Onder: Centraal bij dit etentje ( door de gids als BBQ bestempeld ) was een gat in de tafel met daarin een aardewerk pot gevuld met gloeiende kooltjes. Daarop werd een metalen schaal gezet, voorzien van een binnen bobbel en een gootje, waarin bouillon werd gekieperd. Daarin ging de groente, en op de hete bobbel het vlees. Tussen de gleuven zie je de kooltjes gloeien. Zodoende werd het een combinatie van bakken en koken. Het was heerlijk allemaal. Ter info: deze complete schranspartij met 4 volwassenen en 2 kids inclusief meerdere halve liter flessen bier en frisdrank kostte euro 15,50  

Onder: We arriveerden in de namiddag, en nadat we de situatie verkend hadden – linksboven het uitzicht van ons balkon rechtsboven de lodges tegen de bergwand, – en in het restaurant linksonder plaats namen, viel de stroom uit. Het werd echt pikkedonker, zo zwart dat je je eigen hand niet meer zag. Zo’n weggetje naar je lodge wordt dan een enge gebeurtenis. Er kwamen kaarsen en een gaslamp op de proppen, en niemand – geen enkele Laotiaan – maakte er enige ophef van ( behalve wij) De Laotianen zijn gewend aan powercuts, na een uur of twee is het meestal weer opgelost. Zo ook nu; de beheerder van de lodges ging op de motor naar een 12 km verderop gelegen dorp om een electra mannetje te halen.

Onder: Vanuit Tad Fane trokken we de volgende ochtend het Bolaven Plateau op waar veel etnische stammen wonen. Hier komen we aan in het stadje Sedong bij een lokale ochtendmarkt van een van die stammen. Ze spreken een andere taal, onze gids kon ze niet verstaan. Er mag wel eens een bezempje doorheen zo te zien. Ook te zien is dat bijna alle Laotianen een brommer hebben, levensbehoefte nr 1, gevolgd door het mobieltje met prepaid card

Onder: Markt koopvrouwen van een etnische bergstam op de ochtendmarkt.

Onder; We hebben nu op veel van die markten rondgesnuffeld; het is werkelijk te gek voor (onze) woorden wat deze mensen allemaal verhandelen. Je weet niet wat je ziet ( en ruikt)  Hieronder een kleine greep uit het sate-assortement bij een van de kraampjes.

Onder: Dit zijn repen buffelhuid. Dit is een zeer gewilde lekkernij bij de Laotianen. Ze grillen dit en gebruiken het dan als soort snack. “Wat doen jullie met de buffelharen die er nog aan zitten”, vroeg ik de gids. Die verbranden bij het grillen, daar hoef je niets aan te doen. zei hij enigszins verbaasd van mijn vraag.

Onder; Onderweg op het Bolaven Plateau naar de Tad Lo watervallen stopte de gids bij het dorpje Kuk Phung, niets bijzonders zei hij, maar hier krijg je misschien een goed beeld van het plattelandsleven van de stammen, zoals de “Laven”, waarin veel analfabetisme voorkomt. Zoals in alle dorpjes waar we doorheen kwamen zijn we ons echt ook hier een bult geschrokken zeg, wat leven die mensen op een minimaal niveau, beter gezegd helemaal geen niveau. Tussen de varkens, kippen, eenden, honden, katten, geiten en de stront die deze dieren allemaal achterlaten. Zonder enige voorziening. Behalve dan een mobieltje en een TV met schotel. Omdat naast de adembenemend mooie natuur en landschappen dit primitieve dorpsleven ons beeld van de Laotiaanse bevolking heeft bepaald besloot ik hier deze keer wat extra foto’s van te plaatsen.  

Onder: Overal, stront , dieren, vuilnis en rode modder. In de regentijd moet dit echt een modderpoel zijn. Ook dat nog.

Onder: We hadden het nog over onze eigen kinderen en kleinkinderen, hoe luxe die toch eigenlijk leven als je dat met deze kansloze stumperds vergelijkt; let eens op het “speelgoed”, waar ze mee spelen.

Onder; Ergens midden in Kuk Phung een hutje met deze uitgeholde boomstammen, dat volgens onze gids de voorraad doodskisten betrof.

Onder: In de regentijd stroomt het water hier met volle kracht tussendoor naar beneden

Onder: Het kind rechts heeft de borst losgelaten, en wordt tot de orde geroepen.  

Onder: Maar…. stroom is er wel hier, zoals te zien is, en dat is lang niet in alle dorpjes in Laos het geval. Let eens op de onvoorstelbare chaos en troep die de mensen hier maken.

Onder: Een uniek tafereel, de dorpssmid, die een mes aan het smeden is . Het mes ligt in het vuur dat door het vrouwtje door te draaien aan een machientje wordt aangewakkerd. Met een spons is de man het houten lemmet aan het nat houden. Toch hebben wij dit vroeger ook gekend.

