Naar de ratsmedee !

Links: Minister van Ruimte en Millieu: Jacqueline Cramer onze “hofnar”

Worden we echt bestuurd door halve zolen? Nog maar net bekomen van een minister die een paar miljoen spionagekastjes in het Nederlandse wagenpark wil inbouwen, kregen we de miljard subsidie voor het bouwen van een windmolenpark bij Urk voor onze kiezen. Onze dure belastingcentjes die verkwanseld worden aan politieke spelletjes. Binnen tien jaar worden die – niet op wind, maar subsidie draaiende – windmolens gesloopt, let op mijn woorden.  

Het staat voor mij vast dat kernenergie uiteindelijk wereldwijd de belangrijkste energiebron zal worden. En onlangs verklaarde Prins Willem Alexander tijdens een staatsbezoek aan Mexico nog te geloven in grootschalige projecten met zonne-energie in de Sahara als toekomstige energievoorziening. In dit journaal repte ik eerder over een veld van 500 km x 500 km aan zonnecollectoren in de Sahara, dat volgens Duitse ingenieurs al toereikend is om in de gehele wereldbehoefte aan energie te voorzien. “Hoe klein is ons energieprobleem”? De ingenieurs van Siemens werken momenteel aan dit 200 miljard euro kostende project, gesteund door de Deutsche Bank. Prins Willem Alexander gaf hiermee van meer gezond verstand blijk dan alle leden van dit kabinet bij elkaar. Nou is daar trouwens niet zo veel voor nodig.  

Eergisteren was het namelijk de onbetwiste hofnar van dit kabinet, Jacqueline Cramer, die het laatste restje gezond verstand uit dit kabinet kneep. Ondergrondse CO2 opslag in Barendrecht. Zij verdedigde deze ingrijpende – door onze topgeoloog prof. Samuel Kroonenberg en andere vooraanstaande wetenschappers als absoluut onzinnig bestempelde – maatregel met: “Het past helemaal in ons klimaatbeleid van energiebesparing en duurzame energie; we moeten gewoon CO2 in onze bodem opslaan”. Wat een nietszeggende politieke dooddoener.Toen wist ik het zeker: we gaan naar de haaien! Er is geen redden meer aan.

De Barendrechters protesteren nu tegen de CO2 opslag onder hun huizen, het zou onveilig zijn. De deskundigen geloven niet in die onveiligheid. De discussie: ” is ondergrondse CO2 opslag wel veilig” , is echter wel koren op de mallemolen van ons kabinet; daardoor wordt de aandacht afgeleid van de veel relevantere discussie: ” is ondergrondse CO2 opslag wel nodig”? De meeste wetenschappers zonder politieke agenda- die we niet vaak op TV zien,- zeggen van niet, vinden het zelfs nonsens. Mogelijke klimaatverandering wordt niet veroorzaakt door de industriele uitstoot van CO2, zeggen zij. Let wel: “mogelijke klimaatveranderingen”, – want zelfs daar is in wetenschappelijke kringen nog geen consensus over – , hebben geen antropologische oorzaak, ofwel: ontstaan niet door enig menselijk gedrag. Stoppen dus met die CO2 uitstoot flauwekul; over ondergrondse opslag van CO2, en met het verkopen van emissierechten voor het uitstoten van CO2, de nieuwe melkkoe voor de staat.

Deep Purple

Het concert van Deep Purple in Heineken Music Hal was fantastisch. Wat een virtuositeit van – wederom – op leeftijd zijnde heren. We waren om 7 uur aanwezig, en hadden nog achteraan op de tribune kunnen zitten, maar mijn broers, hardcore Deep Purple fans, prefereerden een plek bij de buhne; dat werd dus 4 uur lang staan, maar toegegeven, het heeft de pret niet gedrukt. Overigens viel ons meteen op dat hier net als een week eerder bij Cliff and the Shadows alleen 40,- en 50 plussers aanwezig waren.

Er was volop bier en frisdrank en er was een voorprogramma uit Belgie: “The Triggerfingers” ze speelden zo hard dat onze brillen spontaan van onze koppen trilden.

Links: Zanger Ian Gillan (64) in actie in 2006. In de Heineken Music Hall deze week – 3 jaar na deze foto – zag ie er een stuk minder florisant uit. Hij leek volgens insider, mijn broer Arie, iets te mankeren.  

