Jaarlijks archief: 2010

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

Kerst, nieuwe Mac en dagdromen over onze reis

Een reactie plaatsen


Beste Wensen voor 2011

Hierbij wensen Mary en ik alle lezers van dit journaal vanuit het Volendamse veel gezondheid en voorspoed in 2011. Hopelijk volgen jullie deze foto-weblog volgend jaar weer net zo frekwent als in 2010.
Wij gaan ons best doen om er weer wat leuks van te maken.  Uiteraard wensen we iedereen ook een fijne oudejaarsavond met veel vette oliebollen en veilig vuurwerk !.



Kerst 2010

Hoewel het iets beter lijkt te gaan, ligt de moeder van Mary nog steeds in min of meer kritieke conditie in het ziekenhuis in Purmerend; ook tijdens de kerstdagen bezochten we haar daar meerdere malen. Ze maakt af en toe de indruk wel “bij” te zijn, en ons te horen en te begrijpen, maar ze kan nog niet met ons praten. We wachten maar af, en blijven hopen dat het weer goed met haar komt.

Normaal is om in de decembermaand langzaam naar de Kerst toe te leven. Door de Kerstsfeer overal om je heen in winkels, bij de kinderen op school, in de media,  en door de oliebollenkramen op straat, hier in Nederland, kom je vanzelf in de Kerststemming. Die aanloop hebben wij dit jaar in Australie helemaal gemist. We bevonden ons meestal buiten, in de natuur, en sowieso leeft het Kerstgebeuren daar niet zo als hier in Nederland. Kortom, wij beleefden de Kerst dit jaar een beetje anders. Op Kerstavond, de 24 ste dec waren we bij Sander en Tamara uitgenodigd voor een broodmaaltijd. Dat werd oergezellig.  Vooral toen we na deze gezamenlijke maaltijd samen met de boys het spel “Levensfase” speelden. Wat kunnen die kinderen dan fanatiek worden zeg…..  maar, dat maakt het wel leuk allemaal !!

Op de avond van 2de Kerstdag waren we uitgenodigd bij Mary’s zus Jantien en zwager Gerrit, in Monnickendam. Ook hun zoons  Jasper, die als kok fungeerde,  en Christiaan, waren daarbij vertegenwoordigd. Wederom een smulpartij met gezellige afloop. 

Onder: Deze foto werd gemaakt door onze kleinzoon, – mijn naamsgenoot –  J.C.H.M. Tuijp jr. tijdens de gezellige broodmaaltijd waarvoor we op Kerstavond de 24ste december bij Sander en Tamara thuis waren uitgenodigd. Niet slecht gedaan Jan, al sta je er nu zelf niet op ! De eerste foto van Jan Tuijp jr die nu in mijn computer opgeslagen is. Vlnr: Kleinzoon Kees, Tamara, Jan T, Mary, Sander, en kleinzoon Tim. Na de maaltijd speelden we het spel “Levensfase”, samen met de kids. Een soort moderne versie van het vroegere Monopoly. 

Onder: Hier nog een van de winterse foto’s die ik maakte tijdens een autoritje samen met mijn fotomaatje Jan Kiek langs de Koggenroute aan de IJsselmeerdijk van Hoorn naar Edam

Nieuwe Mac

Ik zag er al een tijdje tegenop, maar je ontkomt er niet aan. Er moest een nieuwe Mac aangeschaft worden in huize Tuijp. De nieuwste software loopt niet meer op de oude. Je weet dat dat niet zonder kleerscheuren gaat. Er raakt altijd info weg, of een aantal foto’s, en ook moeten vele “onvindbare” preferences opnieuw ingesteld worden. Kortom een tijdrovende en vaak ergerlijke bezigheid; alle data en software van je oude naar de nieuwe Mac overzetten. Maar , dat viel deze keer reuze mee. Mac heeft een automatisch werkende Timemachine die elke dag je complete computer kopieert  Bij het installeren van de nieuwe laat je dit dan doen door die Timemachine en alles gaat echt helemaal vanzelf. Nou ja alles ? Met i Photo had ik een groot probleem bij het opslaan van in CS5 bewerkte foto’s. Het kostte me drie dagen uitproberen en opnieuw installeren om er uiteindelijk via de internationale Mac forums achter te komen dat Apple een verandering bij i Photo heeft ingevoerd waar de complete Mac gebruikerswereld niet van gediend is. Afwachten maar of ze dit onder grote gebruikers druk uit de gehele wereld gaan veranderen.

