Dineetje voor Bachelor

Vanavond zitten we aan een dineetje dat we onze zoon Vincent en zijn Brenda – zie foto links hebben aangeboden wegens het onlangs behalen van de “Bachelors” titel Commerciele Economie door Vincent. Wat een bolleboos is die man! We gaan naar een restaurant op onze befaamde dijk; op ongeveer 1,5 minuut lopen van ons huis. Brenda heeft ons trouwens laten weten dat ze zwanger is; daarmee is dus ons 8ste kleinkind op komst. Hopelijk gaat alles goed.  

Verjaardagen

De komende twee maanden hebben wij heel wat verjaardagen te vieren. Veel van mijn broers en zusters zijn in deze tijd jarig, en mijn vrouw Mary a.s dinsdag. Vanwege de grote schare verjaardagsvisite die we verwachten, waren we genoodzaakt deze verjaardag in tween te vieren: morgen en dinsdag. Morgen is onze kleinzoon Tim jarig; hij wordt dan 4 jaar. Zijn oudere broertjes, de tweeling Jan en Kees worden vandaag alweer 7 jaar. Dat gaat hard zeg! We vieren hun verjaardagen gezamenlijk a.s zondag bij Sander en Tamara thuis. Jan en Kees hebben van hun ouders nieuwe fietsen gekregen, ze waren hun vorige stalen rosjes alweer ontgroeid, dat gaat dus ook hard . Afgelopen week kwamen ze apetrots hun prachtige futuristische nieuwe fietsen aan ons laten zien. Tim krijgt a.s zondag een zogenaamde politiefiets, hij zit er nu al helemaal vol van.

Van ons kregen Jan en  Kees voor hun verjaardag een groot aantal spelletjes voor hun Wii computer. Ook wij hebben voor onze gezamenlijke kinderschare een Wii computerspel met een doos vol Wii spelletjes in onze kleinkinderkamer aangeschaft.

Onder; Jan Kees en Tim vorige week bij ons in de kleinkinderkamer naast de Weinstube onder ons huis. De tweeling is bezig met hun favoriete Wii spelletje Galaxy, Tim kijkt links gefascineerd toe.

Naar Antartica

Wegens omstandigheden hebben we onze wintersportvakantie in dec/jan gecanceld, maar op 2 februari aanstaande vertrekken Mary en ik voor een 3 weken durende trip naar Antartica op de Zuidpool. We zullen daarbij ook bezoeken brengen aan delen van Argentinie en Uruquay.  Er moeten vooraf heel wat medische verklaringen worden overlegd en op het gebied van uitrusting en kleding veel bijzondere voorbereidingen getroffen worden, maar daarover later meer.Om alvast in het sfeertje te komen bekeek ik afgelopen week de foto’s die ik maakte op een trip die ons een paar jaar geleden naar de noordelijke koude gebieden op aarde bracht. De meest noordelijke westkust van Canada en Alaska. Als we in Antarica net zo veel moois zien als in Canada en Alaska wacht ons nog een mooie trip naar Antartica. Ik vond het wel leuk om vandaag nog eens een paar van die plaatjes te laten zien.

Onder: Varend langs de kust van Alaska zagen we dit verpletterende schouwspel na het ontwaken, als we in het ontluikende ochtendgloren de besneeuwde toppen van de bergen ontwaarden, die dan al door de opkomende zon beschenen werden. 

Onder: Deze opname maakte ik vanaf ons schip in de beroemde Glacier Bay in Alaska. De voet van de gletsjer die hier in een ijskoude rivier uitmondt heeft een hoogte van vele 10 tallen meters. Onder donderend geraas breken breken hier al miljoenen jaren lang om de paar minuten grote brokstukken ijs van af die met grof geweld in het water storten, daarbij grote golven veroorzakend.  