Alle grote hits, behalve Child in Time, kwamen voorbij. Een Deep Puple expert die achter mij stond, meldde dat Ian Gillan (64) dat niet meer trok. Volgens mijn broer Arie had zanger Ian Gillan een ziekte onder de leden. Zo magertjes en fragiel had ie hem nooit eerder gezien. Maar ja Arie, de tand des tijds heeft Ian al geruime tijd onder behandeling, vergeet dat niet he!

Balkenende niet naar Europa   

Het moet voor Balkenende een opluchting zijn, niet de marionet van Europa te zijn geworden. Het is duidelijk dat de zwaargewichten Duitsland, Frankrijk en Engeland, een manipuleerbaar niemendalletje op die plek wilden. Zo’n niemendal is Balkenende dus ook weer niet. Gelukkig maar, nu mogen wij hem houden!

Oude BZN foto’s:

Onder: In 1966 in het Volendamse st Jozefgebouw. Dit is de eerste samenstelling waarin BZN optrad vlnr: Jan Tuijp; Evert Woestenburg; drummer Gerrit Woestenburg; Jan Veerman; Cees Tol. Ik was hier 18 jaar, en speelde op de door mijn vader en oom Jaap zelfgemaakte basgitaar. Deze gitaar hangt nu in het Palingpopmuseum in Volendam. De aluminium slagplaat en de knopjes waren gemaakt door gitarist Cees Tol in de fabriek van Heijmeijer te Edam waar Cees bankwerker was. Tijdens het afscheidsconcert stond deze gitaar als eerbetoon aan mijn vader op de buhne naast mijn huidige gitaar. Ik weet nu nog dat Evert op een Klira gitaar speelde, en Cees Tol op een rode Eko gitaar. Op de foto is ook de Vox zangversterker op de grond te zien naast de beroemde Binson echo – het kleinste kastje onder de basedrum – , voor de sologitaar van Cees Tol, die hier speelt op zijn eerste VOX AC30 – rechts naast de basedrum – , gekocht met geleend geld van zijn ouders die dat eigenlijk hadden gespaard voor de aanschaf van nieuwe meubels. The Shadows – ik zag dat vorige week in Ahoy – gebruiken nu nog steeds Vox AC 30 versterkers, en ook zag ik nog de groene Binson Echo bij de The Shadows op de buhne staan. Uniek is om op deze foto te zien dat zowel Evert als ik spelen op hetzelfde Fenderversterkertje, dat kan eigenlijk niet, maar dit was uit pure armoede.We hadden nog geen geld voor een derde versterker. 

Onder: Een jaar later in het Purmerendse Patronaatsgebouw. Drummer Gerrit Woestenburg is vervangen door Jaap Sombroek, en mijn handgemaakte gitaar is ingeruild voor een Burns basgitaar. Later kocht ik een fender Jazz Bass, maar daarbij ben ik de Burns kwijtgeraakt; heel jammer. Ik zou er veel voor over hebben deze gitaar weer in bezit te krijgen.

BURNS BASGITAAR:

Links: Hier een close up van de Burn basgitaar waar ik in de BZN beginjaren op gespeeld heb, en die ik helaas ben kwijtgeraakt. Alle andere gitaren waar ik op gespeeld heb zijn nog in mijn bezit.

Ze hangen in ons huis en een ervan – de op “mijn fysiek” handgemaakte Robberts, hangt in kapsalon Aart op de Volendamse Julianaweg.

Onder: In januari 1967 maakten we deze uitdeelfoto bij het strandje van Willempie bij Hotel Spaander in het IJsselmeer. Mijn fotomaatje Jan Kiek maakte deze foto volgens mij, en omdat Jan Veerman en Cees Tol ” bij een baas werkten” – de anderen studeerden nog – moest de foto in de middagpauze gemaakt worden; dat staat me nog bij.

Vlnr: Jan Tuijp, Evert Woestenburg, Jan Veerman Kies, Cees Tol, Jaap Sombroek. Ik moest toch wel hartelijk lachen toen ik deze foto zag. Evert die eigenlijk een beetje ongelukkig in het koude water staat, veel moeite doend om er niet in te knallen, terwijl het in het water staan op deze foto eigenlijk helemaal uit de toon valt tussen de anderen met schoenen aan.

Onder: Tijdens diezelfde sessie – zelfde kleding – werd onderstaande foto naast de ingang van de Mariakerk aan de Volendamse Julianaweg geschoten. Vlnr: Jan Veerman, Jaap Sombroek,Cees Tol, Evert Woestenburg, Jan Tuijp. 

