Maandelijks archief: augustus 2010

Klimaat – Kermis in Edam en Volendam – Noordwest Australie -raadsel -kleinkids



de bijdrage vanaf hier t/m de foto van de Volendamse dijk tijdens kermis is op dinsdagavond geschreven

Vernietigende kritiek op werkwijze IPCC

Lang verwacht en vandaag dus gekomen. Het lang verwachte IAC rapport betreffende het onderzoek naar de werkwijze van,-  en transparantie binnen het IPCC. Het ” Intergovernemental Platform on Climat Change” een onderdeel van de VN.

Tussen alle reisbeslommeringen door heb ik vandaag het internet afgestruind naar allerlei internationale reacties op de publicatie van dit rapport. De internationale koepel van Wetenschapsacademies IAC  – Inter Academy Council – heeft in een evaluatierapport over de werkwijze van IPCC forse kritiek geuit op de werkwijze van deze politiek geëngageerde club, die ons wijsmaakt dat de aarde opwarmt en dat mens de schuld is van deze opwarming. Het IPCC poneert stellingen, aldus het IAC, die met te lichtvoetig of onvoldoende bewijs worden onderbouwd. Er is volgens het IAC rapport te weinig deskundigheid en teveel belangenverstrengeling bij de IPCC onderzoekers, die er ook van worden beticht te handelen vanuit het vooroordeel dat de mens schuldig is aan klimaatopwarming en niet in te gaan op tegenargumenten van de klimaatscepitici. De IPCC aanhangers koketteren nu met het gegeven dat door het IAC geen stellingen van het IPCC zijn ontkracht. Ja zeg, zo lust ik er ook nog wel eentje, het IAC heeft zich, zoals verwacht werd, uiteraard niet gefocussed op details uit IPCC publicaties, maar de algehele werkwijze onder de loep genomen. Alsof deze kritiek al niet genoeg is om het IPCC voorgoed de laan uit te sturen.

Links IPCC baas Pachauri. Leon de Winter schrijft op zijn weblog: “Goede wetenschapper” Pachauri is een Charlatan, in wie onze voormalige PvdA-milieuminister Jacqueline Cramer een ‘uitstekende wetenschapper’ zag”.

Leon de Winter: Hij is in werkelijkheid een van de leidende figuren in een zakelijk netwerk dat zich heeft meester gemaakt van de zorgen van vele miljoenen mensen over de vraag of het klimaat op aarde door mensen wordt beïnvloed en dus kan worden gereguleerd.’

Door de extreme langdurige kou die we de afgelopen winter beleefden waren de op veel te korte termijn gerichte klimaatdoemdenkers stil geworden. We waren even van ze af, monddood heet dat ! Klimaatsceptici oordeelden wijs dat deze koude winter gewoon een uitschieter was, en niet aan een wel of niet veranderend klimaat gerelateerd kan worden. Heel verstandig ! Maar na de regenbuien !!!!!  van afgelopen week grepen de klimaatridders waaronder zelfs bekende Nederlandse meteorologen – geen klimatologen – meteen hun kans weer om hun absurde klimaatreligie via de media aan ons op te dringen. Wij moeten anders gaan leven en denken. Het liefst op een manier die in hun politieke straatje past!  Met de meest kromme theorien en valse argumenten worden we door deze politiek gedreven klimaatfanaten te lijf gegaan. Het is angstzaaien waarde vrienden, bangmakerij, slechts bedoeld om politieke denkbeelden door te drukken. Grappig is, om op te merken dat er een merkwaardig en feitelijk tegenstrijdig mechanisme t.g.v deze klimaatgekte is ontstaan;  nl dat de commercie er op grote schaal van profiteert. Er wordt geen enkel product meer verkocht of aan geprijsd, zonder het in de klimaatkerk uitgevonden duurzaamheids,- of milieu kenmerk.
         

