Rectificatie op artikel over boogschieten
Geachte heer Tuijp, Al lange tijd lees ik met veel plezier uw dagboek op deze site. ook de geplaatste foto’s zijn het bekijken meer dan waard. Een ding moet mij toch van het hart, in uw bijdrage van 12 oktober j.l. schrijft u een stukje 
over boogschieten in Duitsland waarbij u vertelt dat in Nederland hiervoor een wapenvergunning vereist is. Als fervent handboogschutter(al meer dan 30 jaar)en voorzitter van een Nederlandse topclub, kan ik u vertellen dat dit onjuist is. De ruim 10.000 handboogsporters die ons land rijk is kunnen gewoon met hun boog “over straat “. Hopelijk kunnen we nog lang van uw journaals genieten. Verblijf ik met vriendelijke groet, Rene van Buggenum
Ik heb schrijver van bovenstaande reactie beloofd een rectificatie te plaatsen, en dat ik slechts gemeld heb wat de Duitse boogschiet instructeur ons uitgelegd heeft, kennelijk zijn niet alle boogschutters even betrouwbaar, dat zie je nu maar weer!
Bericht uit Australie
– Aan het einde van dit Australie item staan 2 foto’s die het verschil van reizen door West of Oost Australie duidelijk illustreren –
Binnenkort vertrekken we wederom voor een lange wereldreis die ons o.a voor de tweede keer naar Australie zal brengen. We zullen dan echter uitsluitend door het zuidoostelijke deel van Australie reizen. Van Sydney door de Snowy Mountains naar Melbourne, Adelaide en Tasmanie. Het ruige maar bijna onbevolkte West Australie dat ons hart heeft gestolen, zullen we deze keer niet zien. Via de info van Addy en Kees van Dalen blijven we echter wel op de hoogte van de gang van zaken daar.
Zo kregen we een paar dagen geleden een E- mail van de in West Australie bij Perth in de buurt wonende Zeeuwen Addy en Kees, die we vorig jaar tijdens onze Australie reis in het dunbevolkte West Australie ontmoetten. Ze hadden weer een leuke trip langs de Australische westkust gemaakt, en stuurden daarvan wat mooie foto’s op.
Addy en Kees wonen in de buurt van Perth bij York, en reisden vorig jaar tijdens hun vakantie een paar weken samen met de bij hen op bezoek zijnde zus Corrie en zwager Dick Krijger uit het Zeeuwse Wolphaartsdijk langs de Australische Westkust, waar wij ze tegen kwamen. Na wat gezellige avonden met de nodige cognacjes nodigden ze ons uit om een paar dagen bij hen thuis te komen logeren; hetgeen geschiedde, want wij kwamen op onze doorreis toch langs hun woonplaats in het grote bos.. We werden gastvrij ontvangen in hun prachtige door Kees zelfgemaakte woning en hebben het er met z’n zessen heel gezellig gehad. Zo af en toe sturen we elkaar nog eens een E-mailtje, en blijven we dus een beetje van elkanders doen en laten op de hoogte, zoals dus afgelopen week. Ook stuurde Addy me deze keer een paar leuke foto’s, die ons hier weer in ons fotoarchief doen wegdromen naar dat prachtige ruige en ongerepte West Australie.
Onder: Eerst weer even kennis maken. Deze foto maakte ik vorig jaar in Monkey Mia bij de bushcamper van Kees en Addy – beiden geheel linksboven -. naast mij zit Corrie de zus van Addy, de rest is dan duidelijk.
Onder: Op deze foto die ik vorig jaar maakte zien we de Zeeuwse Addy en Kees met hun onafscheidelijke herder voor hun selfmade house, midden in hun eigen West Australische bos.
Addy schreef ons o.a het volgende:
We hebben 3 fijne weken gehad rond Exmouth, en zijn via Mullawa, Murchinson en Gasgoine Junction naar de Kennedy Ranges gegaan waar we een paar dagen gekampeerd hebben en de gorges doorgelopen hebben, een mooi en ruw gebied. Kees heeft er lekker wat vis gevangen en verder was het lekker ontspannen. Daarna door naar Cape range National park waar we een week gestaan hebben. Veel gesnorkeld, strandwandelingen gemaakt en Kees heeft er ook nog wat gevist op plaatsen waar het toegestaan was.
De wildflowers waren overal in bloei en ’t is een goed jaar dit jaar omdat we van de winter veel regen hebben gehad, echt hele velden met bloemenpracht!!
Toen zijn we afgezakt tot Quobba station niet ver van de blowholes boven Carnarvon en hebben we bij Red Bluff gestaan voor een dag of 5 , mooie kampeerplaatsen aan ’t water en iedere dag kwamen er zeker wel 20 walvissen voorbij.
De dam is boordevol en de tanken lopen over, ook hebben we een boor aan laten leggen en die pompt zo’n 4000 liter water per uur dus voorlopig zullen we geen water tekort hebben.
Onder: Voor de duidelijkheid de kaart van Australie; wij maakten vorig jaar o.a de 9000 km trip langs de Westkust van Darwin naar Albany, de route in The Red Centre bij Alice Springs en de route langs de gehele Oostkust van Daintree naar Sydney. We gaan nu weer starten in Sydney voor de route naar Adelaide en naar Tasmanie
Onder: Deze foto stuurde Addy ons op. Hier staan ze met hun bushcamper op een prachtig stekkie bij Red Bluff in de buurt van Monkey Mia aan het water zogenaamd “wild” te kamperen. In Australie is dit heel gewoon. Er zijn daar uiteraard geen voorzieningen zoals water en/of electriciteit. Maar wel is er serene rust en ongereptheid, bovendien er is genoeg energie in de extra batterijen om te koken etc. Australiers in the outback zijn gewend om als survivers te leven. Ondanks alles verkiezen wij het echter toch om op een goed geoutilleerde campsite te verblijven; met stroom en stromend water; zelfs met prive badkamers.