Er zijn al zolang de aarde bestaat gebieden waar gletsjers langzaam verdwijnen, maar ook plekken waar zoetjesaan weer nieuwe ijswerelden ontstaan.Hoe komt dat. De aarde draait in 24 uur om haar as, maar die as zelf wiebelt als het ware in de rondte en heeft elke 23.000 jaar een volledige wiebeling/omwenteling gemaakt. Het is duidelijk dat daardoor op elke plek op aarde de stand t.o.v de zon continue wijzigt, en dat dit derhalve een cyclisch klimaat op de aarde tot gevolg heeft. Voeg daarbij de invloed van de fluctuerende zonneactiviteit en het is – ook in wetenschappelijke kringen – klip en klaar waarom hier en daar gletsjers verdwijnen en ergens anders weer ontstaan.     

Onder:  Hieronder vlnr in drie tele-opnames binnen 2 seconden vanaf ons schip het afbreken van zo’n ijsmassa in beeld gebracht. Het is een boeiend schouwspel, waar je geen genoeg van krijgt. Moeder natuur aan het werk; beneden, waar de gletsjer in het water uitmondt breekt ze het ijs af en boven in de bergen laat ze de ijsrivieren weer aangroeien.

Onder: Unieke luchtfoto’s die maakte ik in superkraakhelder weer boven de ijsvelden van Alaska op een hoogte van ongeveer 20.000 ft (ongeveer 6km) uit het heldere raam van een Boeing 757 die net daarvoor was opgestegen in Anchorage (Alaska) Op deze foto’s is duidelijk de levensloop van de gletsjers te zien.

Foto 1: De eeuwige sneeuw bovenin de gebergten, de “grondstof” voor gletsjers.

Foto 2  De vorming van de sierlijke ijsrivieren; door de elementen samengepakte verijsde eeuwige sneeuw glijdt naar beneden.

Foto 3  De uitmonding van de gletsjers in de smeltrivieren; waarin de gletsjer afbrokkelt.

Foto 4 Dit berglandschap vertoont de typische sporen van uitslijtende gletsjers die er heel lang door heen trokken.   

Onder: Een onwijs groot stuk breekijs van zo’n 15 a 20 mtr hoog, dat wij al varend in een kano tegenkwamen. En dan te bedenken dat 90 % van zo’n ijsmassa zich onder water bevindt 

Onder: Het dorpje Skagway was bijna te klein voor ons grote Cruiseschip dat er aanmeerde. We konden er ons trouwens na het bevaren van ijsrivieren – rechtsboven – ook uitstekend vermaken in de Red Onion Saloon -linksonder -, waar de bardames het wisselgeld nog traditioneel in hun decollete staken. Onze reisgenoten verkozen een bezoek aan een hondenkennel echter boven een bezoek aan deze prachtige bar .Ze hadden er later veel spijt van.

Onder: we waren hier in de buurt van Skagway met een snelle beavercat zo’n 20 km een ijsrivier opgevaren, om vandaar in twee identieke kano’s het echte ijs op te zoeken. Het was een koude en natte bedoening en vanwege de mogelijke onderkoeling in geval van omslaan van de kano’s , ook niet ongevaarlijke tocht, dus moesten we speciale kleding en laarzen aantrekken. Daarna moest nog een barre voettocht naar de aanlegplaats van de kano’s gemaakt worden. Het was de moeite allemaal meer dan waard.  

Onder: deze foto maakte ik vanuit onze kano naar de andere, varend langs de enorme blauwgekleurde ijsmassa’s. Waar de druk in het ijs het grootst is, dus beneden, wordt de blauwe kleur donkerder. Een koude, maar buitengewoon indrukwekkende belevenis.

 Onder: Het voor Alaska karakteristieke plekje Ketchikan. In dit water krioelen miljoenen grote zalmen, die hier in de buurt , waar ze ooit geboren werden, – na een wereldreis door de oceanen terugkeren om er te sterven.

Onder: Alaska; wat een land en wat een ongekende mogelijkheden voor de vliegerij. Waar net als in Canada een van de belangrijkste middelen van vervoer het watervliegtuig is. Boven op de foto een van de vele tankstations die je overal op de rivieren tegenkomt. Je ziet ze overal vliegen, zelfs op ooghoogte (vanaf het Cruiseschip linksonder) Geen vergunningen geen ambtenarij en geen klachtenlijnen. Logisch want er zijn geen klagers. 

