Waarom was Salomon Kroonenberg niet eerder bij Pauw en Witteman?
Al jarenlang volg ik de vele publicaties van de 62 jarige Prof. dr Salomon Kroonenberg, – foto linksonder – hoogleraar toegepaste geologie aan de TU in Delft betreffende zijn visie op de zogenaamde klimaat crisis, en ben ik enthousiast aanhanger van zijn theorieën. Ik was derhalve verrast hem de afgelopen week n.a.v de 
vulkaan eruptie bijna elke dag in het TV programma van Pauw en Witteman als deskundige aan het woord te zien. Dit is het enige programma op de Nederlandse TV, waar ik naar kijk, en viel het mij al heel lang op dat in de vele klimaat discussies de afgelopen jaren, Kroonenberg’s mening als top expert door P&W nooit gevraagd werd. Omdat hij geen klimatoloog is? Lijkt me sterk , want men liet ook biologen en fysici over antropogene (menselijke) oorzaken voor klimaatverandering aan het woord, en de visie van Kroonenberg betreffende de invloed mens van de mens op zijn leefomgeving is internationaal breed geaccepteerd. Was het dan omdat men zijn autoriteit onderschat ? Dat lijkt onwaarschijnlijk, nu hij elke dag door P&W als een van de meest gerenommeerde internationaal bekende wetenschappers/onderzoekers wordt aangekondigd.
Of …… was dit omdat de klimaat visie van Kroonenberg niet in het straatje paste van de vele linkse klimaat doemdenkers die de afgelopen jaren kritiekloos hun mening in dit TV programma mochten spuien? Omdat Kroonenberg vindt dat menselijk gedrag geen invloed heeft op het klimaat en er geen verband bestaat tusen CO2 uitstoot en opwarming van de aarde? Omdat hij niet gelooft in – blijvende – opwarming van de aarde ? Omdat hij ondergrondse opslag van CO2 domme en niet terzake doende flauwekul vindt ? Omdat hij worst maakt met de klimaat crisis? Dus….. omdat de visie van Kroonenberg niet aansluit bij de politieke hype van de VARA achterban ? Een slechte journalistieke zaak, P&W onwaardig.
Overigens denk ik dat de klimaathype zijn langste tijd alweer gehad heeft, het grote publiek begint er doorheen te prikken. Het is ten slotte een politieke uitvinding met houdbaarheidsdatum, net als de ban op kernenergie midden 80 er jaren. Splinternieuwe kerncentrales, zoals die bij het Duitse Kalkar, moesten toen onder politieke druk gesloopt worden. Waanzin ten top !! Nu hebben verschillende politieke partijen in Duitsland en ook in Nederland alweer de bouw van nieuwe kerncentrales in het partijprogramma opgenomen. Het kan verkeren vrienden.
NOSTALGIE
Naar aanleiding van de vorige journaal bijdrage over mijn jeugd, en de vele leuke reacties daarop, nu eens een greep uit mijn fotoarchief, waarin mijn in 1984 overleden vader (57) op de voorgrond treedt. Zoals ik al eerder schreef heb ik grote bewondering voor mijn beide ouders. Een gezin met 11 kinderen grootbrengen met weinig middelen in een heel povere en moeilijke tijd is lang geen kleinigheidje. Dat wij, de kinderen ondanks alles nu nog met louter plezier aan onze jeugd terugdenken is de verdienste van deze twee kanjers geweest. Moeder Maartje leeft gelukkig nog, ze is nu 86 jaar en in redelijk goede gezondheid. Ze krijgt nog wekelijks al haar 95 nazaten op bezoek; haar woning lijkt dan wel een Grand Cafe, en het is er altijd bere gezellig. Vader Kees is helaas veel te vroeg gestorven, van hem hebben we alleen nog de herinneringen. Warme herinneringen, zeg ik met nadruk. Mijn vader was een eenvoudig man, maar een groot mens. Iemand die dag en nacht keihard voor zijn gezin werkte zonder een momentje tijd voor zichzelf. Een goed mens die voor iedereen klaarstond, die respect afdwong en alom geliefd was. Ik beschouwde hem als mijn vriend, daarbij was hij ook nog eens de grootste BZN fan. Wat een ramp, toen ie zo vroeg al stierf. Ik denk nog heel vaak aan hem.
Onder: Hier mijn Vader Kees Tuijp met de jarige naar hem vernoemde kleinzoon Kees Tuijp, onze jongste zoon, op 19 mrt 1981 toen Kees junior 2 jaar werd
Onder: In juli 1982 gingen we met onze zoons Sander, Vincent en vader Kees op vakantie naar Zuid Italië, naar kennissen die daar een Chrysanten kwekerij runden. Onze jongste zoon Kees lieten we thuis. Hij was gewoon nog te jong en logeerde bij mijn broer Kees in Edam. Hier zitten we in een Zuid Italiaanse tuin. Links Mary midden vader Kees en rechts mijn persoon
Onder: Onderweg naar Zuid Italië maakten we een paar tussenstops o.a in Rome en Pompei. Eerst Rome zien, dan sterven, zei m’n vader altijd; dus trokken we daar een paar dagen voor uit. Bij nader inzien nog maar twee jaar voor z’n dood, dus net op tijd. Een absolute must voor hem was de St Pieters Kerk, daar had z’n moeder – die er ook een keer was – hem vroeger veel over verteld. Uiteraard hebben daar uitgebreid aandacht aan besteed. Hier lopen we door een prachtige tuin van een villa in Tivoli vlakbij Rome. V.l.n.r vader Kees, Mary, Vincent en Sander.
Onder: In het centrum van Rome zaten we in een hotel in twee kamers; eentje voor ons en in de andere v.l.n.r : Sander, Vincent en vader Kees. Na de nodige kussengevechten met de “bap” was het stelletje uitgeblust en konden ze gaan slapen. Ik heb mijn vader tijdens die wilde kussengevechten nog al eens tot de orde moeten roepen. De herrie die deze drie in hun kamer maakten drong namelijk door tot de lobby.Leuk detail: de witte show schoentjes (zoals m’n vader ze noemde) ,naast z’n bed. Zo simpel als hij was hield hij wel van de “kitsch en de glitter” zoals ie zelf altijd zei. En daar hoorden volgens hem witte schoenen bij.
Onder: Even uitrusten in de hitte van het Romeinse Forum Romanum, het oude Rome in het centrum van de stad. Vlnr: Vincent, Jan, Sander, vader Kees
Onder: Linksonder in het Coloseum van Rome, rechtsonder vader Kees met Mary en onze boys in de tuinen van de villa in Tivoli. Grote siertuinen met fonteinen – kitsch en glitter – , zoals hier, daar genoot m’n vader altijd mateloos van
Onder: Vader Kees na 30 jaar weer het water in !! Ik herinner me nog dat m’n vader, met mij als kleine jongen op z’n schouder zittend, het IJsselmeer water inliep bij de hoek van de Noord, achter de dijk tussen Volendam en Monnickendam. In het BZN lied “Vader”” heb ik daar nog een tekstregel aan gewijd. Vader Kees had in geen 30 jaar gezwommen zei hij hier in Zuid Italie. Daar schrok ik wel even van. “Kijk je wel even of ik nog boven kom”, vroeg hij me nog, en dook vervolgens toch meteen daarna van de hoogste duikplank; we hielden onze adem in. Hij was het gelukkig niet verleerd. 
Onder: Een fotootje voor mijn kinderen Sander en Vincent, die hier heerlijk met de Bap op het luchtkussen liggen in de Middelandse zee. Sander en Vincent hebben deze foto nog niet eerder gezien( misschien heel vroeger)
