We rijden enorme afstanden door de immense uitgestrekte, afgelegen en verlaten wildernis van West Australie. Het volgende teken van leven – een Roadhouse – waar je kan shoppen, tanken, eten, drinken, slapen en reparaties laten verrichten is soms wel 400 km verder op. Je komt er helemaal niets of niemand tegen. Geen tegenligger, geen afslag geen gehucht, stoplicht; helemaal niets. Toch vervelen we ons geen moment onderweg. Het is een boeiend en zeer afwisselend landschap. We kijken onze ogen uit, en sjezen – met Australische country rock op de radio – met zo’n 125 km per uur door, en zijn dus in 4 uur tijd exact 500 km verder. Over de routes laten we ons adviseren door Australiers die we ontmoeten op de Caravans parks, in de resorts of lodges waar we verblijven. Australiers, en dat viel ons meteen al op, maken heel makkelijk contact met iedereen. Ze spreken Jan en Alleman aan, bekend of niet, vragen waar je vandaan komt en vertellen vervolgens hun hele levensverhaal. Of ze lopen langs een terrasje waar jij zit te eten en vragen dan : Hey mate, how’s the food here? ” Als jij zegt oke , komen ze er ook eten. Gisteren kwam er een mijnwerker aan ons tafeltje zitten met de vraag:  “Hey man, tell me all about that camera, you got there. Nou dat werd een lang verhaal; natuurlijk ook over zijn camera’s. Zo gaat dat hier.   

Onder: Er zijn geasfalteerde highways, maar ook rijden we vaak over gravel,- of dust roads. Na een ritje van 600 km zit dan werkelijk alles onder de rode stof. Zelfs in de koelkast is een rode gloed te zien….. 

Onder: Is nou alles zo extreem hier? Kleine tank stationnetjes in de outback, of wat te denken van die raar gevormde bomen?

Landcruiser

Met onze V 8 cilinder – 4WD turbo diesel Toyota landcruiser met kenteken XRD 904 crossten we overal door,- en over heen. Gisteren hebben we – met het boekje erbij – conform de gebruiksaanwijzing,  de luchtfilters onder de motorkap eens gereinigd en de olie gecontroleerd. Alles oke. Wat een professioneel voertuig is dit, en wat een power zit er in dit “beest”. Op de steilste hellingen – je bent dan bijna bang dat ie achterover kiepert – gaat ie in zijn 4WD lage gear nog als een raket omhoog. De voorwielen moeten dan eerst met vleugelmoeren op de wielnaven aan de 4 WD gelocked worden. Er is 20 liter water aan boord, en twee brandstoftanks met elk 90 liter. Daarmee kunnen we zo’n 1100 km rijden; voordat er weer getankt moet worden. Dat is een heel groot voordeel. Je hebt hier de afgelegen outbackpompen  – blauw op de kaart aangegeven- , en de reguliere tankstations. Het verschil zit hem in de prijs. De outback fuel is 50 tot 60 dollarcent per liter duurder. Als je dus niet hoeft te tanken in de outback (wildernis) is dat veel voordeliger.

Onder Mary maakte deze foto van een rivier crossing; in het begin durfde ik bijna geen water te laten opspuiten, maar later probeer je voor de fun juist zo veel mogelijk water omhoog te krijgen

Onder: Het plaatsje Broome aan de Indische oceaan kust is een oase van luxe en westerse geneugten aan de rand van de West Australische wildernis. Een luxe Beach Resort aan het strand gelegen  – linksonder – waar we verbleven en twee avonden vele uren lang van de spectaculaire sunset en heerlijke maaltijden genoten. Grote supermarkten, waarin een dameskapper, waar Mary maar eens gebruik van maakte. Zelfs was er een klein China Town in Broome -rechtsonder – 

Onder: Broome deed ons denken aan de kust plaatsjes in Nieuw Zeeland, waar we vorig jaar drie maanden waren. Alles mooi aangelegd en verzorgd.

Onder: Tegen sunset komen van heinde en verre de mensen naar het Broome strand, ook met de auto, om de sunset hier te beleven. Helemaal rechts op de foto is het Beach resort te zien waar wij zaten te genieten. Echt een hele bijzondere belevenis. Een dynamisch spel van veranderende kleuren en licht, dat zijn weerga niet kent. Ook kan men hier tijdens sunset een rit met een kameel maken over het strand. De foto hiervan plaatste ik in de vorige bijdrage, en ook is hij in de nieuwe leader boven dit journaal te zien.

Onder: Ook vele 4 WD terrein wagens rijden het strand op om van hieruit de sunset te zien.

Onder: De zon begint met spoed te zakken; het wordt stil, je hoort alleen nog de camara’s, iedereen geniet. Deze foto maakte ik vanaf het terras van het Beach Resort.

Onder: Het gaat nu heel snel, de zon is bijna achter de horizon en de kleuren lijken elke seconde te veranderen. Met deze foto wil ik ook de groeten doen aan Jan Kiek, mijn foto maatje. Afzien Jan….. met al die foto’s…..

