Jaarlijks archief: 2011

Heimwee naar Ombak Putih en Australie.

Kleinzoon Thijs wordt 5 jaar!

Onder: onze kleinzoon Thijs – van zoon Vincent en Brenda,-  is afgelopen 14 augustus 5 jaar geworden; uiteraard hebben wij dit samen met hem en zijn gezin gevierd. Ter gelegenheid hiervan een foto van Thijs van nu, maar ik kon toch niet na laten om de onderstaande prachtige foto van Thijs die ik 2 jaar geleden maakte toen hij zich in de vliegtuig hangaar op vliegveld Lelystad niet op zijn gemak voelde en de hele wereld bij elkaar schreeuwde, hier te plaatsen. Wat een menselijk leed in zo’n kouwe hal.

Onder: De net 5 jaar geworden jarige nazaat Thijs Tuijp

  

Nostalgische momenten met Ombak Putih en Australie foto’s

In de organisatiedrukte rondom onze nieuwe wereldreis die medio november van start gaat, ben ik nog steeds druk met het samenstellen van een slideshow van alle beelden die ik op onze vorige wereldreis maakte in Indonesie en Australie. Ik heb me daarbij zelf als ultimatum gesteld dat deze slideshow voor we weggaan absoluut klaar moet zijn. Al die prachtige beelden van de vorige reis, waar ik derhalve continue mee geconfronteerd wordt, roepen tegelijkertijd veel nostalgische gevoelens op. Ik heb daarom besloten nog wat van deze beelden in dit journaal te plaatsen. Sommige plaatjes hebben geheel of gedeeltelijk al op deze site gestaan maar zeker niet alle beelden. We zullen starten met de zeiltocht op de Ombak Putih die ons van Flores naar Bali voerde.Wat een schitterende trip was dit !!
   

Onder: Eerst vlogen we van Bali naar Flores, voor de inscheping op de prachtige Ombak Putih, waarmee aanlandingen gemaakt zullen worden op Rinca, Komodo, Bima, Sumbawa en Lombok. Uiteraard zeilen we ook naar verschillende baaitjes om er te snorkelen, te zwemmen of gewoon op eventjes op het strand te liggen. 

Onder: De volgende foto’s maakte ik vliegend vanuit Bali naar Flores, boven de route waar we later in de Ombak langs terug zullen varen.

Onder: Hier zien we het zusterschip van onze Ombak Putih in een baaitje liggen waar wij ook nog zullen aanlanden.

Onder: We zijn na ruim een uur vliegen in de buurt van Flores aangekomen.

Onder: Wat een schitterende ondiepe baaitjes hier op Flores.

Onder: Net voor de landing zien we deze met bomen begroeide berghellingen op Flores.

Onder: In de bus van het vliegveld naar het haventje in Flores zien we de Ombak Putih – in het midden vd foto – al in de zon op ons liggen te wachten

Onder: Meteen na de inscheping worden de zeilen gehesen, en start onze 1000 km lange zeiltrip. Vanuit het kleine tenderbootje kon ik deze opname van het schip maken.

Onder: We waren met een gezelschap van 12 personen uit Marokko, USA, Zwitserland, en wij waren de enige gasten uit Nederland. De voertaal aan boord was Engels. Hier zitten we aan de tafel waar we doorgaans aan ontbeten en dineerden, en gewoon gezellig zaten.

Onder: In de tenderboot op weg naar een strandje.

Onder: Hier met een deel van onze groep op het exotische eilandje Rinca

Onder: Onder leiding van reisleider Frans , een Nederlandse leraar uit Alkmaar, wandelden we in verband met de grote hitte van 45 graden overdag al om 6 uur in de vroege ochtend over het door de Komodo varanen bevolkte eiland Rinca. Dit eiland ligt naast Komodo Island , waar de Komodo varanen vandaan komen.

Onder: Snel liep ik in de bloedhitte even voor de groep uit om deze foto te kunnen maken. Als je goed rechts naast de boom links op de foto kijkt zie je daar nog een puntje van de mast van de Ombak Putih die in een baai van Rinca op ons ligt te wachten. 

Onder: De eerste varaan is gespot, dit is geen kleine jongen; hij is absoluut gevaarlijk voor mensen, en kan zelfs een buffel aan. Hij doet dit door deze dieren in de poten te bijten en vervolgens de buffel via zijn speeksel te besmetten met vleesetende bacterien. Na de beet wacht hij gewoon tot de poten van de buffel kapot gaan en de buffel instort, al duurt dit soms vele dagen. Hij vreet hem dan vervolgens levend op. Jawel vrienden levend en wel !! In het Engels heten deze dieren Dragons. Deze prehistorische Dragons hebben niets met salamader,- of krokodil- achtigen te maken, en komen alleen nog op Rinca en Komodo voor. . Er zijn er nog zo’n 3000 op aarde.  

