Maandelijks archief: juli 2009

Over verlangen en adrenaline

Het weer is hier in Volendam de laatste dagen behoorlijk van slag; veel wind en regen maar ook te koud voor de tijd van het jaar. Er zit voor de komende dagen nog niet veel verbetering in de lucht. De Tuijpjens krijgen dan visioenen van warme Griekse eilanden.  En dat zal niet lang bij visioenen blijven denk ik zo uit mijn raam kijkend. Met weemoed denken we dan ook terug aan een week geleden, toen we met een kleine cruiseboot vanuit het Griekse eiland Kefallonia met vrienden tussen de eilanden doorvoeren. We waren toen ook op het eiland Ithaki.

Onder: Hier zitten we in betere tijden in het schilderachtige haventje van Kioni op het eiland Ithaki, snif snif….. Niet alleen is het bier zelfs in de kleinste taverne ijs en ijskoud, maar ook de bevroren glazen maken een biertje in deze omstandigheden tot een feestje. (foto Lou Stroek) 

Zoon Vincent – die net definitief geslaagd is voor zijn examen HBO Commerciele Economie -, zijn Brenda en de kids Sophie en Thijs zijn op vakantie gegaan naar de Atlantische kust van Frankrijk. Ze hebben onze auto geleend, want er gaat nogal wat huisraad mee naar het zuiden. De skibak werd zelfs op het dak gemonteerd want anders kon de fiets van Sophie niet mee. Zij hebben gelukkig goed weer daar.

Onze schoondochter Tamara heeft net een nieuwe single uit. Ze is nu vaak op pad om deze te promoten, zodat er voor ons aardig wat oppaswerk is. Afgelopen maandag waren Jan, Kees en Tim bij ons te logeren; altijd een gezellige exercitie; meestal eten we dan pannenkoeken en gebakken kibbeling; je hoort die knapen dan smullen. Tim “eet slecht”, maar heeft geen Biafra look: hij is namelijk een koekjensmonster, en zoekt de hele dag door naar snoep en lekkernij. Hij weet in verborgen kastjes en gaatjes altijd wel de nodige zoetigheid bij elkaar te sprokkelen. Als je hem niet meer hoort, heeft ie net toegeslagen en zit z’n buit ergens stilletjes te verorberen. Tegen etenstijd heeft ie z’n buikje vol, en meestal geen trek meer in spinazie etc. Komende vrijdag zijn Jan Kees en Tim ook weer onze gasten. We gaan dan met ze naar een pretpark en daarna eten bij de Italiaan, dat vinden ze best wel interessant ! Dat wordt een pizzaatje voor het “koekjensmonster” Tim !

Onder: Dit bericht haalde ik van de Website van Tamara; de single kan voor een luttel bedrag gedownload worden.

Klik hiernaast voor info over deze download     www.tamaratol.nl

De vorige week was ik present bij de oprichtingsvergadering van het fonkelnieuwe genootschap “VLIEG, (Volendams Luchtvaartkundig Informatief Educatief Genootschap). Er zijn momenteel veel Volendammers actief in de luchtvaart; verkeers,- beroeps,- en sportvliegers, luchtverkeersleiders, geavanceerde flightsimulator-freaks en modelvliegers. De bedoeling is om een paar keer per jaar ervaringen uit te wisselen en als vraagbaak te dienen voor in het vliegvak geïnteresseerde jongelui. Initiatiefnemer van dit gebeuren is Andre Stuijt, ex profvoetballer bij FC Volendam, en sinds jaren toegewijd luchtverkeersleider op Schiphol. We zaten in het gezellige Nautica cafe op het Marinapark in Volendam, dit is eigendom van Kees Veerman die net als Andre Stuijt ook luchtverkeersleider is. Na een paar ferme Belgische biertjes (8% alcohol) verlieten Andre en ik als laatsten het pand. Het was bar gezellig. Uiteraard!

Onder: Op deze foto van 12 april 2005 – waar blijft  de tijd ???? –  links Kees Veerman en rechts Andre Stuijt, allebei luchtverkeersleider, net na een vrij lange fotovlucht met ondergetekende over Noordholland. Ik durf te wedden dat Andre en Kees niet willen geloven dat deze vlucht alweer ruim 4 jaar geleden is.