Onder: Dit is ook een foto van Addy. Hij is gemaakt bij Murchison river, net voor de afslag naar Kalbarri. Wat een land , wat een variatie.
Onder: Een foto die Addy v Dalen mij stuurde. Langs de wegen in die hete en droge omstandigheden in de buurt van Exmouth in West Australie groeien toch de mooiste bloemen langs de kant van de weg.
Onder: Hier sta ik met Kees voor zijn eigen brandweerwagen. Er zijn in zo’n bos wonend twee grote zorgen, fluisterde Kees mij in: brand en tekort aan water, vandaar….
Onder: Zoals reeds gezegd dromen we door de foto’s van Addy weer even weg naar het onmetelijk uitgestrekte West Australie waarin wij vorig jaar voordat we naar The Red Centre van Australie vertrokken, ruim 9000 kilometer reden. Een foto uit ons archief. Hier in Kalbarri National Park samen met de Zeeuwen, die deze foto voor ons maakten.
Onder: Dit prachtige kleurenspel zagen we vanaf de campsite in Monkey Mia aan de Australische westkust.
Onder: In Sharkbay zagen we vanaf een geringe hoogte deze haai een tamelijk grote vis verschalken. De telelens was er goed voor. Dit gaat met enorm fysiek geweld gepaard.
Onder: Karakteristiek voor de Australische Outback, en zeker voor West Australie. Met de 4 WD over the ” red dust roads”.
Onder: The Pink Lake, een uiterst vreemd verschijnsel, edoch verklaarbaar. Heeft te maken met een soort alg in het water. Ook hangt er een roze damp boven het wateroppervlak.
Onder: Waar onmetelijke uitgestrektheid, verlatenheid en rust heersen. Coral Bay Exmouth; Op grote delen langs deze kustlijn kan je ook met de 4WD op het strand rijden. Wij verkozen om er te wandelen.
Onder: The Pinnacles Desert bij Cervantes; alsof je op de maan bent.
Onder: De sprookjesachtige sunset bij Broome aan de westkust. Hier bleven we een paar dagen langer om vanaf een mooi terras elke avond weer van dit kleurenspektakel te genieten
Onder: Ook in het midden van de westkust van Australie: deze zeer moeilijk bereikbare Cape Peron. Zonder sterke 4WD kom je hier niet. Voor mij een van de mooiste plekjes op aarde tot nu toe.
Onder: Cape Peron; verder commentaar overbodig !
Onder: Vechtende pelikanen in Kalbarri, ook West Australie.
Onder: Een van de vele Gorges in West Australie; dit landschap is 300 miljoen !! jaar oud. Een fenomenaal ruig, authentiek maar betoverend mooi landschap.
Onder: Dat een 4WD in West Australie en absolute must is mag blijken uit onderstaand tafereel dat gefotografeerd werd door Mary, terwijl ik in onze bushcamper een rivier oversteek.
HET VERSCHIL TUSSEN REIZEN IN WEST, – EN IN OOST AUSTRALIE
Onder: Zo reisden we 2 maanden lang door het ruige bijna onbewoonde West Australie; de terreinomstandigheden maken dat het daar bijna niet anders kan.
Onder: Een andere wereld. Hier staan we aan de andere (oost) kant van Australie met een grote campervan op een 5 sterren campsite aan de Gold Coast, Het gebouwtje aan de achterkant is onze eigen prive badkamer.
VERVOLG TURKIJE TRIP MET FAMILIE
Onder: Tijdens de vlucht werd ik door een van de vliegers die ik goed ken, uitgenodigd in de cockpit te komen., waar ik juist voor de landing op Antalya met mijn i phone deze foto maakte.
Onder: Zo af en toe zaten we later op de avond weer eens gezellig met ons vroegere gezin bij elkaar te kletsen over van alles en nog wat, maar vooral ook over vroeger.
Onder: Van schoondochter Brenda maakte ik deze tegenlichtfoto met invulflits. In de zonnebril kan je precies zien hoe de foto genomen werd, en is ook de flits te zien..
Onder: Onze zoon Kees had het er maar druk mee. Hij en Sylvia hebben drie nog heel jonge kinderen, die veel aandacht vragen. Hier Nico en Mary jr met hun vader en bap.
Onder: Het gezin van Sander en Tamara. Zo te zien brengt dit gezinnetje frequent een gezamenlijk bezoekje aan de sportschool.
Onder: Net voor ons laatste diner liepen we even naar het nabij gelegen strand, om met de ondergaande zon op de achtergrond gezinsfoto’s te maken. Ik had daartoe een statief in het zand geplaatst.Hier het gezin van Kees en Sylvia met hun kids Elly, Mary en Nico.
Onder: Het gezin van Vincent en Brenda met Thijs, Jip en Sophie.
Onder: Sander en Tamara met hun kids vlnr: Kees, Jan en Tim.
Onder: Bij de piratenboot met zoon Vincent en de kleine Jip.
Onder: Schoondochter Brenda met haar Sophie, die hier nog fris en monter is. Later zou Sophie een soort darminfectie oplopen waar ze nu nog steeds volop last van heeft.
Onder: Onze fotogenieke schoondochter Tamara hier “in black”.
Onder: Schoondochters Brenda (L) en Sylvia met Jip en Elly
Onder: Op elk kruispunt in de “straatjes” op het resort terrein stond een dergelijk koffiepot stelletje. Een beetje vreemd, dat vonden ook de kleinkids vlnr: Thijs, Kees, Jan en Tim , die er een kijkje in namen.
