Onder:  Eergister was het precies 2 jaar geleden dat BZN ophield te bestaan. Twee jaar geleden dat we een tijdperk voor onszelf afsloten, en een succesvolle carriere beeindigden. Een tijd waarin we onvoorstelbaar veel plezier met elkaar hadden, maar soms ook intens verdriet, waarin we veel hebben gewacht, maar ook hard hebben gewerkt, dag en nacht op podia, in studio’s en thuis aan het maken van de songs. Ook de tijd waarin we de hele wereld per vliegtuig afreisden en stad en land in de BZN bak. Vandaar deze foto van de fandag van 7 juni j.l die mij vorige week werd opgestuurd.Wat hebben we zo in deze ruimte veel uren, dagen, maanden en jaren versleten. Naast mij de tassen van de bandleden en op de terugweg daar boven op stapels bloemen van fans. Slapend, maar ook vaak gezellig kletsend, scheldend op de steeds langer wordende files, en allerlei ideeen bedenkend. De tijd vliegt voorbij, maar vergeten doe ik het nooit meer, dankbaar dat ik het allemaal van het begin tot het eind mee mocht maken, denkend aan Dirk, Roy en Jacques. Ik heb fantastische herinneringen aan mijn muzikale carriere, die ik nog elke dag koester, en ben heel blij dat ik het na het afscheid op 16 juni 2007, tevens een hoogtepunt, daarbij heb gelaten. Mooi was die tijd!

Onder: Het leventje na BZN, – verlost van de Hilversumse showbizz en files – blijkt ook een luilekkerland; zo zijn we inmiddels net weer thuis, nog nadromend van de schitterende wijnreis door de prachtige Steijermark met Oostenrijkse vrienden.Op de voorgrond een Weingut aan de Sloveense grens waar men hier continue langs rijdt. Wijnboeren legden ons terplekke uit wat en hoeveel werk het is om in sept/okt een goede oogst binnen te halen; maar ook hoe je die wijn moet proeven !

Onder: In de Steijermark staat alles in het teken van wijn; de kraan in de badkamer is een wijnfles; de badkuipen zijn wijnvaten; en bij de WC’s wordt het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes zodaning aangegeven dat men met veel wijn op niet in de war raakt.

Onder: Op de smalle weggetjes door de Steijermark staan overal dit soort richtingaanwijzers; ze brengen je naar Weingut, Ferienhaus, Privatzimmer, Bauernhof en vele Buschenschanken; dit zijn Speiselokalen  of winkels waar alleen eigen  – door het huis vervaardigde – producten geserveerd of verkocht kunnen worden. Dus bijvoorbeeld wel wijn (zelfgemaakt) maar geen koffie en thee (die wordt niet in Oostenrijk gemaakt) Wij kennen dit soort gelegenheden in Nederland niet.

Onder: Hier wat bijvoorbeeld bij een Bretterjausern in een Buschenschank op tafel komt; alles is zelfgemaakt. De uitbater van de Buschenschank – vaak een wijnboer die op zijn Weingut ook een winkel of restaurantje heeft – betaalt over zijn omzet slechts een laag belastingpercentage. Het is overheerlijk allemaal, kakelvers, en heel goedkoop!

Onder:: De Steijermark is echt een “wijn eldorado” dat de laatste jaren een ander aanzicht gekregen heeft. De jeugd heeft de de wijnbouw van de kleinschalige boertjes  overgenomen en gemoderniseerd. Er worden tegenwoordig gedegen opleidingen gevolgd en daarna met de meest geavanceerde technieken en apparatuur grootschalige bedrijven opgezet. De wijnproeverijen zoals rechtsboven en linksonder zijn echter nog immer gezellige bijeenkomsten in sfeervolle ruimtes. Linksboven en rechtsonder opslag van wijn in kleine en grote vaten, waarin de wijn meestal 18 maanden wordt gerijpt. Spannend om tussen zulk lekker spul door te lopen en er links en rechts even van te smikkelen. 

Onder: De druiven worden geperst en daarna gefilterd – en de wijn dus eigenlijk gefabriceerd – in grote betonnen bunkers, volgestouwd met zeer geavanceerde high tech apparatuur, edelstalen reservoirs, computergestuurde pompen, persen en andere ingenieuze machinerien; het is er brandschoon en super klimaat geconditioneerd. Deze gebouwen worden geheel onder de wijngaard in de grond gebouwd zodat je er in het landschap helemaal niets van ziet. Op het dak van al dit technische geweld staan de druifjes dus in de zon te bakken, een gekke gewaarwording.

