Foto’s

Voor we verder gaan met het vervolg van ons reisverslag eerst nog wat foto’s uit het uitgebreide archief. Op deze website kan natuurlijk maar een kleine selectie uit alle foto’s van deze reis worden gepubliceerd. Daar heb ik een speciale map voor. Soms vergeet ik wel eens een fotootje uit deze map te uploaden. Zo af en toe plaats ik die alsnog, zoals de drie hieronder.

Onder: Zoals gezegd hebben de meeste Australiërs twee grote zorgen: ” bosbrand en drinkwater “. Om drinkwater op te vangen worden dammen aangelegd die vol moeten lopen, en om brand tegen te gaan worden veel stukken bos expres in de brand gestoken, om onbrandbare stukken, de zogenaamde brandgangen te maken. Zo af en toe kom je zo’n bewust aangestoken brand onderweg tegen. Er is natuurlijk altijd brandweer bij betrokken. Net voordat we deze aangestoken brand naderden, vlogen grote horden libellen van de – brandende – kant naar de andere kant van de weg

Onder: Black Mountains op weg van Kuranda naar Undara; een heel gek verschijnsel; net een hoop grote steenkolen. Hoe komen nu zomaar al die zwarte bijna ronde rotsen op die berg denk je dan? Het antwoord op deze en andere vragen wordt hier in Australië altijd op informatieborden gegeven.

Onder: Het antwoord op bovenstaande vraag wordt hier dus gegegeven. Het leek me wel zo makkelijk om het hele verhaaltje maar ff te fotograferen.

In de regen !

Hadden we in de twee maanden waarin we bijna 9000 km door West Australie reisden, geen druppeltje regen en louter blauwe luchten; dat is aan de Oostkust wel even wat anders. De omgeving van Cairns zorgde al voor de nodige nattigheid. Het echte werk begon echter pas toen we vanuit het prachtige resort in Undara naar het 400 km verder in de Outback gelegen Charters Towers reden, waar het hemelwater met bakken naar beneden kwam. We bleven er een nacht. En dat terwijl we op die manier probeerden de hevige regenval te ontwijken die al een paar dagen de kust van Queensland teisterde, maar dat lukte dus niet. Het werd een rit door een muur van water; we waren blij nu over een grotere campervan met klimaatregeling te beschikken, je bent daar dan volledig op aangewezen, bovendien kon onze klam en nat geworden kleding zo spontaan drogen. Ook de volgende 450 km lange rit naar Emerald waar we daarna overnachtten, werd afgelegd in één lange hoosbui; een hele onvergetelijke ervaring. Wat een onvoorstelbare hoeveelheden water komen er dan naar beneden zeg ! Het bleef maar hozen, dag en nacht. Je kon de overstromingen zien aankomen. Van Emerald reden we de volgende ochtend wederom 400 km door de ene na de andere wolkbreuk verder naar Gladstone. Daar ging het hozen over in regenen. Van Gladstone reden we naar Hervey Bay, waar het het zonnetje weer begon te schijnen, en we nu al een paar dagen zijn.

Onder: We reden van Undara via de overnachtingsplaatsen Charters Towers en Emerald, naar Gladstone, waar we ook een nacht bleven. Vervolgens ging het naar het pittoreske Hervey Bay, waar we nu al een paar dagen zijn, en van waaruit we een excursie naar nabij gelegen Fraser Island boekten.

Onder: Vanuit Undara reden we naar Charters Towers, een mijnwerkers stadje in de Outback; het was zondagmiddag en het was er volledig uitgestorven zoals op de foto te zien is. Wel bezochten we nog een oude pub waar een 2 man band liedjes van Cliff & The Shadows speelde. Het klonk nog goed ook! Overigens begint hier de lucht al te betrekken; het echte plens werk gaat ook hier weldra beginnen!

Onder: In de buurt van dit soort mijnstadjes, zie je aan alle kanten heeeeeeele lange treinen, weggaan met in dit geval kolen, en weer lege treinen terugkomen.

Onder: Maar…. naast die treinen zagen we hier ook zomaar langs de weg deze exotische vogels; zogenaamde Herons.

