de bijdrage vanaf hier t/m de foto van de Volendamse dijk tijdens kermis is op dinsdagavond geschreven
Vernietigende kritiek op werkwijze IPCC
Lang verwacht en vandaag dus gekomen. Het lang verwachte IAC rapport betreffende het onderzoek naar de werkwijze van,- en transparantie binnen het IPCC. Het ” Intergovernemental Platform on Climat Change” een onderdeel van de VN.
Tussen alle reisbeslommeringen door heb ik vandaag het internet afgestruind naar allerlei internationale reacties op de publicatie van dit rapport. De internationale koepel van Wetenschapsacademies IAC – Inter Academy Council – heeft in een evaluatierapport over de werkwijze van IPCC forse kritiek geuit op de werkwijze van deze politiek geëngageerde club, die ons wijsmaakt dat de aarde opwarmt en dat mens de schuld is van deze opwarming. Het IPCC poneert stellingen, aldus het IAC, die met te lichtvoetig of onvoldoende bewijs worden onderbouwd. Er is volgens het IAC rapport te weinig deskundigheid en teveel belangenverstrengeling bij de IPCC onderzoekers, die er ook van worden beticht te handelen vanuit het vooroordeel dat de mens schuldig is aan klimaatopwarming en niet in te gaan op tegenargumenten van de klimaatscepitici. De IPCC aanhangers koketteren nu met het gegeven dat door het IAC geen 
stellingen van het IPCC zijn ontkracht. Ja zeg, zo lust ik er ook nog wel eentje, het IAC heeft zich, zoals verwacht werd, uiteraard niet gefocussed op details uit IPCC publicaties, maar de algehele werkwijze onder de loep genomen. Alsof deze kritiek al niet genoeg is om het IPCC voorgoed de laan uit te sturen.
Links IPCC baas Pachauri. Leon de Winter schrijft op zijn weblog: “Goede wetenschapper” Pachauri is een Charlatan, in wie onze voormalige PvdA-milieuminister Jacqueline Cramer een ‘uitstekende wetenschapper’ zag”.
Leon de Winter: Hij is in werkelijkheid een van de leidende figuren in een zakelijk netwerk dat zich heeft meester gemaakt van de zorgen van vele miljoenen mensen over de vraag of het klimaat op aarde door mensen wordt beïnvloed en dus kan worden gereguleerd.’
Door de extreme langdurige kou die we de afgelopen winter beleefden waren de op veel te korte termijn gerichte klimaatdoemdenkers stil geworden. We waren even van ze af, monddood heet dat ! Klimaatsceptici oordeelden wijs dat deze koude winter gewoon een uitschieter was, en niet aan een wel of niet veranderend klimaat gerelateerd kan worden. Heel verstandig ! Maar na de regenbuien !!!!! van afgelopen week grepen de klimaatridders waaronder zelfs bekende Nederlandse meteorologen – geen klimatologen – meteen hun kans weer om hun absurde klimaatreligie via de media aan ons op te dringen. Wij moeten anders gaan leven en denken. Het liefst op een manier die in hun politieke straatje past! Met de meest kromme theorien en valse argumenten worden we door deze politiek gedreven klimaatfanaten te lijf gegaan. Het is angstzaaien waarde vrienden, bangmakerij, slechts bedoeld om politieke denkbeelden door te drukken. Grappig is, om op te merken dat er een merkwaardig en feitelijk tegenstrijdig mechanisme t.g.v deze klimaatgekte is ontstaan; nl dat de commercie er op grote schaal van profiteert. Er wordt geen enkel product meer verkocht of aan geprijsd, zonder het in de klimaatkerk uitgevonden duurzaamheids,- of milieu kenmerk.
Kermis in Edam en Volendam
Onder: Vandaag – dinsdag – was ik even op de Volendamse dijk waar de jaarlijkse kermisbeunen worden bevestigd. Het drukste stukje dijk; het drukste stukje Volendam, tijdens de kermis het komende weekend. De situatie is niet veel anders dan op deze luchtfoto uit sept 2005. De beunen die rusten op steigerdelen zullen in elk geval zaterdagmiddag Carola met haar band Get Back Live moeten dragen tijdens het live optreden van 5 tot 6 uur. Carola wordt overigens woensdag 47 jaar. Ik denk dat ik haar vanaf deze plaats namens velen mag feliciteren. Het is overigens de laatste 10 a 15 jaar steeds drukker en drukker geworden op onze kermis. Nu is de toeloop van buiten af zelfs zo groot dat ik het eigenlijk niet meer leuk vind, en dat hoor ik van meerdere dorpsgenoten. Velen verlaten zelfs het dorp voor een korte vakantie, om de drukte te ontvluchten.
