Dat is nog ’s lachu: Frans Bauer met zwarte krulsnor !
Ik kreeg gisteravond van iemand een You Tube filmpje met daarop Frans Bauer toegestuurd, waarop Frans een malle grote zwarte krulsnor opgeplakt heeft. Wat een dijenkletser zeg!! Ik ben compleet van de trap af gerold van het lachen, Frans Bauer in z’n normale costuum, maar wel met een snor, hoe bedenk je het. En hij kijkt er zelf ook zo leuk bij, zo verbaasd. Humor van de bovenste plank, waar ik geen genoeg van kan krijgen. Heel doordacht, maar ja zo te zien komt het uit een TV show met Paul de Leeuw, dan moet het wel goed zijn natuurlijk.. Ik lig echt in een deuk, elke keer als ik het filmpje weer start. Dit is beter dan Andre v Duin in zijn beste dagen. En dan te bedenken dat Frans niet eens wat zegt; hij kijkt er gewoon een beetje dom bij, net als bromsnor destijds. Het lijkt wel alsof hij zelf niet doorheeft dat die zwarte zwabber onder z’n neus hangt, en dat het publiek dat dan weer wèl ziet. Je hebt dat effect ook wel eens in poppenkastvoorstellingen. Dat de kindjes iets wèl doorhebben, maar Jan Klaassen nog niet, en hem daar dan hard schreeuwend voor waarschuwen. Wat een pret, wat een niveau. Bah !!….
Johan Derksen: Rots in de branding
Of Voetbal International nou wel of niet terecht die ring heeft gewonnen laat mij koud; wel heb ik me buitengewoon kostelijk vermaakt met alle commotie op internet en You Tube na de TV uitzending van de 
verkiezing van de Televizier Ring, die ik overigens niet live gezien heb. Middelpunt van mijn vermaak was Johan Derksen – zie foto –, die op zijn eigen “recht voor zijn raap” wijze de gehele Hilversumse nepwereld door de WC spoelde. ” Ik wil niks te maken hebben met dat maffe circus vol engbekken en aangeklede apen, die elkaar het licht nog niet eens in de ogen gunnen”, riep hij smalend tegen een koerier van de Avro die hem het heuglijke nieuws van de gewonnen Ring bracht . Een paar woorden van Derksen, en de hele Hilversumse kliek BN-ers, B acteurs, media en TV lui, stond geshockeerd en half knock out in het feestelijk versierde Carre rond te tollen. Zoekend naar woorden om aan hun woede uitdrukking te geven. Het feestje dat al deze arrogante publiciteitsgeilerikken zichzelf beloofd hadden doofde in één klap uit. Compleet voor schut gezet dropen de feestgangers af. Theater Carre bleef zitten met 150.000 hapjes en drankjes…..
In een woord GEWELDIG ! Ik ben al heel lang een bewonderaar van de verbaal ijzersterke Derksen die met zijn onafhankelijke m.i deskundige voetbal mening als een olifant door de porcelijnkast van het betaalde voetbal wereldje trekt.
Maar nu kan hij bij mij helemaal niet meer kapot. Al jaren lang, ook tijdens mijn actieve BZN leven heb ik mijn grote ongenoegen geuit over die sissende slangenkuil vol narcisten die ook wel showbusiness genoemd wordt. De meeste BZN-ers , ondergetekende voorop, voelden zich in deze onechte wereld nooit thuis. Een club egotrippers die uitsluitend geïnteresseerd is in het eigen ego, en anderen louter ziet als spiegel; hoe reageert hij of zij op mij. Gesprekken worden niet gevoerd; geen enkele gesprekspartner is geïnteresseerd in het wel en wee van de andere. Alle narcisten lullen over zichzelf, en loeren op aandacht van camera’s of microfoon dragers. Onder elkaar wordt slechts oppervlakkig tegen elkaar gegrapt, ( dialoogformat Geer & Goor) is mij in de praktijk altijd opgevallen. Hulde aan Johan Derksen, die daar eens heerlijk de hark doorheen trok.
