Clif Richard & the Shadows in Ahoy

Gisteravond – woensdagavond – waren we met mijn broers Cor, Arie, Nico, mijn zuster Jannig en schoonzuster Lida en anderen in Ahoy voor het  “50 jaar” reunieconcert van Cliff Richard & The Shadows. De Engelse Cliff & vooral zijn eerste begeleiders waren voor onze vriendenploeg zo’n beetje de aanleiding om in 1965 met BZN te beginnen. Wat waren wij – de BZN ers van toen-, enorme fans. Ook bij ons thuis werden wij opgevoed met The Shadows. Vandaar ook de aanwezigheid van zoveel familieleden. Elke avond stond mijn vader bij onze kleine radio, die op een bordje hoog aan de muur stond, te frunnikken en te draaien om op Radio Luxemburg of een andere buitenlandse zender “Apache” van The Shadows te zoeken.

Ook weet ik nog dat we als prille BZN-ers met onze zelf in elkaar getimmerde speakerboxen bij ons thuis in de Volendamse dr Weverstraat op de achterstraat de eerste Shadowsliedjes stonden te spelen. De hele buurt liep uit, en m’n vader was apetrots. Hij vroeg ons dan altijd zijn favoriete “Tikke tikkie wantek” te spelen. M’n vader was een eenvoudige fabrieksarbeider die geen woord Engels sprak, en dit was hoe hij de Cliff hit “Do you wanna dance’ verstond, en ook uitsprak. Met “Tikkie Tikkie Wantek” kondigde ik dit lied ook een jaar lang elke avond aan, tijdens onze 40 jarig BZN jubileum tour als we een Cliff & Shadows setje speelden. Gisteravond spraken we hier met mijn broers en zus tijdens de pauze nog over. Nu dus weer in Ahoy, bijna 50 jaar later; een unieke zaak; een paar ouwe rockers van tegen de 70 jaar spelen 2 avonden achter elkaar een uitverkocht Ahoy plat. En hoe! Cliff zong echt de sterren van de hemel, en maakte een heel fitte en veel en veel jongere indruk dan zijn leeftijd – 68 jaar !! – doet vermoeden. Ook de Shadows vertoonden,  – op de witte haren van Bruce Welch – na – geen sporen van sleet. Zeker niet in hun muzikale vaardigheden, die waren net als vroeger onovertrefbaar. – foto links Cliff and the Shadows in 50-er jaren –

Tijd ver op voor

Wat waren die Shadows hun tijd op voor denk ik nu, luisterend naar de oude CD’s! De met zoveel gevoel gespeelde virtuoze en poepstrakke opnames van toen, die ik nu nog steeds waanzinnig goed vind. Zelfs met allerlei digitale multitracktechnieken, moderne studiosoftware en dagenlang knippen en plakken kunnen die vandaag de dag nog niet nagemaakt worden. Ze werden door de toen nog piepjonge Shadows in de late 50 jaren “live” nb op tweesporen recorders opgenomen. Alle instrumenten moesten tegelijkertijd in keer keer foutloos ingespeeld en gezongen worden. Hoe is dat allemaal mogelijk geweest, het is nu bijna niet meer denkbaar ? Alleen echte supertoppers braken toen door. Er was nog geen TV hype, X factor, Idols of soap etc. laat staan playback zingende soapies. Die ultramoderne mediawereld heeft de kwaliteit in de Showbizz danig gedevalueerd. We hebben gisteravond in elk geval met volle teugen weer eens ouderwets genoten net als alle andere 9000 veertig en vijftig plussers in de zaal. Bij de Shadows voel ik mij als op een sentimental journey, maar omdat dit ook de eerste keer in Ahoy was na ons BZN afscheid, werd het ook een avond met dubbele mixed emotions. Vaak heb ik nog naar het plekje op de buhne gekeken waar ik stond op 16 juni 2007, en me voor de geest gehaald waar ik toen op dat moment aan dacht. Heel bijzonder allemaal. 

