Eindelijk weer eens positief nieuws van het muziekfront in Volendam; Jaap Kwakman – gitarist van de Volendamse band 3 J’s -, maakte me er de vorige week attent op: de nieuwe single van de Volendamse band de Pietels, genaamd “Pietels in the Sky” is uit. De leden van deze band hebben zich gespecialiseerd in het imiteren van het fenomeen Piet  Veerman. Zij doen dit op een heel originele en vakkundige manier. Wat een geweldige persiflage is dit. Ik heb me er al een paar keer kostelijk mee vermaakt, en ben er van overtuigd dat deze gewiekste “draakstekerij” best nog wel eens een joekel van een hit zou kunnen worden. Los van alle gekke fratsen klinkt het namelijk gewoon heel goed; en eindelijk horen we hier weer eens de onvervalste Palingsound. Nu we het toch even over Piet hebben, het moet maar eens gezegd: zonder alle anderen te kort te willen doen beschouw ik Piet Veerman – met afstand – als de beste Volendamse zanger aller tijden. Hij heeft een stoere herkenbare warme stem, en een geheel eigen unieke zangtechniek, die na 40 jaar nog steeds niet gaat vervelen. Voeg daarbij zijn theatrale mimiek, en daar is mr palingsound himself. Hij is zo extreem herkenbaar dat slechts een woord uit een willekeurig lied voor elke Nederlander al voldoende is om te weten dat hier om Piet Veerman gaat. Uiteraard maakt deze grote herkenbaarheid ook dat alle ingredienten aanwezig zijn voor een hilarische persiflage. De Pietels benaderen daarbij het stemgeluid van Piet wel heel dicht. Ongelooflijk knap hoe tot in de werkelijk allerkleinste details Piet wordt gekloond. De clip is te zien op de website www.depietels.nl Moet je zeker even bekijken.

Afgelopen dagen stond er veel vliegwerk op het programma, o.a een lesvlucht naar Texel. Daar kunnen ze me ook s’ nachts voor wekken, want zoals reeds vaak betoogd is Texel ons favoriete eiland. Rust, maar ook gezelligheid, prachtig natuurschoon, leuke dorpjes met gezellige terrasjes, bossen , stranden en het leukste vliegveld van Nederland. Waar vind je dat zo dicht bij elkaar?Het was bar druk op het vliegveld, waar havenmeester Ed de Bruin me vertelde dat er ondanks de huidige crisis in de eerste 7 maanden dit jaar 20% meer landingen waren gemaakt dan vorig jaar. Ook in het plaatsje De Koog was het volgens een horecaondernemer die we daar op zijn terras over spraken dit jaar drukker dan ooit tevoren. Vooral met Nederlanders die kennelijk meer dan hiervoor in eigen land bleven. In Volendam zien we overigens een zelfde verschijnsel. Crisis? Welke crisis? 

Onder: Net voor de landing op Texel begint de pret al. Parachutisten laten zich dicht naast de landende PH-BZN zakken en zwaaien enthousiast als ze dartelend in de wind het cockpitraam passeren, wat een welkom! Voor ons ligt de landingsbaan van vliegveld Texel; een grasbaan. Men is er in Texel trots op dat dit beroemdste grasveld van Texel mollenvrij is.

Onder: Een van mijn ex-leerlingen waarmee ik als instructeur een trainingsvlucht deed- Jan Hartog – , trakteerde in Texel op een etentje. We reden daartoe in de privewagen van de havenmeester van het vliegveld Texel naar het pittoreske haventje van Oudeschild. In restaurant het Pakhuus  – links op de foto – aten we een drieluik van gebakken slibtongetjes, gegrilde poon en gebakken scholfilet. Het was heerlijk allemaal en in een passende ambiance

Onder: We wandelden nog wat in het gezellige haventje van Oudeschild, waar een echte vakantiesfeer heerste. Overal blije mensen, volle terrasjes, en uit een van de vele viskotters die de hele dag door het wad opvaren met toeristen, klonk warempel keihard BZN muziek. Toch leuk om dat dan zo weer eens te horen.

Onder: Een dagje het wad op om te wadlopen, te vissen of naar de zeehonden is een van de grote toeristische trekpleisters in de vakantietijd. Hier houden vele bedrijven zich mee bezig. Overal ziet men dit soort borden staan of hangen.

 Onder: Na de Take Off in Texel draaiden we nog even over het haventje van Oudeschild, waar ook hier in het midden restaurant Het Pakhuus te zien is.

Onder: Tijdens de terugvlucht boven het Wad ontdekten we deze WR 111  die zich met bruut geweld door de Waddenzee ploegde. Dat leverde een paar mooie foto’s op waaronder deze.

Onder: Bij Hoorn kwam het Parktheater en de omringende kermis voor mijn lens.

Onder: Tijdens de terugvlucht over Noordholland maakte ik ter hoogte van Oosthuizen deze merkwaardige foto van een grote partij biefstukken. Zo zie je dit niet iedere dag.