Nu we het toch even over de zon hebben:

Hoe groot, of liever gezegd hoe klein is ons energieprobleem eigenlijk?

Er is geen klimaat,- noch energie crisis! Dit beweren vele onderzoekers uit allerlei wetenschappelijke disciplines die het niet eens zijn met de Inconvenient Truth van El Gore . Wetenschappers zonder dubbele agenda, die niet uit de mond spreken van politieke broodheren en de millieubeweging, en voor de media niet interessant zijn omdat ze geen fatalismen prediken. Daarom hoor je of lees je hun mening niet. Dit heb ik hier al vaak betoogd. Klimaat,- en energie crisis, zijn uitvindingen van politici en de millieumaffia, gepromoot door de scoorgeile, kritiekloze media, en de laatste tijd handig opgepakt door de lachende vierde: “de commercie”. 

Twee jaar geleden, las ik in een technisch tijdschrift over Duitse onderzoekers die poneerden dat het opvangen van zonnewarmte in lange rijen collectoren over een oppervlakte van 500 bij 500 km – in de Sahara – voldoende is om in het totale energieverbruik van de gehele aarde te voorzien. Een goed onderbouwd stuk, en geloofwaardig, gezien de lange ervaring in Duitsland met dit soort zonnespiegel-velden. Opzienbarend, want hiermee gaat toch eigenlijk de gehele energie, – en ook klimaatcrisis (geen CO2 productie bij energiewinning meer) op de schop, 500 x 500 km , zo klein is ons “energieprobleem” dus maar!

Onder: Wij bevinden ons kosmisch gezien heel dicht bij de zon. Een megagrote en onuitputtelijke energiebron, die ons voorstellingsvermogen ver te boven gaat.Volgens Duitse wetenschappers  kunnen aaneengeschakelde zonnecollectoren op een oppervlakte van 500 x 500 kilometer ( het witgemaakte vierkant) in de Sahara, al voldoende zonne-energie opvangen om in de totale energiebehoefte van de gehele wereld te voorzien. Kijken naar dat kleine witte plekje op onderstaande foto appelleert aan het besef wat voor een onnoemelijk groot en heet monster die zon dan eigenlijk wel niet is, en welk een extreme hoeveelheid energie elke seconde van de dag – gratis en voor niets – op de aarde af komt. En dus ook, dat energie eigenlijk voor het oprapen ligt, al moeten we er voor naar de Sahara !! Wat energiecrisis, wat klimaatcrisis? 

Ik had verwacht dat alle klimaat,- en energie doemdenkers na dit bericht in euforie feestend de straat op zouden rennen. Maar niets daarvan. Gisteren – 2 jaar later – las ik in een hoekje van de Telegraaf een bevestiging van dit verhaal door een woordvoerder van Siemens in Duitsland. Volgens hem zou 300 x 300 km spiegels al voldoende zijn. Er zouden al 20 grote multinationals waaronder de Deutsche Bank, middels een kapitaalinjectie van 400 miljard met dit plan in de Sahara aan de slag gaan. Ik heb echt overal op TV en internet gezocht vandaag, nieuwsgierig als ik was naar allerlei reacties van de doemdenkers op dit voor hen toch sensationele nieuws, maar nergens een woord. Hoe dit kan? Omdat dit een : ” het valt allemaal wel mee” boodschap is. Daar scoren politiek, millieubeweging en media niet mee! Het gaat El Gore en zijn IPCC maatjes niet om klimaat en energie. Het gaat om het doemscenario dat ons het angstcomplex bezorgt waarmee wij worden gemanipuleerd. Het gaat om politieke macht, om subsidies voor de millieubeweging en om grote omzetten in de nieuwsbusiness. Daar horen geen meevallende berichten bij. En wij maar spaarlampjes kopen……

Wij maken ons inmiddels op voor een vakantie naar Griekenland waar we dit weekend naar toe gaan met vrienden. We zullen landen op het prachtige eiland Keffalonie. Het is de bedoeling dat we van daaruit met een kleine boot de eilanden in de buurt, zoals Levkas, Ithaka en Corfu, waar we ooit met BZN waren, etc zullen bezoeken. We houden jullie op de hoogte.