Onder: Hij kijkt je lief aan, maar owee……..

Onder: Hier liggen er en paar te wachten bij de keuken van de Rangers die hier gestationeerd zijn. Van tijd tot tijd wordt er een stuk afval vlees naar buiten gesmeten, waar de varanen zich dan woest op storten.

Onder: Voor de foto heb ik deze pose van een varanenjager aangenomen. Er stonden wel 5 gidsen om mij heen en de varaan keek de andere kant op, dat wel……

Onder: Op het bovendek van de Ombak was het s’ middags vaak heel rustig aan boord als iedereen een uitje lag te knappen….

Onder: Dan was het weer tijd om een aanlanding te maken op een paradijselijk strandje

Onder; Wat moet je hier nog voor commentaar bij geven???

Onder: de Noordzijde van Komodo.

Onder: Bima, een paradijsje op aarde

Onder: Hier aan de noordzijde van Bima, werden we op het strand bezocht door een groep locals die ons wat sieraden probeerde te slijten. Vrij uniek want hier woont echt bijna niemand. Het enige schip dat hier elke twee weken langs komt is de Ombak Putih of haar zusterschip.

Onder: Hier ligt de eenvoudige koopwaar op doeken uitgestald. Bijna gratis eigenlijk. Toch werden wij geadviseerd om niet meer te betalen dan gevraagd werd. 

Onder: Leraar en reisleider Frans tekende elke dag de betreffende route voor die dag op een centraal opgehangen bord; zoals het een leraar betaamt.

Onder: Hier zijn we in een van de bergdorpjes op Lombok; in een moordende hitte en blauwe verstikkende smog van de uitlaatgassen, bepalen grote horden brommertjes en scooters het straatbeeld. zoals we dat ook al in bali zagen. Het lijkt wel of elke Lombokker geboren wordt op een brommertje.  

Onder: Een puinhoop is nog een positieve benaming voor de smerige chaos in de straten van de bergdorpjes in Lombok.

Onder: Centraal gelegen is dit slachthuis waar eenieder de door hem of haar op de markt gekochte kippen kan laten slachten. Een echte rotte lijkenlucht komt je al van verre tegemoet. Ik lustte na dit bezoekje bijna een week lang geen kippetje meer.

Onder: Hier liggen de nog te slachten kippen in bosjes – met de poten aan elkaar gebonden -,  te wachten op een wisse maar snelle dood.

Onder: Temidden van al deze onhygienische omstandigheden liggen hier de aangeboden etenswaren in de modder op de grond. Nou ja, ze zijn natuurlijk ook in de modder gegroeid.

Onder: Een wat vreemd aandoende vissersboot

Onder: Op een van de Sunda eilanden, troffen we een regenwoud aan, waar grote Bats – Vleermuizen – aan de bomen hingen en vandaar onder een hels kabaal wegvlogen.

Onder: Hier zitten we op een van de zwoele avonden ver weg van de kippenslachterij gezellig aan een wijntje op het bootdek.

Onder: De Zwitserse Sonja was jarig en kon rekenen op een ferm verjaardags lied met taart. Links naast haar een vd Amerikanen, en rechts een vd Marokkaanse dames.

Onder: Tijdens een van de excursies raakt de excursie bus kapot. We gingen toen met het openbaar vervoer mee; op verzoek vd chauffeur zochten we een plekje op et dak; de bus was vol.

Onder: Omdat het oog ook altijd wat wil, en voor “elc wat wils”, zeg ik maar, deze laatste groet van Lombok. Onze frele mede-passagiere, de Zwitserse Sonja,  wordt hier in haar buik geknepen door haar vriend de Zwitser Marc.

Dimka, vliegen naar Leer, luchtfoto’s Winschoten , Beerta, Giethoorn, TT terrein Assen Klederdrachtfoto’s en Familiefoto’s

Smaakmaker van de week: Dimka Tuijp, dochter van mijn broer Ben

Het oog wil ook wat; vandaar twee onderstaande foto’s. De laatste weken was ik bezig om nieuwe familiefoto’s te maken van ons eigen gezin , maar ook voor een update van het grote familieportret van mijn ouders kant. Omdat ik mijn nichtje, ons petekind Dimka, dochter van mijn broer Ben en Henriette,  beloofd had, nog eens een fotootje van haar en haar vriend Ryan te maken, kwamen zij ook naar de studio waar ik aan het “werk” was.  Dimka is een van de vele fotogenieke jongedames die hier in Volendam rondlopen. Ze werkt sinds kort als medisch secretaresse  in het Medisch centrum van de VU in Amsterdam. Ik denk dat iedereen na het zien van deze foto’s met me eens is, dat als ze daar geen zin meer in heeft, ze altijd nog als fotomodel aan het werk kan. 

