Unieke BZN foto uit archief van Jan Kiek
Zojuist stuurde mijn fotomaatje Jan Zwarthoed, in Volendam bekend als Jan Kiek, mij deze prachtige foto, waarvan ik het bestaan niet kende. Ik vermoed dat deze foto gemaakt is tijdens het maken van een BZN TV Kerst Special voor de NCRV met medewerking van het jongerenkoor van Mr Beumer. Ik denk dat ik Robert van der Bruggen even moet consulteren om aan de weet te komen of dit vermoeden juist is. Op de achterste rij staande vlnr de bandleden Jan Tuijp, Dirk van der Horst, Carola Smit, Jan Keizer, Jack Veerman en Dick Plat.
Onder: Zojuist werd mij door M.v Alphen bevestigd dat het hier gaat om de Kerst Special van de BZN CD Bells of Christmas uit 1989. Volgens de lijsten van Robert van der Bruggen is deze special uitgezonden op 12 december 1989, dus zo’n 22 jaar geleden. Ik herinner me deze situatie nog of het gister was. Als ik me niet vergis, is de 3de van links op de tweede rij van voren met brilletje, de dochter van mijn nicht Antje Kuijpers. De tijd raast voorbij vrienden!
Reunie Antarctica groep in Klooster Elsendael in Boxmeer
Dit weekend hebben we in Klooster Elsendael in Boxmeer een reunie van de groep Nederlanders waarmee we twee jaar geleden de Antarctica expeditie maakten. Een van de mooiste reiservaringen die we tot nu toe beleefden. Een onvergetelijke trip; vooral ook door de gezellige sfeer met de Nederlanders die we er aan boord van de m/s Delphin ontmoetten op weg naar zuidpoolijs waarop we diverse aanlandingen maakten.
Onder: Vanmiddag fietsten we vanuit het kloosterhotel in Boxmeer naar het oorlogsmuseum in Overloon. Vlnr: Rob, Sjaak, Annemiek, Arno, Han, Marian, Wim Ria, Mary en Jan. Tanja en Marco reden als bezemwagen met de auto mee. 
In de Telegraaf
Hieronder het artikel dat woensdag over mijn persoon in dagblad de Telegraaf gepubliceerd werd. Ach ja, het geeft je dan toch het gevoel dat je nog niet helemaal vergeten bent.
Voor de volledigheid en een beetje voor de show hieronder het artikel, zoals het in de krant stond. Voor diegenen die de tekst ook willen lezen, daaronder dezelfde tekst zoals die mij de dag ervoor in een words bestand door de journaliste Colette Boegman ter goedkeuring werd toegestuurd.
Tekst van bovenstaand artikel
Bassist Jan Tuijp beschermt zichzelf
Jan Tuijp (62) kan geen BZN meer zien. De voormalig bassist van BZN, de bestverkopende band die Nederland ooit heeft gekend, werd vorig jaar getroffen door een hartinfarct. ,,Stress moet ik vermijden. Ik kan daarom nog steeds niet naar de beelden van het afscheidsconcert kijken.”
In zijn woning in het centrum van het vissersdorp zit Jan zongebruind op de bank. Hij en zijn vrouw Mary zijn net terug van hun vakantie naar Turkije. Langs het raam lopen toeristen die naar binnen gluren in de hoop een glimp op te vangen van de voormalige BZN-er. Maar Jan heeft niets door. Hij is vier jaar geleden begonnen aan een leven zonder BZN.
Jan heeft een letterbak vol met pillen. „Zolang ik alles netjes inneem, elke dag een beetje sport en niet te vet eet, zal ik het waarschijnlijk niet meer aan mijn hart krijgen. De klap is vooral psychisch”, legt hij uit. „Het moment dat ik het pijnlijke, drukkende gevoel op mijn borst voelde en ineens geen stap meer kon zetten, vergeet ik niet zomaar. Nadat ik was gedotterd dacht ik daar nog een paar keer last van te hebben. Daarvoor had de arts al gewaarschuwd. Het is de angst die in mijn hoofd zit. Ik ben echt door het oog van de naald gekropen.”Van de artsen kreeg Jan het advies zijn leven aan te passen. „Ik leefde al heel gezond hoor, liep iedere ochtend hard en at gezond. Maar de stress vermijd ik nu extra. Wanneer situaties te emotioneel voor mij worden, kijk ik weg uit zelfbescherming.” Dat is ook de reden dat Jan niet meer naar de beelden van BZN kan kijken, de formatie waarmee hij 42 jaar lang op tournee was, en 88 gouden en platina platen binnenhaalde.
