Onder: Zo mooi kan de winter dus zijn ! Een stemmig sfeerplaatje dat ik tijdens sunset maakte op weg van Hoorn langs de IJsselmeerdijk naar Edam. Ik was daar samen met de Volendamse fotograaf Jan Kiek; we hadden net mijn nieuwe Mac Pro in Hoorn opgehaald.

Onder: Een primeur in ons leven !! Half februari gaan Mary en ik met onze twee oudste kleinkinderen Jan en Kees naar de wintersport om te skieen. We gaan daarvoor naar ons favoriete Oostenrijkse hotel in Erpfendorf, waar we ook zomers vaak komen om er te wandelen. Het hotel heeft een eigen skilift met prive leraren, waar de tweelingbroers de eerste ochtend weer even moeten acclimatiseren. Daarna zoeken we de pistes van het naburige St Johan en Kitzbuhel op, want dat willen ze graag natuurlijk. Na al die jaren weer met kids op vakantie, we kunnen het niet afwachten !  Hieronder vlnr: Jan, broertje Tim en Kees, al in winterse sferen tijdens de sneeuwperiode in december j.l sneeuwballen aan het gooien in de straat waar ze wonen.

Onder: Ook uit m’n archief : de hartelijke groeten uit Volendam van de Helmondse zangeres Renate

Onder: Sandy Klouwer – dochter van Cats drummer Theo Klouwer alias Schuimpie – een paar weken geleden voor haar eigen zwembad in de buurt van Brisbane, toen wij haar daar bezochten.

Onder: In de tuin van Sandy’s zwembad fotografeerde ik dit mooie vogeltje; over dieren gesproken: duizenden kangaroe’s en koalabeertjes zijn door de overstromingen omgekomen. 

Onder: Vanuit Exmouth reden we in Francoise Peron Nat. Park naar Cape Peron, waar we na 50 km zeer zware 4 WD terrein omstandigheden op een van de mooiste plekje ter aarde terechtkwamen. We zullen het verblijf op deze schitterende exotische locatie nooit meer vergeten.
 

Onder: Cape Peron; een sprookjesachtige onwerkelijke plek; net of het geschilderd is !!

Onder: Het Karijini Nat Park met z’n pre-historische rotspartijen. Let eens op vlakke en hoekige wijze waarop de rotsen zijn afgesleten. Gek genoeg heb ik daar geen verklarende oorzaak voor kunnen vinden. 

Onder: Trappetjes en bruggetjes voor toeristen, vooral die met beschermende hekken kom je in Australie weinig of niet tegen. Hier in  Kariijni Park is er bij uitzondering een gemaakt boven een enorm diepe kloof midden op de foto, waar Mary juist op staat te kijken

Onder: Onderstaande opmerkelijke spreuk zag ik in het Visitor Centre van Karijini Nat Park. Er bestaat al 3500 miljoen jaar leven op aarde; als we deze periode voorstellen door 1 uur dan is de mensheid er pas een halve seconde. Das niet niks !! Diezelfde mensheid is echter snel geneigd allerlei geologische, natuurkundige en klimatologische processen te beschouwen vanuit zijn eigen zeer beperkte levenshorizon van 70 jaar. De op de foto getoonde uitspraak appelleert aan de onjuistheid van deze visie. Het gaat bij al dit soort mechanismes en processen – zich in en rondom de aarde afspelend – om miljoenen, honderden miljoenen, en zelfs duizenden miljoenen jaren, waarin ze zich voltrekken. Zoals o.a klimaatverandering.

Onder: Een prachtige en moeilijk begaanbare kloof in het Karijini Nat park

Onder: Hier staan we met onze bushcamper nabij het mijnwerkersplaatsje Tom Price. De zon is net onder ! Ook buiten moest de fan aan! Het was bloedheet.

Onder: Deze ongeveer 100 jaar oude loggerhead schildpad van 1.20 mtr lang, werd in juni 2006 dood aangetroffen op het strand bij Exmouth. Hij werd gedood door de schroef van een speedboat. De sporen van de schroef op zijn rug zijn goed zichtbaar.

Onder: Hier zitten we even bij te komen van de hete wandeling in Hemelin Pool bij de steiger waarachter de Stromalites in het water te zien zijn. Organismen die al duizenden miljoenen jaren zorgen voor de zuurstof in de atmosfeer. Alleen op deze plek op aarde nog te zien !