Onder: Een groot deel van hun tijd besteden deze etnische minderheden aan het in stand houden van hun stam. Tussen de beesten door krioelt het van de kinderen.

Onder: Vrouwen met baby’s die op de grond zitten te keuvelen. Het levensgeluk straalt er niet echt vanaf, maar ze zijn toch happy, op hun manier.

Onder; Jongens die met katapulten spelen, ook zagen we onze ouderwetse tol door kinderen gebruikt worden.

Onder: Van deze groep op de grond zittende noten pellende vrouwen – overal lagen hopen varkensstront om hun heen – kochten we een zakje nootjes. (om uit te delen aan de kinderen)

Onder; Tegen het middaguur bereikten we de Tad Lo watervallen

Onder; Vanaf het terras van het restaurant waar we lunchten zagen we dit prachtige tafereel met de Tad Lo Falls op de achtergrond

Onder: Langs de weg kiekte ik deze vrouw die haar afwas doet in de rivier. De was mand met kleren – linksonder – komt ook nog aan de beurt.

Onder: Het hele dorp is zichzelf of de was aan het wassen, of de afwas aan het doen in de rivier.

Onder: Een vrouw doet samen met haar kind de was.

Onder: De werkelijk schitterende Phasuam watervallen; hier had ik nog wel uren willen blijven. Het liep echter een beetje stroef, want onderweg hadden we onze tour guide in een hospitaal achter moeten laten; hij dacht dat hij een hartaanval had gekregen, later haalden we hem daar weer op. Hij kreeg een paar injecties en was er weer klaar voor.

Onder: Een heel waggelend bamboe hangbruggetje bij de Phasuam Falls; er stond geen maximaal toegestane belasting op aangegeven.

Onder: Toen we uiteindelijk Pakse weer binnenreden liepen we toch nog even door de lokale markt, niet om wat te kopen, maar om te genieten van de de vele bijzondere zaken en mensen die je er ziet.

Onder: Het lijkt wel of de tijd hier heeft stil gestaan. Vroeger zagen we dit soort ambulante handel ook bij ons. Weliswaar met een iets grotere kar, maar ik zie Bart Smit – maar dan zonder monddoekje – nog zo bij ons door de straten lopen.

Onder: Vrouwen dragen hun baby’s op hun rug en lopen daarmee hele grote afstanden langs de “snelweg” , van de markt naar het bergdorp etc.

Onder: Weer terug in ons hotel in Pakse – het voormalige koninklijke paleis –  zagen we zittend in de lobby een slangetje over de vloer kronkelen. Het beest werd door de receptioniste rustig op een schep geschoven en in de tuin uit gelaten.

Onder: De volgende dag, na het BBQ etentje met onze gids vlogen we van Pakse in Laos, naar Siem Reap in Cambodja.

Onder: Siem Reap in Cambodja in de ochtendzon vanuit ons vliegtuig; let eens op de vele rijstveldjes.

Onder: In Siem Reap, waar we vier dagen en nachten zouden verblijven kwamen we in een heel luxueus hotel terecht; we zorgden eerst even voor verfrissing met een duik in het zwembad; het is hier overdag zo’n 32 graden Celsius, maar de prachtige pool is er goed voor. Een oase van luxe en genot; dit hotel. Het is wel bijna genant, in zo’n armoedig land.     

Onder: Ook s’ avonds als we in een van de 5 restaurants van dit hotel op het zwembad terras dineren, is het een waar genoegen om hier te vertoeven. Afzien manneeeeee……

Onder: Weer effe lekker bijkomen na al die jungle avonturen. De luxe service die we hier in dit hotel ervaren is bij ons in het Westen bijna niet meer te vinden.Maar ja, het personeel is hier dan ook wel wat goedkoper (nog).  

Onder: Vanuit het hotel reden we met onze gids de volgende dag in de tuk tuk naar de grote attractie van Cambodja. Het Angkor Wat Tempel complex. De tuk tuk heeft hier overigens weer een andere vorm dan in Laos, het zijn hier karretjes die achter de brommer gespannen zijn, maar het zit heerlijk en het is lekker fris, en beter voor het en route fotograferen.

Onder: Vanuit een luchtballon maakte ik – overigens later op de dag – deze foto van de Angkor Wat die tussen de 8ste en 13 eeuw door de Khmer gebouwd is. 

Onder: Deze foto maakte ik van de achterkant van de Angkor Wat

Onder: De tempel is een heel indrukwekkend bouwwerk, met vele beeldhouwwerken en beeldende sculpturen, zoals deze hof danseres die een spiegel gebruikt ( In het jaar 1115 dus al )

Onder: De tweede tempel die we bezochten; de Ta Prohm die overwoekerd wordt door de bomen, maakte op ons een nog grotere indruk dan de Angkor Wat. De makers van het Sprookjesbos in de Efteling kunnen hier nog wat leren. De tempel uit het jaar 1200 wordt op veel plaatsen bijna geheel overwoekerd en als het ware verzwolgen door het bos en de bomen er omheen….. De natuur is veel sterker dan alles wat de mens maken kan; dat heb ik al vaker gezegd en hier is het bewijs.