Weg met de weigerambtenaren
Nu ook de PVV-fractie via een wetswijziging af wil van de weigerambtenaren – deze ambtenaren willen geen homohuwelijken sluiten – is er een meerderheid in de kamer om een eind te maken aan deze extreme vorm van discriminatie door het bevoegde gezag. Eindelijk, zo hoort dat in een geciviliseerd en beschaafd land! Zoals de plannen van het kabinet nu nog liggen, wordt het weigeren van homohuwelijken door ambtenaren niet verboden, maar moet elke gemeente wel regelen dat homostellen dan bij een collega terechtkunnen. Wat een laakbare door confessionelen afgedwongen struisvogelpolitiek is dit ! Er zijn nog enige politieke hobbeltjes te nemen, met name over wie met de eer mag gaan strijken voor dit wetsvoorstel, maar dan kunnen eindelijk die bekrompen mannetjes met hun achterlijke ideëen over homosexualiteit ophoepelen.
Gisteravond waren we weer aanwezig bij een van de opera avonden o.l.v Kees Kos in de aula van de Volendamse St Petrusschool. We hebben weer volop genoten van de prachtige muziek van Verdi, waaronder de vermaarde opera Rigoletto. Door de deskundige en boeiende uitleg van Kees Kos gaan deuren open die anders gesloten zouden blijven. Hij leert je als het ware een nieuwe manier van luisteren aan, die opera toegankelijk voor iedereen maakt. Wat leuk dat je daardoor een muziekgebied ontdekt waar je eigenlijk altijd een beetje onverschillig aan voorbij ging, en waar je nu zo maar van kan genieten en veel plezier aan kan beleven. Volgende week zijn we er weer bij !
Met onze gehele familie naar Turkije
Vandaag wat vakantieplaatjes uit een zonnig en heerlijk warm Turkije, waar we ter gelegenheid van ons 40 jarig huwelijk afgelopen week met ons hele gezin inclusief de kleinkids naar toe reisden. We hebben er lang naar toe geleefd en het is voor ons een buitengewoon leuke en onvergetelijke belevenis geworden.
Onder: Onze gehele familie gefotografeerd op het strand voor het restaurant waar we elke avond gezamenlijk aten. Voor deze foto had ik speciaal een statief meegenomen. Hij is gemaakt een kwartier na zonsondergang, net voordat we aan tafel gingen om vervolgens bij dit prachtige uitzicht met elkaar te genieten van werkelijk fantastische maaltijden. Op dit stelletje zijn Mary en ik toch wel heeeeeeeeel trots vrienden !!! ( O ja, en de oranje gele hemel is NIET ge-phoshopt)
Gigantische logistieke operatie
Het is toch wel een omvangrijke logistieke operatie om met zo’n groot gezelschap van 17 personen waaronder de hele kleintjes, en zelfs twee baby’s naar Turkije te vliegen. Terwijl er continue de gehele tijd luiers vol gepoept en ververst worden, midden in de nacht met 2 taxi-busjes naar Schiphol, een paar uur banjeren en sjokken in de vertrekhal, de vlucht van bijna 4 uur, het in de rij staan gedoe op het Turkse vliegveld Antalya en dan nog eens een uur in de bus naar het hotel. En uitgerekend daar, – laat ik daarmee dan meteen maar voor de draad komen – in het hotel “Alibey Club Manavgat”, liepen we tegen een echte domper aan. Na een intensieve reis van 10 uur inclusief jet-lag, met al die kinderen, is de fut er helemaal uit vrienden. Je staat dan bij de receptie te wachten, en je wilt nog maar een ding, je kamer in. Zo snel mogelijk. Moeders willen van hun borstvoeding af, baby’s willen eten en moeten weer verschoond worden, de andere kleintjes beginnen behoorlijk wat problemen te veroorzaken in de overvolle ontvangst lounge, en daar krijg je dan van zeer onvriendelijke receptionisten te horen – als je eindelijk aan de beurt bent – dat de kamers pas over een paar uur beschikbaar zijn. Je wordt dan ijskoud gewoon met de hele meute weer naar buiten gestuurd. De koffers blijven nog uren lang onaangeroerd in de lobby staan. Dat moet toch beter geregeld kunnen worden ? Tour operators verkopen de vluchten en het verblijf in de hotels als een pakket; zij moeten voor een betere aansluiting zorgen. Als excuus voerde de receptioniste aan dat gasten er pas om 12 uur uit checken. Maak daar dan 10 uur van zou ik zeggen. In elk geval moeten gezinnen met kleine kinderen en baby’s van te voren duidelijk gemaakt worden dat dit echte vervelende ongemak ze aan het einde van een lange reis ook nog te wachten staat. Dan kan nog besloten worden om een ander hotel en/of een andere vlucht te boeken. Wij zullen onze grieven hieromtrent zeker aan de betrokken reisorganistie OAD overbrengen…..
