Dat gevoel overheerste bij ons vorige week, toen het zo maar ineens lente werd, en het voorjaarszonnetje al zomerse vormen begon aan te nemen.  We hebben de fietsbanden opgepompt, om eindelijk weer eens een rondje te kunnen fietsen met twee van onze kleinkinderen. Kleindochter Mary is nog wat te jong en de rest zit op school, dus was de keuze beperkt, het werd een rondje met Thijs en Nico! Heerlijk is dat toch. Allebei wilden ze heel graag weer naar de ijsjesboerderij van Honingh net buiten Volendam. Dan zit je daar in je overhemd op het terras aan een ijsje, terwijl het er een paar weken geleden nog een ijs en sneeuw paradijs was. Maart roert z’n staart zeggen ze dan.      

Onder: Katwoude, aan de Zeedijk tussen Volendam en Monnickendam! Waar ik een paar weken terug nog de onderstaande winterse foto’s maakte, genoten we vorige week tijdens een fietstochtje met onze kleinkinderen van een heerlijk lentezonnetje.

Onder: Ook Katwoude, aan de IJsselmeerkant van de dijk een paar weken geleden, net voor sunset.

Kleinkinderen

Nu we het toch even hebben over onze kleinkinderen; het wordt tijd voor een fotografische update van dit ons zo dierbare zevental, dat overigens midden juni als alles goed gaat zal worden uitgebreid tot een 8-tal als schoondochter Brenda zal bevallen van haar derde kindje, en Sophie en Thijs er een broertje bij zullen krijgen.

Onder: Linksonder Sophie en Thijs bij ons thuis elk op een voertuig. Het fietsje van Thijs is onze kwelgeest. Er zitten harde geribbelde plastic wieltjes onder, waardoor het rijden ermee een snerpende herrie veroorzaakt. ALLE kleinkids scheuren er het liefst mee op de marmeren vloer in de woonkamer en over de plavuizen in de Weinstube. Ik heb snode plannen met dit nare fietsje. Maar dat terzijde. Sophie gaat goed op school, en zwemt al zonder kurken, en Thijs wordt steeds beter met zijn gym-oefeningen. Rechtsonder de trotse Tim, die op school zelf een Paas-kruis maakte waar ik hem de afgelopen dagen bij ons thuis mee kiekte.
 

Onder: Vlnr: Kleinzoons Jan, Kees en Tim afgelopen zondag bij ons in de bank, Jan en Kees spelend met Playstation3, en Tim die vaak moet toekijken. Het is een wonder om te zien hoe die jonge gasten met zo’n racespel omgaan, terwijl ik zelf het spul niet eens fatsoenlijk kan starten
 

Onder: De kleine Mary en Nico, vanmiddag bij ons thuis in de bank. Mary kan zo klein als ze nog is al Oma en Bap zeggen, wat een wonder toch eigenlijk! Nico wil altijd even met mij naar de basgitaren die ik op mijn slaapkamer, kantoor en Weinstube heb staan en hangen. Het is een inmiddels vast ritueel. Hij verwacht van mij dat ik er wat Sinterklaasliedjes op speel en maakt daarna dan zelf met zijn boor even de batterijen schoon etc. De laatste tijd was ie nogal begeisterd van sjofels en wilde naar de sjofelschool; we maken wat mee !
  

Onder: Ik krijg de laatste tijd nogal veel post van BZN fans die me vragen nog eens wat uit het BZN archief te plaatsen, vandaar onderstaande foto van het emotionele BZN afscheidsconcert in de Martinihal in Groningen. Het was het eerste concert in de lange en bewogen afscheidstournee. Op het videoscherm op de achtergrond Jan en Carola vele, vele jaren geleden.

Onder: Hieronder een nieuw experiment op deze website. Een fotografisch “gebbetje”. Wie liggen hier naast elkaar juist voor een groot concert in de Top Arena bij Johannesburg in Zuid Afrika in 2005 ? Voor het antwoord op deze vraag tillen ze op het plaatje eronder hun hoofd op

Onder: De beide naast elkaar liggende makkers tillen hun hoofd op en geven dus zelf het antwoord op bovenstaande vraag. 

Onder: Dit was in september 2003 in Cafe t Schippertje, in welke plaats weet ik niet precies meer. We maakten hier TV opnames voor het lied: “De Zon de Zee”. Tijdens deze opname brak de ketting waaraan een 5 kilo wegende gietijzeren lantaarn – precies boven mijn hoofd – hing, doormidden, doordat iemand er al zwaaiend met z’n grote plastic krokodil tegen aan kwam. De loodzware lantaarn boorde zich onder een zoevend geraas met de onderst punt in mijn schedel.

Ik stortte meteen ter plekke neer, en was enige minuten volkomen buiten westen. Toen ik weer bijkwam gutste het bloed uit m’n kop en was m’n haar een bloederige massa. Ik zag niets meer omdat het bloed ook in mijn ogen stroomde. Meteen werd ik naar een ziekenhuis vervoerd, waar eerst allerlei foto’s van m’n schedel gemaakt werden. De schedelbreuk viel gelukkig mee, en de vleeswonden werden meteen gehecht, zodat ik een uurtje of twee later weer op de set stond. Later, kijkend naar de clip ontdekten we dat het hele gebeuren in de clip te zien was.
   

Onder: Voor dezelfde TV special in 2003 aten Jan en Carola aardappelen. Omdat de opnames een hele dag duurden werd uiteindelijk door het BZN zangduo een paar kilo aardappelen weggewerkt. Wat een mooie tijden waren dit. Lachen gieren brullen!