Nu we het toch even over vliegen hebben: ik voel de laatste dagen een duidelijk tekort aan “vitamine G” , zoals in de vliegerij het gevoel heet dat je als een magneet naar een vliegtuig of vliegveld zuigt. Het buiige weer speelt hierbij een rol, maar ook de reparatie aan de brandstoftank van de PH-BNK. Die is nog niet klaar. Ik heb een paar leuke buitenlandtripjes met dit “snelle” vliegtuig in gedachten, maar dan moeten de tanks wel heel zijn natuurlijk. (en vol)

Met deze PH-BNK vlogen we eerder o.a naar het Griekse eiland Korfu, waar we in een hotel net naast het vliegveld logeerden. Wat een sensatie was het als de verkeersvliegtuigen daar tijdens de take-off met bulderende motoren laag overheen scheerden. In de hoteltuin aan een BBQ gezeten, zag je de vliegers zitten en kon je de geur van de naar beneden dalende onverbrande kerosine opsnuiven. Het vlees smaakte er nog lekkerder door. Ik word daar compleet euforisch van, net als trouwens van het oorverdovende kabaal van in formatie opstijgende F16’s tijdens airshows. En dat terwijl ik toch een hekel heb aan herrie. 

Onder: Aan voorgaande moest ik denken toen ik gisteren de drie onderstaande foto’s van iemand via het internet kreeg toegestuurd. Het is ergens op een van de Antilliaanse eilanden; het lijkt me een absolute sensatie om zo dicht bij dit voor mensen buitengewone grote geweld te zijn. N.b door mensenhanden gemaakt en bestuurd; de mens die buiten zijn grenzen treedt. Als ik naar de foto’s kijk voel ik de adrenalinestroom al een beetje op gang komen. Ik besef dat dit een afwijking is, maar ik ben er blij mee!

Onder: Een aantal mensen staat volop in de jetblast van de motoren, die in deze vluchtfase niet zo sterk meer is, tenzij er plotseling moet worden doorgestart. Toch is duidelijk te zien dat het zand van het strand wegblaast.

Onder: De grote zilveren vogel komt terug op aarde, na een vlucht uit een ander werelddeel. Wat een mooi moment, wat een macht en magie. De mens die de natuur trotseert en zelfs een vogel naar de kroon steekt ? 

 

Zuideindebewoners gefeliciteerd!

Hoera voor de Zuideindebewoners!

Eindelijk krijgen de bewoners van het Volendamse Zuideinde hun zin. Na een jarenlange strijd voor hun autovrij “stukje dijk” ging de gemeenteraad afgelopen week eindelijk overstag. Voor bussen gold al veel langer een inrijverbod, maar nu wordt het Zuideinde ook per auto dus alleen nog maar toegankelijk voor bewoners en neringdoenden. Het moet gezegd: dit gemeentebestuur heeft verkeers,- en parkeertechnisch in ons dorp de laatste tijd veel zaken voortvarend aangepakt en daarmee daadkracht getoond. Niet misschien naar ieders zin, maar men laat de zaken niet in een bureau la liggen. Petje af !! Voor het Zuideinde was het inmiddels wel 5 voor 12.  Vooral na de komst van het Marinapark Volendam lopen continue grote drommen “parkgasten” via het Zuideinde naar de Volendamse haven op en neer.  De grote stroom auto’s met toeristen op het Zuideinde vormde zo niet alleen een steeds grotere overlast voor de bewoners, maar ook de veiligheid van deze wandelaars was behoorlijk in het geding. Daar komt nu gelukkig een einde aan.

Onder: De slimme oplossing van het verkeersprobleem op het Zuideinde – de bovenop de dijk gelegen weg tussen het Marinapark en de Volendamse haven – in beeld. Boven de bovenste groene pijltjes het nieuwe Marina park en jachthaven. De bussen en auto’s met toeristen (paars) parkeren bij de paarse P, en de bewoners en neringdoenden hebben via de groene pijlen als enigen toegang tot het Zuideinde en de erachter liggende parkeerplaatsen. Met een balk (rood) wordt de haven voor verkeer afgesloten; alleen nog toeleveranciers hebben hier op bepaalde tijden toegang. Het is goed doordacht allemaal, een echte win win situatie!  

Door onze vakanties was e.e.a mij ontgaan, maar al fietsend naar het recreatie park “Slobbeland” werd ik door een bewoonster aldaar op deze ontwikkeling geattendeerd. Deze mevrouw was nogal ongerust, iemand – een kennelijke tegenstander van het plan – had haar met indianenverhalen bang gemaakt voor een verkeersweg achter haar woning met bussen en vrachtwagens. Van andere heel blije bewoners hoorde ik later hoe de  vork echt in de steel zit. Zie bovenstaande foto.  De wandelende Marinapark bewoners vormen natuurlijk geen enkel probleem; integendeel. Volgens een prominente horecabaas aan het zuiderdeel van de haven die ik zeer recent sprak, zijn het juist de Marinaparkers die er voor hzorgen dat de financiele crisis aan zijn zaak voorbij gaat. Zijn 1ste halfjaarcijfers van 2009 waren op een haar na net zo goed als die van recordjaar 2008, terwijl in de Nederlandse horeca de omzetten met 10 tot zelfs 30 % terugliepen. Met dank dus aan het Marinapark.