Onder: Ja en dan heb je het gedonder in de glazen; een foto door ons voorruit genomen. Nog maar net uit Charters Towers op weg naar Emerald, werden we al geconfronteerd met zware regenval en overstromingen; en dat zou nog veel erger worden de komende dagen. Op de TV zagen we vanavond dat Emerald, waar wij een paar dagen geleden waren, nu geïsoleerd en geëvacueerd is; dat zojuist de noodtoestand in sommige plaatsen in New South Wales is afgekondigd, en dat al honderden mensen ook daar geëvacueerd zijn. Ook de mijnen – open kolen mijnen in de buitenlucht – zijn overstroomd. Overal worden regen records gebroken. Dat wordt nog wat, want die kant gaan wij de komende weken ook op. Maar ja, het is een land van extremen, het kan weer snel veranderen denken – hopen – we maar.

Onder:  In Hervey Bay aangekomen scheen de zon weer volop; dat was wel lekker na dagenlang onophoudelijke wolkbreuken. Een gezellige plek aan een prachtige baai gelegen, waar van alles te doen is, en we 4 dagen bleven.

Onder: Hervey Bay Fraser lodge; een van de mooiste Caravanparks waar we tot nu toe waren. Met zelfs een eigen toilet c.q badkamer op onze plek juist achter de campervan. Dit zullen we toch niet snel vergeten 2 december 2010 in een bloedhitte !

Onder: Op het strand lopend zagen we plotseling deze kleine diertjes lopen, die zich bij trilling van de grond razendsnel in het zand ingroeven. Een vreemd verschijnsel dat wij nog nooit eerder waarnamen.

Onder: Dichterbij zagen we dat er een grote – blauwe – “baas” bij was , en de rest kleintjes, die volgden.

Onder: Ook zagen we kolonie met alleen blauwe “baasjes”.

Onder: In het prachtige zwembad van Hervey Bay caravanpark zochten we verkoeling

Onder: Na het zwemmen was er de aangrenzende Italiaan, waar we genoten van alles wat een goede Italiaan te bieden heeft. Afzien manneee…… riepen we dan bij BZN altijd in zulke omstandigheden

Onder: De passie van vele Australiërs, sportvissen. Mannen, vrouwen, jongens, meisjes, hele gezinnen, iedereen houdt zich er mee bezig.

Onder: En wij keken er naar vanuit deze strandtent.

Onder: Deze ” profiteer er snel van ” reclames op straat vielen ons toch wel op . Nog even voor het weekend een woninkje, of de laatste kans om voor ” Chrissie ” nog even snel je rimpels met botox weg te spuiten. 

Fraser Island

We waren speciaal naar Hervey Bay gereisd om van daaruit het vermaarde Fraser Island te bezoeken. Het is 125 bij 20 km groot, en bekend om de ongerepte en woest schoonheid, maar ook om de vele Dingo’s  – wilde honden – die er voor komen. Men wordt daar op alle manieren voor gewaarschuwd; ze zijn agressief; er  zijn vele mensen door aangevallen met nare gevolgen, waaronder een fataal incident met een kind dat er door overleed. Het is het grootste zand eiland in de wereld. Op deze zandplaat heeft zich in de loop der miljoenen jaren een subtropisch rainforest gevormd, waar speciale 4WD tracks in zijn aangelegd. Men kan overal excursies boeken voor één, twee of zelfs drie nachten Er zijn twee resorts waar men dan kan overnachten.

Ziek  

Je zal het altijd zien; word ik op deze bijzondere dag geveld door een virus of bacterie; ik werd compleet doodziek wakker, met heftige diarree en aandrang om over te geven, en lichte koorts. Op de Ferry was ik al een paar keer naar de wc geweest en toen we die slingerende bus in gingen dacht ik even om te vragen er uit te mogen. Pas nadat ik tijdens de lunch – in het toilet – alle maaginhoud had opgeruimd, knapte ik enigszins op, maar ik zal deze benauwde dag ook om deze reden nooit meer vergeten. 

Onder: Met een Ferry voeren we in een half uur van Hervey Bay naar Fraser Island, waar we met een bus de hele dag over het eiland hobbelden, en een lunch gebruikten. We dachten nog even dat het weer zou gaan regenen, maar gelukkig begon het zonnetje zelfs te schijnen. Op de 4 WD tracks was het door de grote klappen van de bus onmogelijk foto’s te maken. Hier rijden we in een bus over het strand van Fraser Island. Op de foto rechtsonder zagen we op het strand plotseling een vliegtuig staan, dat rondvluchten verzorgde. Mary en ik maakten uiteraard van deze mogelijkheid gebruik. Fantastisch in één woord; ik was nog nooit van het strand opgestegen en weer geland; alleen dat al!!

Onder: Net voor we het vliegtuig instapten zagen we deze eenzame Dingo op het strand lopen. Hij was “tagged”, ge-oormerkt door rangers die het gedrag van Dingo’s onderzoeken.