Onder: Als Luchtmachtband. Wat hebben we toch vreemde fratsen uitgehaald en en gekke dingen gedaan. Hier in het militaire luchtvaart museum in Soesterberg in 2003 tijdens de opnames van de TV special voor een van onze Nederlandstalige CD’s. Het leuke van deze foto is dat er alleen pakken in blauwe luchtmacht kleuren waren voor Jan en Carola, de band kreeg groene landmachtpakken. Op TV was dit niet te zien omdat dit item voor het historisch effect in zwart wit werd gedraaid. Met behulp van Photoshop heb ik er voor deze kleurenfoto allemaal blauwe pakken van gemaakt   

Onder: Deze op zich vreemde foto werd gemaakt in het Zuidlimburgse Valkenburg voor de mijnschacht van het mijnbouwmuseum aldaar. We maakten daarin een clip waarin ik mijndirecteur was, en Carola een smachtende secretaresse. De anderen waren kompels. Deze foto’s waren ook in de BZN kraam te koop. Wie zal deze vreemde combinatie van uitmonstering ooit begrijpen dacht ik dan vaak als ik hem zag.

Onder: In een studio werden we voor een clip in dezelfde TV special als oude Nederlandse aardappelboeren verkleed; wat een vak!

 

Rekening rijden

Hebben we dat weer. Zo maar vanuit het niets komt deze bedreiging voor de Nederlandse autorijder aangeslopen. De overheid is weer eens op rooftocht. Normen en waarden omver kegelend. Zoals grove schending van privacy door het monteren van een kastje in je auto waarmee de overheid jou en je rijgedrag overal op elk moment kan traceren. Ik vind dat hier een absolute privacy grens wordt overschreden. Los van de vele tientallen praktische nadelen die op dit moment in alle kranten en op TV naar voren komen, is het duidelijk dat met deze privacy onbetamelijke maatregel slechts een doel wordt nagestreefd: het verder financieel uitkleden van de autombilist. Schande! Het terechte mechanisme dat “de gebruiker betaalt” kan op een veel gemakkelijker manier – net als in Duitsland – worden gerealiseerd door een heffing op brandstof. En met de opbrengst dienen uitsluitend meer en bredere wegen te worden aangelegd! De veelslurpers, kilometervreters en filebewoners betalen dan hun eigen gelag.

Moeder Maartje en haar secondanten Ria en Tiny

Ik heb in dit journaal veel over mijn overleden vader geschreven; vandaag zo maar eens even aandacht voor mijn 85 jarige moeder. Ze is een van de laatste Volendamse vrouwen in klederdracht, en dus eigenlijk een wandelend museumstuk. Ze woont nog immer zelfstandig, en doet – hoewel wat moeilijker ter been – nog steeds wandelend haar eigen boodschapjes in het winkelcentrum naast haar woning.

Haar pad ging niet altijd over rozen. Het opvoeden van 11 kinderen uit een arbeidersgezin in sobere en armoedige tijden gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Als je zelf kinderen hebt groot gebracht besef je pas wat zo’n vrouw in die moeilijke omstandigheden gepresteerd heeft. Niets bleef haar bespaard. Vooral de dood van haar zoon, onze broer Jaap (42), in 1996 heeft een enorm litteken bij haar achtergelaten. Ze heeft de laatste jaren veel hulp van m’n jongste zus Lida en haar kinderen Jaap, en tweeling zussen Ria en Tiny, waar m’n moeder een heel bijzondere band mee heeft. De beide kleindochters doen alles voor hun Oma, en het is grappig om aan de andere kant te zien hoe Oma van 85 nog volop betrokken is bij de turbulente levenswandel en het complete wel en wee van beide dames, en met allerlei goedbedoelde adviezen een soort van mentor voor ze is. Ik kan daar mateloos van genieten.

Elke zaterdagavond en zondagmiddag komen bijna alle kinderen (11 stuks waarvan 1 overleden), kleinkinderen en achterkleinkinderen ( bij elkaar 92 personen) bij Oma op bezoek. Het is dan razend druk in haar knusse woning die dan wel lijkt op een uitpuilend cafe. Er is koffie, bier, sterke drank, en onder het genot van o.a de befaamde gehaktballetjes van moeder en haar traditionele warme rooktworst, worden tijdens die vaak op feestjes uitlopende bijeenkomsten, alle familieaangelegenheden besproken en kan het soms heel laat worden.