Kermis in Edam en Volendam

Onder: Vandaag – dinsdag – was ik even op de Volendamse dijk waar de jaarlijkse kermisbeunen worden bevestigd. Het drukste stukje dijk; het drukste stukje Volendam, tijdens de kermis het komende weekend. De situatie is niet veel anders dan op deze luchtfoto uit sept 2005. De beunen die rusten op steigerdelen zullen in elk geval zaterdagmiddag Carola met haar band Get Back Live moeten dragen tijdens het live optreden van 5 tot 6 uur. Carola wordt overigens woensdag 47 jaar. Ik denk dat ik haar vanaf deze plaats namens velen mag feliciteren. Het is overigens de laatste 10 a 15 jaar steeds drukker en drukker geworden op onze kermis. Nu is de toeloop van buiten af zelfs zo groot dat ik het eigenlijk niet meer leuk vind, en dat hoor ik van meerdere dorpsgenoten. Velen verlaten zelfs het dorp voor een korte vakantie, om de drukte te ontvluchten.

We worden de laatste weken volledig in beslag genomen door onze komende wereldreis. Toch zijn we door de Edamse en Volendamse kermis tijdelijk hiervan even afgeleid. Het afgelopen weekend waren we met een selectie van onze inmiddels acht kleinkinderen op de kermis in EdamZaterdag met de broers Jan, Kees en Tim, en zondagmiddag waren Sophie en Thijs aan de beurt. Jan, Kees en Sophie voelen zich al te groot voor de draaimolen, maar als de kleinere Tim en Thijs aan boord gaan willen ze toch ook wel weer een ritje. Grappig om te zien. Gezellig is altijd het gezamenlijke oliebollen eten met de kids op de Edamse Dam, of ergens zittend op een stoeprand in de straat. Op die lokaties bepoederde hete ballen wegwerken zonder bestek of bordjes met die kids is geen makkelijk klusje, maar de kids vinden het inmiddels een must.

Er gaan elk jaar vele honderden Volendammers fietsend of zelfs lopend naar de Edamse kermis die een week voor de Volendamse kermis plaatsvindt. Dat was niet altijd zo. Vroeger werd deze volgorde namelijk elk jaar afgewisseld, maar in geval van Volendam eerst lieten de uitgefeeste Volendammers de Edamse kermis daarna tot grote teleurstelling van de kermisexploitanten massaal links liggen. Vandaar dat nu elk jaar de Edamse kermis het eerst aan de beurt is.

Onder: Nu we het toch over Edam en de Dam hebben; een luchtfoto die ik vorige week maakte tijdens de jaarlijkse Edamse Waterdag. In het midden van de foto het Damplein met links daarvan het oude Stadhuis waarin we  met BZN de hoes van de CD Pictures of Moments maakten, en rechtsonder het midden de geelgekleurde Dam over het water, waarop we elk jaar met de kleinkinderen tijdens de Edamse kermis oliebollen eten.

Noordwest Australie

Heel veel aandacht hebben we de laatste dagen in onze reisvoorbereidingen voor onze komende wereldreis/fotosafari besteed aan het eerste routedeel door Noordwest Australie: “The Kimberleys”. Een gebied dat nog weinig door toeristen bezocht wordt, maar een waar paradijs vormt voor fotografen. Dat wordt dus smullen voor de Tuijpjes. Het is een heel ruig en onberekenbaar landschap met van Kununurra tot Derby de befaamde Gibb River Road; een weg die gevormd wordt door een drooggevallen rivier met kloven en ravijnen die alleen van april tot november begaanbaar is. Buiten deze periode, en aan het begin en het eind ervan, kan er door hevige regenval water in deze rivier komen. Er moet dan op sommige plaatsen door 40 a 60 cm stromend water gereden worden. Voor een “rivercrossing” moeten eerst aanlandingsplaatsen onder de wateroppervlakte met een stok op kuilen gecontroleerd worden. Hierbij moet men oppassen voor krokodillen, die zich ophouden op plaatsen waar zoet en zout water bij elkaar komen. Het is zaak om je hieromtrent tijdig te informeren bij de Rangers in de op sommige plaatsen aanwezige Roadhouses. We denken de Gibb River Road een 800 km lang traject binnen 1 a 1,5 week te kunnen rijden in onze 4WD bushcamper, die uitgerust is met extra reservewielen en watertanks. Op het fotootje hier linksboven is te zien hoe voor mogelijke overnachtingen in dit enorme bakbeest een soort van dakje opengeklapt moet worden. Afzien manneeeeeeee……..