Onder: Juist voor het vertrek heb ik toch ook nog even wat dagelijkse inspectie aan het vliegtuig gedaan; het zag er allemaal prima uit.

Onder: Een pracht gezicht, daar rolt het vliegtuig uit, voor een start op het natte strand. Waar maak je dat mee? In Australië !!

Onder: Na de take-off zagen we onze bus op het strand rijden; wij zouden 75 km verderop landen en weer op onze bus stappen, maar eerst maakten we een indrukwekkende vlucht over Fraser Island

Onder: Hier links het Kingfisher Bay Resort en rechtsonder het bekende Lake Mc Kenzie waar we later op de dag nog de gelegenheid kregen om te zwemmen; er zwemmen namelijk geen bijtende dieren in, en daar moet je van profiteren !!

Onder: Hieronder is goed te zien dat het eiland geheel uit zand bestaat.

Onder: Deze uitstulping wordt de Pinnacles genoemd, maar is vergeleken bij de Pinnacles aan de Westkust, waar wij eerder waren, maar een niemendalletje. Ook wij zouden er later met de bus nog naar toe rijden.

Onder: Hier staan we met onze bus bij deze Pinnacles, rechtsonder op de foto vertrekt ons vliegtuig weer van het strand!

Onder: Een vergezicht op het strand richting noorden

Onder: Het wrak van de Maheno, een in 1905 in Schotland gebouwd luxe cruiseschip. In de eerste wereldoorlog deed het dienst als hospitaalschip in de Middellandse Zee. Toen het op 8 juli 1935 naar Japan gesleept werd voor de sloop, leed het door een onverwachte cycloon schipbreuk en liep hier aan wal. De slimme Australiërs hebben er nu een toeristische attractie van gemaakt. Alle bezoekers van Fraser Island willen er nu mee op de foto; ook wij dus. Wie is er eigenlijk gek? De mooiste foto is natuurlijk deze luchtfoto !  

Onder: En hier sta ik dan, na de landing op het strand, met darminfectie en al op het Maheno Wreck. Klaar ben je er mee !!

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van de Eli Creek, – in het midden – met bruggetje, de mooiste van de honderden Creeks die vanuit de bergen uit een grote bron naar de stranden stromen. De Creek waar echt iedereen in wil zwemmen; je bent niet op Fraser geweest als je niet in de Eli Creek liep of zwom.

Onder: Hier de Eli Creek met alle 4 WD’s en topdrukte vanaf de grond gefotografeerd. De gekte is hier duidelijk waar te nemen, en dan te bedenken dat het water uit de Creek slechts 18 graden is. Dat wordt natuurlijk weer goed gemaakt door de buitenlucht temperatuur die hier al gauw de 30 graden nadert.

Onder: Nog een kleinen compilatie van alle commotie nabij de Eli Creek

Onder: De plaats waar je vanaf het strand  de heldere Creek in kan.

Onder: Toen ik deze bij nader inzien Duitse dame zo zag juichen bij het verlaten van de Eli Creek besloot ik er zelf ook in te gaan. Dat moest ik toch ook meemaken, ondanks mijn bacterie/virus infectie

Onder: Waarvan acte; ik moet zeggen dat ik alle commotie niet geheel begrijp.

Onder: Op de vertrek kade hing deze info mbt het Great Barrier Reef, wel interessant dacht ik zo.

Onder: Drukte bij het vertrek van de grote en zeer snelle catamaran uit de haven van Port Douglas naar 80 km verre Outer Reef . We zaten op het open bovendek, de vaart duurde 1,5 uur; alleen dit was de moeite al meer dan waard met dit mooie weer.

Onder: Na 1,5 uur varen bereikten we het Outer Reef en het daar aan de grond verankerde ponton, waar vanaf gesnorkeld en gedoken werd , en van waaruit met de semi-onderzeeboot gevaren kon worden. Deze foto maakte ik later vanuit de helikopter, rechts aan het ponton ligt nu de catamaran, waarmee wij kwamen, gekoppeld. Links het duik platform en op de voorgrond de aanlegsteiger voor de semi- onderzeeboot.

Onder: Op het ponton is het een drukte van heb ik jou, je kijkt je ogen uit; er wordt omgekleed, gevaren, gedoken, gesnorkeld , en gevlogen, maar ook wordt aan boord een heerlijke lunch geserveerd, die bij de vaar prijs inbegrepen was.