Zo, dit moest ik fff kwijt vrienden. Maar…….. ondanks dit ongemak is het allemaal enorm de moeite waard, wat hebben we deze week genoten, van het prachtige hotel, het uitgebreide Aqua Park, het schitterende weer, van het heerlijke eten en natuurlijk van onze kinderen en kleinkinderen. Vooral om met z’n allen bij elkaar te zijn in zo’n fantastische atmosfeer. Om alle kleinkinderen zo leuk met elkaar om te zien gaan, en dicht bij ze te zijn.
Onder: We vertoefden vaak in een van de vele zwembaden, hier Vincent met Thijs en Sophie, Sander met zijn Kees en Tim en mijn persoontje met mijn naamsgenoot Jan.
Onder: Vanaf een van de hoge glijbanen maakte ik deze overzichtsfoto van het park
Onder: Zoon Kees met zijn Nico
Onder: Let op de “stilstaande” waterdruppels. Gemaakt met ISO 1200 en heel korte sluitertijd. Er waren diverse glijbanen waar onze familieleden vaak gebruik van maakten. Hier Vincent – op rug gezien – met kleinzoons Jan en Kees en Sander , die er wat angstig bij kijkt.
Onder: Schoondochter Tamara brengt een proost uit op ons allen, en groet hierbij alle journaal lezers vanuit het zonnige Turkije
Onder: Schoondochter Brenda met haar Thijs net na een wilde landing van een van de snelle glijbanen.
Onder: Sophie – groene jurk – deed mee aan een dansact, en was er de gehele dag al mee bezig, ook tussen en na de repetities.
Onder: Op maandag hadden we heel slecht weer, ik zag vanuit het hotel zelfs deze mini tornado.
Onder: Niet lang daarna waren we getuige van dit voor Turkije vreemde schouwspel in de regen.
Onder: Omdat het zoals gezegd afgelopen maandag slecht weer was, lieten we ons per taxi naar het oude stadje Side brengen, waar we rondwandeleden en waar de dames aan het winkelen sloegen.
Onder: Jan en Kees op een kameel. Het beest wist zelf de weg. Onze twins waren er zeer enthousiast van.
Onder: Schoondochter Sylvia bovenop het kasteel met haar Mary.
Onder: Weer een korte sluitertijd toegepast. Zoon Sander – nu op rug gezien – en Vincent konden er samen met Jan en Kees niet genoeg van krijgen. Aan die “koppen” te zien hadden ze wel wat zorgen over de komende landing.
Onder: Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zou ik deze foto willen noemen. Hij geeft tevens aan wat zo leuk is aan zo’n familie trip. Een nieuwe vriendschap tussen de neefjes Thijs en Nico. Samen liepen ze hand in hand door een tunneltje op weg naar het aqua park van het resort, waar ik deze toch wel bijzondere foto van ze maakte .
Onder: Over nieuwe vriendschappen gesproken; Thijs (L) en Tim hier elk met een ijsje, waren ook onafscheidelijk en of op de waterglijbanen bezig, of ze waren aan het dammen.
Onder: Dammen is heel populair bij al onze familieleden. Ook hier in Turkije. Sander en Tamara hadden hun dambord mee (en wij eentje op de i pad ) , maar dat was nog te weinig. Hier staat Tim (L) op het punt een belangrijke zet te doen. Thijs wacht gelaten af.
