkon. Rechts naast de blauwe parasol was in de witte muur een verscholen deur naar een geheime uitgang aangelegd.  Hierdoor konden de twee geliefden vluchten als aan de voorkant van het huis de hele wereldpers en paparazzo lag te wachten.

Onder: De nog steeds decadent ogende living in het Elizabeth Taylor huis aan een bergwand, met overal schitterend uitzicht naar de aangrenzende baai.

Onder: Ja, als je dan in de slaapkamer van zo’n beroemde diva staat , en je hebt je eigen diva bij de hand, kan deze foto natuurlijk niet uitblijven.

Onder: Dit is de bar, het domein van Richard Burton, waarvan bekend is dat hij zich vaak te buiten ging aan teveel alcohol. De levensboom achter de bar op de muur geschilderd, had van doen met de joodse achtergrond van Elizabeth Taylor. Deze ruimte ademt nog geheel de sfeer uit van de glitter and glamour die hier ooit heerste.

Onder: We hebben het huis van de Burtons verlaten. Met BZN zitten we op de daar niet ver vanaf liggende set van de film ” The Night of the Iguana”, waarin Richard Burton een hoofdrol speelde.

Onder: Op het strand voor ons hotel in Puerto Vallarte bezig met opnames voor een TV special. Links met witte pet regisseur Frank van Geloven.

Onder: Wat moeten Dick Plat en Jack Veerman op de boulevard van Puerto Vallarte bij een vreemd beeld met nog vreemdere bobbel in jurk ?

Onder: Carola op de filmset van “The Night of the Iguana”. Hier stond in 1964 Eva Gardner klef te “kopkluiven” met Richard Burton, terwijl Liz Taylor jaloers toekeek.

Onder: Op een van de lokaties voor de opnames van onze TV special in Puerto Vallarte kiekte ik Carola in de tuin. Een beetje verveeld wachtend, om opgeroepen te worden voor actie op de set. Rechts, ook tijdens het wachten voor een opnamesessie, Carola op de basgitaar.



Onder: We vermaakten ons zoals altijd prima in het zwembad van het hotel. Er is ook nog een foto dat we in dit bad op deze lokatie met cocktails proostten, maar die heb ik geloof ik al eens geplaatst. Vlnr: Jack Veerman, Carola, Dick Plat, Jan Keizer, Dirk van der Horst, Jan Tuijp



Onder: Twee helaas veel te vroeg overleden overleden topmakkers die er in Mexico in 2002 nog “bij” waren. Manager Jacques Hetsen links  en Dirk van der Horst rechts  wiens laatste buitenlandse reis dit later zou blijken te zijn. Tijdens deze trip gaf Dirk al aan ondraaglijke pijn te lijden, een paar maanden later in Jan 2003 moest Dirk zich laten vervangen door John Meijer. Hij overleed in sept 2004 na een slopend en pijnlijk ziekbed. 



Onder: Jack Veerman – midden – vermaakte zich samen met sip kijkende Dick Plat – rechts – prima met de marriachi muzikanten



Fietsen Alaska gletsjers kernenergie

Fietsen in omgeving Naarden

Lente maakt allerlei frivole gedachten los bij groot en klein. Onze kleinzoon Jan belde ons het afgelopen weekend op: of we zin hadden om met ze mee te gaan om te fietsen in de bossen. Zo gezegd zo gedaan. Zondagmorgen stalden we onze fietsen naast die van het gezin van Sander en Tamara in de grote bestelwagen van Sander en reden in onze eigen auto met ze mee naar Naarden. Het was prachtig weer, blauwe lucht , geen zuchtje wind, fietsen met kids en kleinkids en hier en daar een gezellig terrasje in een schitterende omgeving. Wat moet een mens nog meer.
Kleinzoons Jan en Kees daagden ons af en toe uit voor een wedstrijdje en zijn voor ons al wat moeilijker bij te houden, zo gaat dat vrienden. Maar ook kleinzoon Tim reed het hele traject zonder gemopper op zijn kleine fiets; voor hetzelfde geld heeft ie er even geen zin meer in, en kunnen wij met zijn fiets op onze rug verder. Het was top, op de terugweg zijn we speciaal voor de boys nog even langs Mc Donalds gegaan. Voor onze kleine nazaten kon de dag toen niet meer stuk. En ook voor ons niet.  
 

Onder: Tijdens ons fietstochtje in de bosrijke omgeving van het Noordhollandse Naarden maakten we even tijd voor een fotootje vlnr: Mary, Tim, Tamara, Kees , Sander, Jan jr en Jan sr 

Onder: Ook ff met de fiets op de kiek !