„Ik kijk met gemengde gevoelens terug op die tijd. De warmte van de fans zal ik nooit vergeten, en we hebben natuurlijk ongelooflijk veel bijzondere en fantastische dingen meegemaakt. Maar daaraan kwam abrupt een einde.” Vier jaar geleden trok zanger Jan Keizer (62) de stekker uit BZN. Toen de bandleden gezamenlijk in de auto zaten, kwam het hoge woord eruit. Hij wilde een solocarrière beginnen maar zegde uiteindelijk nog wel een afscheidstournee toe. Jan: „Ik had graag nog een album gemaakt en was op relaxte wijze nog even doorgegaan. Ik had het in ieder geval fijn gevonden als we de beslissing sámen hadden kunnen nemen. We hebben tenslotte alles samen gedaan.”
Over het afscheidstournee zegt Jan: „Die heb ik heel bewust meegemaakt. Ik weet nog dat ik de zaal in tuurde, diep ademhaalde en volop genoot. Iedere avond zagen we de tranen. Van de fans die ons al die jaren zo hebben gesteund. Ik krijg er nog een brok van in mijn keel.”Jan Keizer ging eerst verder als soloartiest. Daarna met zijn dochter en uiteindelijk met Anny Schilder, de eerste BZN-zangeres die in 1984 de band verliet. Jan: „BZN is als een oude dame die in ruste is. Het zou niet mijn keuze geweest zijn om opnieuw met BZN-nummers te komen. Dat is het erfgoed van alle bandleden.
Aan de andere kant moet ik toegeven dat onze drummer Jack Veerman met zijn band Mon Amour hele hoge kwaliteit levert.” Hij legt uit: „Jack had ons uitgenodigd voor een optreden. Die avond was de allereerste keer dat ik weer naar BZN-nummers heb geluisterd. Zo vreemd. Zag ik een ander mijn partijtje spelen! Maar ik heb genoten. Zangeres Linda heb ik heel hoog zitten. Wat een kwaliteit! Mary en ik hebben een geweldige avond gehad.”
Zelf heeft Jan zijn gitaar nooit meer bespeeld. „Ik tokkel nog wel eens Sinterklaas-en kerstliedjes voor de kleinkinderen. Mocht ik ooit echt weer gaan spelen, dan net als Carola. Zij zingt in een sixtiesband, puur voor de lol. Geen geld, showbizz, platencontracten, stress… En het klinkt nog hartstikke goed ook. Maar op dit moment laat ik de bas nog even rusten.”
Jan en vrouwlief Mary reizen liever bepakt met een tas vol camera’s de wereld over: „Fotoreizen naar Antarctica, China, Nieuw Zeeland, Fiji… En eind vorig jaar een maandenlange fotosafari door Indonesië en Australië. Komend najaar willen we drie maanden fotograferen in Vietnam, Laos, Cambodja.” Trots: „Maar eerst gaan we nog weg om onze veertigjarige trouwdag te vieren. Naar Turkije met onze drie zoons, schoondochters en negen kleinkinderen.”
En als ze niet reizen is de zestiger te vinden op Lelystad Airport, waar hij vliegles geeft en aan luchtfotografie doet. Jan: „Ik kneep hem nog even toen ik in het ziekenhuis lag. De medische keuringen voor de vliegerij zijn heel streng. En als je het dan aan je hart hebt… Ik heb wekenlang fysiotherapie gehad om te revalideren. Maar met succes, ik ben weer goed gekeurd. Ik vlieg weer als een vrije vogel in mijn PH-BZN vliegtuigje. Volgens de cardioloog ben ik kerngezond.” En dat hoopt Jan ook nog even te blijven. „Mary en ik hebben nog zoveel plannen. We zijn ons ervan bewust dat het zo afgelopen kan zijn. Vandaar dat ik weinig of geen televisie kijk en me afsluit voor alles wat over de showbizz gaat. Helemaal wanneer het BZN betreft. Ik wil herinneringen houden aan de goede tijd. Daar voel ik mij het beste bij, en dat is dus het beste voor mijn gezondheid.”