Onder: Dimka Tuijp, de 19 jarige dochter van mijn broer Ben en Henriette. Een van de bloedmooie meiden uit Volendam.



Onder: Dimka, die met het raffinement en met de souplesse van een professioneel model voor de camera poseert.

Het luchtruim weer in

Een dezer dagen werd ik door Jan Hartog, een van mijn ex vliegleerlingen, uitgenodigd om samen met hem naar het Duitse vliegveld Leer – noordoostelijk van Winschoten – te vliegen, voor de lol, en om daar wat te eten en drinken. Uiteraard heb ik daar gehoor aan gegeven. Het vliegen op zich is daarbij al een feestje, maar ook het bekijken van het landschap dat tijdens zo’n trip aan je voorbijtrekt is eigenlijk een sensatie. Om eens te laten zien wat je daarbij tegenkomt de volgende foto’s.

Onder: Hier zitten Jan Hartog en mijn persoon op het terrasje van het Duitse vliegveld Leer in het zonnetje te wachten op verse Deutsche Torte.

Onder: Het betrekkelijk kleine vliegveldje van Leer ligt er prachtig bij. Links op de achtergrond is nog net de rechtervleugel van de geparkeerde PH-BZN te zien. Een landing hier kost ongeveer 25% van de landing in Nederland. Toch draaien de vliegvelden hier volgens de havenmeester die ik er over aansprak financieel goed, in tegenstelling tot die in Nederland, waar een aantal kleine velden met sluiting door financiele problemen wordt bedreigd ondanks die hoge landingsgelden in ons land.  

Onder: Op de terugweg vliegend zagen we aan de zuidpunt van de Dollard deze nieuwe Statenzijl Schutsluis bij Nieuweschans

Onder: Beerta bij Winschoten

Onder: In het centrum van Winschoten kiekte ik dit mooie pleintje. Winschoten herinner ik me natuurlijk net als zoveel (de meeste ) Nederlandse plaatsen vanwege de concerten die we er gaven in theater De Klinker, dat in 2009 en 2010 gesloopt en verder nog afgebrand is. De Klinker is niet meer.

Hoera voor het gemeente bestuur van de Stad Groningen; weg met die weigerambtenaren !!

Voordat we Groningen verlaten en het Drentse land binnen vliegen wil ik nog even mijn complimenten maken aan het gemeentebestuur van de Martinistad. Drie ambtenaren die weigeren homohuwelijken te sluiten krijgen geen contractverlenging en vliegen er uit, na het uitdienen van hun huidige contract. Een goede zaak vind ik dit; het getuigt van moed; chappeau !!! De ambtenaren kunnen niet verplicht worden om homohuwelijken te sluiten; dan dus maar op deze manier. Onderwijsminister van Bijsterveld van het CDA ligt over dit item in de clinch met de 2de kamer. Zij, de minister, vindt namelijk dat er plaats moet zijn voor weigerambtenaren in de samenleving, de 2de kamer vindt van niet.. Ik vind dat dit weigeren van het sluiten van homohuwelijken door ambtenaren in een openbare functie uit geloofsovertuiging NIET meer past in de huidige samenleving. Ter bevordering van scheiding van Staat en Kerk zoals in de zuiverste vorm zoals wettelijk vastgelegd, ook al willen confessionelen hier een andere uitleg aan geven. Hulde dus aan het gemeentebestuur van Groningen !!
 
Onder: We vliegen Drente binnen. De racetrack voor de TT motorraces bij Assen was de volgende locatie waar ik een fotootje van maakte. Redelijk ver van de bewoonde wereld. Niets of niemand heeft op deze plek in de bosrijke omgeving last van het geluid van de motoren.

Onder: TT circuit van dichtbij. We maakten toch even een rondje over dit circuit waar ik als kleine jongen ooit eens een TT van Assen mee maakte.

Onder: Giethoorn. Een van de mooiste plekjes van Nederland. Vorig jaar waren Mary en ik hier om er te fietsen en te varen. Hier links het befaamde Binnenpad in wijk “de Kruimte” met rechts het meertje “de Bovenwijde”

Onder: Ook vanaf de fiets zag ik dit eilandje al in de Bovenwijde; met het vliegtuig bekeken we het eens van boven en van dichtbij; er was hier en daar sprake van naaktloperij dus heb ik de foto niet verder ingezoomd.

Onder: Ook dit huis in de Bovenwijde bekeken we van dichtbij. Is dit een private House ? Ik zou niet weten waar dit voor dient.