Piratentent door zware bui ingestort

Gistermiddag stortte de piratentent bij Edam na een hevige stortbui volledig in elkaar. Jammer voor het publiek, de artiesten en de organistatie en zonde van de grote schade die volgens een van de organisatoren wel in de miljoenen kan lopen. Overmacht! Ik zou daar echter nog wel een kanttekening bij willen plaatsen. Volgens een van de organisatoren in de Noordhollandse krant, zouden de 8000 bezoekers indien zij binnen waren geweest  op tijd geevacueerd zijn, want, zo meldde hij: je kon de donkere wolken al op een afstand aan zien komen. Het is te ernstig, anders zou je nog denken dat de man een grap maakt. Zulke flauwekul heb ik nog nooit gehoord.  Ik heb met BZN ook in honderden grote feesttenten gespeeld maar nog nooit iemand gezien die de donkere wolken buiten in de gaten houdt. Laat staan dat hij bij het zien van donkere wolken de mensen de tent uitstuurt. Integendeel; met heel slecht weer is het zelfs zo dat mensen die nog buiten zijn heel snel even de tent in mogen om te schuilen. Tijd genoeg om te evacueren is er al helemaal niet, het gaat allemaal in een paar seconden. In werkelijkheid zullen mensen tijdens het instorten van de tent in paniek allemaal tegelijk door de openingen naar buiten willen, elkaar verdringen en onder de voet lopen. Door omvallende palen en constructiedelen en door verstikking en verdrukking zou er een record aantal slachtoffers kunnen vallen.  

Het was volgens de meteo een zogenaamde squalline die passeerde, dat is een opeengeklonterde rij Cb’s (onweerswolken) Dit verschijnsel gaat gepaard met harde windstoten en zeer intensieve hagelbuien. Een squalline komt niet elke dag voor, maar is ook zeker niet zeldzaam. Er is zonder meer een reele kans dat vooral bij  weersverandering op willekeurig welke zomeravond dit verschijnsel zich in onze omgeving voordoet. Zonder paniek te preken kan na het gebeurde gesteld worden dat bezoekers in dit soort tenten dus een groot en onaanvaardbaar risico lopen. Er zal door veiligheidsexperts het nodige onderzoekswerk moeten worden verricht naar de veiligheid en weersbestendigheid van deze constructies voordat gemeenten opnieuw vergunningen af kunnen geven voor het neerzetten en gebruiken van dergelijke tenten.   

Onder: Dit is wat overbleef van de piratentent voor 8000 man publiek in het open land bij Edam na de passage van een “squal line”, een in een rij gegroepeerde Cb’s (onweerswolken)   

  

Naar Honingh en naar het Slobbeland

Donderdagmiddag pasten we op onze kleinkinderen Jan Kees en Tim; hun moeder Tamara was voor de showbizz het land in. We fietsen dan altijd met ze naar de IJsboerderij van Willem en Mariette Honingh, die juist buiten Volendam gelegen is. Een begrip bij alle Volendammers. Willem en Mariette hebben de ijsjes,- cq kinderboerderij van hun opa, de oude Willem Honingh een bekende dorpsfiguur voortgezet. De kinderen gaan er graag naar toe en het is een leuk stukje fietsen. Ik herinner me nog goed dat het een compleet “uitje” was, als we er als kleine kinderen met onze ouders en later met vriendjes naar toe reden. Als ik er nu met mijn kleinkinderen naar toe fiets ervaar ik elke keer weer dat “schoolreisjesgevoel” van vroeger, langs de net gemaaide en naar hooi riekende dijken, en de geur van smeltend asfalt, en hoewel dat laatste nu niet meer voor komt, lijk ik het toch nog te ruiken.

Onder: Op deze overzichtsluchtfoto van zuidwest Volendam, is links de ijs,- cq kinderboerderij van Willem en Mariette Honingh te zien waar wij vaak met onze kleinkinderen naar toe fietsen, linksonder het nieuwe Marina park en jachthaven, en rechts het recreatieterrein Slobbeland. Het Zuideinde is de dijkweg met woningen die grenst aan het Slobbeland.Ook wij hebben een woning aan het Zuideinde gekocht, de reden waarom wij de gang van zaken hieromtrent nauwgezet volgen.

 Onder: Een close up van de ijsjes boerderij van Honingh net buiten volendam aan de weg naar Monnickendam; onze kleinkinderen komen er net als wij, en daarvoor onze ouders heel vroeger ook al, heel graag. Terwijl de kinderen zich met de dieren of in de kleine speeltuin vermaken kunnen opa en oma op het terras aan een lekker ijsje met advocaat smikkelen. De trap rechts over de dijk leidt naar het nieuwe Marinapark. 

 

Onder: Daarna fietsten we naar het recreatiepark het Slobbeland achter het in Volendam gelegen “Zuideinde” waar we heerlijk met de kids in de speeltuin waren en met ze zwommen. Jan en Kees doken al trots via de lange glijbaan – middenonder – “de zee” in.