Onder: In Canada worden onder streng toezicht en beleid speciale bossen aangelegd en onderhouden om er kaphout te winnen. Net voor de arrival in het Canadese Vancouver zie je overal in het water de gekapte bomen in het water in vlotvormen bij elkaar liggen om verscheept te worden naar o.a Nederland, waar waar de millieubewegingen de transporten ervan verstoren

Uit de oude BZN doos

Onder: Zomaar een foto die ik in 2005 maakte van Carola en Cor Bakker tijdens een vriendschappelijk onderonsje

Onder: Oudere BZN gerelateerde foto’s dan deze kan ik amper vinden!  Deze is door de kermisfotograaf gemaakt tijdens de kermis van 1965; we waren nog maar net begonnen met BZN, en traden nog niet op. Vlnr boven Gerrit Woestenburg, drummer en neef van Evert Woestenburg, Coen Wulterkunst (vriendenploeg) Coen is helaas vorig jaar overleden. Dan Cees Tol – gitaar -, die bij mij in de klas zat en samen met Evert en mij op dansles bij “Spruitje”; daar leerde je swingen etc – dit was na de cursus bij dansschool Sombroek -, waar we vaak over muziek en The Shadows spraken. Dan Jan Tuijp en rechts van mij Evert Woestenburg -gitaar – , Jan Veerman Kies -zang- . Onder vlnr Wim Visser Barn (vriendenploeg) hij werd later wethouder RO in onze gemeente, en rechts van hem Sam Pen (vriendenploeg)

Onderhoud aan PH-BZN, wijnproeven en Corine Vamvakari 

De afgelopen week was ik samen met Jan Hartog mijn ex buurman en ex vliegleerling een paar dagen in de vlieghangaar in Lelystad voor onderhoud aan de laklaag van de PH BZN. Kleine beschadigingen en corrosieplekjes schuren, plamuren en primen, waarna de omliggende vliegtuigdelen worden afgeplakt, zodat op sommige delen of plaatsen een nieuwe verflaagje gespoten kan worden. Een leuke ontspannende en zeer dankbare klus; je ziet het vliegtuig gaandeweg opknappen. Daarmee bezig zijnde vergeet je alles om je heen, en voor je het weet is de dag alweer om! Dinsdag en donderdagavond begaven we ons naar respectievelijk het Jozefgebouw en restaurant de Pompadour voor wijnproeverijen van de twee lokale wijnhandelaren in ons dorp: De Stient en Johan Pelk. We hebben weer enkele nieuwe “beauties” van wijnen ontdekt. Vrijdag woonden we het live-optreden van de Volendamse zangeres Corine Vamvakari en haar begeleidingsband bij in het Volendamse Jozefgebouw. Wat een prachtige stem heeft Corine; het was een mooie avond. –  zie foto links – Tijd tekort vrienden! Deze week moet overdag de PH-BZN klus geklaard worden.

Onder: Hier een foto van de PH-BZN die onze buurman op het vliegveld even snel vanuit zijn helicopter maakte.

Politie geen gezag meer? 

Onze minister v Binnenlandse zaken vindt dat de politie geen gezag meer inboezemt en maar te pas en te onpas door iedereen wordt uitgescholden. Geen goede zaak natuurlijk, maar hoe komt dat toch? Uiteraard worden allerlei oorzaken aangedragen en is iedereen is schuldig behalve de politie zelf. De agenten moeten volgens de minister alerter op deze beledigingen en scheldpartijen reageren en er meer bekeuringen voor uitdelen. Maar daar zit hem nou net de kneep. De tijden van de dorpsagent die over ons waakte is niet meer. Oom agent manifesteert zich steeds meer als een sluwe struikrover die op je geld uit is. Met forse bekeuringen voor kleine snelheidsovertredingen, niet werkende achterlichtjes, wildplasserij, niet dragen van autogordels etc,  is het imago van de politieagent sterk gedevalueerd. Met name de buitenproportioneel fanatieke wijze waarop het politie-apparaat  frekwent “vallen” opzet om gordelloze automobilisten binnen de bebouwde kom er in te luizen zet kwaad bloed bij Jan de burger. Politieagenten gluren daarbij stiekem vanachter achter een boom of struik in passerende auto’s en verraden de gordellozen per walkie -talkie aan de even verderop in een hinderlaag opgestelde politiemacht. Nietsvermoedende huisvrouwen worden zo tijdens het boodschappendoen zinloos van hun huishoudbudget voor de gehele week beroofd. Deze bekeuringen dienen de verkeersveiligheid op geen enkele wijze en worden door Jan Publiek als verkapte belastingmaatregelen ervaren. Is dit ook niet bevorderend voor het kweken van een klimaat waarin opgekropte woede eens een keer aan de oppervlakte komt? Zou de minister daar ook wel eens aan gedacht hebben? 