Onder: Wij lieten ons tegen de achtergrond van het Great Barrier Reef fotograferen, zo…. die kan ons niet meer afgepakt worden.

Onder: In de semi onderzeeboot met super heldere doorkijk op het koraal, zonder hinderlijke reflecties in de ruiten, was het een beetje benauwd, maar de aanwezigheid van de zwoele charmante Chinese dames maakte dat weer goed.

Onder: Zwarte vissen die als een soort Zorro’s langs flitsten

Onder: Wat een onwaarschijnlijk mooie kleurencombinaties; moeder natuur heeft er verstand van. Ik ben blij dat ik er nog foto’s van heb, anders zouden we misschien nu al niet meer weten hoe dit er allemaal uitzag.

Onder: Woorden overbodig !

Onder: Het platform waarvan de duikers en snorkelaars te water gingen. De meeste snorkelaars droegen rubber pakken tegen de mogelijke kwallen die in het water zweven.

Onder: Met een klein bootje werden Mary en ik vanaf het ponton naar dit iets verder in het water gelegen platformpje gevaren voor een helikoptervlucht.

Onder: Wat een onvergetelijk ervaring was dit, vliegen als een vrije vogel boven een van de mooiste plekken op de planeet…….. de piloot maakte er met zijn bochtenwerk helemaal een droom vlucht van, waarbij wat extra g-krachten niet geschuwd werden. Links onder op de foto is ons ponton, met de catamaran te zien.  

Onder: Omdat het water zo helder is, lijkt het vanuit de lucht alsof het ponton tussen een paar eilanden in ligt, terwijl je vanaf het ponton gezien niets anders dan water ziet met verschillende kleuren. Op deze foto is nu onder het ponton ook het heli platform te zien.

Onder: Op het ponton is iedereen met van alles bezig. Je moet maken dat je alles gedaan, en gezien hebt, voordat de catamaran weer vertrekt. We bleven 3,5 uur aan boord van het ponton; s’ middags om 3 uur zette de catamaran weer koers naar Port Douglas, waar we in de gezellige haven nog een terrasje pikten, om nog wat na te praten over een onvergetelijke ervaring.

Onder: In de haven van Port Douglas zagen we later dit “vermakelijke” tafereel. Met de Haba boat maak je volgens alle reclame-uitingen in de haven Serious Fun. Dat je dat zo letterlijk moest nemen – gezien de in de haven gezonken Haba – werkte bij alle voorbijgangers op de lachspieren

Onder: We gingen weer terug naar onze campervan; om jullie een indruk te geven van ons nieuwe huis voor de komende maanden hier een compilatie van foto’s die ik van het interieur maakte; het is een 4 persoons-campervan, dus hebben wij met z’n tweeën voldoende ruimte, en alles dubbel. De slaapruimte voor de 2 personen – die niet mee zijn -, is bij ons een permanente zithoek met drie banken. We zijn van alle mogelijke keuken gemakken voorzien, en ook van uitgebreide klimaatregeling in het dak. Verwarming, airco en lucht droger alles in één apparaat en perfect werkend !. Twee vaste slaapplaatsen, we hoeven voor de nacht niets om te bouwen, en zijn er dus bijzonder happy mee. Zoals ik eerder zei: Voor ons de manier om comfortabel te reizen.

Onder: In de supermarkt; een bekend ritueel. Ook al eten we meestal in restaurants, moeten we toch – als we weer eens ergens in de bewoonde wereld zijn – om de paar dagen naar supers “Coles” of naar “Woolworths”. Voor het ontbijt, maar ook voor fruit en andere huishoudelijke zaken.

Onder: Op de Daintry River maakten we een cruise dwars door het Rainforest en zagen veel wildlife. Zoals de Groene Boomslangen die in de vorige editie aan het paren waren.

Onder: Ook zagen we er deze krokodillen; wat een fascinerende dieren.

Onder: Een onvervalste zoutwaterkrokodil die grommend even uit het water komt !!

Onder: Toen we met bovenstaande foto bezig waren kwam een voorbij lopende Aboriginal mij plotseling wijzen op iets naast ons in het gras. Jawel hoor; een zwarte boomslang !! Je zal er per ongeluk op stappen. Dan zijn de rapen wel gaar natuurlijk. Overigens is deze voor de mens niet dodelijk, al kost een beet wel een paar weken ziekenhuisopname, aldus de Aboriginal.

Onder: Op de route naar Cooktown heeft Mary onderstaande foto gemaakt, als we een parkeerplaats rechts van de weg oprijden. Daar wachtte ons links van de weg op de rotsen een leuke verrassing.