Heden ontving ik dit bericht van Dien Mellema die er vaak met de boot verbleef. “Het eiland in de Bovenwijde of Bovenwiede is geen private House. Dit is eigendom van de Doopsgezinde gemeente. Het wordt gebruikt voor de jeugd die daar op zomerkamp gaat. Ze kunnen daar ook mooi het zeilen leren. Het is er op de meeste plaatsen ondiep. Je kan dus zo van Giethoorn naar de overkant lopen. Dat heeft een man uit Giethoorn eens geprobeerd na een avond stappen in het cafe restaurant aan het meer en dat is hem fataal geworden.”

Onder: In Giethoorn kochten rijke lieden van heinde en verre de huizen op, en maakten er in vele gevallen volledige paleizen van. Zoals hier op het Noordeinde.

Onder: Deze foto maakte ik ook boven het Noordeinde. Niet te versmaden vrienden. Kijk maar eens goed.

Onder: Nog een laatste toetje op gebied van wonen in Giethoorn; dit zijn dan de “gewone” huisjes zonder zwembad.

Onder: De Weerribben Wieden rechtsboven en daaronder het water “De Boschwijde” westelijk van Meppel; ook dit is een schitterend recreatie gebied in ons land.

Nostalgie met Volendamse Havenfeesten in 1983.

Door omstandigheden stootte ik op onderstaande foto’s in klederdracht. Ze zijn gemaakt door mijn neef en naamsgenoot Jan Tuijp Petje in 1983 ter gelegenheid van de eerste Volendamse Havenfeesten. We woonden destijds  28 jaar geleden, ik was 34 jaar  – nog in de Volendamse Plutostraat. Samen met onze buren en enkele vrienden gingen we in Volendammer kledij het dorp in. Neef Jan had zn camera mee. De eerste Volendamse Havenfeesten was een noviteit in ons dorp waar iedereen naar toe leefde. Velen, waaronder wij , lieten zich daarvoor een Volendams costuum aanmeten en maken. Niet zo makkelijk, want zelfs toen al waren er bijna geen mensen meer die dat konden; een origineel “Volendammer pak” maken. Bovendien is het bijna onmogelijk om nog originele stoffen te kopen. Mary en ik kregen dat in 1983 toch voor elkaar. Onze pakken liggen nog steeds als kostbare sieraden in de kast. We zijn beslist van plan om ze nog eens aan te trekken.

Onder: Op het beroemde “Gele Bruggetje” tijdens de 1ste Havenfeesten van Volendam vlnr: Jan Tuijp, Piet Sier, onze zoon Vincent, Mevr Kok, Ben Kok, Maart vd Kim, Truus Reus, Annie Kil, Ton Kortekaas, Gerrit Smit, Mevr Smit, Mary, vooraan zittend Lida Sier en Cor Kil.

Onder: De dames in de prachtige Volendamse kledij. Deze outfit droegen de vrouwen alleen bij hoogtij en feestdagen; het daagse kloffie was minder fleurig. Vlnr: Lida Sier , Mevr Smit, Maartje de Boer Kim, Annie v Cor Kil, vooraan vlnr Mary Tuijp, Mevr Kok, Truus Reus

Onder: De mannen in de stoere wijdbroeken, vlnr: Jan Tuijp, Gerrit Smit, zoon Vincent Tuijp, Cor Kil, Ton Kortekaas. vooraan zittend Piet Sier, Ben Kok en neef en naamsgenoot Jan Tuijp die voor deze gelegenheid de foto liet maken door een van de dames.


De Familiefoto

Al twee weken lang wordt mijn tijd grotendeels in beslag genomen door het fotograferen en vooral door het fotobewerken van de update van het grote familieportret van het gezin van mijn ouders en het familieportret van ons eigen gezin. Er waren immers een paar nieuwe geboortes en trouwpartijen te melden dus heb ik de laatste updates weer gemaakt. Het grote portret dat ook bij mijn moeder aan de wand hangt zal ik vernieuwen, dat wordt dus weer een bezoekje aan de lijstenmaker.  

Onder: Een collage van alle koppen van ons gezin met links Sander en Tamara en zoons Kees, Jan en Tim. In het midden Vincent en Brenda met vlnr: Sophie , Thijs en Jip. Rechts Kees en Sylvia met Nico Mary en Elly

Onder: Het gezin van onze zoon Sander en Tamara met vlnr: kleinkids Jan, Tim en Kees

Onder: Onze zoon Vincent en Brenda met vlnr: kleinkids Jip, Thijs en Sophie.

Onder: Zoon Kees en Sylvia met vlnr: kleinkids Nico, Mary en Elly

Onder: Het voordeel van het werken met Photoshop is dat je in een handomdraai zo een andere samenstelling kan kiezen. Hier staan wij dan, met ons “kroost”.