Vietnamese dames groeten wederom alle lezers van dit journaal
Van Ninh Binh naar Halong Bay
Vanuit Ninh Binh reden we naar Halong Bay voor een van de highlights van elke Vietnam trip. Een boottocht inclusief overnachting op een houten traditionele jonk in de mooiste baai van de Golf van Tonkin, genaamd “Halong Bay”. Rond het middaguur voeren we in rustig maar bewolkt weer met 14 passagiers deze schitterende baai in. Met een grootte van 600 vierkante km en 2000 stuks er uit omhoog stekende kalksteen rotsen is Halong Bay net een mega groot doolhof waar je tussendoor vaart. Uniek daarbij zijn de drijvende dorpen die her en der tussen de rotsen verscholen liggen, beschut tegen de vele tyfoons die er zomers voorkomen. Maar eerst rijden we van Ninh Binh naar Halong Bay een schitterende rit.
Onder: Speciaal voor onze Volendamse “”visvrienden” maakte ik deze foto van een lokale vismarkt in Ninh Binh, geen koelvitrine, en het is maar 28 graden Celsius.
Onder: Vrouwen doen het werk in Vietnam; in de stadsreiniging, in de bouw en ook in het vrachtvervoer zoals we hier zien.
Onder: Deze “stenen vervoerster” schatten wij in op minstens 55 jaar.
Onder: Er kan nog meer bij !! Een heel klein pontje, dat wij zagen nabij Ninh Binh
Onder: Tijdens de fietstocht zagen we deze “visgronden”. Rustig was het er in elk geval.
Onder: Deze mevrouw kijkt kennelijk of het zaakje goed schoon is.
Onder: Langs de weg van Ninh Binh naar Halong Bay zaten diverse hengelaars hun geluk te beproeven. De hengelaar met blauw pak zit in het groene tentje; hij trekt aan een touw dat het net uit het water vijzelt. We kwamen onderweg tientallen van deze omvangrijke hengelconstructies tegen.
Onder: Je moet hier toch wel goed uitkijken wat je eet of drinkt. Voor je het weet eet je een gebraden geitenoog of drink je dit onderstaande wijntje, zonder het te beseffen. Jazeker, dit is wijn vrienden !! Wij dachten eerst nog dat het om de beestjes te doen was , maar het gaat om de aroma dat de dieren aan deze wijn geven.
Onder: In de vorige aflevering van dit journaal maakte ik al melding van het vrachtvervoer per brommer, maar toch wilde ik jullie deze ook niet onthouden. Zes bokken achterop de brommer, een van een van deze arme beesten sleept het pootje over de grond.
Onder:We probeerden deze dame nog te waarschuwen , maar ze keek slechts opzij en meer niet.
Onder: Na een enerverende rit kwamen we rond het middaguur in de haven van waaruit onze boottocht met een traditionele houten jonk in de Halong Bay zou vertrekken. Op het bovendek was voldoende gelegenheid om te zonnen maar dat zat er door de bewolking die in dit gebied vaak aanwezig is even niet in.
Onder: Na zo’n twee uur varen kwamen we aan bij de aanlegsteiger voor de toegang tot de Sung Sot grot
Onder: Op vele plaatsen in de Halong Bay liggen Floating Villages, letterlijk drijvende dorpen, bewoond door visser families die onder hun huisjes netten en kooien hebben bevestigd waarmee ze hun kreeften langoesten en parels bewaren en vangen.
Onder: Drijvend dorpje van dichterbij.
Onder: Dit lijkt een bank,volgens het opschrift, maar zo te zien woont er een gewoon gezinnetje.
Onder: Het is een waar genoegen om tussen de kalkstenen rotsen door te varen
Onder: De onvoorstelbaar grote Sung Sot grot was de moeite van het bezoeken meer dan waard.
Onder: Aan boord van de jonk was het in het restaurant gezellig vertoeven, we spraken er Duitsers Spanjaarden Nieuw Zeelanders en Australiers.
Onder: Tegen het einde van de middag werden op vele jonken de zeilen gehesen, een prachtig gezicht.
Onder: Op het eilandje Titov, waar we aanmeerden kon er gezwommen worden, maar deze kans lieten wij even voorbij gaan.
Onder: Onder het genot van een wijntje zaten we s’avonds op het bovendek te genieten van dit sprookjesachtige tafereel met al die verlichte jonken om ons heen.
Onder: Deze aapjes wachtten op pinda’s die ze door passagiers op voorbij varende jonken werden toegeworpen.
Onder: Foto geleend van een billboard op het eilandje Titov. Hij kan gemaakt worden op een mooie heldere dag vanuit de uitkijktoren op de top van berg van het eilandje Titov, maar daarvoor moeten 450 treden omhoog geklommen worden, en daar hadden we geen tijd meer voor, dus kiekte ik de billboard maar.
Van Halong Bay terug naar Hanoi en per nachttrein naar Lao Cai
De volgende dag rond het middaguur meerden we af om terug te rijden naar Hanoi, waar ons een nieuw avontuur wachtte. Onze gids bracht ons naar het centraal station van Hanoi om ons op de slaaptrein naar het 350 km noordelijker gelegen, niet ver van de Chinese grens gelegen Lao Cai te zetten. Onze coupe voor twee personen zag er sober maar wel netjes uit; de bedden dienden tevens als stoelen. Om half negen vertrok het schommelende gevaarte vanaf het pikdonkere station van Hanoi, en zo’n 8,5 uur later, om 5 uur in de vroegte werden we in Lao Cai gewekt met een paar tikjes op de deur. Het verstommende gedender van de trein maakte tot onze schrik plaats voor het gekletter van een wolkbreuk buiten. Nog half slapend strompelden we met onze bagage door het smalle gangetje, via een wankele afstap van 80 cm hoog het noodweer in, tussen de rails, diepe plassen en stromende regen door naar een hek waar een nieuwe gids ons stond op te wachten. Op zo’n moment waardeer je toch de luxe waarin wij leven weer eens ten volle. Maar goed, wij wilden perse naar het noorden van Vietnam.
Na aankomst werden we door onze nieuwe gids en chauffeur naar het hotel in het bergdorpje Sapa gebracht.
Onder: Vanuit de boot meteen de trein weer in. Het kan verkeren. In deze hut zaten en lagen we 8,5 lang uur te hobbelen. Van half 9 s’ avonds tot 5 uur in de vroege ochtend. We hadden een coupe voor twee personen geboekt, de bovenste opklapbedden hoefden dus niet alle twee naar beneden.
Hier in het Noordwestelijk berggebied van Vietnam niet ver van de Chinese grens woont de oudste bevolkingsgroep van Vietnam: de Muongs. Er zijn verschillende soorten Muongs zoals de Black Muongs de, de Red Muongs, etc. In totaal zijn er 900.000 Muongs in Vietnam.En ze zijn allemaal vriendelijk
Onder: De eerste die me tegen de lens liep op onze ochtendwandeling naar Cat Cat village bij Sapa was deze Black Muong vrouw.
Onder: Net buiten ons hotel vervolgden we onze wandeling. Dit was daarbij ons allereerste uitzicht.
Onder: Op weg voor de 2,5 uur durende wandeling met onze gids naar Cat Cat,- en Ma Cha Village. We hebben daar prachtige foto’s van gemaakt, maar die komen de volgende keer.