Onder: Snel liep ik even van ons terras en maakte er snel een fotootje van.

Onder: Toen de zon al lang verdwenen was werden de kleuren nog dieper en intenser. Een prachtig schouwspel dat nadat de zon onder ging nog wel 2,5 uur duurde.
 

Van Broome naar Karijni National Park via Port Hedland

Onder: In de Kimberleys maakte ik deze luchtfoto’s van de grootste diamant mijn ter wereld. De Argyle Diamond Mine van Rio Tinto. Het is een open mijn, waarbij de diamanten van een berg worden “afgeschraapt”. De fabriek waar de eerste bewerking op de ruwe diamant wordt uitgevoerd is rechts onder de voet van de diamantberg te zien. Links – niet op de foto is een dorpje voor de miners aangelegd. Ook is er nog een vliegveld bij, waar van af de diamanten onder grote geheimhouding worden weg gevlogen naar Perth om verder bewerkt te worden.
 

Onder: Hier een close up van de diamantberg, heel goed is hierop te zien op welke wijze de berg wordt afgestruind op kostbaar diamant

Onder: Gewoon een berg tussen al die andere in, maar toch zo veel meer waard ! Een diamantberg; nu eens van de andere kant gezien.

Karijni Nat. Park

We zijn nu aangekomen in het Karijni National park met 4100 km op de teller. Het is hier heel goed weer met mooie temperaturen van rond de 35 graden en redelijk droge lucht; dus heel goed uit houden. We zijn goed gedocumenteerd en goed voorbereid, maar zoals gezegd leren we veel over Australie en de Australiers van de mensen zelf. Met name over dit prachtige in de Pilbara streek gelegen Karijni Park hebben we veel enthousiaste tips van ervaren Australiers gekregen. Ze hebben niets te veel gezegd; het is er werkelijk schitterend  
 
Onder: De Dales Gorge en watervallen in Karijni National Park

Onder: Een van de watervallen in de bovenstaande gorge; in dit koude water wordt uiteraard door velen gezwommen.
 

Bij ons thuis gaat al het “werk” gewoon door. Van onze jongste zoon Kees kregen we een mailtje dat zijn vrouw Sylvia een derde kind verwacht. Ons 9de kleinkind; toe maar ! Kees en Sylvia hebben al Nico en Mary. We feliciteren Kees en Sylvia natuurlijk van harte met dit blijde nieuws.

Waar zijn we nu ?

Op het kaartje hieronder met de rode pijlen onze route tot nu toe. We zijn aangekomen in het tropische en exotische Broome, waar ik ook de foto’s van de kamelen in de sunset maakte, die in de nieuwe leader verwerkt is. In Broome stond de kilometerteller op 2800 km, en we hebben echt niet veel omgereden. Dat wetend, en kijkend naar het kaartje besef je opnieuw hoe onwaarschijnlijk groot dit land is.

Onder: Zoals beloofd eerst nog de foto’s van de vlucht naar de Bungle Bungles. Hier vliegen we over het ruige en onbewoonde landschap van de Kimberleys in West Australie op weg naar het beroemde natuur fenomeen.

Onder: Na een vlucht van een uur zijn we boven de befaamde Bungles. Wat hebben honderden miljoenen jaren erosie onder uiteenlopende klimaatomstandigheden hier een bijzondere uitwerking gehad op het rotslandschap.

Onder: Bungle Bungles

Onder: Bungle Bungles; het is fascinerend, die felle kleuren in het dorre landschap



Onder: Bungle Bungles

Onder: Deze kloof ( gorge) van zo’n 100 meter diep is waarschijnlijk 300 miljoen jaar geleden door een meteoorinslag in het  uitgestrekte Bungles gebied ontstaan.

Onder: Wij kozen voor een vlucht naar de Bungles, maar per 4WD ( four wheel drive ) is ook mogelijk, in een 4 uur durende rit over moeilijk begaanbare “wegen”. Men kan ook per georganiseerde excursie in een 4WD busje. Hier komen die busjes aan en verzamelen zich. Denk er aan dat het hier heet is, zeeeeeeer heet.

Beroemd en berucht, deze oude Beef route.  Een 700 km lange track door de ruige en onbewoonde wildernis van de Kimberleys. In een bloedhitte van tussen 40 en 45 graden Celsius, afgelegen, onbewoond, geen mobiele telefoon en slechts om de 250 km een roadhouse met service. De Australiers –  2 jonge stellen – die wij spraken hadden hem net gereden; allebei hadden ze twee kapotte banden opgelopen. If you don’t have two spares (reserve – wielen) don’t go, was hun advies. Wij hadden helaas geen plaats voor een extra reserve wiel, dus werd het al  tobben; wel of niet. Je moet op sommige stukken de banden iets laten leeglopen. (hoeveel??) en daarna met een compressor weer oppompen – wij hebben geen compressor mee. Dat wordt wat !!  “De Gibb River Road is goed te doen in juni/juli/aug, het is dan koeler en daardoor ook drukker; waardoor de risico’s bij pech – en dat krijg je zeker – minder groot zijn” ; aldus de Australiers, die wij  erover spraken. We hebben wel een noodzender mee; maar die mag je alleen gebruiken als je in levensgevaar bent; bijvoorbeeld na een slangenbeet in de outback.
 