Onder: Ook maakte ik dit weekend een vlucht met de 80-jarige mevrouw Maartje Sille uit Volendam. Ze had deze vlucht aangeboden gekregen van haar kinderen voor haar 80 ste verjaardag. Maartje heeft geen rijbewijs en kan niet fietsen, maar vliegen des te beter. Het was werkelijk een lust voor het oog om haar bezig te zien achter die stuurknuppel. Ze volgde mijn stuurcommando’s perfect op, en geloof me, soms is dit voor beginnende vliegeniers al moeilijk. Na de landing verzuchtte ze meteen: “zo, nu nog een brevet “. Fantastisch om dit mee te mogen maken. Uiteraard ging ik met Maartje even op de foto

BACK HOME

It’s good to be back home. Eerst genoten we van de heerlijke stoofaal die we van mijn broer Arie kregen, en zaterdagavond zaten we zelfs een uur lang voor de buis, en dan moet er dus iets bijzonders op TV te zien zijn. De nieuwste concertfilm van The Rolling Stones gemaakt door cineast Martin Scorsese van de concerten in het New Yorkse Beacon Theather begin nov 2006 werd op Ned 3 uitgezonden. Die had ik nog niet gezien. Ik heb altijd bij mezelf bespeurd “music from the heart” te prefereren boven “music from the brains”, en echt van muziek te kunnen genieten als deze a.h.w de drager is van pure emoties, zoals bij Griekse rembetica muziek en Portugese fado’s. Daarom had ik altijd al een zwak voor de muziek van de Stones, veel meer als van de Beatles bijvoorbeeld.  Echt en rauw tegenover in elkaar gevlochten en gepolijst. Maar wat worden die mannen oud zeg. Of ze zojuist van hun sarcofaag en mummieverpakking ontdaan zijn. Ik vond de beeldregistratie toch wat gladjes, en had graag nog wat meer achtergrond beelden gezien. De muziek loog er echter nog steeds niet om. Leuk was het interviewtje met Keith, waarin hem werd gezegd dat Ron Wood had gegrapt een betere  gitarist te zijn als de maestro zelf. “I know the truth”, zei Keith daarop lachend, ” apart van elkaar zijn we allebei beroerd, maar samen kunnen we wel wat” 

Verder vandaag even eens een pagina uit ons dikke familiealbum.

Onder: Mary’s moeder (85) – links met de kleine Mary- , zei bij het vernemen van de naam van haar jongste achterkleindochter Mary heel trots :”Die naam heb ik toch maar mooi bedacht he “,  en gelijk had ze. Mijn moeder (85)  – rechts – heeft haar achterkleinkinderen Nico en Mary op schoot. Moeder, die nog steeds zelfstandig woont heeft inmiddels 89 kids, kleinkids en achterkleinkids. De foto’s werden door mijn zoon Kees gemaakt  

Thuisgekomen van onze laatste trip besloten we, om – indien de kinderen thuis en vrij waren – dinsdag met kleinkids Thijs en Sophie, en a.s donderdag met Jan, Kees en Tim op pad te gaan. A.s vrijdag staat er een vrij uitgebreid vlieglesprogramma in Lelystad op het programma. Een druk weekje dus. Gisteren togen we met Thijs en Sophie naar de attractiepark “De Goudvis” in St Maartenszee, tussen Alkmaar en Den Helder, waar we een paar weken terug met Jan Kees en Tim waren. We zijn inmiddels in de meeste attractieparken in Noordholland geweest en deze was ons heel goed bevallen. Ook Sophie en Thijs vonden het fantastisch, en wilden eigenlijk niet helemaal niet meer weg vanmiddag.

Onder: Op de onderstaande foto maakt Sophie een heel gracieuze sprong op de buitentrampoline 

Onder: Links heb ik de “schommeldienst”. De kids kunnen zelf ook wel in beweging komen maar hebben liever dat wij duwen. Ze willen dan zgn “Ultra Super Megaatjes” beleven. Hierbij gaan ze bijna door het bovenste punt heen; een uitvinding van neefjes Jan en Kees. Rechts is Mary bezig met de schoenen die continue uit en dan weer aan moeten. Een dagje uit is voor Sophie  pas een dagje uit als er poffertjes of pannenkoeken aan te pas komen. Zo ook gister dus- linksonder- . 

Onder: Mooie foto van Sophie vind ik zelf. Voor de fotofreaks: Ingeflitst en met Sophie  – die hier redelijk snel beweegt- ,meebewogen. Thijs, die thuis elke middag nog een uiltje knapt, kon zijn dutje nog niet missen. Hier ligt ie compleet uitgeteld met z’n onafscheidelijke Flip en zijn flesje in zijn karretje tegen de slaap te vechten.

 Onder: Een leuk plaatje dat ik van ze maakte in de plastic olifant glijbaan. Sophie regisseert dit soort tafereeltjes meer en meer, ze zet eerst haar broertje Thijs dan even goed neer, en neemt daarna zelf een bijna professionele houding aan. Ook vraagt ze me steeds om de gemaakte foto’s te mogen zien!! Waar moet dat heen?

 Zojuist zie een mailtje dat ik gisteren kreeg van Jan Keizer, met de uitgenodigind om a.s vrijdag om half 1 aanwezig te zijn bij de release van de nieuwste solo CD van Jan, genaamd Chords of Life. Daar kan ik dus helaas niet bij zijn, want vrijdag is een drukke vlieglesdag. Uiteraard zal ik Jan van me laten horen en hem er geluk en succes mee wensen.