Colette Boegman
Nico Mary en Elly
Onder: De afgelopen dagen stonden voor mij weer in het teken van de nieuwe familiefoto die ik aan het maken ben in de geïmproviseerde fotostudio in de kapsalon van onze kapper Aart. Het kost een hoop moeite om de kinderen en kleinkinderen de fotostudio in te krijgen. Ze hebben het vreselijk druk allemaal, maar het is gelukt !!!!!! Ze staan er allemaal op; nu nog een paar dagen photoshopwerk en de foto’s zijn klaar om geprint en aan de wand gehangen te kunnen worden. Hieronder even een voorproefje. Nico, Mary en Elly de kinderen van onze zoon jongste Kees en Sylvia. Elly – geheel rechts – is ons jongste kleinkind, ze is geboren op 14 april jl
Zootje eten bij Piet Schilder ( Vik)
Eerst waren we dit weekend te gast bij onze zoon Kees, die de bekende topkok Ramon Eldik had uitgenodigd om bij hem thuis een diner te bereiden. Samen met Kees, Sylvia en de ouders van Sylvia genoten we van diverse top gerechten en heerlijke wijnen. Een dag later was het weer raak. Met andere vrienden waren we uitgenodigd om een “zootje” te eten bij vriend Piet Schilder (Vik) en zijn vrouw Aafra. Piet runt met zijn zoon Henry een- bij Volendammers zeer populaire – viswinkel in de Zeestraat, dus dan kan het eigenlijk niet meer mis. Het ene na het andere heerlijk visgerecht kwam op tafel, met als hoogtepunt het zootje.
Onder: Een met mijn i phone gemaakte foto van het typisch Volendamse gerecht: “een zootje”. Aal en aardappels worden tegelijkertijd in een pan gekookt en geserveerd op een zogenaamd “gortemetiel” een 30 tot 40 cm groot metalen of aardewerk bord met veel gaatjes in de bodem zodat het kookwater op tafel kan weglekken. In het midden staat een kopje met “butter en eek” Een saus bestaande uit roomboter, azijn en zwarte peper. Dit is een oeroude Volendamse lekkernij die al bereid werd door de IJsselmeervissers in de botters tijdens hun verblijf op zee. Vroeger aten we dit gerecht met ondermaatse aaltjes thuis twee keer per week, maar tegenwoordig is het moeilijk om aan de aal te komen. Daarbij is ook een peperdure aangelegenheid geworden. Gelukkig hebben we Piet en Afra in de vriendenploeg. Het was een groot genoegen om dit weer eens te proeven.
Druk met Fotografie
De laatste dagen had ik het wat druk met allerlei zaken mijn fotografie hobby betreffende. Hierdoor liet de nieuwe bijdrage voor dit journaal wat langer op zich wachten. Zo was,- en ben – ik druk bezig met het maken van een HD presentatie van een aantal trips met onze vrienden naar Griekenland, Croatie en Turkije, en heb ik een start gemaakt met de nieuwe familiefoto. Daartoe komen onze kinderen met kroost naar een geïmproviseerde fotostudio op een lokatie hier in de buurt, waar ik ze dan in het zachte licht uit softboxen en tegen een witte of zwarte achtergrond kan fotograferen. Ook trokken we deze week de PH-BZN weer uit de hangaar en was het weer tijd voor nieuwe luchtfoto’s.
Uit het BZN Archief
Door omstandigheden dook ik ook weer es het BZN archief in. Met name de oude opnames die ik van mijn gedigitaliseerde dia’s heb gemaakt zijn toch wel heel interessant. Over digitaliseren gesproken. Robert van der Bruggen uit Eindhoven heb ik bereid gevonden mijn zeer uitgebreide video archief te digitaliseren en op een externe harde schijf te zetten. Robert heeft een groot organisatorisch vermogen dat hiervoor nodig is, en beschikt over vermoedelijk het meest uitgebreide en best gedocumenteerde BZN archief dat er is. Hij heeft een complete BZN encyclopedy paraat in zijn hoofd; hij weet verbluffend veel over BZN data en gebeurtenissen, en is al geruime tijd ook de vraagbaak voor ons , de BZN ers zelf. Misschien dat met behulp van deze gedigitaliseerde beelden in de toekomst door mij zelf met de videocamara gemaakte BZN beelden tijdens toernees en studiosessie op “You Tube” geplaats kunnen worden. Dat wordt lachen.