De Ton
Onder: Gekke foto dit ! Wat stelt dit voor? Het is wat je ziet van de buis waar je je in laat zakken voordat je de “De Ton” in glijdt. De Ton is een beruchte attractie in het Aqua Park. Het is een trechter waarin je al snel ronddraaiend naar beneden zakt, en dan uiteindelijk door de opening in het water stort. Ooit , een paar jaar geleden- ging ik ook de Ton in. Ik kwam er half gevild vol kneuzingen uit. Kleinzoons Jan en Kees, wilden mij daarom nu weer in die Ton hebben. Zover is het echter niet gekomen.
Onder: Als hierboven geen uitleg was gegeven zou je bijna niet begrijpen wat dit nu voorstelt. Hier glijdt onze oudste zoon Sander, liggend op een matje, met grote snelheid door de gevreesde ” Ton”.
Onder: Schoondochter Brenda met kleinzoon Jip, die net wakker geworden is. Dan kan ie weer een paar uurtjes mee.
Onder: Kleindochter Sophie die heel even voor mijn lens langskwam, en “professioneel” poseerde. Sophie had deze week helaas last van een soort darm infectie en bleef daarom twee dagen in haar bed. Niet leuk voor haar, maar ook niet voor haar ouders die dan ook huis arrest hebben natuurlijk. Het gaat nu gelukkig weer wat beter met haar.
Onder: Het eten in het hotel werd in de buffetvorm gepresenteerd, en was werkelijk van zeer hoge kwaliteit, daar waren we het allemaal roerend over eens.
Onder: Elke avond zaten we met z’n allen aan deze gereserveerde tafel voor het diner. Aan de Middellandse Zee bij het geluid van de branding. Kan het nog mooier vrienden? Waar we bang voor waren, de massaliteit van zo’n Turks oord, en dat dan vooral tijdens het eten, viel ons heel erg mee. Sterker nog; er was helemaal geen massaliteit te bekennen bij dit restaurant. Geen wacht tijden, geen rijen, en een zeer ruim en gevarieerd aanbod van allerlei gerechten. Toppie !!
Onder: Sunset om 18:05 hr , maar vooral ook het fenomenale kleurenschouwspel dat zich een kwartier na sunset ontwikkelde was echt spectaculair zoals op onderstaande foto goed te zien is. Je bent geneigd om na sunset je foto spullen in te pakken, maar vaak moet het mooiste dan nog komen. Ik had dit fenomeen al eerder meegemaakt in Australie bij Broome en bij de Rock. Weest dus gewaarschuwd!
Onder: Jan met kleinzoon Jip en zoon Kees met zijn dochter Elly, beide foto’s net voor het diner aan het strand gemaakt
Onder: Schoondochter Tamara is een goed getrainde en goed articulerende zangeres, dat kan je op deze foto; met haar zoon Tim heel goed zien.
Wordt vervolgd………
– foto links – was prima, heel gezellige ambiance, goede en ruime kamers, voortreffelijk eten, daarbij werden we door het personeel van het hotel in de watten gelegd.
opera avonden in oktober en november van dit jaar te mailen, en zo geschiedde. Kees Schilder heeft zo’n beetje zijn hele leven aan de opera besteed. Hij wordt van heinde en verre gevraagd voor lezingen als alom gerespecteerd opera deskundige, die op een zeer bevlogen bijna passionele wijze zijn enthousiasme voor de opera in al zijn facetten op anderen weet over te brengen. Hij vertelde ons gisteravond dat dit de 176 ste avond is waarbij hij een of meerdere componisten behandelt (verbaal). Deze keer was het de beurt aan de beroemde Italiaanse componist Giuseppe Verdi. In 5 avonden worden in deze reeks 26 opera’s van Verdi behandeld. In een bomvolle aula werden eerst op een zeer onderhoudende wijze allerlei bijzonderheden en sappige details door Kees naar voren gebracht waarna de betreffende stukjes opera door hem op een goed klinkende geluidsinstallatie werden afgespeeld. Echt heel interessant was, om dezelfde aria’s of frases geïnterpreteerd door verschillende beroemde zangers achter elkaar afgespeeld, met elkaar te kunnen vergelijken, zodat je dan zelf kan horen en bepalen waarom je die of die nou zo goed vindt. We hebben bijzonder genoten, en hopen er nog vele avonden bij te kunnen zijn. 
