VINCENT JARIG

Vandaag viert onze middelste zoon Vincent – links met zijn gezin – zijn 34ste verjaardag; uiteraard gaan wij vanavond bij Vincent en Brenda op verjaarsvisite. Ik weet nog goed van zijn geboorte. Mary lag in het ziekenhuis in Purmerend, na een tijdlang op bezoek te zijn geweest besloot ik eind van de middag maar naar huis te gaan; er zat toch geen beweging in. Net toen ik thuis kwam kreeg ik een telefoontje dat de geboorte elk moment verwacht werd. Ik kwam hals over kop nog juist op tijd in het ziekenhuis om de eerste levenstekens en klanken van zoon Vincent om 5 uur s’ middags mee te beleven. 

Pakjesavond  (onder)

Onder: Het was weer zover afgelopen zaterdagmiddag. Al onze kleinkinderen tussen de pakjes in de kleinkinderkamer bij ons thuis. Vlnr: Tim, Mary, Kees, Sophie, Jan, Nico en Thijs. Ze hadden maar weinig geduld tijdens het poseren voor deze foto. Een paar seconden hierna werden de pakjes in beslag genomen en uitgepakt. Het werd rumoerig druk maar heel gezellig.  

Onder: Nadat ze de kleinkinderen naar huis en bed hadden gebracht kwamen onze boys met dames voor een gezamenlijke gourmet in de Weinstube onder ons huis. Iedereen was enthousiast en genoot van de gemoedelijke sfeer, het eten en de wijn. Vlnr: Mary, Sylvia, Kees, Sander, Tamara, Brenda en Vincent en Jan (even weg om de foto te maken). Dit zijn van die spaarzame momenten die wij koesteren. Nog eens met je vroegere gezin gezellig bij elkaar zijn. Tijdens dit samenzijn kregen we nog een aantal mooie kado’s waaronder een boekje over groeiende economie die niet ten koste van het klimaat gaat; een Live DVD van het Reunion Concert van Cliff & The Shadows en een mooi fotoboek over Antartica, waar we binnenkort naar toe gaan.  

Antarctica

Van het Antarctica fotoboek hebben we al genoten, maar het echte werk gaat nog komen. Over een paar weken vertrekken wij voor een drie weken durende trip/fotosafari naar de andere kant van de wereld, naar de Zuidpool – Antartica -, het is daar dan hartje zomer, met temperaturen tussen + 5 en -5 graden Celsius. De enige periode dat Antarctica qua weer toegankelijk is. In vele opzichten een bijzondere en fotogenieke bestemming, die al heel lang op ons verlanglijstje staat. De klok tikt, want Hillary Clinton heeft al gezegd het voor toerisme te willen sluiten. Bovendien is het heel ver weg en niet makkelijk toegankelijk; er moet door passages met ijsbergen gevaren worden en het is soms moeilijk om op de ijsmassá’s te komen. Vanuit het grotere cruiseschip of ijsbreker moet op zee worden overgestapt in kleinere zodiac’s, waarmee elke dag meerdere aanlandingen gemaakt worden. Soms moet hierbij door met kniehoog water bedekt ijs waden.Goede lichamelijke gezondheid is vereist; hiertoe moet een gezondheidsverklaring worden overlegd, waarin o.a een akkoordverklaring mbt  het feit dat er op de zuidpool geen ziekenhuisopname of vervoer kan plaatsvinden.   

Onder: Zoals op deze globe te zien is vliegen we vanuit Düsseldorf naar Ushuaia in het zuidelijkste puntje van Argentinie, om van daar met een cruiseschip door de Drake passage naar het Antarctisch schiereiland te varen. Er wordt mogelijk een tankstop in Portugal gemaakt. De totale afstand bedraagt zo.n 16.000 km

Er zijn uitgebreide kleding en uitrustingsvoorschriften; een wind en waterdichte jas moet bij de rederij besteld worden. Speciale waterdichte broeken en thermische onderkleding moeten worden meegenomen. Rubberlaarzen van minstens 60 cm hoog met goed en makkelijk te reinigen profiel zijn verplicht. Dit in verband met de op de meeste aanlandingsplaatsen aanwezige penguinstront. Om bij het in en uit de zodiac’s stappen valpartijen te voorkomen moeten hierbij de handen vrij zijn, en mogen daarmee tijdens dit overstappen geen camera’s gedragen worden. Die dienen dan opgepakt te worden in speciale waterdichte rugzakken. Over inentingen tegen gele koorts bestaat nog enige onduidelijkheid.

Onder: Links zien we de zuidpunt van Argentinie – het prachtige Patagonie – dat we eerst gaan bezoeken, met de zuidelijkste stad ter wereld Ushuaia, van waaruit we daarna per cruiseschip in 2 dagen naar het Antarctisch Schiereiland varen. Rechts een inzet van het Antarctische gebied met de verschillende aanlandingsplaatsen. Ook de zuidelijke Shetlandeilanden (geelgekleurd) die we op de terugweg naar Montevideo en Buenos Aires zullen bezoeken zijn hierop te zien. Naast oogverblindende ijslandschappen en gletsjers zijn er veel kolonies robben, walvissen, grote albatrossen en vooral veel penguins te zien.   