Onder: Monkey Mia Resort Caravanpark in West Australie, een van de leukste parken waar we stonden. Hier waren we samen met de Nederlandse Zeeuwen Kees en Addy, die in Australie wonen, en Corry en Dick Krijger uit Wolphaartsdijk. Corry en Addy zijn zussen. Links op de foto onze landcruiser, in het midden Corry en Dick, en rechts nog juist zichtbaar de buschcamper van Kees en Addy van Dalen. Later waren we twee onvergetelijke dagen te gast bij de gastvrije Kees en Addy, waarbij ook Corry en Dick aanwezig waren. 

Onder: Op het strand van Monkey Mia zag ik zittend in mijn strandstoeltje plotseling deze twee levensgevaarlijke Sting Rays  – pijlstaartroggen – voorbij zwemmen. Een paar minuten daarvoor zwommen Mary hier nog, en had ik de zwarte bewegende plekken op de bodem al gezien. Mary dacht toen nog dat het zeegras was, terwijl ik nog wist van school dat zeegras niet beweegt, en er daarom meteen al voor uit het water was gegaan. Hier probeer ik de beestjes nog wat kunstjes te laten doen, wat overigens niet gelukt is. Ze zwommen door.

Onder: Op een catamaran cruiseboot op weg naar wild life

Onder: Geen last van zeeziekte, zo te zien !

In het pittoreske kerkje van Zuiderwoude hebben we vorige week vrijdag afscheid genomen van de moeder van Mary. Na de plechtigheid in de kerk hebben we haar geheel conform haar wens begraven in het familiegraf achter het kerkje. Ze ligt daar nu in een graf met haar vader en moeder, haar lang gekoesterde wens. Mary en haar zus Jantien brachten in de kerk het levensverhaal van hun moeder naar voren, compleet met leuke anekdotes. Daarna was het de beurt aan onze kinderen en die van Jantien om hun verhalen over hun oma met ons te delen. Ontroerend maar tevens heel vrolijk allemaal. Afgewisseld met een paar passende muziekstukken was het een waardig afscheid zoals moeder dat gewild zou hebben. Oma is 86 jaar geworden; we zijn blij dat haar moeilijke tijden gespaard zijn gebleven, en we leven voort met de prachtige herinneringen aan haar. Het was een zeer ingrijpende ervaring voor ons allemaal, het afscheid van iemand die een leven lang zo dicht bij je gestaan heeft. Ik hecht er aan om uit te spreken dat de grote en vooral warme belangstelling van velen in de vorm van een bezoekje, kaartje, mailtje, telefoontje, woordje of sms-je in zulke moeilijke dagen echt wonderen doet. Ik denk dat op dat moment de brenger niet eens beseft hoeveel troost dat de betrokkenen geeft. Iedereen oprecht bedankt daarvoor, namens ons allemaal.

VLIEGKEURING  !!!!

Na de problemen die ik met mijn hart had mocht ik 6 maanden niet medisch gekeurd worden voor de vliegerij. Die maanden zijn om, ha ha… Na onze terugkomst uit Australie ben ik daarom meteen begonnen met de onderzoeken die nodig zijn om op nieuw medisch gekeurd te kunnen worden voor de vliegerij. Let op ! Eerst een aantal onderzoeken die goed uit moeten pakken , en dan pas vlieg keuring. Das niet niks, kan ik jullie melden.

Foto links: Met de PH BZN voor de landing op baan 05 van Lelystad Airport. Wanneer kan ik dit als gezagvoerder weer eens zo zien en meemaken ????????????

De cardioloog moet de cardiologische specialisten brieven rond de dotterprocedure voorbereiden en aanleveren.
 