Hier op mijn kantoor staat nu een gloednieuwe 8 core Mac Pro. Een beest van een computer. Tevens heb ik maar eens een nieuw beeldscherm gekocht: de 27 inch Led Cinema Display van Apple. Wat een ongekende beeldkwaliteit heeft dit scherm. We kunnen weer een tijdje vooruit !! De eerste grote klus met de nieuwe Mac is het selecteren, archiveren en bewerken van de foto’s van onze laatste reis. En dat zijn er heel veel. Vandaag ben ik begonnen met het uploaden van de foto’s naar de Mac. Het schiet niet echt hard op , want de foto’s bekijkend beleef je het hele avontuur weer opnieuw, en bij elke foto sta je wel even stil…… dagdromend !   

DAGDROMEN

Bij het importeren van de enorme hoeveelheid foto’s van onze  laatste reis komen alle fijne herinneringen die we koesteren weer tot leven; dat sluit aan bij de vele gesprekken die we nog hebben over deze abrupt  afgebroken droomreis. Het valt ons op dat vooral het eerste deel in Indonesie alweer zo lang geleden lijkt. Wellicht dat de vele indrukken die we daarna in Australie opgedaan hebben daar een beetje debet aan zijn, maar niet alleen dat; per slot van rekening waren we wel ruim 3 maanden op reis. Omdat we zoveel prachtige foto’s hebben en uiteraard maar een kleine fractie daarvan op dit journaal geplaatst hebben, zal ik er gaandeweg de komende dagen nog een aantal selecteren om hier te publiceren. Om te beginnen de foto’s van de fantastische cruise met de Ombak Putih langs de Sunda eilanden die oostelijk van het Indonesische Bali liggen    

Onder: Dit is een luchtfoto die ik maakte van het exotische eiland Flores, waar onze Ombak Putih motor/zeil cruise vandaan startte.

Onder: Ook dit is een luchtfoto van een van de prachtige stranden van Flores

Onder: De haven van Flores. De Ombak Putih ligt buitengaats omdat het haventje niet diep genoeg is. Het is de meest linkse van de twee grote 2 masters in het midden van de foto. Als je daar met een tenderbootje naar toe vaart maakt zich wel een op euforie gelijkende sensatie van je meester. Het is toch bijna niet aards meer, dit tafereeltje ! Paradise !!

Onder: Hier ligt ie dan. De zeilen zijn nog gestreken, maar weldra zullen ze door de bemanning gehesen worden, en gaan we onder het genot van een koud drankje aan onze reis naar Bali beginnen. Ik heb wel eens onder beroerdere omstandigheden op een botter gevaren.

Onder: Van Flores ging het via Rinca naar het beroemde eiland Komodo, waar we oog in oog kwamen met grote varanen, oftewel ” Dragons” Dit zijn carnivoren, vleeseters die uitsluitend op dit eiland en het ernaast gelegen Rinca voorkomen. Ze worden 3 tot 5 meter lang en zijn levensgevaarlijk. Zelfs buffels moeten het onderspit delven. Ze bijten de buffels in de poten en verspreiden een verwoestende bacterie in deze bijtwonden via hun speeksel. De buffel wordt al snel kreupel en dit is het moment dat de dragon er aan begint te eten.

Onder: Het verblijf op de Ombak Putih was om nooit meer te vergeten. In alle opzichten. Samen met 12 passagiers uit Amerika Zwitserland en Marokko werden we door de bemanning in de watten gelegd, en genoten we met volle teugen van de reis , maar vooral ook van de heerlijke gerechten die de kok steeds weer wist te bereiden.

Onder: Meerdere keren per dag gingen we voor anker om ergens bij een strandje te zwemmen , te snorkelen of een dorpje te bezoeken. Met de kleine tender boot werden we door de bemanning aan land gebracht, en later weer opgehaald. Wat een leven…… afzien manneeeeee……….

Onder: Op de meest paradijselijke plekjes lagen we te zonnen of keken we gewoon onze ogen uit.Ik trok er natuurlijk meteen met m’n camera op uit om dit soort kiekjes te kunnen maken.

Onder: De bezoeken aan inheemse bergdorpjes waren ook om nooit meer te vergeten. Dit zijn echt heel afgelegen plaatsjes waar bijna nooit geen toeristen komen. Hieronder is een markt uitgestald geheel en al op,- en in de modder. Over hygiene gesproken !

Onder: In Bali bezochten we de Ketcjak ofwel Apendans, een van de nog weinige culturele hoogstandjes die Bali te bieden heeft.

Onder: Wat ook zeker de moeite waard was, was het bezoek aan de rijstvelden in Midden Bali, een dag met een taxi rijden vanuit de toeristen area’s in Zuid Bali. Taxies kosten echter bijna niets op Bali.

Onder: Mary en ik waren al eens eerder op Bali in 1981. Bijna 30 jaar geleden. Voor de aardigheid heb ik deze foto van 30 jaar geleden er even bij geplaatst. Hier was Mary 31 en ik 33 jaar oud.