Onder:  foto’s van het Cliff and the Shadows concert van gisteravond, die ik toegestuurd kreeg van Evert Woestenburg – mede BZN oprichter- . Hij zat op rij 9 voor in de zaal en kon een paar mooie plaatjes maken. Vlnr op het grote videoscherm hangend boven de bandleden Bruce Welch, Cliff Richard en Hank B Marvin 

Onder: Hier de bandleden in dezelfde volgorde. Shadowsdrummer Bryan Bennet op de achtergrond, is tijdens zijn leven al een legende. Evert mailde me dat hij de mooiste avond van zijn leven beleefd had; hij had er geen woorden voor. En daar sluit ik mij bij aan.  

Herman van Veen in de fout   

Herman van Veen vergeleek een dezer dagen in het openbaar de PVV met de NSB uit de oorlogstijd. Hij schrok daarop enorm van de daaropvolgende postbus vol met dreigmail. Dreigmail is ongepast en volstrekt verwerpelijk; het zegt meer van de dader dan van degene die het krijgt, dat vooropgesteld. Maar is het ook niet dom van de intelligente van Veen om deze – volgens Wilders advocaat Bram Moskowitz  infame en abjecte – vergelijking te maken ? Bij Pouw en Witteman nuanceerde v Veen zijn opmerking: het was slechts de structuur – die van een beweging in plaats van een partij – die hij van beide partijen had vergeleken. Ik vind dit grote nonsens. Dit staat gelijk aan: “stem niet op Pechtold want hij is net als Adolf Hitler een man met een scheiding links in z’n haar”. Dat is toch regelrechte flauwekul!

Uit de oude BZN doos

Onder: Afzien manneeeeeeeee…………is hier door een BZN lid zeker geroepen. Een unieke foto. Hier zitten we in 2005 tijdens een werkpauze voor een optreden, op het privestrand van het resort in Curacao waar we verbleven. Het is hier altijd vrij warm en daarom , en dat is meteen het unieke van deze foto, drinkt Carola een biertje, uit het flesje zelfs, en dat zagen we echt niet vaak. De biertjes van Dick Plat en John Meijer staan klaar voor gebruik in de schaduw te wachten, maar dat zou niet lang duren. Waar we ook waren, Dick Plat wachtte elke dag steevast tot 5 uur ’s middags; keek dan naar zijn horloge en sprak de woorden: De uren zijn gemaakt mannen; tijd voor het 5 uur biertje. Alleen in zeer warme landen kon het wel eens een paar uur eerder worden, zoals hieronder. 

 Onder: Tijdens ons verblijf op Curacao huurden we een busje en toerden in onze vrije tijd het gehele eiland door; het is heel erg kleurig allemaal, maar ook smerig en onverzorgd. Vooral het hoge uit de toon vallende vd Valk Hotel op onderstaande foto aan de boulevard van Willemstad viel ons op. Hoe heeft men ooit toestemming kunnen geven voor deze “skyline bedervende” betonconstructie.

Onder: Samen met Carola liep ik vanuit ons resort naar de bekende dolfijnenshow die op 100 meter afstand aan dezelfde kunstmatige baai gelegen was; wie maakt hier nou eigenlijk de show, vraag je je toch af als je onderstaand tafereeltje bekijkt.

Onder: Zittend in mijn strandstoel bij ons resort in Curacao maakte ik de twee onderstaande opnames van voorbij vliegende fregatvogels, die voornamelijk in dit gebied voorkomen. Lengte 1 meter; spanwijdte meer dan 2 meter. Het is een fascinerend gezicht hoe ze het water afstruinen naar vis of weekdieren, om er vervolgens in een steile duikvlucht als een projectiel op af te suizen. 