Onder: Om in de sfeer te komen plaatste ik hier de onderstaande twee foto’s, geleend van het internet; fotograaf Tom Dempsey. Uiteraard hoop ik binnenkort dergelijke zelfgemaakte plaatjes op dit journaal te kunnen plaatsen. Aan boord van de cruiseboot is een internet faciliteit; alleen is nog de vraag of er op die afgelegen plek op aarde ook een internetverbinding beschikbaar is. 

BZN FOTO’s

Om even in de penguinsfeer te blijven. Al eerder zag ik deze diersoort in het wild; op 27 januari 2005 in Zuid Afrika. We waren daar op tournee met BZN. Voor het optreden in Kaapstad reden we in de trein langs de kust naar Simons Town, waar een hele speciale Penguinsoort voorkomt. “De Boulders Colony” op False Bay. De Afrikaanse penguin is klein van stuk en niet bang voor mensen. Het is dan ook de enige plaats waar je met penguins kan zwemmen of waden zoals hieronder te zien is.

Onder: “De Boulders Colony” penguins hebben in False Bay in de buurt van Simonstown aan de Zuidafrikaanse kustlijn bij Kaapstad niet het beroerdste stukje kustlijn uitgekozen om te verblijven. Er mag daar niet meer gevist worden; ze hebben er dus het rijk alleen.  

Onder: De enige plaats ter wereld waar je met de penguins kan waden en zelfs zwemmen.

Onder: Op verzoek van Jack Veerman, een echte dierenliefhebber, maakte ik onderstaande foto met de Afrikaanse penguins.

Onder: Nu we toch weer even in Zuid Afrika zijn; hier in de buurt van Franschoek BZN in elegante vliegvisoutfit 

 Onder: Aan het werk; het viel op dat Dick Plat hier goed scoorde; maar ja hij is dan ook visliefhebber.Vlnr: Jan Keizer, Jack Veerman, Jan Tuijp,John Meijer, Dick Plat en Carola Smit

Onder: Ergens in de buurt van Kaapstad kiekte ik op een van onze Zuid Afrika reizen deze feestelijk versierde Zuidafrikaanse vrouw op weg naar een kerkdienst. Geef toe: dit is toch wel even wat anders dan die bleke uitgestreken koppen die wij daar vaak bij “opzetten”.

HET VERHAAL VAN DE SLIMME PARKEERWACHTER EN DE DOMME GEMEENTERAAD

Onder: Dit E-mail gebbetje kreeg ik deze week van m’n broer Kees opgestuurd; het is door iemand vertaald uit een Engelse krant, er zitten wat spelfoutjes in. Maar dat terzijde. Weer zo’n flauw grapje dacht ik eerst, bovendien het is in Engeland, da’s ver weg!. Maar lezende weg kreeg ik een soort van Deja Vu; heb ik zoiets geks hier nou ook niet meegemaakt? Of verbeeld ik me dat nou? Zulke sluwe parkeerwachters tja…; maar zulke domme gemeentes……, die zijn er toch niet ? 

PAKJESMIDDAG, – en AVOND

Vanmiddag komen al onze kleinkinderen op bezoek om de kadootjes op te halen die Sinterklaas bij ons voor ze gebracht heeft. Altijd een heel chaotische maar wel gezellige bedoening. Eerst gaan ze met een razende gang door het huis op zoek naar de zakken met pakjes, maar die zijn na een paar seconden veroverd. In eerste instantie lijkt dan het uitpakken belangrijker dan de kado’s zelf; met bezwete koppen wordt midden in een berg pakpapier enigszins teleurgesteld het laatste kadootje uitgepakt, maar, zo verzekeren de ouders, het spelen komt later. 

Daarna komen s’ avonds onze kinderen voor de jaarlijkse ondergrondse Sintbijeenkomst in onze Weinstube zie foto links. Ook dit jaar gaan we daar dan gezellig gourmetten. Er staat vooral veel vis op het programma, en er staan een paar heerlijke Italiaanse en Argentijnse wijnen klaar. Onze zoons en sommige echtgenotes ontpoppen zich steeds meer als wijnliefhebbers. Net als bij ons is ook voor hen de rode wijn favoriet. Daar zijn ze mee opgegroeid. Maar net als wij worden ze nu ook steeds kieskeuriger met de wijn, en dan wordt het een dure liefhebberij.  

BZN FOTO’s

Onder: In zijn goed bekeken “TV show op Reis” heeft Ivo Niehe altijd veel aandacht besteed aan BZN en was vaak bij de BZN leden op bezoek. Zo was er o.a een mooie reportage in de TV Show waarin onze jongste zoon Kees in de PH-BZN en mijn persoon in de PH-BNK achter elkaar opstegen – en daarna weer landden – op vliegveld Lelystad. Heel mooi gemaakt; ik was er best trots op, en word daar nog steeds vaak op aangesproken. Op 6 mrt 2003 was Ivo een dagje bij ons thuis voor de opname van een TV show over o.a ons naderende 40 jarig jubileum en over de ziekte van Dirk van der Horst. Ik was die dag behoorlijk ziek en had zelfs tegen de 40 graden koorts. Na afloop maakten we op verzoek van Ivo deze kiek achter de zitbank. Grappig was dat Ivo die er het eerst heen liep compleet onderuitging over de berg speelgoed die daar uit het zicht lag opgestapeld. Aan Ivo’s beenhouding is te zien dat nog niet al het speelgoed is opgeruimd.