Onder: Hieronder staan we 30 jaar na bovenstaande foto bij de rijstvelden in Bali. Dit is dus 4 maanden geleden.

Dit bericht werd geplaatst in journaal op door .

De kou in, sneeuwfoto’s en nog wat Australie foto’s

Een reactie plaatsen

De kou in !!

De 5 weken eerder dan geplande terugreis verliep voorspoedig; na twee vliegdagen en een tussenlanding in Bangkok landden we in Amsterdam. Vandaar reden we meteen naar het ziekenhuis in Purmerend, om Mary’s moeder te bezoeken. Ze was niet geheel bij, en kan door alle aangebrachte slangen niet met ons praten, maar aan haar gelaatsuitdrukking zagen we dat ze begreep dat wij voor haar terug waren gekomen. Als je dan je 86 jaar oude zieke moeder zo ziet vechten voor haar leven, ben je echt heel blij dat je terug bent gekomen, ook al was het wel een enorme tegenstelling die we beleefden. Van extreme warmte, azuurblauwe hemel, in het “paradijs”, naar de donkere kou met gladde wegen en ijsblubber. Maar…. zoals gezegd, daar denk je dan niet meer aan. Moeder/schoonmoeder ligt nog steeds in kritieke conditie in het ziekenhuis, waar we haar nu elke dag bezoeken. Hopelijk mogen we haar nog een tijdje bij ons hebben; ze komt uit een taai en sterk geslacht en lijkt gelukkig niet van plan het al op te geven.

Onder: Door de ” opwarming van de aarde ??? “, hoef je voor mooie winterfoto’s tegenwoordig niet meer naar de Alpen; deze maakte ik eergisteren tijdens een kleine fotosafari met fotomaatje Jan Kiek op de Koggenroute tussen Hoorn en Edam
 

Kleinkinderen knuffelen, herrinneringen ophalen en Australie opnieuw geboekt !

Uiteraard hebben we na onze vervroegde thuiskomst uitgebreid met onze kleinkinderen geknuffeld; ze stonden te juichen toen ze hoorden dat we eerder dan gepland thuis kwamen. Uiteindelijk waren we wel bijna 3,5 maand van huis. De kleine Jip begon even te huilen toen ie die “vreemdelingen” zag , maar hij lacht inmiddels weer als ie ons  ziet.  
Tussen alle ziekenhuis bezoekjes door, komen we intussen niet uitgepraat over onze Australie reis, wat hebben we veel meegemaakt en genoten, het is bijna niet uit te leggen. Het ongekende uitgestrekte land, het extreme weer, de vele niet van gevaar ontblote uitdagingen, die van reizen door Australie een boeiend avontuur maken, de fascinerende landschappelijke en natuurkundige bezienswaardigheden, de buitengewoon interessante dierenwereld, alle leuke mensen die we onderweg ontmoetten, zoals de Zeeuwen Kees en Addy en Sandy Klouwer die ons zo gastvrij ontvingen, alsmede de vriendelijke Australische bevolking en ga zo maar even door. Het was fantastisch. We hebben alweer geboekt voor volgend jaar. Op dezelfde dag – de 14 de december – dat we nu de campervan in Sydney inleverden, halen we hem volgend jaar 14 december in Sydney weer op, om dan 2 maanden lang het laatste stuk van onze reis o.a door Zuid Australie en Tasmanie, zoals we dat gepland hadden, af te maken. Aan het einde van deze editie van dit Journaal, nog een paar reisfoto’s van onze laatste dagen in “Down Under”.

Ouwe leventje !!
 
Los van alle zorgen over moeder/schoonmoeder begint ons oude leventje langzamerhand weer op gang te komen. We waren helemaal niet op een Nederlandse Kerst of jaarwisseling ingesteld, das even wennen nu. Er liggen natuurlijk ook stapels post, die opgeruimd moeten worden; ook al heeft onze zoon Kees daar tijdens onze afwezigheid wel enig orde in aangebracht. Er blijken dan toch wel zaken te zijn die urgente aandacht vereisen; daar ben je dan de hele dag mee bezig. En dan al het nieuws ! Omdat we ons – behalve met onze kinderen – in Australie helemaal niet met Nederland hebben bezig gehouden wisten we bv niet eens dat Rutte de nieuwe premier was geworden. Geloof het of niet. We hebben snel de headlines van wat kranten van de laatste maanden doorgebladerd om op de hoogte te komen van de belangrijkste ontwikkelingen op politiek en financieel/economisch gebied. Dan moet mijn Mac computer nu vervangen worden; een hele klus! Ook moet mijn vliegkeuring weer geregeld worden, want ik wil echt zo snel mogelijk weer de lucht in !! Werk aan de winkel dus.