Warmte in deze koude dagen 

Onder: In deze koude en gure dagen even een warm plaatje dat ik maakte op het Griekse eiland Karpathos. Het is “Olympus” dat hoog tegen een bergrug aangebouwd is. “Verscholen” zodat de langsvarende piratenschepen het dorp onopgemerkt links-of rechts- lieten liggen. Overigens is Olympus met de auto ook niet makkelijk te bereiken, men moet werkelijk over een onbegaanbaar rotspad van 20 kilometer ploeteren om het te kunnen aanschouwen.  

Onder: Dit is de klassefoto van de 6de klas van meester Mol uit 1960 waarin ik als 12 jarige zat, tijdens de viering van de hernieuwing van de doopbeloften, een katholiek feest. Ik zit helemaal links onderaan op de foto vroom geknield, naast mij met bril Harmen Veerman, de bekende Volendamse zanger, o.a van de band Left Side  

Onder: Deze foto komt uit 1963. De groep waarmee ik mijn 1ste danscursus deed; cursusjaar 62/63. In die tijd werd je door je ouders op je 14de a 15de naar de dansschool van Nikie Cas aan de Volendamse Julianaweg gestuurd, om er te leren stijldansen. De achterliggende bedoeling was natuurlijk ook om “achter de meiden aan” te gaan. In het midden van de foto Nikie Cas zelf met links op de foto naast hem Aaf Sombroek in Volendams costuum. Slechts enkele meiden waren nog in de Volendamse dracht; jongens droegen al geen klederdracht meer, zoals te zien. Evert Woestenburg staat op de bovenste rij 6de van links en mijn persoon op de bovenste rij 11de van links. Overigens ken ik alle personen op de foto nog steeds bij naam, alsof het gisteren was. Er zijn voor zover ik weet inmiddels een jongen en een meisje overleden. Niet veel jaren na 1963 overleed dansleraar Nikie Cas op zeer jonge leeftijd in Engeland, waar hij op tournee was met een Volendamse volksdansgroep

Onder: Tussen m’n oude spulletjes vond ik ook nog mijn dansleskaart voor bovengenoemde danslessen uit 1963

Onder: Een foto uit sept 1969 toen Mary en ik voor het eerst samen op vakantie gingen naar het Spaanse Calella, met mede BZN oprichter en vriend Evert Woestenburg en zijn Liesbeth. Ook Theo Klouwer de inmiddels overleden drummer van de Cats was er met zijn vriendin Wilma Lautenschutz. Op de foto tijdens een Spaanse avond vlnr: Wilma, Theo Klouwer, Mary, Jan Tuijp, Liesbeth, Evert Woestenburg, Piet Jozef en zijn blonde vriendin Tiny de Boer. Piet Jozef was lid van de Volendamse band The Fools, zijn vriendin Tiny zat bij Evert en mij op dansles; zij is ook op bovenstaande foto te zien 3de rij van boven, 6de van rechts. 

Een paar dagen na deze publicatie lees ik nog eens de bijdrage van Evert Woestenburg – een voormalig BZN lid – van 6 juni 2007 over bovenvermelde vakantie in dit journaal terug; het leek me leuk om die hier nu nog eens te plaatsen:

Calella-Spanje door Evert Woestenburg

 

In aug.1969 besloot ik om de groep te verlaten en ik meen dat ergens medio september mijn laatste optreden was bij Oudejans in de Rijp,toevallig de plaats waar mijn grootvader geboren is.