Onder: Linksonder het Noordwestelijk deel van Australie: ” The Kimberleys”  met ten Oosten van Darwin Arnhem Land met het prachtige Kakadu National Park en zuidwestelijk het Litchfield National Park. Deze zeer fotogenieke parken zullen we eerst bezoeken voordat we voorbij Kununurra – rechtsonder – de beruchte Gibb River Road op zullen gaan.  

Onder: Dit tafereeltje heb ik pas vanuit de lucht gefotografeerd. Probeer eens te raden wat dit is, en waar het is? In de volgende bijdrage op dit journaal zal ik de oplossing geven

Onder: Vlnr: Kees Tim en Jan. Een foto die ik maakte toen we een paar weken geleden met de boys in een gehuurd fluisterbootje in het bij Monnickendam gelegen Overleek waren. Het worden toch al stoere binken nietwaar? De komende dagen wil ik nog een mooi plaatje van alle kleinkids maken , zodat we een recente foto van ze mee kunnen nemen op reis. Uiteraard zal ik die dan ook op dit journaal plaatsen, want dat vinden de kids wel leuk, om zichzelf op het internet te zien.

Onder:  Tussen alle reis beslommeringen door ben ik toch ook nog regelmatig betrokken bij het boek over Volendam dat binnenkort uitkomt. Het boek was al bij de drukker, maar we zijn toch nog met een paar veranderingen bezig. Hieronder een luchtfoto die in dit boek opgenomen is. Ik maakte deze luchtfoto in 2007 ter gelegenheid van Sailing Home, een botter zeil manifestatie die toen in Edam Volendam georganiseerd werd.

 

Nostalgie – BZN – Botters

NOSTALGIE

De journaalbijdrage van vandaag staat een beetje in het teken van de nostalgie; ik weet niet waarom. Misschien wel door een link die ik doorgestuurd kreeg van een Groningse fan, die mij er aan herinnerde dat BZN ruim drie jaar na het afscheid in 2007 nog steeds het absolute record: “meeste top 40 hits aller tijden” in het bezit heeft. Als ik dat probeer te beseffen, krijg ik het bijna benauwd; dat kan toch eigenlijk niet ! Midden tussen al die duizenden topartiesten, tienduizenden plaatjes, muziek-CD’s en DVD’s, en al die mega-miljoenen kostende videoclips die ons de laatste decennia om de oren vliegen, is dat toch een ongekend wapenfeit waarde vrienden !! Dan heb je wel even wat aangericht. Wat voelt dat heerlijk zeg, wat ben ik trots om nu te kunnen zeggen dat ik samen met mijn muzikale vrienden een unieke bladzijde in de Nederlandse muziekgeschiedenis geschreven heb. Ik zeg expres: unieke bladzijde; want de BZN sound was en is nog steeds herkenbaar uit duizenden. Of je er van hield of niet: BZN was een stroming in de showbusiness, waar niemand omheen kon. Het voelt als een warm bad om nu, vanuit mijn riante positie als pensionado, net voor onze tweede wereldreis, met voldoening op dat levenswerk terug te kijken. Het is het allemaal waard geweest. 

Onder: Het nog steeds meest gezaghebbende hit orgaan “De Top 40” laat in een up to date geactualiseerd overzicht dit plaatje zien als je klikt op “Meeste top 40 hits” Daaruit blijkt dat BZN nog steeds fier bovenaan het lijstje staat. Dit wil dus zeggen dat geen enkele artiest of band uit binnen,- of buitenland in Nederland vanaf 1965 meer hits gescoord heeft dan BZN. Als ik dit nu zie krijg ik er toch een “heel apart gevoel van binnen” bij.     


Onder: We blijven even in nostalgische sferen. Dit is een foto uit pakweg 1985 in de toenmalige BZN bar op de Meerzijde in Volendam. We hadden de zoveelste Veronica Award als populairste groep van Nederland gewonnen, en ter promotie van onze eigen horecabedrijf maakten we de meeste foto’s achter de tap in die bar. Al eerder heb ik een foto uit deze serie op dit journaal gezet.Wat is die Carola hier nog een broekie zeg ! 

Onder: Dit is tijdens onze laatste tournee door Zuid Afrika, waar we even van een wit wijntje zitten te genieten in de buurt van Franschoek. Niet fout hoor, dit. Op deze lokatie hebben we ook nog opnames voor een videoclip gemaakt waarvoor we in hoge laarzen het water in moesten om te “vliegvissen”.  