Sneeuw

Onder: Ondanks de enorme tegenstelling van de warmte naar de kou, toen we thuiskwamen, is en blijft een besneeuwd landschap natuurlijk koren op de molen van elke fotograaf. Deze tijdopname maakte ik afgelopen dagen mbv een statief s’ avonds laat op de Volendamse besneeuwde Calkoengracht 

Onder: Ook dit is op de befaamde Volendamse Calkoengracht; het prachtige huis van Ton Tol bij het winterse “Fritze” bruggetje. Zo mooi kan Volendam in de winter zijn vrienden. Dit is toch wel een van mijn favoriete sneeuwplaatjes van ons dorp.

Onder: Met fotomaatje Jan Kiek reed ik naar het i Centre in Hoorn voor mijn nieuwe Mac, op de terugweg reden we langs de IJsselmeerdijk van Hoorn  naar Edam, en genoten van het besneeuwde landschap, We deden er wel twee uur over. Toegegeven, we maakten onderweg ook diverse mooie sneeuwplaatjes, zoals onderstaande.

Onder: Het kerkje bij Etersheim in het warme licht van een winterse sunset

Onder: Deze foto ergens halverwege Hoorn – Edam spreekt voor zich.

Onder: Ik stond net even buiten, toen deze KLM zwanen “langs” kwamen.

Onder: We zijn hier niet in Oostenrijk of Scandinavie, dit is echt heel dicht bij Edam – Volendam, aan de IJsselmeerdijk.

Onder: Het beroemde Satanskerkje in het bizarre licht van de bijna achter de horizon verdwijnende rode zon. En dat in die bleke sneeuw ! Unieke fotogenieke omstandigheden.

Onder: Ook mooi !

Onder; Noordholland, er zijn weliswaar geen heuvels of bergen, maar missen we die nou echt hier, als je dit tafereeltje ziet ?

Onze laatste dagen in Down Under

Onder: Van Burleigh Heads reden we via Coffs Harbour en Port Macquarie naar Yamba, waar we overnachtten. De volgende dag kozen we domicilie in Cessnock in de oude wijnstreek Hunter Valley, noord van Sydney. Daags erna ruilden we in Sydney onze campervan om, in verband met wat technische onvolkomenheden, en reden vervolgens naar het bergdorpje Katoomba in de Blue Mountains. Hier besloten we terug naar huis te gaan ! We reden weer terug naar Sydney om de campervan nu definitief in te leveren. De mensen van het verhuurbedrijf dachten echt dat ze water zagen branden toen wij na een dag het voertuig definitief tergbrachten.

Onder: Om de tegenstelling met bovenstaande sneeuwfoto’s te demonstreren; dit is vorige week tijdens een van onze laatste dagen in Australie; in de branding !

Onder: Australie is een echt “korte broeken zomerland” en associeert onmiskenbaar met zon, zee, strand, surfen en alles wat daarmee te maken heeft.

Onder: We beleefden een fantastische dag in Hunter Valley; het oudste en misschien wel mooiste wijngebied van Australie. De Engelse James Cook en zijn maten namen de eerste wijnstokken in 1780 mee naar dit gebied.

Onder: Met onze campervan tussen de wijnranken om even een fotootje te maken.

Onder: Deze foto’s van een Lace Monitor, familie van de Dragoons die wij op Komodo Island zagen, nam ik tijdens een wandelingetje op The Hill in Burleigh Heads. Deze makker van ongeveer 60 centimeter groot, zou enige seconden later een grote gifspin soldaat maken. Hij ging er knisperend in ! Let eens op de fabelachtige schutskleuren van dit bijna historische dier.

Onder: Hij kijkt nog even naar links en naar rechts, en dan…….. hap…..

Onder: De grote gifspin is binnen !! Let op de schutskleur tegen de steen waarop hij zit; ook de spin zag hem daardoor niet !!!

Onder: De spinnepootjes vallen uit z’n bek, later zagen we hem deze restjes ook nog oplikken. Let eens op de tandjes van dit fraaie dier. dat stelt toch eigenlijk niet veel voor. Nou ja, zo’n spin is dan ook maar een zacht eitje voor hem.

Onder: Op weg naar Sydney zagen we een van de vele “Over The Top” reclame uitingen die overal in Australie langs de weg voorkomen. Hier een 30 meter grote garnaal. Als de Volendamse vishandelaar Lou Kok dit ziet gaan we dit ook in Nederland krijgen. 

Onder: Een van de laatste bruggen die we in Sydney door de voorruit van de campervan zagen, net voordat we die inleverden om naar huis te gaan.