We gaan vertrekken!

Het is bijna zover; ik schrijf dit op maandag 21 november. Overmorgen vertrekken we naar Hanoi, de eerste stop op onze komende wereldreis, die ons achtereenvolgens in Vietnam, Laos, Cambodja, Zuidoost Australie met Sydney, Melbourne, Adelaide, Tasmanie en La Reunion (Oost van Afrika in Indian Ocean) zal brengen. Ondanks onze uitgebreide reiservaring van de laatste jaren waaronder een aantal lange wereldreizen, zijn we toch weer een beetje nerveus aan het worden. We gebruiken geen koffers, maar reistassen, daarmee kunnen we beter overweg in de Campervan in Australie en in Tasmanie. De tassen staan nu klaar, de allerlaatste puntjes moeten nog op de i worden gezet en we kunnen naar Schiphol. Als de mist maar geen roet in het eten gaat gooien.
“Of de duivel er mee speelt” zegt men dan; zo gaven de afgelopen week verschillende apparaten in ons huis de geest. Zo maar ineens , één week voor ons vertrek. De stereo versterker in onze woonkamer die ontploft is, de CV ketel die begon te lekken, de bass woofer in de Weinstube verbrand, en vandaag dan de stofzuiger ook in de fik. Het kan verkeren vrienden. 

Onder: Op deze kaart de route van onze komende wereldreis, tijdens welke we – inclusief vluchten en rijdend over de weg -,  zo’n 41.000 km zullen afleggen.

Weinig Showbizz , maar veel topmuziek en sfeer bij  Specs Hildebrand en the Livin’ Room Band in PX

We hoefden er afgelopen zaterdagavond niet ver voor van huis. Slechts 50 meter lopen was het van onze woning in het Volendamse dorpscentrum naar het afgeladen en gezellig ingerichte PX, waar Specs Hildebrand z’n 35 jarig jubileum vierde, en het Volendamse platenlabel Paso deze gelegenheid aangreep om de nieuw CD “Outsider” van Specs te lanceren. Professioneel opgezet door One Way Wind hoofdredacteuren Johan Tol en Michel Veerman van Paso Records. Na de oproep van Theo: “Hoe meer jullie drinken, hoe beter wij klinken”, werd het een oergezellige avond onder voortreffelijke muzikale regie van componist/tekstschrijver/zanger/gitarist & country/blues en soul freak Theo van Scherpenseel alias Specs, die zich omringd weet door een stel door de wol geverfde topmuzikanten. Speciale vermelding van mij voor gitarist Frans Pelk, wat een virtuoos is dat, en wat een “speelplezier” straalt die man uit. Tracks van de nieuwe CD, waaronder het aanstekelijke “The Good die first” , maar ook Specs klassieker It’s So Long Ago ( een nieuwe CD uitbrengen impliceert dat er oude zijn, aldus Specs ) , en cover beauty’s als “The Legend Of The Captains Daughter”” kwamen voorbij.  Geen toeters en bellen, gelukkig geen showbizz,  gewoon recht voor zijn raap swingend – o.l.v Mister Rythm Kees Steur –  en poep strak muziek maken en zingen, met soul.  Het geheel stond als een dijk, waarbij mij opviel dat de herkenbare zangstem van Spec’s in dit instrumentale geweld als boegbeeld van de performance overeind bleef. Ja, er mankeerde slechts èèn ding aan het concert van Specs; het had nog langer mogen duren, en dat vond iedereen. Na afloop bezochten we nog even bar t Winckeltje, de stamkroeg van Spec’s en de zijnen. Het werd weer laat, te laat !           

Onder: Specs Hildebrand – in het midden – en The Living Room Band, met uiterst rechts Jan Akkerman.

Pakjesmiddag bij ons thuis.