 

Filmische clips

In 2003 besloten we op advies van de nieuwe regisseur, Frank van Geloven, onze videoclips een ander wat moderner gezicht te geven. Het moest “filmischer” met meer visuele en bijna grafische effecten. De chromakey techniek werd bijna voor elke clip uit de kast gehaald, en geweldige verkleedpartijen werden ons deel. Hoewel ik Frank en zijn maatje zeer bewonderde geloof ik niet dat dit een goede zet geweest is. Ons publiek zat er gewoon niet op te wachten. De muziek werd in dit concept bijna ondergeschikt aan de beelden. Nou ja, je probeert altijd weer eens wat anders uit.

Onder: Over verkleedpartijen gesproken! Deze foto’s maakte ik in 2003 tijdens de opnames van verschillende CD videoclips. Wat heeft die Carola toch een talent. Twee foto’s in dezelfde week, met een totaal verschillende uitstraling. Links een ijskouwe sergeant met van die staalharde blauwe Germaanse ogen, die net de manschappen heeft afgetuigd; en rechts het sullige aardappel meisje. Jazeker waarde vrienden, dat zit allemaal in Carola !!

Onder: Hier staan we in 2003 in een studio voor een blauw scherm. Van deze opname wordt dan later het blauw verwijderd om de opgenomen beelden vervolgens tegen een andere achtergrond te kunnen zetten. Dit noemt men chromakey techniek. Wel artistiek allemaal , maar erg gekunsteld. Ook heel vroeger bij Top Pop werd deze techniek al toegepast

Onder: Tijdens clip opnames op Texel fotografeerde ik de markante Tesselse strandjutter Maarten, en even verderop in de duinen de charmante Carola. Deze twee foto’s horen allebei tot mijn favorieten. Maarten met zijn noeste door zilt zeewater verweerde kop, en Carola, als een net uit het water gelopen zwoele zeemeermin. 

Onder: Wie had dat toch ooit kunnen denken, BZN als luchtmacht band, een foto die veel fans zullen herkennen. Het pak van Carola was door de mottenballen aangevreten, en de pakken van de muzikanten waren groen.Helaas. Met photoshop heb ik er blauwe luchtmachtkleur aan gegeven. Waren we eindelijk eens in de luchtmachtsfeer, en dan van die groene landmacht kloffies? Nee dus.

Onder: Nostalgie of niet; ook weer even tijd voor een foto van onze kleinkids bij ons thuis in de bank. Vlnr: Tim, Mary, Nico, Jan en Kees, die hier naar een DVD zitten te kijken.  

Onder: Ook Thijs, Jip en Sophie mogen hier vandaag niet ontbreken.

NOSTALGIE II

Rond het jaar 1900 lagen er zo’n kleine 300 botters in de Volendammer haven; door de jaren heen werden dit er steeds minder. Met name door de afsluiting van het IJsselmeer als gevolg v/d afsluitdijk kwam de klad pas echt in de Volendamse visserij. Eendenfokken werd daarna een belangrijke Volendamse nijverheid. Volendam is echter altijd een vissersdorp gebleven, zij het dat het aantal botters elk jaar kleiner werd. 

Onder: In 2005 heb ik samen met Ger Veerman, oud visserman en visserijkenner, getracht alle 9 toen nog varende botters vanuit de lucht te fotograferen. Het was vaak lang zoeken geblazen, laag vliegend over alle uithoeken van het IJsselmeer, maar het is ons gelukt. Ger herkent al van 20 a 30 km afstand aan een donker stipje of het een VD botter is, en sterker nog: welke precies. Op deze compilatie staan ze alle negen ! Van boven naar beneden en van links naar rechts: De VD64 – VD67 – VD214 – VD104 – VD2 -VD65 – VD94- VD10- VD119 . Er zijn er nu, in 2010, nog slechts 3 over !  

Onder: Een close up van de VD119 die hier voor de kust van Flevoland. De fuiken worden schoon gespoten

Onder: Een van mijn favoriete foto’s uit deze serie. De beroemde VD2 van de gebroeders Klies tussen de meeuwen, die op zoek zijn naar een lekker hapje. De meeuwen spelen een hoofdrol op deze foto.