Dan dient er een ERGOMETRIE (inspanningstest/fietstest) verricht te worden en dient er een ECHO gemaakt te worden van het hart. Deze onderzoeken heb ik bij de behandelend cardioloog in het Waterland ziekenhuis in Purmerend gedaan. In verband met de Stent plaatsing is er ook een myocardperfusie scintigrafie met Adenosine en een STRESS ECHOCARDIOGRAM nodig, dit onderzoek geschiedde deze week in de Afd Nucleaire Geneeskunde in het Zaans Medisch Centrum. Dit is een nucleair onderzoek, waarmee de doorbloeding van de hartspier wordt gemeten. Het hele onderzoek werd over twee dagen verdeeld; de eerste dag werd na inspanning op een hometrainer een radioactieve stof via een infuus in de bloedbaan en in het hart gebracht, en de tweede dag gebeurde dit in rust. Daarna werd in beide gevallen een scintigrafie  -scan – gemaakt van de hartspier. Een ingewikkeld apparaat van Siemens draait hierbij in 20 minuten rondom je borstkas, en brengt via een soort van Rontgenstraling je hartspier in beeld.
 
Ik wacht nu op de cardioloog voor de uitslagen van deze onderzoeken Als die allemaal voldoende zijn, kom ik weer in aanmerking om bij KLM Health Services vliegmedisch gekeurd te mogen worden. Dit heb ik brutaalweg gepland op 4 februari a.s, ervan uitgaande dat de cardioloog met goede uitslagen komt. Daarna – als die vliegkeuring ook goed is – mag ik dan weer VLIEEEEEEEEGGGEEEEEE……

Onder: Zal ik binnenkort weer als gezagvoerder met m’n PH-BNK door het luchtruim kunnen suizen?
 
   

Onder: Je moet hier in de Katherine Gorge af en toe eens even in je armen knijpen of het allemaal wel echt is wat je ogen waarnemen.Sommigen hebben hier gezwommen; wij vonden het te bewerkelijk allemaal, maar toen we ze in het water zagen spartelen kregen we er toch wel zin an.

Onder: We besloten een heliflight te maken om de Katherine Gorge van boven te fotograferen; daartoe had ik de piloot gevraagd een van de deuren te verwijderen, hetgeen geschiedde zoals te zien is.

Onder: Tijdens de vlucht maakten we schitterende opnames van de gorge. Ook werd nog geland boven op de rand van een van de 9 Katherine Gorges

Onder: In het noordwesten van Australie, het vliegveld van Kununura; we zijn net met een achtpersoons toestel opgestegen om van Kununura naar de Bungles Bungles te vliegen.

Onder: Vanuit het vliegtuig zagen we al snel de stuwdam in Lake Argyle; het grootste door mensen aangelegde meer in de wereld.

Onder: Des te gekker is dit verschijnsel, omdat het zich bevindt op een heel vlak terrein, zo maar ergens in the middle of no where in the Outback.

Onder: Rotsen koepels en kloven in allerlei bonte kleuren.

Onder: Een gigantische kloof in the The Bungles; deze is wel 100 meter diep. Uitgesleten door water en wind.

OUTBACK VAN AUSTRALIE

Onder: Dit is Outback; 500 km westelijk van Brisbane, gefotografeerd uit het vliegtuig vanuit Sydney naar Bangkok. Overal zie je drooggevallen Creeks en rivers. Dat is nu dus even anders. Aan het weelderige groen is te zien dat er de laatste tijd veel water in de Creek stroomt. In dit gebied is de regen gevallen die nu Brisbane onder water zet. Met grote kracht stroomt het water uit diverse Creeks vanuit de Outback naar de lagere delen aan de kust, zoals nu dus Brisbane. 

Onder: Nog zo’n creek; deze ligt in de hete afgelegen Outback van Noordwest Australie.  De foto is op hele lage hoogte – 450 meter – genomen. Australie is een immens uitgestrekte oppervlakte, waarop, als het regent, juist door die grote oppervlakte onvoorstelbare hoeveelheden water vrij komen. Dat water stroomt naar de laagste delen in het gebied, en vormt daar creeks, waarvan er meerderen later bij elkaar komen en uiteindelijk woest stromende rivieren kunnen vormen.   

Onder: dit is de Outback in het tropische noordwesten; de aardkorst zit hier vol enorme scheuren- gorges – die in de regentijd vol stromen. Het waterpeil kan dan wel 15 meter of meer stijgen, tot zelfs boven de randen van de gorges. De regen valt hier normaal gesproken uitsluitend in januari en Februari, maar dit jaar heeft het hier ook in December al flink geregend.

Onder: Het tropische noordwesten van Australie 150 km zuid van Kununura, aan het landschap is te zien dat hier in de lage delen extreme regenval tot woest stromende rivieren kan leiden. Dit is echter ook een gebied waar de regen uitsluitend in Januari en Februari valt. In echt extreem droge tijden zijn deze heuvels roodgekleurd.