BZN in voetbalelftal.
Onder: Foto 30 jaar geleden, zomer 1981. Jarenlang stonden we met alle BZN bandleden zomer’s op camping De Reebok in Oisterwijk. Van daaruit reden we dan naar de optredens. We hadden er een heel mooie tijd,niet in het minst door de geweldige mooie omgeving, en onze reistijden waren er gemiddeld korter door. Tijdens ons verblijf speelden we diverse voetbalwedstrijden tegen andere camping gasten etc In dit gelegenheidselftal vlnr: Jan Tuijp, ? , Thomas Tol, Kees Tol, Jack Veerman, broer Kees Tuijp, vriend Evert Corn, Jan Keizer, Dick de Boer, zittend vlnr: Wim v Bussen, ? , ? , Mark van Tillian, ?.
Onder: Hier had Jack Veerman tijdens ons verblijf op De Reebok een familiefiets gehuurd bij Piet Plezier, naast de camping om met de kinderen van de bandleden een ritje door de omliggende bossen te maken. Achteraan vlnr: Marcel de Boer van Dick, Tiny Veerman v Jack, Jackie Tol v Thomas, Vincent Tuijp v Jan, en Henry Tol v Kees. Vooraan vlnr: Sander Tuijp v Jan, Madelein de Boer v Dick , en Kees Tuijp v Jan.
Onder: In 1981 maakten we een TV special voor de CD Friends op het Griekse eiland Corfu. Hier vlnr: Op de maat van de muziek snel stappend Jan Keizer, Thomas Tol en Jan Tuijp in de nauwe straatjes van een bergdorpje, tijdens opnames voor het lied We all will dance.
Onder: Uit dezelfde Corfu TV special opnames links Jan Tuijp en Kees Tol tijdens de opnames van Hang on to a dream, en rechts de bij de BZN-ers beroemde “garnalenboom” die we daar geserveerd kregen tijdens een lunch. Deze garnalenboom heeft een lang leven gekend binnen de BZN gelederen; er werd altijd met een glimlach over dit vreemde verschijnsel gesproken.
Onder: Tijdens de opnames van “Sailorman song” op een Griekse vissersboot werd Kees Tol ziek. Dat kwam vermoedelijk door de sterke vislucht aan boord. Hier staat Kees te beslissen of ie gaat overgeven of niet. Op de achtergrond in het blauw een in verband met de mogelijke overgeef spatten ietwat oplettende Jack Veerman ( de wind was naar hem gericht) en daarachter Thomas Tol
Onder: Uiteindelijk liet Kees zich van de vissersboot af halen door Dick de Boer (achterin zittend) en Jacques Hetsen (met hoed) die in een speedboot om de vissersboot heen voeren, om in geval van calamiteiten meteen in te kunnen grijpen. Kees werd naar de haven gebracht waar ie liggend in een gekoeld busje weer snel op verhaal kwam.
Jan Smits Moeder Gerda: “Kan Jan dan echt zingen?”
In mijn archief zag ik ook onderstaande foto van het team waarmee we van 1997 t/m 2002 10 Jan Smit CD’s maakten, waaronder alle 5 Duitse bestseller CD’s. Ik weet nog goed dat ik in het voorjaar van 1997, daags na de TV opname van de zeer succesvolle BZN special Symphonic Night I, waarin Jantje Smit zijn opwachting maakte met Mama, Jack Veerman en Jan Keizer opbelde, en ze voor stelde om iets met Jantje Smit te gaan doen. Ondanks dat onze vakantie voor de deur stond, was Jack Veerman het hier al snel mee eens; hij was het immers die tijdens de opnames voor de CD Symphonic Night met het idee kwam om uit het aanwezige Beumer koor Jantje Smit te vragen om met Carola samen Mama te zingen. Dat betekende dan namelijk weer een modulatie (toonsoortverandering) minder, die met Jan Keizer zingend ingevoerd had moeten worden. Toen ook Jan Keizer instemde besloten we nog even snel voor onze naderende vakantie de ouders van Jan Smit te bezoeken om de zaak door te spreken. Ik weet nog goed dat Jan Smit’s moeder Gerda op ons voorstel om een CD met hem te maken, als eerste tegenover ons reageerde met ” Maar kan Jan dan echt zingen? ” Het kan verkeren, Brederode zei het ook al…..