Onder: Het begin van de Gibb River Road in The Kimberleys, we hebben er duidelijk volop zin in. 

Dan de grote makke…. de conditie van de tracks; er zijn slechte stukken, vergelijk rijden over een puin stort, met scherpe stukken die de banden splijten,  en de betere delen, zoals hieronder. De gravel roads. Maar… deze gravel roads – kijk maar eens goed op de onderstaande foto – hebben een zogenaamd “golfplaat profiel” dwars op de rijrichting. Als je er met 40 km per uur – de absolute limiet- op rijdt, ontstaat onder een snerpend geraas ( tandartsboor) een angstaanjagende vibratie. Alles wat los kan aan de auto gaat los. Maar ook voor de mens is het vreselijk afzien. Na 5 minuten begin je door de hevige trilling al een beetje wazig te kijken, en na een kwartier willen je darmen en nieren spontaan je lichaam verlaten. Na 150 km in deze omstandigheden besloten wij het hierbij te laten.

Onder: De receptie van het mooie exotische El Questro, waar we besloten een bungalow te huren voor een paar nachten.

Onder: De bungalow zag er aan de buitenkant – links- een beetje sjofel uit, maar het interieur maakte dat helemaal goed. Een goed gekoelde prachtige kamer met douche, toilet en veranda, met uitzicht op de jungle, wat moet een mens nog meer.

Onder: Vanaf onze veranda zagen we s’ morgens deze mooie vogels een heel ritueel bij het nest opvoeren


 
Onder: We zochten nog even de zwemgelegenheid waarover we gelezen hadden; dat bleek de rivier te zijn. Heel helder en fris, dat wel !
 

Onder: Wij hebben vroeger vaak met de kinderen gekampeerd. Dat doen we nu niet meer. We ontbijten alleen in onze camper of campervan, maar voor de rest eten we altijd in restaurants. We kozen voor een campervan, en niet voor een auto met hotels, omdat we niet elke dag uit onze koffer willen leven. De keuze voor de bush camper op ons eerste traject in West Australie werd ingegeven door de verwachte moeilijke terrein omstandigheden Ook slapen doen we als het met de camper te moeilijk wordt of omdat ergens geen stroom is, in een hotel of andere accomodatie. Koken en bakken laten we sowieso aan koks over, zoals die van El Questro, dat een buitengewoon goed restaurant heeft, waar we genoten van de heerlijke maaltijden. 

Onder: In de buurt van El Questro maakten we veel uitstapjes naar Gorges etc. Op veel plaatsen op de tracks zijn puddles – poeltjes- ontstaan waar je dan doorheen moet. Niet overmoedig worden nu he !

Onder: We maakten s’ morgens vroeg een prachtige wandeling door de Emma Gorge , volgens kenners een van de mooiste Gorges in the Kimberleys. Hier werden we gewaarschuwd voor een nieuw gevaar: slangen. Je moet steeds goed uitkijken er niet op eentje te stappen. We zagen er overigens geen een ! Althans ; dat denken we , slangen hebben een perfecte schutkleur.

Onder: Vanuit El Questro reden we Saddleback Ridge 4 WD track. Op de top maakten we deze foto met statief. Een 4 WD track die bij nader inzien alleen geschikt bleek te zijn voor ervaren 4 WD rijders. Dat merkten we heel goed, dat waren wij namelijk nog niet. Maar dat is inmiddels wel veranderd.
 

Onder: Deze foto zag ik net nog in mijn computer, wat een beauty, deze Saltie, die ook nog eens behoorlijk gehavend blijkt te zijn. Je ziet toch duidelijk een deel van zijn neusweefsel blootkomen !

Onder: Australiers zwemmen echt overal, zoals hier in de Katherine Gorge

Onder: Wij vervolgen onze weg naar Broome een ritje van 612 kilometer. We probeerden bij Tunnelcreek nog even het laatste stuk Gibb River Road, naar Windjana Gorge, maar ook daar gaven we het maar op. Het was te warm, te verlaten en er waren te slechte road condities.

Onder: Broome, een tropisch paradijsje aan de Australische westkust, waar we verbleven in het Cable Beach Resort. Hier, aan het strand, genoten we 2 avonden achter elkaar op een terras, samen met honderden Australiers urenlang van de spectaculaire Broome sunset , waar ik hele mooie plaatjes van maakte. Hier alvast een voorproefje. De zon is hier net achter de Indische Oceaan verdwenen.