Voor het eerst na lange tijd weer gezagvoerder

Eindelijk was het dan zover. Ruim 9 maanden na mijn hart problemen kon ik afgelopen maandag, volkomen fit en medisch goedgekeurd, weer als gezagvoerder mijn vliegtuigen besturen. Samen met zwager Gerrit Springer vlogen we in de PH-BNK over de Flevo polder, en daarna in de PH BZN tijdens een fotovluchtje over Volendam en omstreken. Het voelde weer geweldig aan als een topfitte vrije vogel door het zwerk te suizen. Wat ben ik toch blij dat ik zo’n 24 jaar geleden met vliegen begonnen ben. Het heeft m’n leven een enorme boost gegeven
  
Onder: Net buiten Volendam vlogen we ook even over de ijsjes boerderij van Honingh, onze vaste pleisterplaats tijdens de fietstochtjes met de kleinkinderen. Op de foto is te zien dat het prachtige lente weer de eerste fietsers al naar het altijd gezellige terras met speeltuin heeft gelokt. Mary fietste er gisteren met kleinzoon Nico naartoe. Uiteraard was ik daar ook graag bij geweest, maar ik was in Lelystad om wederom te vliegen 

Unieke foto’s van een uniek gebied

Zo af en toe blader ik door mijn 42 duizend foto’s tellende fotoarchief, en blijf dan vaak steken in een of andere reportage van een tijdje geleden. Het komt regelmatig voor dat dan foto’s opduiken van situaties die al niet meer bestaan. Door de foto’s is de tijd als het ware even stil blijven staan. Het mag duidelijk zijn dat deze foto’s daardoor van buitengewone waarde kunnen zijn. Zo kwam ik een dezer dagen terecht in een reis die we in 2006 met vrienden maakten maakten naar Canada en Alaska. Een buitengewone belevenis, vanwege de bloedstollend mooie natuur en uitstekende fotogenieke omstandigheden. Mijn oog viel op een aantal foto’s die ik gemaakt heb vanuit het vliegtuig waarin we zaten tijdens de terugreis van Anchorage in Alaska naar het oosten van de USA. Laatst zag ik op TV een foto van een van de – ten gevolge van de door het immer veranderende klimaat ,- wegsmeltende gletsjers, en realiseerde me dat ik boven datzelfde gletsjergebied – zie onderstaande foto – ook een serie foto’s gemaakt heb.En dat die foto’s eigenlijk nu al uniek zijn. Deze situatie bestaat al niet meer. Het is de moeite waard om deze foto’s eens rustig te bekijken. Een gebied dat niet is aangeraakt door mensen; puur natuur !     

Onder: Het gebied in Alaska waarboven ik de hieronder volgende foto’s heb gemaakt vanuit een vliegtuig vliegend op ongeveer 6 km hoogte. Bij de witte pijlpunt ligt Anchorage waar we opstegen. De rode route is die waarover we vlogen terwijl ik de fotoserie maakte.

Onder: Gletsjers ten oosten van Anchorage. Let op de door vroegere gletsjers uitgesleten bergen op de achtergrond; het proces van wegsmelten duurt hier waarschijnlijk al duizenden jaren.

Onder: Gletsjers ten oosten van Anchorage

Onder: Kolossale ijsmassa’s stromen als het ware door de ingesleten rotsen naar de gletsjer meren. Aan het eind van deze gletsjers breken deze af, en storten als ijsbergen in het water. Dit gaat continue door. Om de paar minuten, jaar in jaar uit en dat duizenden jaren lang, breken onder donderend geraas steeds grote stukken ijs af. De indianen die hier woonden noemden de gletsjers daarom “white thunder” 

Onder: Gletsjers scheuren door het ruige rotsmassief ten oosten van Anchorage.

Onder: Meerder gletsjers komen bij elkaar. We zagen dit ook boven het Mount Cook Massief in Nieuw Zeeland

Onder: Gletsjers in Alaska

Onder: Door de ijsmassa die al brekend en scheurend naar beneden komt met een snelheid van wel meer dan 1 meter per dag  worden ook grote stukken rots en puin mee gesleurd. Op onderstaande foto is dit goed te zien aan de onderkant van de in het water uitmondende gletsjer.

Onder: Gletsjers ten oosten van Anchorage

Onder; Op deze foto is goed te zien hoe smerig dit noordelijke gletsjerijs is. Op de zuidpool kleuren de gletsjers daarentegen parelwit, en goudschoon.

Onder: Hierbij moet ik denken aan een vlaflip van gletsjerijs

Onder: We naderen het einde van het gletsjergebied

Onder: Gletsjers ten oosten van Anchorage in Alaska

Onder: De laatste bergrug; het gletsjerijs lijkt nu wel een bruine vla stroom

Onder: We genoten ademloos van het prachtige uitzicht door het vliegtuig raam boven west Alaska

Onder: Hier zijn de gletsjers geheel en al weggesmolten. Het landschap heeft een typische structuur, kenmerkend voor er doorheen scheurend en schurend gletsjerijs. Weest niet bevreesd vrienden; durf gerust van deze aanblik te genieten, op de aarde ontstaan ook weer op meerdere plaatsen nieuwe gletsjers, zo gaat dat al miljoenen jaren.

KERNENERGIE WEL OF NIET

In de vorige bijdrage van dit journaal schreef ik al over de noodzaak van kerncentrales, en het misbruik van de Japanse kernramp door politici, om de eigen politieke stokpaardjes te berijden. Zo worden ook door deze lieden allerlei indianen verhalen over het levensgevaar van radioactieve straling de wereld ingejaagd. Afgelopen week werden er echter ook door verschillende kranten waaronder de Volkskrant, artikelen van wetenschappers gepubliceerd waarin deze indianen verhalen gerelativeerd worden.

Onderstaand artikel stond in het Noord Hollands Dagblad. Het is van de hand van Frans W Sluijter, emeritus hoogleraar natuurwetenschap aan de Technische Universiteit Eindhoven.