Onder: Op deze foto van najaar 1997 in de Wisseloord Studio in Hilversum, het team waarmee we in 1997 Jan Smit lanceerden, en van 1997 t/m 2002 het Jan Smit repertoire schreven en produceerden. Uiteraard ben ik nog steeds heel trots en blij met deze periode. vlnr: de helaas overleden producer Roy Beltman, Jack Veerman, Jan Keizer, Jan Smit, Robert Jung die de Duitse teksten maakte en mijn persoon.
Kleinzoon Tim haalt zwemdiploma B
Onder: Afgelopen weekend haalde onze kleinzoon Tim niet lang na z’n A diploma nu ook zijn B diploma zwemmen.Hier is Tim nog druk aan het werk.
Onder: Tim – in het groen – met zijn diploma tussen zijn mede cursisten en zijn zwemleraressen
Onder: Ape trots poseert Tim hier met zijn nieuwe zwemdiploma. Apetrots zijn wij als Bap en Oma natuurlijk op hem.
Onder: We hadden het afgelopen weekend de oppas op onze kleinkids van Sander en Tamara. In Hotel Volendam genoten we van een gezamenlijk diner, en daarna maakten we nog een gezellige wandeling over de Volendamse dijk, waar we dit mooie plaatje maakten.
Onder: Ook deze foto is gemaakt in de Volendamse haven; eigenlijk vind ik dit een van de mooiste foto’s die ik tot nu toe van de boys gemaakt heb.
Onder: Tijdens ons bezoek aan Nieuw Zeeland ontmoetten we Jack Bier, die ruim 50 jaar geleden met z’n ouders naar Nieuw Zeeland emigreerde. Hij had ons geschreven de grootste BZN van Nieuw Zeeland te zijn, en was ons in Nieuw Zeeland ter plekke zeer behulpzaam met het huren van een vliegtuigje, waarmee we over het Abel Tasman park vlogen en ook ontving hij ons heel gastvrij in zijn zomerhuis in Marahau. Hier zit ik met Jack aan een biertje in onze Weinstube
Kasteel Almere
Elke keer als ik over de A6 naar vliegveld Lelystad rijd, wordt mijn aandacht getrokken door een vreemd bouwwerk rechts langs de A6. Op Wikipedia las ik er het volgende over: Dit is Kasteel Almere. Een kasteel in aanbouw in de buurt van Almere in Flevoland. Momenteel is het een hedendaagse ruine. De plannen voor het bouwen van het kasteel dateren uit 1999; de eerste paal werd op 15 september 2000 geslagen. De kosten van het kasteel werden aanvankelijk op ƒ 60 miljoen geschat, later verhoogd naar ƒ 120 miljoen. Vanwege financiële problemen werd het bouwproject in 2001stilgelegd. In 2005 werd het project opgekocht door het hiervoor opgerichte bedrijf Gravin (eigenaars: J. van der Graaf en het bedrijf Vink). Naast een hotel en een trouwlocatie in het kasteel wil Gravin ook huizenbouw op het terrein. Om dit laatste mogelijk te maken is echter een wijziging van het bestemmingsplan nodig. In 2008 besloot het gemeentebestuur van Almere niet in te stemmen met een voorstel daartoe.
Het ontwerp voor het kasteel is gebaseerd op het 13-eeuwse Belgische kasteel Jemeppe in Hargimont. Tot op heden staat er echter niet meer dan een karkas in ruwbouw, en is er geen sprake van enige bouwactiviteit. Het pand trekt jaarlijkse een stroom toeristen en wordt mede daarom bewoond en onderhouden door antikrakers.