Onder: Alsof grote grijparmen de gehele tempel elk moment zullen optillen.Daar word je toch stil van !! Hier heb ik vele mooie plaatjes van gemaakt, waarvan ik er de volgende keer nog enkele zal laten zien.

Onder: Vanaf het koninklijke terras van de Angkor Thom tempel zagen we deze file van Tuk Tuk’s 

Onder: De Angkor Thom tempel heeft vele zuilen met aan elk van de vier kanten een gezicht. Het werd hier tussen al die opgewarmde stenen in de brandende zon heel erg warm, net zoals het hier nu is op het zwembad terras. Ik duik het water in.

Vanaf de ferry  – een belevenis op zich – uit Khong eiland reden we noordwaarts naar het Bolaven Plateau waar we twee nachten logeerden in het Tad Fane Resort midden in de Jungle. Toen volgde een fantastische rondreis over en rondom het Bolaven Plateau, bekend van de koffieplantages.

We zijn net vanmorgen weer terug gereden naar Pakse , waar ik dit schrijf. Morgenochtend, zaterdagochtend, zullen we naar het Cambodjaanse Siem Reap vliegen.

Laos heeft een onvergetelijk indruk op ons gemaakt. Het is adembenemend mooi, maar echt heel arm en primitief. Het verschil tussen de (paar) steden, waar iets meer beschaving is, en het platteland is groot.  Ruim 80 % van de Laotianen woont echter op het platteland in voor ons onvoorstelbare omstandigheden.

Met de enige staatsinkomsten uit export van steenkool, waterkrachtenergie, koffie, textiel en uit het nog zeer kleinschalige toerisme, is de regering niet bij machte om te zorgen voor een acceptabele infrastructuur, en humane sociale en andere collectieve voorzieningen. Vooral het wegennet is erbarmelijk slecht, en dat is voor een zich ontwikkelende economie fnuikend.

Onder: De route tot nog toe ! We zijn nu net weer in Pakse aangekomen, vanwaar we morgenochtend naar Siem Reap in Cambodja zullen  vliegen.

Onder: S’ morgens vroeg vanuit Vientiane met het vliegtuig naar Pakse, waar we in het voormalig paleis van de laatste Laotiaanse koning logeerden. – Rechtsonder –

Onder: Hier konden we vanuit ons hotel op vertoon van ons rijbewijs gratis gebruik maken van een van de mini toek toekjes van het hotel. Hoewel er in Pakse niets bijzonders te zien is, scheurden we er toch vrolijk op los. 
 

Onder: We stopten meteen al bij de eerst de beste hoek, waar we een bruidspaartje vastlegden.

Onder: Met onze nieuwe gids Pho one en Mister T  de chauffeur bezochten we onderweg naar Khone Island de beroemde tempel Wat Phu. De paraplu is tegen de brandende zonnehitte; het is hier de hele week al bloedheet overdag. S’ nachts koelt het flink af, vooral op het hoger gelegen Bolaven Plateau.

Onder: Het uit de 14de eeuw stammende Wat Phu tempelcomplex na een uurtje trappen klimmen. Het is in Westelijke richting tegen een heuvel aangebouwd, en moest de reizigers vanuit het oosten al vanuit de verte imponeren.

Onder: Boven bij de Boeddha tempel zagen we dit offerblok waar door de vroegere Boeddhisten mensen werden geofferd. Ze moesten daartoe in deze voorgevormde steen gaan liggen en werden vervolgens met keien in elkaar getimmerd. Ik paste er – gelukkig – niet goed in.

Onder: Op een van de vele treden naar de tempel poseerde deze schone Laotiaanse even voor mijn lens.

Onder: Onze zwarte stippel route vanuit Pakse naar het 4000 eilanden gebied in de Mekong rivier delta, met Khone en Khong Eiland, Daarna reden we weer noordwaarts naar het Bolaven Plateau. Laos is befaamd om de vele werkelijk spectaculaire watervallen, – op onderstaande kaart de blauwe golfjes –  de ene nog mooier dan de andere.

Onder: We bezochten de Papheng Falls, een van de grootste watervallen van Laos in het uiterste zuiden van Laos.

Onder: De vertrekhaven naar Khone Eiland, een behoorlijk rommeltje daar.

Onder: Maar als je dan de andere kant opkijkt zie je weer exotische taferelen, het lijkt allemaal wel bij elkaar te horen.

