Onder: De briefing van de firma Maui in Darwin, waarvan wij de bushcamper – en al ons andere vervoer in Australia – huren, was (te) kort en (te)zakelijk. Voornamelijk toegespitst op alle betalings,- en aansprakelijkheids formaliteiten. We moesten ons maar zien te redden na het zien van een video. Wij vroegen net voor we vertrokken nog even of er een camping gids was, waar we eigenlijk wel op gerekend hadden; toen kregen we een boekje van de omgeving mee, waar we niets aan hadden. Omdat ik dat meteen al zag vroeg ik maar waar het beste Caravan Park was in de buurt van Litchfield. Daarop kregen we een vaag en ontwijkend antwoord, waar we bij nader inzien ook niets aan hadden. Daarom kwamen we terecht op een boerderij in de middle of nowhere. Er was geen restaurant en geen campshop, helemaal niets. Het was te laat om nog door te rijden, zo gaat dat in Australie.Om 4 uur s’middags moet je wel maken dat je er “bent”, nightdriving wordt afgeraden; het is om half zeven plotseling donker, en je komt s’nachts veel kangaroes tegen. Gelukkig  was er wel een heel mooi “zwembad”, zoals hieronder op de foto te zien is!
 

Onder: De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken naar  Jabiru in Kakadu National Park. Van Australiers hoorden we dat daar goede Caravan Parks zijn. Dat betekent electriciteit, verlichting, water, zwembad, supermarkt etc etc. De campsite waar wij waren beland in Litchfield was niet meer dan een picknick plaats voor de Darwinners zeiden ze. Met dank aan Maui. Onderweg kochten we een echte Moretti ( luchtfan ) in verband met de warmte s’ nachts. Want …… we weten nog niet veel van Australie, daarvoor zijn we hier te kort; maar een ding weten we heel zeker. Het is heet hier, bijna ondraaglijk heet; ruim boven 40 graden Celsius overdag, en ook s’ nachts blijft het zeer warm. De hitte is onvoorstelbaar, zoals wij eerder alleen meemaakten in Death Valley (USA) En dan te bedenken dat het in Sydney en Melbourne nog winter is, met vrij lage temperaturen. Desalniettemin reden we de volgende dag meteen 400 km over “sealed roads” zoals hieronder, in onze met Air Conditioning uitgeruste V8 Toyota Landcruiser. De rode dust roads komen nog vrienden, weest niet bevreesd, we komen aan de beurt !!
 

Onder: Australie is bij uitstek een land om te reizen, voor Jan en Alleman maar vooral voor backpackers en bushtravellers; dit soort trucks zie je dan ook overal  rijden.
 

Onder: We kwamen vroeg in de middag aan in Aurora Caravan Park in Jabiru; een uitstekende plaats om drie dagen te blijven om van hieruit bezienswaardigheden in de omgeving te bezoeken. Er waren prima voorzieningen, een zwembad en tot s ávonds laat zaten we om de pool.
 

Onder: Hier zitten de Tuijpjes in Jabiru voor de Landcruiser; de nieuw aangeschafte fan staat tussen ons in. Hij staat hier nog niet ingeschakeld, maar  – nu ik dit schrijf – gebruiken we hem ook overdag steeds als we zo zitten. Als we ergens komen en de hitte zou slapen onmogelijk maken, spraken we met elkaar af, slapen we in een lodge of cabin die op de gerennomeerde Caravan Parks altijd wel beschikbaar zijn. Maar….. we komen ook door gebieden hier in het Noord Westen van Australia waar die Caravan Parks niet zijn.

Onder: Het is een crazy country dat Australia. Let eens op de verkeersborden ( en dit zijn er nog maar een paar) Deze wegen stromen in de regentijd over, op het middelste plaatje kan men zien hoe hoog het water staat, op sommige plaatsen wel 2 meter…….  Rechtsonder: Overal wordt gewaarschuwd voor krokodillen, dat is bij ons alleen in de dierentuin.

Onder: Op weg van Litchfield naar Jabiru bezochten we Wangi Falls – onder – waar we ook reuzespinnen zagen van wel 10 cm grootte (foto’s komen nog) het bord met de krokodillen waarschuwing zagen we hier ook , maar toch zwommen er mensen.
 

Onder: Vanuit Jabiru reden we naar Ubirr waar we de Ubirr Rock beklommen en genoten van het waanzinnig mooie uitzicht op het uitgestrekte Kakadu National Park — een paar keer Nederland —

Onder: Op de achtergrond het Kakadu Park. Bedenk dat de rotsen hier al een temperatuur van bijna 100 graden Celsius bereikt hebben,en dat de zon ongenadig is. je moet voor zo’n beklimming per persoon zeker twee liter water meenemen.

Onder: Ubirr is beroemd vanwege de rotstekeningen van de Aboriginals die hier zeker al 20.000 jaar geleden waren. Deze uitleg hoort bij de door mij gefotografeerde rotstekening een foto verder naar onder.

Onder: dit is hem dan in het echt, die Nabul….. deze rotstekening is waarschijnlijk 5000 jaar geleden gemaakt. Toen al ! Dat geeft te denken vrienden!
 

Onder: Hier nog een waanzinnig mooi uitzicht op de Wetlands en de Floodplains van Kakadu

Onder: Niet ver van Ubirr met de Landcruiser door het water bij de Cahill Crossing over de Sout Alligator River, die vol met levensgevaarlijk krokodillen zit. Wat een land !!
 

Onder:  Nog geen 50 meter rechts van de auto op deze Cahill Crossing fotografeerde ik deze op zijn prooi loerende Krokodil. Dit is echt vrienden, “the Real Thing” en geen dierentuin.