We worden de laatste weken volledig in beslag genomen door onze komende wereldreis. Toch zijn we door de Edamse en Volendamse kermis tijdelijk hiervan even afgeleid. Het afgelopen weekend waren we met een selectie van onze inmiddels acht kleinkinderen op de kermis in Edam. Zaterdag met de broers Jan, Kees en Tim, en zondagmiddag waren Sophie en Thijs aan de beurt. Jan, Kees en Sophie voelen zich al te groot voor de draaimolen, maar als de kleinere Tim en Thijs aan boord gaan willen ze toch ook wel weer een ritje. Grappig om te zien. Gezellig is altijd het gezamenlijke oliebollen eten met de kids op de Edamse Dam, of ergens zittend op een stoeprand in de straat. Op die lokaties bepoederde hete ballen wegwerken zonder bestek of bordjes met die kids is geen makkelijk klusje, maar de kids vinden het inmiddels een must.
Er gaan elk jaar vele honderden Volendammers fietsend of zelfs lopend naar de Edamse kermis die een week voor de Volendamse kermis plaatsvindt. Dat was niet altijd zo. Vroeger werd deze volgorde namelijk elk jaar afgewisseld, maar in geval van Volendam eerst lieten de uitgefeeste Volendammers de Edamse kermis daarna tot grote teleurstelling van de kermisexploitanten massaal links liggen. Vandaar dat nu elk jaar de Edamse kermis het eerst aan de beurt is.
Onder: Nu we het toch over Edam en de Dam hebben; een luchtfoto die ik vorige week maakte tijdens de jaarlijkse Edamse Waterdag. In het midden van de foto het Damplein met links daarvan het oude Stadhuis waarin we met BZN de hoes van de CD Pictures of Moments maakten, en rechtsonder het midden de geelgekleurde Dam over het water, waarop we elk jaar met de kleinkinderen tijdens de Edamse kermis oliebollen eten.
Noordwest Australie
Heel veel aandacht hebben we de laatste dagen in onze reisvoorbereidingen voor onze komende wereldreis/fotosafari besteed aan het 
eerste routedeel door Noordwest Australie: “The Kimberleys”. Een gebied dat nog weinig door toeristen bezocht wordt, maar een waar paradijs vormt voor fotografen. Dat wordt dus smullen voor de Tuijpjes. Het is een heel ruig en onberekenbaar landschap met van Kununurra tot Derby de befaamde Gibb River Road; een weg die gevormd wordt door een drooggevallen rivier met kloven en ravijnen die alleen van april tot november begaanbaar is. Buiten deze periode, en aan het begin en het eind ervan, kan er door hevige regenval water in deze rivier komen. Er moet dan op sommige plaatsen door 40 a 60 cm stromend water gereden worden. Voor een “rivercrossing” moeten eerst aanlandingsplaatsen onder de wateroppervlakte met een stok op kuilen gecontroleerd worden. Hierbij moet men oppassen voor krokodillen, die zich ophouden op plaatsen waar zoet en zout water bij elkaar komen. Het is zaak om je hieromtrent tijdig te informeren bij de Rangers in de op sommige plaatsen aanwezige Roadhouses. We denken de Gibb River Road een 800 km lang traject binnen 1 a 1,5 week te kunnen rijden in onze 4WD bushcamper, die uitgerust is met extra reservewielen en watertanks. Op het fotootje hier linksboven is te zien hoe voor mogelijke overnachtingen in dit enorme bakbeest een soort van dakje opengeklapt moet worden. Afzien manneeeeeeee……..
Onder: Linksonder het Noordwestelijk deel van Australie: ” The Kimberleys” met ten Oosten van Darwin Arnhem Land met het prachtige Kakadu National Park en zuidwestelijk het Litchfield National Park. Deze zeer fotogenieke parken zullen we eerst bezoeken voordat we voorbij Kununurra – rechtsonder – de beruchte Gibb River Road op zullen gaan.
Onder: Dit tafereeltje heb ik pas vanuit de lucht gefotografeerd. Probeer eens te raden wat dit is, en waar het is? In de volgende bijdrage op dit journaal zal ik de oplossing geven 
Onder: Vlnr: Kees Tim en Jan. Een foto die ik maakte toen we een paar weken geleden met de boys in een gehuurd fluisterbootje in het bij Monnickendam gelegen Overleek waren. Het worden toch al stoere binken nietwaar? De komende dagen wil ik nog een mooi plaatje van alle kleinkids maken , zodat we een recente foto van ze mee kunnen nemen op reis. Uiteraard zal ik die dan ook op dit journaal plaatsen, want dat vinden de kids wel leuk, om zichzelf op het internet te zien.
Onder: Tussen alle reis beslommeringen door ben ik toch ook nog regelmatig betrokken bij het boek over Volendam dat binnenkort uitkomt. Het boek was al bij de drukker, maar we zijn toch nog met een paar veranderingen bezig. Hieronder een luchtfoto die in dit boek opgenomen is. Ik maakte deze luchtfoto in 2007 ter gelegenheid van Sailing Home, een botter zeil manifestatie die toen in Edam Volendam georganiseerd werd.
