Over het verleden en de humor van BZN manager Jacques Hetsen
Links: BZN manager Jacques Hetsen, manus van alles, hier als steun voor onze hoesfotograaf Pim Westerweel in Griekenland. Pim maakte overigens bijna al onze hoezen.
Bij het digitaal bewerken en archiveren van m’n oude dia archief bekruipt me vaak het gevoel op bezoek in het verleden te zijn. Dat is soms vertederend of grappig, maar meestal wrang. Je beseft erdoor dat je steeds meer van je leven achter je laat. Zeker als het om levensfases gaat waar je aan verknocht was; zoals je jeugd, je eigen gezin en je carriere. Ze bestaan alleen nog maar in je herinneringen. Soms is de confrontatie met het verleden via de foto’s wel heel hard en moeilijk, als het overleden dierbaren betreft, zoals m’n vader (57) , m’n broer Jaap (42) of m’n collega’s Dirk (57) Roy (59) en Jacques (61). In mijn archief bladerend en kijkend naar de foto’s van m’n overleden collega’s besef ik dat het niet alleen bizar was dat we ze alledrie, net voor het BZN afscheid verloren, maar ook dat het uitgerekend deze drie overleden collega’s waren die de humor in ons BZN leven brachten. Roy Beltman die met zijn onnavolgbare humor de sfeer in de studio altijd op peil wist te houden, Dirk met z’n ongekend adremme opmerkingen on the road in de auto en op de buhne, en Jacques Hetsen die met zijn gekke fratsen tijdens de vele reizen die we maakten, zorgde voor onvoorstelbare hilariteit en bulderlachpartijen. Zo erg zelfs dat we vaak met zere kaken en kapot van het lachen weer thuis kwamen. En niemand die het snapte.
Onder: Jacques Hetsen, – samen met Dick de Boer 42 jaar lang het BZN management vormend, – werkte 42 jaar lang op onze “bulderlach” spieren. Jacques was een kei van een zakenman en een zeer warme persoonlijkheid. Juist de combinatie van zijn zakelijke vernuft en gedisciplineerde voorkomen, tegenover zijn doldrieste clownspraktijken als we op reis waren maakte dat wij “erin bleven” als Jacques tekeer ging. Zo deed ie levensecht allerlei dieren na, zoals vogeltjes (linksboven) en slangen (middenboven) in dure exclusieve hotels, maar ook liep ie te marcheren (rechtsboven) in het toen nog zwaarbewaakte Checkpoint Charlie in Berlijn (rechtsboven) We dineerden een keer in Bremen, met mensen van de Duitse pers. Plotseling was Jacques weg. Nog geen minuut later rende hij als een wild opstartende zwaan voorbij het grote raam waarachter wij zaten te dineren. De rapen waren helemaal gaar als Jacques begon te “Huffen” zo noemde hij het in een keer naar binnen slokken ( gooien) van een heel glas bier. Wij volgden hem dan op de voet. Linksbeneden is het huffen van links naar rechts te zien. Zijn anti-humor werd door niemand dan alleen door de BZN leden en sommige platenmaatschappij medewerkers begrepen. Thuis konden we er niet over praten omdat niemand er iets van snapte. Maar dat was nou net de kloe.
Onder: Hier heeft linksonder Jacques op lokatie in de Franse Alpen in 1982 zojuist heel onbesuisd Jack Veerman achter zijn drumstel vandaan gesmeten; hij stopt daarna tot vermaak van Jack de drumsticks in zijn oren. Links loopt Jack bulderend van het lachen weg en rechts staat Annie Schilder. Rechtsonder is Jacques – n.b in een exclusief restaurant in Frankrijk – met behulp van rollen WC papier vermomd als slang. Hierbij maakte hij een keiharde sissende en snerpende slangensound. Vlnr : Margot Collee van Phonogram , Jan Keizer, Dick de Boer, Jan Tuijp, Jacques, Annie Schilder, Chauffeur, Thomas Tol. Ergens in een Spaans hotel kwam Jacques zo een keer als sissende slang de trap af de lobby in kronkelen, waar de politie hem opwachtte. Wat een uniek mens die Jacques, wat een tijd, en wat een lol.