Jan,Mary,Liesbeth en ik hadden reeds maanden tevoren een vakantie gepland naar Spanje, in het weekend van de Volendammer kermis,begin september.Menig Volendammer zou voor een ander weekend hebben gekozen: met kermis blijf je thuis.Maar dit was waarschijnlijk de enige mogelijkheid,we waren tenslotte beroeps.Op weg naar schiphol bemerkte ik dat ik mijn scheerapparaat was vergeten,dat was niet best.Plaatsgenomen in het vliegtuig, zie ik achterin bekende Volendammers zitten,ja,zelfs bekende muzikanten.Het waren Theo Klouwer (Schuimpie) van de Cats met Wilma Lautenschutz en Piet Veerman(v.d.Jozef) met Tiny de Boer (Stap).Schuim was drummer bij de Cats en Piet speelde bij de Fools.Uiteraard kenden we elkaar als dorpgenoten en als muzikanten,doch ik denk niet dat er voordien echt kontakt was geweest met elkaar.Wel was er een bijzonderheid: het meisje Tiny was juist het meisje waar Jan en ik ooit het plafond hadden gewitteld, bij haar ouders thuis.(Zie een van mijn eerste bijdragen).Bij het verlaten van het vliegtuig groetten we elkaar vriendelijk en stapten ieder in een andere bus.In het hotel aangekomen werden direkt de koffers uitgepakt,douchen en korte broek, om vervolgens heel snel de omgeving van Calella te verkennen.En jawel,we waren nog niet de hoek om of we liepen genoemde dames en heren tegemoet.En we konden het niet beter treffen.Laat het nou precies bij een terrasje zijn waar iets gedronken kon worden.Volendammers onder mekaar,muzikanten onder mekaar,dat kon toch niet mooier.En dus maakten we op dat terras nader kennis met elkaar.Het werd een heel gezellige avond en zoals dat zo vaak gaat tijdens vakantieontmoetingen,werd bij het afscheid die avond de vraag gesteld:”Wat doen jullie morgen?”.En het antwoord is al bekend.Het werd een bijzondere vakantie.Alle dagen hebben we samen doorgebracht,zowel op het strand als in de disco tot diep in de nacht.Ook excursies deden we samen.En uiteraard was Schuim de grote gangmaker en komediant.Wat hebben we gelachen die week,heerlijk om aan terug te denken.Na de vakantie hebben we elkaar nog enkele keren ontmoet.Schuim is enkele jaren terug overleden.Piet is inmiddels direkteur van een groot bouwbedrijf (Klies en Jozefbouw).

 

Onder: Hier nog eens een kleurenfoto van onze vriendinnen van toen op de Calella-vakantie in 1969 van hierboven. Vlnr: Tiny, Mary(19), Liesbeth en Wilma, de toenmalige vriendin van Catsdrummer Theo Klouwer. Alle vriendinnen werden later onze echtgenotes tot op de dag van vandaag. Alleen Wilma is na een jarenlang huwelijk van de later overleden Theo Klouwer gescheiden. 

 

UIT DE BZN FOTOALBUMS

Onder: In 2005 zaten we juist voor de aanvang van een persconferentie klaar voor de invasie van journalisten van de Zuidafrikaanse pers, radio en TV. Het liep storm. Wat een tijd! 

Onder: Tussen de bedrijven door even een onderonsje in het Casino waarin we o.a optraden in 2005 , in de buurt van het Zuidafrikaanse Johannesburg. In onze band hebben nooit echte gokkers of gokverslaafden gezeten, wij zaten in Casino’s tussen de gokmachines altijd aan een wijntje of een biertje.

Onder: Hier probeert Jan Keizer in het zwembad een van de hotels waarin we tijdens de Zuid Afrika tour van 2005 verbleven, collega John Meijer kopje onder te duwen. Voor de goede orde: John is niet verzopen.