Foto’s

Voor we verder gaan met het vervolg van ons reisverslag eerst nog wat foto’s uit het uitgebreide archief. Op deze website kan natuurlijk maar een kleine selectie uit alle foto’s van deze reis worden gepubliceerd. Daar heb ik een speciale map voor. Soms vergeet ik wel eens een fotootje uit deze map te uploaden. Zo af en toe plaats ik die alsnog, zoals de drie hieronder.

Onder: Zoals gezegd hebben de meeste Australiërs twee grote zorgen: ” bosbrand en drinkwater “. Om drinkwater op te vangen worden dammen aangelegd die vol moeten lopen, en om brand tegen te gaan worden veel stukken bos expres in de brand gestoken, om onbrandbare stukken, de zogenaamde brandgangen te maken. Zo af en toe kom je zo’n bewust aangestoken brand onderweg tegen. Er is natuurlijk altijd brandweer bij betrokken. Net voordat we deze aangestoken brand naderden, vlogen grote horden libellen van de – brandende – kant naar de andere kant van de weg

Onder: Black Mountains op weg van Kuranda naar Undara; een heel gek verschijnsel; net een hoop grote steenkolen. Hoe komen nu zomaar al die zwarte bijna ronde rotsen op die berg denk je dan? Het antwoord op deze en andere vragen wordt hier in Australië altijd op informatieborden gegeven.

Onder: Het antwoord op bovenstaande vraag wordt hier dus gegegeven. Het leek me wel zo makkelijk om het hele verhaaltje maar ff te fotograferen.

In de regen !

Hadden we in de twee maanden waarin we bijna 9000 km door West Australie reisden, geen druppeltje regen en louter blauwe luchten; dat is aan de Oostkust wel even wat anders. De omgeving van Cairns zorgde al voor de nodige nattigheid. Het echte werk begon echter pas toen we vanuit het prachtige resort in Undara naar het 400 km verder in de Outback gelegen Charters Towers reden, waar het hemelwater met bakken naar beneden kwam. We bleven er een nacht. En dat terwijl we op die manier probeerden de hevige regenval te ontwijken die al een paar dagen de kust van Queensland teisterde, maar dat lukte dus niet. Het werd een rit door een muur van water; we waren blij nu over een grotere campervan met klimaatregeling te beschikken, je bent daar dan volledig op aangewezen, bovendien kon onze klam en nat geworden kleding zo spontaan drogen. Ook de volgende 450 km lange rit naar Emerald waar we daarna overnachtten, werd afgelegd in één lange hoosbui; een hele onvergetelijke ervaring. Wat een onvoorstelbare hoeveelheden water komen er dan naar beneden zeg ! Het bleef maar hozen, dag en nacht. Je kon de overstromingen zien aankomen. Van Emerald reden we de volgende ochtend wederom 400 km door de ene na de andere wolkbreuk verder naar Gladstone. Daar ging het hozen over in regenen. Van Gladstone reden we naar Hervey Bay, waar het het zonnetje weer begon te schijnen, en we nu al een paar dagen zijn.

Onder: We reden van Undara via de overnachtingsplaatsen Charters Towers en Emerald, naar Gladstone, waar we ook een nacht bleven. Vervolgens ging het naar het pittoreske Hervey Bay, waar we nu al een paar dagen zijn, en van waaruit we een excursie naar nabij gelegen Fraser Island boekten.

Onder: Vanuit Undara reden we naar Charters Towers, een mijnwerkers stadje in de Outback; het was zondagmiddag en het was er volledig uitgestorven zoals op de foto te zien is. Wel bezochten we nog een oude pub waar een 2 man band liedjes van Cliff & The Shadows speelde. Het klonk nog goed ook! Overigens begint hier de lucht al te betrekken; het echte plens werk gaat ook hier weldra beginnen!

Onder: In de buurt van dit soort mijnstadjes, zie je aan alle kanten heeeeeeele lange treinen, weggaan met in dit geval kolen, en weer lege treinen terugkomen.

Onder: Maar…. naast die treinen zagen we hier ook zomaar langs de weg deze exotische vogels; zogenaamde Herons.

