Mon Amour band

Een tijdje terug werden we door ex collega Jack Veerman bij een concert van zijn Mon Amour band uitgenodigd. Een week geleden bracht Jack de kaartjes voor het concert zondagmiddag in het Volendamse St Jozef gebouw, waar we aanschoven bij vrienden die ons hadden uitgenodigd, niet wetend dat Jack voor de oud- BZN ers ook een aparte tafel had gereserveerd. Dat zagen we later pas, maar dat mocht de pret niet drukken.

Onder: De Mon Amour Band op stoom in vol ornaat. Deze foto van afgelopen zondagmiddag in het Volendamse St Jozefgebouw kreeg ik toegestuurd van Mark de Cock de webmaster van Mon Amour BZN tribute Band

Na afloop heb ik in de kleedkamer de band gecomplimenteerd, en een speciaal compliment uitgedeeld aan zangeres Linda; een waar genoegen om naar deze vakvrouw te kijken en te luisteren. Dat vond ook Carola, die ik er in de zaal en later in de kleedkamer over sprak. Ondanks dat door de repertoire keuze wat mij betreft het accent wel heel (te) ver terug in de tijd kwam te liggen werd de selectie uit het BZN repertoire waarvoor gekozen was op een meer dan waardige wijze vertolkt. Pure reclame voor het BZN materiaal. In de zaal bespeurde ik ook de eerste tekenen van het nostalgie effect. Dit effect: “de artiest is dood, leve de artiest”, kennen we hier in Volendam – zeer terecht – al lang van de Cats muziek. De Mon Amour band zorgt er m.i door de gedegen aanpak en geboden kwaliteit voor, dat het nostalgie effect zondagmiddag in de Volendamse St Jozefgebouw m.b.t BZN al waarneembaar was.

Als lid van ’n bekende groep als BZN, 42 jaar lang aan de top, heb ik ruime ervaring in het reilen en zeilen achter de schermen van de showbizz. Al te vaak heb ik vertoefd in de spelonken en coulisses van de amusementsindustrie, en mijn ogen en oren goed de kost gegeven. Het komt dan ook vaak voor dat ik van bepaalde publicaties gewoonweg uit eigen waarneming of ervaring weet dat ze in strijd zijn met de waarheid. Meestal, vooral nu na mijn actieve tijd als artiest, stoor ik me er niet aan en reageer ik er niet op. Zeker niet als het niet iets is dat mijn persoon of mijn directe omgeving aangaat. Soms betreft het echt jezelf. Er zelfs dan niet op reageren blijft het verstandigst, vonden wij bij BZN altijd. Ik vind dat nog steeds, al heb ik wel ervaren dat hardnekkige onwaarheden, door ze niet tegen te spreken soms een eigen leven gaan leiden. Om dat te voorkomen heb ik besloten heel zelden op sommige publicaties wél te reageren.

Zo las ik deze week in de Noordhollandse Courant een voorbeschouwing over een KRO TV programma Profiel dat binnenkort wordt uitgezonden over Jan Smit. Hierin wordt onomwonden gezegd dat ex collega Jan Keizer de ontdekker is van Jan Smit en de eerst grote nr 1 hit, het oma lied, (Ik zing dit lied voor jou alleen) voor Jan Smit schreef. Kijk…. waarde vrienden, dit is nu zo’n onjuiste publicatie die even recht gezet moet worden. Waarom? De eerste grote nr1 hit en doorbraak van Jantje Smit is na de Cats en BZN periode de aanzet geweest voor een nieuw hoofdstuk in de succesvolle Volendamse muziekgeschiedenis. Das niet niks toch? De credits daarvoor moeten vind ik, wel eerlijk verdeeld worden. Vandaar even de puntjes op de i : Jan Keizer is NIET de ontdekker van Jantje Smit en heeft ook NIET de eerste grote hit van Jan Smit geschreven. Laten we het er maar op houden dat Jack Veerman, mijn persoon, en Jan Keizer dat met z’n drieën op ons geweten hebben. Jack Veerman kwam met het liedje aanzetten en omdat ik van mening was dat we er een Nederlandse tekst op zouden moeten hebben, zijn Jan en ik daar een paar dagen voor de opname nog aan begonnen. Ik zal niet verder in details treden, maar dit is wel het minste wat gezegd moet worden. Overigens weet ik  – Jan Keizer kennende –  dat dit onjuiste bericht niet bij Jan Keizer zelf vandaan komt . Ik hoop en verwacht zelfs dat Jan Keizer e.e.a zal helpen rechtzetten. Ere wie ere toekomt!