Onder: Hier hebben de laatste jaren verschillende reizigers hun naam met grafity spuit busjes  of ander schrijfmateriaal op gekladderd. We stonden hier naar te kijken toen we plotseling ” Jan en Mary” zagen staan, kijk maar eens goed; op de foto sta ik er naar te wijzen. Hoe is het mogelijk denk je dan?  Of bestaat toeval niet ?

Onder: Cooktown; een historische gouddelver stad, helemaal in originele stijl, inclusief de vele kroegen waar we even een biertje pakten, het is hier per slot van rekening ook s’avonds nog heel warm. Linksonder het James Cook museum dat we bezochten.

Onder: Op de kade voor het strandje waar James Cook op 10 juni 1770 zijn schip aanlandde, om het te kunnen repareren, staat nu dit zogenaamde “muziekschip; wij kwamen er net voor sunset, dus kon vanaf een zitbankje deze prent even gemaakt worden.

Onder: Deze is een paar seconden na de vorige gemaakt, vanaf zo’n 20 meter naar links.

Onder: We hebben een paar uur in het museum doorgebracht, en er o.a het scheepsjournaal van de gestrande “Endeavour” van die dagen gelezen. Cook en zijn mannen kampten voor de Australische kust met een lek in de scheepswand; het schip maakte zoveel water dat het dreigde te zinken. Het strand waar werd aangeland en waar men 7 weken lang verbleef om de reparatie uit te voeren noemde men later Cooktown. Er waren daar toen alleen slechts zeer primitieve Aboriginals, waarvoor de Engelsen heel bang waren. Het scheepsjournaal is een boeiend verhaal, dat echt leest als een jongensboek. De Engelse Cook was net op de militaire school afgestudeerd, en werd toen meteen door de Engelse regering als commandant van de Endeavour benoemd op een trip naar de zuidzeeën om daar kusten in kaart te brengen. Een paar jaar geleden werd het anker en het kanon van de Endeavour door een groep duikers voor de kust van Cooktown op het Great Barrier Reef opgedoken; dit was toen wereld nieuws. Hieronder een foto, die ik maakte in het James Cook museum van deze uniek vondst   

e

Onder: Van Cooktown reden we naar  Kundara om er te overnachten. We besloten de volgende morgen om naar het zuiden af te zakken via een “scenic drive” – toeristische route – door het Tableland gebergte. Door de hevige regenval onderweg zagen we er helaas bijna niets van. We stopten onderweg bij de Mila Mila Falls en ondanks de regen ook daar, maakte ik onderstaande foto. Ik heb exact dezelfde foto ook nog zonder de Japanners, maar die is tot mijn verbazing veel minder spannend.
 

Onder: Het geheel ligt heel afgelegen in de echte Australische Outback, men doet er alles aan om deze sfeer te behouden. Zo is er s’ avonds na het diner dat overigens uitstekend was, een echt gezellig kampvuur, waarbij over van alles gesproken wordt in een hele ongedwongen en toepasselijke sfeer. Hier zitten we aan een heerlijk drankje met Nederlanders Sjef en Jose Jansen uit Tilburg. Deze foto is gemaakt met het zeer spaarzame aanwezige licht, zelfs met iets tegenlicht, zonder flits en zonder statief, op ISO 6400. Dit kon twee jaar geleden nog niet!! 

Onder: Wij overnachtten niet in een oud treinstel , maar in onze eigen campervan, en dat ging prima. Mary heeft net de was te drogen opgehangen

Onder: S’ middags gingen we vanuit Undura Resort met een ervaren gids mee naar Lava Tubes. De Undura vulkaan hier in de buurt, heeft 160.000 jaar geleden een uitbarsting gehad en een 165 kilometer lange lavarivier uitgespuugd. De randen van een dergelijke rivier worden hard en de binnenkant blijft vloeibaar en loopt zelfs leeg, waardoor een soort van lava buis ontstaat. Hier lopen we met onze groep een “Lava Tube” in

Onder: Cloes up van bovenstaande situatie. Let eens op de kleuren.

Onder: Het einde van een hele lange onderaardse Lava Tube, wat een bizarre wereld allemaal !!  Uiteraard zaten er ook wat vleermuizen in.

Onder: Na al die inspanningen en leerzame excursies is er in het Undura Resort ook aan ontspanning gedacht. Maar dan wel in stijl. Een zwembad geheel in de sfeer van de Flintstones. Alles moet “outback” blijven.