Onder: Deze foto die ik maakte vanuit een door mijzelf bestuurde Cessna 180 plaatste ik al eens eerder in dit journaal. De rode pijl wijst naar het privestrandje bij ons resort in Curacao, en bij de blauwe pijl het bassin waarin de dolfijnen zwommen. De Tros huurde het vliegtuig bij de plaatselijk vliegclub. Tijdens de vlucht maakte de achterin zittende cameraman opnames van mijn persoon en Corrie Konings die naast mij gezeten een prachtig lied zong. Wat een wereld! We hebben bijna 2 uur boven Curacao gehangen; bij nader inzien vond ik het van boven nog veel mooier dan op de grond. De baas van de vliegclub tekende voor de vlucht zelf een vliegkaart voor mij waarop twee verboden gebieden werden aangegeven. De gevangenis en de bank

De vele baaitjes, zoals die op bovenstaande foto links, zijn aangelegd met rotsblokken en puin.Tijdens ons verblijf in Curacao hoorde ik dat bouwers of projectontwikkelaars vaak pogen door illegale puinstortingen nieuwe baaitjes voor henzelf te produceren. Soms worden ze ontdekt en soms niet. Wij reden met ons busje volgens onze chauffeur langs een ontdekte puinstort in zee; hij lag er al een paar jaar, maar werd niet meer weggehaald. Dat gaat bij ons toch anders. 

Onder: De 3 vrouwen van BZN vlnr: Maribel(3 maanden BZN), Annie Schilder (7,5 jaar BZN) en Carola Smit (24 jaar BZN)

     

Onder: Dit bericht uit mijn fotoarchief, uit de Telegraaf van 18 feb 2004 ruim 5 jaar geleden dus vervult mij nog steeds met grote trots. Tot mijn grote genoegen zag ik een paar weken geleden in een Vronica hit overzicht dat de situatie aan de top nu , na 5 jaren nog steeds niet veranderd is.

 

Onder: Hier midden in onze BZN gloriedagen, midden/eind 90-er jaren tijdens een “unplugged” set, die wel degelijk “plugged” was. 

 

Dineetje voor Bachelor

Vanavond zitten we aan een dineetje dat we onze zoon Vincent en zijn Brenda – zie foto links hebben aangeboden wegens het onlangs behalen van de “Bachelors” titel Commerciele Economie door Vincent. Wat een bolleboos is die man! We gaan naar een restaurant op onze befaamde dijk; op ongeveer 1,5 minuut lopen van ons huis. Brenda heeft ons trouwens laten weten dat ze zwanger is; daarmee is dus ons 8ste kleinkind op komst. Hopelijk gaat alles goed.  

Verjaardagen

De komende twee maanden hebben wij heel wat verjaardagen te vieren. Veel van mijn broers en zusters zijn in deze tijd jarig, en mijn vrouw Mary a.s dinsdag. Vanwege de grote schare verjaardagsvisite die we verwachten, waren we genoodzaakt deze verjaardag in tween te vieren: morgen en dinsdag. Morgen is onze kleinzoon Tim jarig; hij wordt dan 4 jaar. Zijn oudere broertjes, de tweeling Jan en Kees worden vandaag alweer 7 jaar. Dat gaat hard zeg! We vieren hun verjaardagen gezamenlijk a.s zondag bij Sander en Tamara thuis. Jan en Kees hebben van hun ouders nieuwe fietsen gekregen, ze waren hun vorige stalen rosjes alweer ontgroeid, dat gaat dus ook hard . Afgelopen week kwamen ze apetrots hun prachtige futuristische nieuwe fietsen aan ons laten zien. Tim krijgt a.s zondag een zogenaamde politiefiets, hij zit er nu al helemaal vol van.

Van ons kregen Jan en  Kees voor hun verjaardag een groot aantal spelletjes voor hun Wii computer. Ook wij hebben voor onze gezamenlijke kinderschare een Wii computerspel met een doos vol Wii spelletjes in onze kleinkinderkamer aangeschaft.