Onder: Jacques ruimde altijd opname-lokaties op voor het filmen of optreden. Schuren afbreken, rotsen verplaatsen, of het ontwortelen van in de weg staande bomen of struiken; niets was onze Jacques die oerkrachten bezat, te veel. Hier dreigt Jacques op lokatie in de Franse Alpen Thomas en Jack met een net door hem opgeruimde boomstam raak te gooien, want dat hoorde er ook bij, en denk maar niet dat hij het niet durfde!
Onder: Corfu 981. Jacques zou op verzoek van de regisseur de BZN leden gezeten in een boerenkar voorttrekken. Ik vetrouwde het meteen al niet. Links de proefopname met een lege kar, en rechts de wild rondzwaaiende Jacques die van alles probeerde om ons tijdens de opname door wild te rukken en te draaien uit de kar te gooien. Rechtsonder op de voorgrond cameraman Jan Huiskens die het tafereel vastlegde.
Onder: Vlnr: Jacques, Annie, Dick en Jan Keizer aan een wijntje in het hotel in Thones in de Franse Alpen in 1982
Onder: Annie tijdens opnames voor de CD Pictures of Moments in de Franse Alpen. Annie was een paar weken hiervoor bevallen en was nog heel zwak en fragiel. Het zou de op een na laatste CD worden waaraan ze meewerkte
Onder: Tijdens de opnames in Frankrijk had ik de eer om als ober op te treden voor een paar Franse boertjes en Annie Schilder. Gitarist Cees Tol staat er op de achtergrond bij te lachen.
Onder: Deze foto maakten we op een cruiseschip in de buurt van Mexico eind 2002 ; het ziet er allemaal wel heel vrolijk uit, maar de tot het laatste moment van zijn leven positieve Dirk van der Horst – uiterst rechts – liep hier op z’n laatste krachten; hij had extreem veel pijn en was steeds dodelijk vermoeid, maar zijn adremme grappen en grollen bleven doorgaan. Een paar weken na deze trip – in januari 2003 – belde Dirks vrouw Alice mij op met de boodschap dat het goed fout zat met “onze Dirk”
Onder: December 1978 in de Wisseloord Studio’s te Hilversum. Roy Beltman zit op mijn basgitaar te dollen, Kees Tol en Jack Veerman lachen er hartelijk om. Roy was in de platenwereld bekend om zijn “Do the Roy” een shuffle waarbij hij tijdens het afluisteren van een opname met zijn armen op zijn bewegende knieen sloeg. Hoe beter hij de opname vond hoe grilliger de shuffle werd. Niemand kon het precies nadoen. Roy was in de studio door zijn niet aflatende humor het bindmiddel van BZN in de vooral in tijden dat het even tegenzat met de opname.
Onder: Afgelopen week, herfstvakantie, stapten we op de bus met kleinkids Jan , Kees en Tim naar Amsterdam waar we de tram pakten naar de bioscoop in de Vijzelstraat, voor de nieuwste Sinterklaasfilm. Daarna stapten we weer in de tram naar Artis. Linksboven in het bushokje voor het vertrek in Volendam, linksonder wachten in Amsterdam bij de tramhalte.By the way; het zijn toch wel drie stukken he, deze 3 boys.
Onder: Hieronder Jan en Kees bij de kamelen. Het viel ons op dat Jan Kees en Tim al redelijk veel weten van dieren. Hun speciale aandacht ging uit naar het aquarium en dan vooral de piranja’s (rechtsboven) Toen we in het aquarium de zeesterren(L) en rechtsonder de kwallen bestudeerden kregen we de schrik van ons leven toen er plotseling een hand met tandenborstel in het water tevoorschijn kwam. Na de eerste schrik zagen we dat het de hand van de schoonmaker was.