Onder: Ja en dan heb je het gedonder in de glazen; een foto door ons voorruit genomen. Nog maar net uit Charters Towers op weg naar Emerald, werden we al geconfronteerd met zware regenval en overstromingen; en dat zou nog veel erger worden de komende dagen. Op de TV zagen we vanavond dat Emerald, waar wij een paar dagen geleden waren, nu geïsoleerd en geëvacueerd is; dat zojuist de noodtoestand in sommige plaatsen in New South Wales is afgekondigd, en dat al honderden mensen ook daar geëvacueerd zijn. Ook de mijnen – open kolen mijnen in de buitenlucht – zijn overstroomd. Overal worden regen records gebroken. Dat wordt nog wat, want die kant gaan wij de komende weken ook op. Maar ja, het is een land van extremen, het kan weer snel veranderen denken – hopen – we maar.

Onder:  In Hervey Bay aangekomen scheen de zon weer volop; dat was wel lekker na dagenlang onophoudelijke wolkbreuken. Een gezellige plek aan een prachtige baai gelegen, waar van alles te doen is, en we 4 dagen bleven.

Onder: Hervey Bay Fraser lodge; een van de mooiste Caravanparks waar we tot nu toe waren. Met zelfs een eigen toilet c.q badkamer op onze plek juist achter de campervan. Dit zullen we toch niet snel vergeten 2 december 2010 in een bloedhitte !

Onder: Op het strand lopend zagen we plotseling deze kleine diertjes lopen, die zich bij trilling van de grond razendsnel in het zand ingroeven. Een vreemd verschijnsel dat wij nog nooit eerder waarnamen.

Onder: Dichterbij zagen we dat er een grote – blauwe – “baas” bij was , en de rest kleintjes, die volgden.

Onder: Ook zagen we kolonie met alleen blauwe “baasjes”.

Onder: In het prachtige zwembad van Hervey Bay caravanpark zochten we verkoeling

Onder: Na het zwemmen was er de aangrenzende Italiaan, waar we genoten van alles wat een goede Italiaan te bieden heeft. Afzien manneee…… riepen we dan bij BZN altijd in zulke omstandigheden

Onder: De passie van vele Australiërs, sportvissen. Mannen, vrouwen, jongens, meisjes, hele gezinnen, iedereen houdt zich er mee bezig.

Onder: En wij keken er naar vanuit deze strandtent.

Onder: Deze ” profiteer er snel van ” reclames op straat vielen ons toch wel op . Nog even voor het weekend een woninkje, of de laatste kans om voor ” Chrissie ” nog even snel je rimpels met botox weg te spuiten. 

Fraser Island

We waren speciaal naar Hervey Bay gereisd om van daaruit het vermaarde Fraser Island te bezoeken. Het is 125 bij 20 km groot, en bekend om de ongerepte en woest schoonheid, maar ook om de vele Dingo’s  – wilde honden – die er voor komen. Men wordt daar op alle manieren voor gewaarschuwd; ze zijn agressief; er  zijn vele mensen door aangevallen met nare gevolgen, waaronder een fataal incident met een kind dat er door overleed. Het is het grootste zand eiland in de wereld. Op deze zandplaat heeft zich in de loop der miljoenen jaren een subtropisch rainforest gevormd, waar speciale 4WD tracks in zijn aangelegd. Men kan overal excursies boeken voor één, twee of zelfs drie nachten Er zijn twee resorts waar men dan kan overnachten.

Ziek  

Je zal het altijd zien; word ik op deze bijzondere dag geveld door een virus of bacterie; ik werd compleet doodziek wakker, met heftige diarree en aandrang om over te geven, en lichte koorts. Op de Ferry was ik al een paar keer naar de wc geweest en toen we die slingerende bus in gingen dacht ik even om te vragen er uit te mogen. Pas nadat ik tijdens de lunch – in het toilet – alle maaginhoud had opgeruimd, knapte ik enigszins op, maar ik zal deze benauwde dag ook om deze reden nooit meer vergeten. 