WINTER IN VOLENDAM en OMGEVING

Omdat we over 2 dagen voor drie maanden vertrekken naar warme oorden op het zuidelijk halfrond, en wij de winter hier grotendeels zullen missen, besloot ik vandaag nog maar even in mijn foto archief op zoek te gaan naar wat winterse beelden van Volendam en nabije omgeving. Daarnaar kijkend besef ik weer eens hoe mooi het hier in de winter kan zijn. Er wordt daarom als er sneeuw ligt veel gefotografeerd; door de meesten vaak op dezelfde plekken. Elke zichzelf respecterende fotograaf probeert natuurlijk zoveel mogelijk exclusieve plaatjes te maken, en zo weinig mogelijk “open deuren” in te trappen. Toch kunnen die open deuren best wel de moeite waard zijn. Met die insteek ben ik nu eens mijn archief ingegaan; zie hieronder het resultaat.

Onder: Deze luchtfoto heb ik nog niet eerder ergens gepubliceerd of gebruikt. De Volendamse haven in januari 2010 gezien in noordoostelijke richting

ï

Concert Get Back Live groot succes !
 
Vandaag hoorde ik dat het emotioneel beladen concert van “Get Back Live” met de zieke Aletta Tol een groot succes geworden is. Aletta heeft zich er prima doorheen geslagen, en werd aan het eind van het concert met een langdurige staande ovatie beloond. Aletta’s dochter Anne, ook een begenadigd zangeres, had voor de zekerheid vele liedjes van het Get Back Live repertoire ingestudeerd. Ze zong twee liedjes maar hoefde niet een keer in actie te komen om haar moeder te vervangen. De concert bezoekers waren allemaal diep onder de indruk ! Da’s dan weer es een mooi bericht !

Onder: Get Back Live op 3 sept 2011 in PX in Volendam – foto van de website van Get Back Live –

     

Vanavond 12 nov 2011 beladen concert van Get Back Live in Volendamse Amvo !

Het bericht dat Get Back Live zangeres Aletta Tol, de collega van Carola Smit, op 7 oktober j.l te horen kreeg dat ze aan kanker leed kwam als een klap aan bij iedereen in ons dorp, en is nog steeds het gesprek van de dag hier in Volendam. Zo’n sympathieke vitale vrouw van nog geen 50 jaar die met zo’n groot probleem geconfronteerd wordt; dat wil je bijna niet geloven. Iedereen hier kent Aletta van haar lach en haar plezier op een of andere buhne.  Ik vind het buitengewoon moedig van Aletta dat ze vanavond voor haar publiek het toneel bestijgt; het zal beslist niet makkelijk zijn. Carola die ik er zojuist over sprak zei me dat de eerste chemokuur die Aletta heeft ondergaan, goed is aangeslagen, en dat er goede hoop is dat de ziekte nu stabiliseert. Aletta was positief, en had er zin in zei ze. Wij zijn verhinderd anders zouden we er vanavond beslist bij zijn geweest. Mary en ik willen Aletta en haar band voor vanavond veel sterkte, en ondanks alles toch ook plezier toewensen, en Aletta voor de toekomst veel beterschap.   

Onder: Op de foto hieronder de “Get Back Live” zangeressen Carola en haar collega Alette Tol, die op 7 oktober j.l het vreselijke nieuws te verwerken kreeg dat ze kanker heeft; zoals ze zelf op de “Get Back Live”  website mededeelt. Van Carola vernam ik dat Aletta tussen alle verdriet, zorgen en behandelingen door, toch enorm naar het concert in de Volendamse Amvo van vanavond heeft toegeleefd.      – de foto komt van de website van Get Back Live – 

Sinturmartusveuigultju

Onder: Gisteravond liepen de kindertjes van Nederland, dus ook in Volendam, weer met de lampionnetjes door de straten om al zingend zoveel mogelijk snoep te scoren. Onze kleinzoon Nico (R) mocht met Tim (L) mee op snoepjacht onder begeleiding van zijn tante Tamara, waar wij intussen thuis oppasten. Nico verraste vriend en vijand met zijn heldere luide gezang en gevarieerd repertoire. Hij zong over “11 november”, “de koeien hebben staarten”, en het in Volendams dialect gestelde “sinturmartusveuigultju met un road road reuigultju, met un road road rokkiean, dat is sintmartinusman”. Hij wist – net als wij – echter ook niet waar dit lied over gaat. Met snoep lijkt het op het eerste gezicht niets van doen te hebben. Vreemd dus !  (de foto ziet er ook al wat vreemd uit; ik heb hem bij weinig licht met m’n i phone gemaakt, vandaar)   