Onder: Op deze Outback foto in the middle of no where, 700 km noordwestelijk van Brisbane, is goed te zien hoe een droge zandwoestijn van tijd tot tijd door extreme regenval in een rivierenlandschap verandert.

Onder: Outback 900 km noordwestelijk van Brisbane. Ook uit vliegtuig gefotografeerd. Alle highways in Australie lopen door dit soort gebieden. Let eens op de highway – lichte streep – linksonder op de foto. Op de foto is goed in te zien dat bij veel regen deze highway in no time door de kruisende Creeks overstroomd raakt. Je kan dan geen kant meer op als je er niet op bedacht bent, en raakt plotseling ingesloten. “Trapped”, noemen de Australiers dit schrikbeeld.

Onder: dit is zo’n kruising van een Creek met een Highway die overstroomd geraakt is. Ik fotografeerde dit vanuit het voorruit van onze landcruiser in de buurt van Kings Canyon. Wij zijn door vele van deze “puddles”, zoals de Aussies ze noemen, gegaan, maar gelukkig nergens vast geraakt of geisoleerd komen te zitten. 

Onder: Ook hier een overstroomde weg bij een kruising met een Creek. Vooral link is situatie als je tijdens regenval hier besluit door te gaan, maar dan verderop de volgende Creek niet kan oversteken, omdat daar dan al teveel water staat. Vaak kan je dan ook niet meer terug; “trapped”.

Onder; Gekiekt door voorruit van onze auto terwijl we door de “puddle” heen reden. Aan de depth indicator – achter de vrouw met rode trui – is te zien dat hier zo’n 50 centimeter water staat. Dat is nog geen probleem, zeker niet voor een 4 WD die een grotere “clearance” heeft. De verhuurmaatschappij gaf ons aan niet verder dan 60 cm hoog water te mogen doorkruisen, maar insiders onderweg verzekerden ons dat het allemaal goed gaat als het water de bovenkant van de motorkap maar niet overstijgt.

Onder: Ja, zelfs een wandelpad kan door een plotselinge regen of stortbui versperd worden door een beekje; wij liepen hier een dag eerder nog gewoon over het droge pad. Het had de afgelopen nacht wat geregend, vandaar. Soms kan dit heel plotseling gaan, en kan er sprake zijn van woest stromend water, waarin rotsen en drijfhout zoals boomstammen worden meegesleurd. Wij hebben dit zelf gezien.Ook in Oostenrijk komt dit vaak voor.

Onder: Links onze schone landcruiser, waarmee we in West Australie 9000 kilometer aflegden, in vol ornaat op een caravanpark, rechts na een smerige 4WD track. Op deze foto is goed de ” snorkel” te zien. De zwarte pijp, die tot het dak reikt, aangesloten op de luchtinlaat van de motor, zodat geen water naar binnen kan komen als door puddles gereden wordt.

Onder: Om te laten zien dat het allemaal de moeite dubbel en dwars waard is, deze luchtfoto die ik uit een gehuurde helicopter maakte van Kings Canyon in het middelpunt van Australie; The Red Centre. Op de voorgrond het parkeerterrein, hieraan kan men afmeten hoe groot dit fenomenale natuurverschijnsel is. Over het weggetje dat vanuit het parkeerterrein naar linksboven loopt, komt men in het Kings Canyon dal. Hier is 300 miljoen jaar erosie aan vooraf gegaan vrienden, er is geen mensenhand aan te pas gekomen!

Onder: Mary en ik wandelden door het dal van de Kings Canyon; een indrukwekkende belevenis.

Onder: Deze vond ik wel grappig. Een afgelegen roadhouse in Noord West Australie. Een oase met eten, drinken, brandstof en service. Vaak is dit het enige teken van leven in een gebied waarin je vele honderden km niets of niemand ziet of tegenkomt. Vooral vrachtwagenchauffers rijden van Roadhouse naar Roadhouse. Kennelijk hechten die veel waarde aan een vrouw in de tent. Over “ownership” heeft de nieuwe vrouwelijke uitbater “WIFE” geplakt. Tja , ben je dan beter af als klant? Daar weet je nog niks van ! Misschien was een foto erbij handiger geweest.