Onder; Jan Kees en Tim vorige week bij ons in de kleinkinderkamer naast de Weinstube onder ons huis. De tweeling is bezig met hun favoriete Wii spelletje Galaxy, Tim kijkt links gefascineerd toe.

Naar Antartica

Wegens omstandigheden hebben we onze wintersportvakantie in dec/jan gecanceld, maar op 2 februari aanstaande vertrekken Mary en ik voor een 3 weken durende trip naar Antartica op de Zuidpool. We zullen daarbij ook bezoeken brengen aan delen van Argentinie en Uruquay.  Er moeten vooraf heel wat medische verklaringen worden overlegd en op het gebied van uitrusting en kleding veel bijzondere voorbereidingen getroffen worden, maar daarover later meer.Om alvast in het sfeertje te komen bekeek ik afgelopen week de foto’s die ik maakte op een trip die ons een paar jaar geleden naar de noordelijke koude gebieden op aarde bracht. De meest noordelijke westkust van Canada en Alaska. Als we in Antarica net zo veel moois zien als in Canada en Alaska wacht ons nog een mooie trip naar Antartica. Ik vond het wel leuk om vandaag nog eens een paar van die plaatjes te laten zien.

Onder: Varend langs de kust van Alaska zagen we dit verpletterende schouwspel na het ontwaken, als we in het ontluikende ochtendgloren de besneeuwde toppen van de bergen ontwaarden, die dan al door de opkomende zon beschenen werden. 

Onder: Deze opname maakte ik vanaf ons schip in de beroemde Glacier Bay in Alaska. De voet van de gletsjer die hier in een ijskoude rivier uitmondt heeft een hoogte van vele 10 tallen meters. Onder donderend geraas breken breken hier al miljoenen jaren lang om de paar minuten grote brokstukken ijs van af die met grof geweld in het water storten, daarbij grote golven veroorzakend.  

Er zijn al zolang de aarde bestaat gebieden waar gletsjers langzaam verdwijnen, maar ook plekken waar zoetjesaan weer nieuwe ijswerelden ontstaan.Hoe komt dat. De aarde draait in 24 uur om haar as, maar die as zelf wiebelt als het ware in de rondte en heeft elke 23.000 jaar een volledige wiebeling/omwenteling gemaakt. Het is duidelijk dat daardoor op elke plek op aarde de stand t.o.v de zon continue wijzigt, en dat dit derhalve een cyclisch klimaat op de aarde tot gevolg heeft. Voeg daarbij de invloed van de fluctuerende zonneactiviteit en het is – ook in wetenschappelijke kringen – klip en klaar waarom hier en daar gletsjers verdwijnen en ergens anders weer ontstaan.     

Onder:  Hieronder vlnr in drie tele-opnames binnen 2 seconden vanaf ons schip het afbreken van zo’n ijsmassa in beeld gebracht. Het is een boeiend schouwspel, waar je geen genoeg van krijgt. Moeder natuur aan het werk; beneden, waar de gletsjer in het water uitmondt breekt ze het ijs af en boven in de bergen laat ze de ijsrivieren weer aangroeien.

Onder: Unieke luchtfoto’s die maakte ik in superkraakhelder weer boven de ijsvelden van Alaska op een hoogte van ongeveer 20.000 ft (ongeveer 6km) uit het heldere raam van een Boeing 757 die net daarvoor was opgestegen in Anchorage (Alaska) Op deze foto’s is duidelijk de levensloop van de gletsjers te zien.

Foto 1: De eeuwige sneeuw bovenin de gebergten, de “grondstof” voor gletsjers.

Foto 2  De vorming van de sierlijke ijsrivieren; door de elementen samengepakte verijsde eeuwige sneeuw glijdt naar beneden.

Foto 3  De uitmonding van de gletsjers in de smeltrivieren; waarin de gletsjer afbrokkelt.