Moeder is hierdoor al vele jaren lang het trefpunt en bindmiddel in onze grote familie geworden. We vragen ons wel eens bezorgd af wat er van onze familie overblijft als ze er niet meer zou zijn. Gelukkig is ze nog kerngezond dus hopelijk krijgen we met die wrange situatie nog lang niet te maken. Integendeel; moeder Maartje is niet iemand die berustend achter de begonia’s zit. Ze trekt er nog vaak op uit naar de verjaardagen van een van haar tientallen nazaten, waarvan ze alle verjaardagsdata nog steeds uit het hoofd kent ; bakt en kookt van alles voor haar zelf, maar ook nog vaak voor haar kids. Voor ons kookt ze nog wel eens een “dikke koek” of een heerlijke “broeder”. 

Onder: Zaterdagavond bij moeder thuis; een paar van de ruim 90 kinderen. kleinkinderen en achterkleinkinderen die wekelijks op de zaterdagavond en zondagmiddag bij “moeder en oma” op bezoek komen. Bij drankjes en hapjes wordt het dan altijd heel gezellig. In de kast onder de gele lamp rechts op de foto staan zeker 50 videobanden met BZN opnames die m’n moeder door de jaren heen van TV opnam. Ook in de BZN soap en tijdens het laatste concert in Ahoy was ze prominent en zelfs behoorlijk geemotioneerd in beeld. De persoon die – vierde van links –  raar lijkt te doen, mankeert niets maar had hier wat jeuk op z’n rug; het is mijn jongste broer Lowie

Onder: De tweelingzussen van mijn jongste zuster Lida, Ria(l) en Tiny(r) Schilder. Deze twee spetters hebben een hele goed band met hun oma, mijn moeder. Ze zorgen goed voor haar, en oma is aan de andere kant heel sterk bij hun prive doen en laten betrokken. Zo zal mijn moeder ze bijvoorbeeld zeker “adviseren” bij de keuze van hun vriend of bv bij de aanschaf van meubilair etc etc…

Oude BZN foto’s

Onder: Op een gracht in Edam maakten we medio/eind 1976 deze foto met vlnr: Cees Tol, Thomas Tol, Jack Veerman, Annie Schilder, Jan Tuijp, Jan Keizer.

Onder: Onze eerste touringcar. We stapten in de begintijd – ook op deze foto – altijd in bij het pompstation van Cees Kil aan de Julianaweg in Volendam. Iedereen liep van zijn huis naar deze lokatie. Voordeel van zo’n touringcar was dat we comfortabel zaten, maar we moesten na de optredens wel wachten tot de apparatuur door de roadies in de bus was gesleept.

Onder: Fotografie is naast de vliegerij al vele tientallen jaren mijn grote hobby. Wij gingen als BZN vaak met specialisten en vakmensen op gebied van video en fotografie om. Daar heb ik altijd veel van opgestoken. In 1982 in de Franse Alpen maakten we opnames voor de TV special van de CD Pictures of moments; zo af en toe mocht ik ook een stukje filmen; hier stond Annie Schilder voor m’n camera. Of er een film inzat wist ik niet!  

 De lucht weer in en naar Deep Purple in Heineken Music Hall

Onder: De laatste dagen waren de omstandigheden om op zicht te vliegen niet zo geschikt. Vandaag lijkt dat een stuk beter te zijn; daarom haal ik straks de PH-BNK weer uit de hangaar, om met kennissen weer eens heerlijk de vrije vogel uit te hangen. Onderstaande foto maakte ik twee weken geleden tijdens zo’n vlucht over Nederland boven het mooie stadje Kampen; het was toen prachtig weer.

Onder: Vanavond rijden we met m’n broers en andere familieleden mee naar het concert van Deep Purple in de HMH in Amsterdam. Ik heb dat altijd een fantastische band gevonden. En met mij velen. Volgens de kenners is Deep Purple de beste hard rock band ooit, met meer dan 100 miljoen !!! verkochte CD’s wereldwijd. Op deze foto uit 2004 de line up die wij vanavond ook zullen zien. Vlnr: Roger Glover, Ian Page, Ian Gillan, Don Airey en Steve Morse Om tussen het hard rock publiek niet al te veel uit de toon te vallen zal ik trouwens wat andere kleding aantrekken als vorige week bij Cliff and the Shadows. Eens kijken of m’n ouwe spijkerpakken van vroeger nog passen.