Onder: Deze “vakantie hippies” vergaderen staande naast ons vertrekkende bootje op het strand, over de prijs die voor de overtocht betaald moest worden: 1,5 dollar, dus ruim  1 euro p/p. Ze kwamen bij ons nog vragen wat wij er nou voor betaald hadden, en besloten op een goedkopere kans te wachten.

Onder: Het ritje in de overigens ongemakkelijk zittende houten boot duurde ondanks dat toch veel te kort. De ene na de andere fotografische highlight kwam voor de lens.

Onder: Het was fantastisch, maar het mooiste moest nog komen.

Onder: En het mooiste was het eiland Khone zelf, en vooral vanaf het terras van ons Lodge restaurant. Dit kleuren spektakel duurde wel twee uur lang, we vergaten bijna om te eten.

Onder: Toen de zon al ruim een uur onder was, konden we nog van dit prachtige uitzicht van de sunset op de Mekong River vanaf het terras genieten.

Onder: Het terras, later op de avond, waar onze gids ons nog even opzocht.

Onder: In de de rechtse lodge sliepen we. Wat een sfeer. We zaten nog laat op ons balkonnetje aan een wijntje van dit moment te genieten.

Onder: Bij het ontbijt hoorden we van hetzelfde terras “was geluiden”. Dames die zich wassen in de Mekong Rivier. De telelens deed de rest.

Onder: Met Pho One onze gids reden we per fiets naar het andere einde van het eiland.

Onder: Ergens tijdens onze fietstocht zagen we een huisje dat ik van de bewoner, een 70 jarige man, mocht fotograferen. Let wel vrienden, dit is geen toeristen huisje – wij hebben amper een verdwaalde toerist gezien- ; het is echt en bewoond. Het rieten deel onder de keuken is het nachtverblijf voor de eenden en de kippen. Voor de varkens is een apart hok buiten het huis. Het merendeel van de Laotiaanse bevolking, ruim 80 % woont in deze en nog veel primitievere huisjes.

Onder: De living, met op de achtergrond de slaapkamer, en rechts om de hoek de keuken.

Onder: Toen we er later op de terugweg nog eens langs reden, was de man met zijn vrouw aan het eten. Vissoep, bamboestengeltjes, vis, chilisaus en kleefrijst. Alles wordt met de vingers gegeten. Op de bovenstaande foto hangt de vis aan de lijn nog te drogen.

Onder: De keuken waar bovenstaand maal werd bereid.

Onder: Vrouwen vangen kikkers en visjes langs de kant van de weg, in speciale schepmanden, die ze zelf vlechten.

Onder: Bij de Li Phi Falls op Khone Island

Onder: Zo maar twee langskomende Laotianen. Zwart wit geeft nog meer kracht aan de gelaatsuitdrukking, vandaar.

Onder: Kapitein tijdens onze dolfijnen watch; de dame op onderstaande foto zette ons af bij een paar uit de Mekong omhoog stekende  rotsen, om daar van af de dolfijnen te kunnen bekijken. Wat een wereld. Mary zit nog op haar plekje in de boot; er moeten bijna halsbrekende toeren uitgehaald worden om in of uit de boot te komen.

Onder: We zetten alvast voet op vaste wal in Cambodja.

Onder: Het vertrek vanuit Khone Eiland naar Khong Island, de bagage ligt weer voorin. Je komt onderweg – twee uur lang varen – van alles tegen en ogen te kort. Dit bootje was heel wat comfortabeler dan het bootje naar Khone; je zit er weliswaar in op de bodem, maar deze is daarbij voorzien van twee “rugleuning plankjes”.

Onder: Vanuit ons hotel op Khong Island maakten we een anderhalf uur durende tocht per olifant. Het was best wel benauwd af en toe onderweg. Vooral als Jumbo trek kreeg in een sugar cane stengel in een van de belendende bosjes of struiken. Hij ontwortelde daartoe bijna hele struiken en bomen allemaal aan de rand van steile hellingen en diepe afgronden…. met ons op de rug. De Mahoet, de drijver, loopt voor ons uit. Hopelijk gaat de olifant steeds achter hem aan…..

Onder:  Hier reden we bijvoorbeeld met onze olifant naar toe en ook langs.

Onder: Vanaf het hotelbalkon op Khong Island maakte ik voor het slapen gaan nog snel deze foto van de Mekong Rivier bij volle maan. Daar wou ik het nu even bij laten; we zijn door onze gids uitgenodigd om met zijn familie te gaan uit eten ergens in Pakse. Als dat maar geen gefrituurde spinnen worden. Ik laat het jullie snel weten, we vliegen morgen van Pakse naar de hoofdstad van Cambodja Siem Reap, waar we 4 dagen in een luxe hotel zullen verblijven. Er is dan weer internet gelegenheid en tijd genoeg om het reisverslag bij te houden.