Onder: Wij maken ons op voor de nacht vrienden. Tot morgen !!!

Afscheid Ombak Putih en terug in Bali

Onder: Terug in hetzelfde hotel in Bali, waarin we al verbleven voordat we met de Ombak Putih vertrokken besloten we de omgeving eens te verkennen op de fiets. Deze waren voor een luttel bedrag te huur in ons hotel. We konden deze gelegenheid meteen te baat nemen om weer te wennen aan links rijden, wat ons in Australie onbeperkt te wachten staat.

Onder: We waren 28 jaar geleden al eens eerder in Bali; het Bali Beach hotel was toen net gebouwd als prestige object van de Indonesische regering. Wij namen er toen een kijkje en waren verbouwereerd van zoveel luxe. Het is nog steeds het enige gebouw dat boven de palmbomen uitsteekt – een heilige grens voor bouwers in Bali- .We fietsten er nu ook weer naar toe, maar waren veel minder onder de indruk. Het gebouw is vervallen en verwaarloosd; de betonrot zit er in! Het lijkt allemaal meer dan het is; zo bevindt zich juist naast dit befaamde hotel het wijkje rechts, waar “enige” motorfietsen en scooters geparkeerd staan.
 

Onder:Toen we rondliepen in dit gebouw vergeven van de odeur van vergane 5 sterren glorie, zagen we de barbershop. Van deze gelegenheid heb ik meteen maar eens gebruik gemaakt om mijn haar te laten knippen. Het moet gezegd; daar mankeerde niets aan. (aan de kapster bedoel ik) 

Onder: Al fietsend door Bali, net als trouwens in de andere Indonesische eilanden kom je op straat van alles tegen. Zoals links een bruidspaartje en rechts een geimporteerde dragon uit Komodo. Of is ie nou uit hout gesneden?

Onder: Langs het strand van Sanur zagen we overal dit soort bootjes liggen. Tegen betaling van een klein bedragje kan je hierin rondgevaren worden.

Onder: Met een van de vele taxi’s die buiten het hotel op klandizie wachten reden we naar een van de bezienswaardigheden van Bali : De Tanah Lot Tempel, die in het water gebouwd is. Het was somber, want het regende, maar nog los daarvan waren we niet onder de indruk van deze tempel. Hij ziet er smerig en zwart uit. Net als al die duizenden andere tempels en tempeltjes op Bali. Niet goed onderhouden en heel bouwvallig. Ze gaan slordig om met hun culturele erfgoed, die Hindoestanen op Bali

Onder: Met een andere taxi reden we een dag later naar het in het Noorden van Bali gelegen Tukadjuwuk, bekend om de prachtige “terrasvormige rijstvelden” oftwel Sawa’s. Met behulp van gecompliceerde irrigatiesystemen worden de padi – jonge rijstplantjes – van hun levenswater voorzien. Dit is voor ons de landschappelijke highlight van Bali.

Onder: Een grote vallei is aan alle kanten bedekt met deze sawa’s

Onder: Sawa’s.

Onder: nog meer Sawa’s

Onder: Een culturele highlight van Bali is de “Ketchack of apendans” die op meerdere plaatsen in Balie wordt opgevoerd. Wij hadden deze traditionele voorstelling over de strijd tussen goed en kwaad al een keer gezien, 28 jaar geleden, maar werden die avond allebei gekweld door een darminfectie, waardoor de voorstelling toen een paar keer onderbroken werd.Daar hadden we nu gelukkig geen last van.

Onder: Een grote groep van wel 50 dansers en danseressen is bij deze Ketchack dans, die iedere avond van half 7 to half 8 wordt opgevoerd betrokken.

Onder: Aan het einde wordt een van de deelnemers in trance gebracht. Hij rent al een dolleman door een stapel in brand gestoken kokosnotendoppen. Als ik het goed zag ging hij ook nog eens op deze gloeiend hete stapel kokosnoten zitten. Je zal dit maar elke avond voor de dagelijkse boterham moeten doen.

Onder: We kozen voor een verblijf in Bali omdat de Ombak Putih tussen Bali en Flores vaart. Bali is echter niet veel meer dan het Aziatische Benidorm met veel Nederlandse zonaanbidders. Alleen met meer los rondlopende kippen en ander gedierte, en vooral veel vuilnis op straat en in het water. Niemand ruimt iets op; er lijkt ook geen vuilnisophaaldienst te zijn. En wat je wel ziet: vooral…. veel brommers scooters en motorfietsen. Elke Balinees heeft wel zo’n ding. – zie onder – Wij zagen zelfs motorfietsen met daarop vader, moeder en 4 kids tussen zich in.

Onder: In Darwin kochten we de volgende dag als eerste een mobiel internet modem  en een prepaid kaart, daarvoor zat ik bijna de hele dag in het communication centre van provider Telstra, zulke dingen gaan niet zomaar; je moet een paar keer terug omdat het niet in een keer goed werkt, maar nu functioneert het prima allemaal. Darwin is een gezellig provinciestadje met vele winkels en leuke gezellige terrasjes waar we ’s avonds gezellig zaten en aten. 

Onder: We haalden onze 4WD bushcamper op in Winnelie in de buurt van Darwin. De gebruiksaanwijzing van dit “beest” moesten we vernemen middels een DVD speler die we kregen aangereikt. Eventuele vragen konden we daarna nog stellen, maar we besloten het on the road wel uit te vinden. Toen gingen we dan definitief op pad.

Onder: De eerste Caravcan park was in Litchfield National Park; het was in the middle of nowhere. Op het receptiegebouwtje staat aangegeven waar we precies zijn.