Onder: Een voor ons niet alledaags voorkomend tafereel. Samen met mijn oudste zus Jannig, die op bezoek was, in de bank met onze kleinkinderen van zoon Kees en Sylvia:
vlnr: Elly, Mary jr en Nico. De foto werd door zoon Kees vanaf z’n i phone gemaakt en toegestuurd. Zo te zien heeft mijn zus ook al het i pad virus te pakken.

ASTEROÏDE SCHEERT RAKELINGS LANGS DE AARDE

Een bericht waarvan ik met bovenmatige interesse kennis heb genomen. Een grote asteroïde is in de nacht van dinsdag op woensdag 9 november langs de aarde gescheerd. Het gevaarte passeerde onze planeet op een afstand van ongeveer 324.600 kilometer, meldde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Dat is dichterbij dan de maan. De NASA had vooraf al laten weten dat deze asteroïde geen gevaar zou opleveren voor de aarde. Een inslag van een asteroïde als 2005 YU55, die 400 meter groot is, zou volgens de NASA  deskundigen een desastreus gevolg voor de aarde kunnen hebben. Het stuk steen dat volgens NASA voor het grootste deel uit koolstofverbindingen bestaat is voor wetenschappers een interessant onderzoeksobject. NASA gaat de asteroïde met de naam 2005 YU55 in kaart brengen.

Onder: Op deze tekening zien we de baan van de Asteroide 2005 YU 55 die in 2005 ontdekt werd door Robert Mc Millan van het Spacewatch project. Op kosmische schaal gezien is hier sprake van een “near miss”; er echt rakelings langs scheren. Met behulp van NASA raderbeelden werd de foto linksonder van 2005 YU55 samengesteld  

EINDE VAN ONZE BESCHAVING ?

Waarom heeft dit bericht zo’n impact op mij ? Omdat vele wetenschappelijk artikelen mij ervan hebben overtuigd, dat niet de invloed van de mens op het klimaat, niet de klimaatverandering, niet het broeikaseffect, noch de industriële CO2 productie of andere door politici, mediamensen of milieu fanaten bedachte doemscenario’s het voortbestaan van de aarde bedreigen, maar een van de vele honderd duizenden in de ruimte rond suizende brokstukken, of een alles verwoestende vulkaan eruptie. 
En vannacht werden we met zo’n brokstuk geconfronteerd. Al scheerde het deze keer weer net langs. Volgens vele wetenschappers kan het echter statistisch gezien niet uitblijven dat een van die rond suizende Asteroïden, Planetoïden, Meteoren en Meteorieten de aarde ooit zal rammen. Dat kan het einde van de menselijke beschaving of zelfs van de gehele aarde betekenen. Het is niet eens meer de vraag óf, dit zal gebeuren, maar wanneer. 

Er is namelijk geen volkomen krachtenevenwicht in het zich al 13,7 miljard jaar nog steeds uitbreidend Universum. De hemellichamen bewegen nog met niet eenparige snelheden t.o.v elkaar. De aarde is nu 4,5 miljard jaar oud, Tijdens de eerst 500 miljoen kinderjaren van de aarde bestond deze nog uit een grote zichzelf verdichtende wolk van puin en gas, die om de haverklap werd geramd door andere mega grote hemellichamen. Zo ontstond ook onze maan. Daarna begon er steeds meer evenwicht van massa krachten in het Universum te ontstaan, en kwamen botsingen geleidelijk aan minder frequent voor. Maar minder frequent betekent NIET : nooit meer…… Als we het in dit kader hebben over een ” botsingsvrije periode” waar we nu in zitten, moeten we natuurlijk niet denken in ons tijdsbegrip, onze  “tijdshorizon” van een mensenleven dat 100 jaar duurt.  We moeten daarbij leren “kosmisch” te denken, waarbij afstanden in lichtjaren, en tijdsintervallen in honderd duizenden, miljoenen,-  tot honderden miljoenen jaren.worden uitgedrukt.