Foto 4 Dit berglandschap vertoont de typische sporen van uitslijtende gletsjers die er heel lang door heen trokken.   

Onder: Een onwijs groot stuk breekijs van zo’n 15 a 20 mtr hoog, dat wij al varend in een kano tegenkwamen. En dan te bedenken dat 90 % van zo’n ijsmassa zich onder water bevindt 

Onder: Het dorpje Skagway was bijna te klein voor ons grote Cruiseschip dat er aanmeerde. We konden er ons trouwens na het bevaren van ijsrivieren – rechtsboven – ook uitstekend vermaken in de Red Onion Saloon -linksonder -, waar de bardames het wisselgeld nog traditioneel in hun decollete staken. Onze reisgenoten verkozen een bezoek aan een hondenkennel echter boven een bezoek aan deze prachtige bar .Ze hadden er later veel spijt van.

Onder: we waren hier in de buurt van Skagway met een snelle beavercat zo’n 20 km een ijsrivier opgevaren, om vandaar in twee identieke kano’s het echte ijs op te zoeken. Het was een koude en natte bedoening en vanwege de mogelijke onderkoeling in geval van omslaan van de kano’s , ook niet ongevaarlijke tocht, dus moesten we speciale kleding en laarzen aantrekken. Daarna moest nog een barre voettocht naar de aanlegplaats van de kano’s gemaakt worden. Het was de moeite allemaal meer dan waard.  

Onder: deze foto maakte ik vanuit onze kano naar de andere, varend langs de enorme blauwgekleurde ijsmassa’s. Waar de druk in het ijs het grootst is, dus beneden, wordt de blauwe kleur donkerder. Een koude, maar buitengewoon indrukwekkende belevenis.

 Onder: Het voor Alaska karakteristieke plekje Ketchikan. In dit water krioelen miljoenen grote zalmen, die hier in de buurt , waar ze ooit geboren werden, – na een wereldreis door de oceanen terugkeren om er te sterven.

Onder: Alaska; wat een land en wat een ongekende mogelijkheden voor de vliegerij. Waar net als in Canada een van de belangrijkste middelen van vervoer het watervliegtuig is. Boven op de foto een van de vele tankstations die je overal op de rivieren tegenkomt. Je ziet ze overal vliegen, zelfs op ooghoogte (vanaf het Cruiseschip linksonder) Geen vergunningen geen ambtenarij en geen klachtenlijnen. Logisch want er zijn geen klagers. 

Onder: In Canada worden onder streng toezicht en beleid speciale bossen aangelegd en onderhouden om er kaphout te winnen. Net voor de arrival in het Canadese Vancouver zie je overal in het water de gekapte bomen in het water in vlotvormen bij elkaar liggen om verscheept te worden naar o.a Nederland, waar waar de millieubewegingen de transporten ervan verstoren

Uit de oude BZN doos

Onder: Zomaar een foto die ik in 2005 maakte van Carola en Cor Bakker tijdens een vriendschappelijk onderonsje

Onder: Oudere BZN gerelateerde foto’s dan deze kan ik amper vinden!  Deze is door de kermisfotograaf gemaakt tijdens de kermis van 1965; we waren nog maar net begonnen met BZN, en traden nog niet op. Vlnr boven Gerrit Woestenburg, drummer en neef van Evert Woestenburg, Coen Wulterkunst (vriendenploeg) Coen is helaas vorig jaar overleden. Dan Cees Tol – gitaar -, die bij mij in de klas zat en samen met Evert en mij op dansles bij “Spruitje”; daar leerde je swingen etc – dit was na de cursus bij dansschool Sombroek -, waar we vaak over muziek en The Shadows spraken. Dan Jan Tuijp en rechts van mij Evert Woestenburg -gitaar – , Jan Veerman Kies -zang- . Onder vlnr Wim Visser Barn (vriendenploeg) hij werd later wethouder RO in onze gemeente, en rechts van hem Sam Pen (vriendenploeg)