Onder: In augustus 1982 waren we voor de special van de CD “Pictures of Moments” in de Franse Alpen, waar deze foto gemaakt werd bij het meer van Annecy 

Onder: In de videoclip van Twilight die we daar ook maakten komt tijdens de modulatie – toonsoortverandering – een roffel voor, om over te gaan naar het zangstukje van Annie Schilder. Hier wordt door Jacques Hetsen het tegenlichtshot op de roffelende Jack Veerman door de camera gecontroleerd. Cameraman Jan Huiskens staat er bij te lachen. Er achter staan vlnr Jan Keizer, Thomas Tol, Dick de Boer, de Franse chauffeur, en zittend Joep Steur (echtgenoot Annie)

Onder: Tijdens een pauze in de Franse Alpen rust Dick de Boer even uit op de warme motorkap van de BZN wagen; Jan Keizer zou er even later ook op springen, want die houdt ook wel van een warm gatje op zo’n kouwe Alp.

HEISA OM NIKS

“De Toppers komen weer bij elkaar”, groot op de voorpagina van de Telegraaf en in alle nieuwsprogramma’s op TV. Wat een heisa om zoiets onbenulligs. Zou Nederland daar nou op zitten wachten? Je voelt je toch beledigd als je er ongevraagd mee in je krant geconfronteerd wordt. Ik heb niks tegen die boys zelf , maar de Toppers, dat stelletje tegen elkaar opboxende en bluffende narcisten, dat is toch wel het Toppunt van “over de Top”  tobben om niets. Over dieptepunt gesproken.

Paul Mc Cartney

Paul Mc Cartney is een grootheid op zijn vakgebied; dat moet gezegd. Al jaren lang is Paul ook dierenactivist. Dat is zijn eigen zaak, maar nu betrekt hij ons bij die hobby. In een hoorzitting van het Europese Parlement !!! wil hij ons opzadelen met een vleesvrije dag en heeft om ons over de brug te trekken daar iets slims op bedacht, let op : het is “VOOR EEN BETER KLIMAAT, het moet niet gekker worden. Dat nu ook Paul Mc Cartney in navolging van de commercie op het voortrazende klimaattreintje zou springen valt me tegen. Maar dat hij hiervoor een platform als het Europese Parlement mag gebruiken gaat mij toch wel veel te ver.

Daar komt nog bij: eerst m’n gloeilamp afgepakt en nu ook al m’n biefstukkie? Voor de kat z’n viool! Om niets !!   

ISLANDHOPPERS

Onder: Op het kanaaleiland Jersey met vrienden Erik Huber (L) -draaideurenfabriek Boon uit Edam – en Frank IJsselmuiden (R)- toenmalig burgemeester van onze gemeente Edam Volendam – naast de staart van de PH-BNK, onze stoere Bonanza net na de landing. Met z’n vieren hadden we jarenlang een genootschap “The Islandhoppers” Elk jaar vlogen we met de PH-BNK naar een ander eiland in Europa, we vlogen s’ morgens vroeg heen, bleven er dan een dag, reden rond in gehuurde scooters of een auto, dineerden met heerlijke lokale gerechten en vlogen de volgende avond weer terug. We hebben dat vele jaren gedaan. Het wordt tijd dat ik de mannen hier weer eens wakker voor maak, want ik heb nu echt alle tijd en zij zijn ook full time-pensionado’s.

CRUISECLUB

Onder: Ook al jarenlang – en nog steeds,- hebben we samen met vrienden Bouke Huizinga en Cor Groot en hun dames, een cruiseclub waarmee we elk jaar een heel aparte cruise maken.Maar ook buiten deze reizen hebben we goed contact en waren we alweer een tijd geleden voor een culinair weekend in de Ardennen in het rustieke kasteel Chatteau d Hassonville. Wat een ongekend genoegen is dit, wat een rust en wat een zalige smaken allemaal. Op een dergelijke uitverkoren plek ver van de bewoonde wereld komt een mens weer tot zichzelf. Rechtsonder onze Cruiseclub in het Chatteau d Hassonville aan het werk vlnr: Nel, Annie, Bouke, Cor Mary en ik

Onder: Een van de diners die wij in Chatteau d Hassonville gebruikten. Meestal fotografeer ik het eten, vooral als het kunstwerkjes zijn zoals hier. Dit zijn nou de dingen waar ze ons midden in de nacht wakker voor mogen maken, met daarnaast dan nog een voortreffelijke wijn. Bijvoorbeeld de Amarone della Valpolicella 2005 van het huis Masi