Onder: Met een Ferry voeren we in een half uur van Hervey Bay naar Fraser Island, waar we met een bus de hele dag over het eiland hobbelden, en een lunch gebruikten. We dachten nog even dat het weer zou gaan regenen, maar gelukkig begon het zonnetje zelfs te schijnen. Op de 4 WD tracks was het door de grote klappen van de bus onmogelijk foto’s te maken. Hier rijden we in een bus over het strand van Fraser Island. Op de foto rechtsonder zagen we op het strand plotseling een vliegtuig staan, dat rondvluchten verzorgde. Mary en ik maakten uiteraard van deze mogelijkheid gebruik. Fantastisch in één woord; ik was nog nooit van het strand opgestegen en weer geland; alleen dat al!!

Onder: Net voor we het vliegtuig instapten zagen we deze eenzame Dingo op het strand lopen. Hij was “tagged”, ge-oormerkt door rangers die het gedrag van Dingo’s onderzoeken.

Onder: Juist voor het vertrek heb ik toch ook nog even wat dagelijkse inspectie aan het vliegtuig gedaan; het zag er allemaal prima uit.

Onder: Een pracht gezicht, daar rolt het vliegtuig uit, voor een start op het natte strand. Waar maak je dat mee? In Australië !!

Onder: Na de take-off zagen we onze bus op het strand rijden; wij zouden 75 km verderop landen en weer op onze bus stappen, maar eerst maakten we een indrukwekkende vlucht over Fraser Island

Onder: Hier links het Kingfisher Bay Resort en rechtsonder het bekende Lake Mc Kenzie waar we later op de dag nog de gelegenheid kregen om te zwemmen; er zwemmen namelijk geen bijtende dieren in, en daar moet je van profiteren !!

Onder: Hieronder is goed te zien dat het eiland geheel uit zand bestaat.

Onder: Deze uitstulping wordt de Pinnacles genoemd, maar is vergeleken bij de Pinnacles aan de Westkust, waar wij eerder waren, maar een niemendalletje. Ook wij zouden er later met de bus nog naar toe rijden.

Onder: Hier staan we met onze bus bij deze Pinnacles, rechtsonder op de foto vertrekt ons vliegtuig weer van het strand!

Onder: Een vergezicht op het strand richting noorden

Onder: Het wrak van de Maheno, een in 1905 in Schotland gebouwd luxe cruiseschip. In de eerste wereldoorlog deed het dienst als hospitaalschip in de Middellandse Zee. Toen het op 8 juli 1935 naar Japan gesleept werd voor de sloop, leed het door een onverwachte cycloon schipbreuk en liep hier aan wal. De slimme Australiërs hebben er nu een toeristische attractie van gemaakt. Alle bezoekers van Fraser Island willen er nu mee op de foto; ook wij dus. Wie is er eigenlijk gek? De mooiste foto is natuurlijk deze luchtfoto !  

Onder: En hier sta ik dan, na de landing op het strand, met darminfectie en al op het Maheno Wreck. Klaar ben je er mee !!

Onder: Een luchtfoto die ik maakte van de Eli Creek, – in het midden – met bruggetje, de mooiste van de honderden Creeks die vanuit de bergen uit een grote bron naar de stranden stromen. De Creek waar echt iedereen in wil zwemmen; je bent niet op Fraser geweest als je niet in de Eli Creek liep of zwom.

Onder: Hier de Eli Creek met alle 4 WD’s en topdrukte vanaf de grond gefotografeerd. De gekte is hier duidelijk waar te nemen, en dan te bedenken dat het water uit de Creek slechts 18 graden is. Dat wordt natuurlijk weer goed gemaakt door de buitenlucht temperatuur die hier al gauw de 30 graden nadert.

Onder: Nog een kleinen compilatie van alle commotie nabij de Eli Creek

Onder: De plaats waar je vanaf het strand  de heldere Creek in kan.

Onder: Toen ik deze bij nader inzien Duitse dame zo zag juichen bij het verlaten van de Eli Creek besloot ik er zelf ook in te gaan. Dat moest ik toch ook meemaken, ondanks mijn bacterie/virus infectie

Onder: Waarvan acte; ik moet zeggen dat ik alle commotie niet geheel begrijp.