Uit de mechanica weten we dat massa’s elkaar aantrekken; op de aarde noemen we de aantrekkingskracht tussen een voorwerp en de aarde de zwaartekracht. Deze elkaar aantrekkende massa’s vormen de achterliggende reden dat wij op de aarde beschermd worden door de gigantische planeet Jupiter met zijn enorme massa van 1300 keer de aarde, waardoor deze als een sterke magneet, rondslingerende grote hemellichamen bij ons “weg trekt” , en onze zon, die door zijn enorme massa complete langs vliegende meteoren kan “opslokken”.

De laatste keer dat een kosmos rots ons bedreigde was in 1976. Wetenschappers hadden toen pas achteraf in de gaten dat er een planetoïde op korte afstand was gepasseerd. Op 31 maart 2004 scheerde de planetoïde 2004 FU162 langs onze planeet op slechts 6500 kilometer afstand. Er zijn bij NASA lijsten beschikbaar met daarop de namen van hemellichamen, data en afstanden waarop deze de aarde van dichtbij zullen passeren. En eens zal het fout aflopen. We kunnen echter gerust gaan slapen vannacht, want Nasa wetenschappers hebben berekend dat er de komende 100 a 200 jaar geen fatale botsing valt te verwachten.

In het evolutieproces van de aarde duurde het 4,25 miljard jaar voor de mens ontstond. Immers de mens is pas 250.000 jaar op de aarde. Het zou dus in geval van een fatale botsing weer 4,5 miljard jaar kunnen duren voordat er weer mensen op de aarde rondlopen… Als er dan nog een aarde is natuurlijk !

Voorbereiding wereldreis in volle gang

We zijn hier naast al onze daagse beslommeringen druk  bezig om de voorbereidingen voor onze volgende wereldreis af te ronden. Het huis in orde brengen voor de nieuwe tijdelijke bewoners die op ons huis zullen passen; het afwikkelen van allerlei boekhoud/administratie/bankzaken; het tijdelijk naar een ander adres laten bezorgen van de kranten en tijdschriften etc etc. en o.a het controleren van de talloze reisdocumenten, tickets, landkaarten en betaalkaarten met checklisten; net zoals in de cockpit van een vliegtuig.. Ook moet bepaald worden wat er wel en wat niet mee gaat in de koffers, en hoe deze ingedeeld moeten worden. We trekken in het Aziatische deel van onze reis bijna 6 weken lang van het ene naar het ander hotel; je leeft dan als het ware “uit de koffer” zoals dat heet, het is wel zo handig om die dan goed in te delen. 

Onder: Tijdens onze komende reis zal ik zoveel mogelijk proberen een reisverslag en foto’s op deze website te publiceren. Vanuit het Noord Vietnamese Hanoi door de bergen aan de Zuid Chinese grens – zie stippellijn – rijden we naar Laos met zijn prachtige natuur, en sprookjesachtige landschappen. Via het cultuurrijke Cambodja komen we in het Zuid Vietnamese Ho Chi Minh City. In een prive auto met chauffeur en gids duurt dit ruim 5 weken. Vietnam van Noord naar Zuid is bijna 1700 km; als Amsterdam tot Zuid Spanje. De bekendste route in Vietnam is die langs de kust, van Hanoi naar Ho Chi Minh in het zuiden. Via de badplaatsen Hue, Da Nang en Nha Trang. Deze gehele kustlijn route heeft de laatste jaren een – voor ons – te groot Benidorm gehalte gekregen, dus kozen wij daar niet voor. Vanuit Ho Chi Minh vliegen we naar Sydney in Australie om daar onze wereldreis te vervolgen. 

Vlucht boven Volendam en Waterland

Onder: Op deze meertjes hier close up – uit bovenstaande foto –  die nu in de lage herfstzon zon spiegelen, schaatsen we s’ winters altijd, als er ijs ligt uiteraard.